Takdir Kadın Kırmızısının Milenyum'u: Eğirme ve nakış işçiliğine edebiyat ve arkeolojiden kadınların bakış açısıyla bakmak
Antik Çin toplumunda, ailedeki doğal iş bölümü, her biri kendi görevlerini yerine getiren erkek çiftçilik ve kadın dokumacılıktı. Açlık beslemeyen veya acı çekmeyen, dişi dokumayan veya soğuğa maruz kalmayan dişi kırmızı, tekstil becerilerini gösterir ve medeniyetin ilerlemesine her zaman eşlik etmiş ve ısıtmıştır. Bir kadının bakış açısından, bu makale eğirme, dikiş, dokuma, iğneleme, nakış ve diğer ünlü kadın yeteneklerini ve kadın ünlülerin gelişim tarihlerini tarihi belgelerden, arkeolojik objelerden ve geleneksel halk el sanatlarından detaylandırıyor.
Kadın ilişkisi olarak da bilinen kırmızı dişi, kadınlar tarafından yapılan iğne işi, dokuma, nakış, baskı ve boyama, dikiş ve diğer işleri ve bu işlerin bitmiş ürünlerini ifade ederdi. "Nvhong" başlangıçta "kadın işçiler" veya "kadın Gong", "Huainanzi Qi Su Xun" "Kadın işçilere zarar veren Muhteşem Derleme Grubu" olarak yazılmıştır. "Ayinler Kitabı Jiao Özel Kurban" "İşlemelerin güzelliği, seyrek Kumaşın prestiji, kadın karşıtı çalışmanın başlangıcıdır. "" Tarihsel Kayıtlar Huo Shishi'nin Biyografileri "" Taigong, kadın sanatçılarını aşırı beceriler kullanmaya ve balık ve tuz geçirmeye ikna etti. "
Kitapta yer alan eski köylü kadın dokuma sahnesi
"Nvhong" terimi ilk olarak "Han Shu · Jing Di Ji" de görüldü. "Gravür ve gravür çiftçiye zarar verecek; Splendid Derleme Grubu Nvhong'a zarar verecek." O zamandan beri Nvhong kullanılıyor. "Han Shu · Ai Di Ji" "Qi üç servis görevlisi, tüm yetkililer güzel nakışlar örüyor, yapmak zor, kadın kırmızıya zarar veren şeyler duruyor, hiçbir şey kaybolmuyor." "Şeftali Çiçeği Fan Qizhen" "Yongxian tembel iğne, birkaç Bir zamanlar dişi kırmızıydı. "Qing Hanedanlığındaki Zhu Junsheng" Shuowen Tongxun Dingsheng Fengbu "" Kırmızı, liyakat kisvesi altında, aslında bir iştir. "
Kadim toplumun kadınlar için gereksinimleri, "Almanya ve Rong Gong" da dahil olmak üzere dört yönden ele alındı. Bunların arasında "iş" kırmızıydı.Kadınlar, nakış yapmayı, eğirmeyi, dokumayı, terzilik yapmayı ve dikmeyi erken yaşlardan öğrendi. Bir kadın ünlü, insanların günlük yaşamıyla yakından ilgili bir çalışma olarak eski sanat eserlerine de yansımıştır. En popüler olanı Tang Hanedanı şairi Meng Jiaonun "Gezici Ziyin", "Dolaşan oğlunun tepesinde, nazik bir annenin elindeki dizedir. Yolda. Yakından dikilmiş, daha sonra geri dönme korkusu. Hiçbir şey söylemeyen üç Chunhui'ye geri dönmeyecek. "Binlerce yıldır insanlar tarafından övülen bu şiir, sevgi dolu bir annenin oğlunun kadın ünlü olması için kıyafet ve gömlek dikmesini tasvir ediyor. Bu anlamda dişi kırmızısı, annenin sanatı olarak tanımlanabilir.
Fayans eğirmeyi taşıma
Arkeolojik keşiflere göre, 18.000 yıl önce Paleolitik dönemde mağaradaki mağara adamları hayvan derilerini dikmek için kemik iğneleri kullanmıştı; Neolitik çağda 7000 yıldan daha uzun bir süre önce Hemudu halkı sadece kemik iğneleri kullanmakla kalmıyor, aynı zamanda ipleri de büküyordu. O çıkrık; 4.000 yıldan daha uzun bir süre önce Qianshanyang kültüründe, sicim, ipek, ipek iplik ve kurdele gibi ilkel tekstiller ortaya çıktı ve bunların tümü dişi kırmızısının ve ürünlerinin temellerini oluşturdu.
Dokuma, iplikten yüzeye bir süreçtir İplik, dokumanın başlangıcıdır ve çıkrık vazgeçilmezdir. Örnek olarak, Henan Eyaleti, Xingyang'daki Qingtai bölgesini ele alırsak, kazı sırasında taş ve çömlek dokulu çok sayıda çıkrık ortaya çıkarıldı. Merkez deliklerine yerleştirilmiş büküm çubukları olan farklı çaplarda ve farklı ağırlıklarda bu çıkrıklar, Neolitik Çağ'ın başlarından beri kullanılan eğirme aletleri-eğirme aletleri haline geldi.
Zhengzhou Arkeolojik Araştırma Enstitüsü tarafından toplanan Xingyang, Henan'daki Qingtai bölgesinde ortaya çıkarılan Neolitik dönem çıkrık çarkı
Tarihi belgelerde kadınlara ve tekstil uzmanlarına dair çok sayıda kayıt görüyoruz. "Şiir · Xiaoya · Sigan" "Doğuştan bir kadın, uyuduğu, giydiği giysiler ve taşıdığı fayanslar", Kong Yingda "Adalet" "Kadınlar fayansları sadece eğirme için kullanıyor."
Etnolojik bir bakış açısına göre, Wa, Nu, Yi, Bulang ve Tibetliler tarafından kullanılan dönen tekerlekler ve arkeolojik kazılardan ortaya çıkarılan dönen tekerleklerin şekli gibi Çin'deki uzak azınlık bölgelerinde nispeten ilkel eğirme teknikleri görülebilir. Hemen hemen aynı.
Tarihi belgelerden, arkeolojik nesnelerden ve geleneksel halk el sanatlarından yola çıkarak, eğirme veya eğirme teknolojisinin uzun bir geçmişi vardır. Eğirme, çıkrık icat edilmeden önce insanlık için en önemli eğirme aletidir.Farklı çap ve ağırlıklarda eğirme, insanların sürekli olarak yüksek kalitede, farklı denyelerde ve bükümlerde iplikler elde etmesini sağlayarak üretim verimliliğini büyük ölçüde artırmaktadır. Qingtai bölgesinden, kenevir lifi kendi ağırlığı ve sürekli dönüşü ile eğirilerek bükülmesi gereken büyük miktarda kenevir ipliği ortaya çıkarıldı.
Sarı Nehir Havzası'nda 5.000 yıldan daha uzun bir süre önce, kadınların genellikle kenevirin farklı özelliklerini dokumak için kenevir ipliğinin farklı özelliklerini eğirerek, çıkrıkların boyutu, ağırlığı ve iplik kalınlığı arasındaki ilişkinin temel ilkelerini kavradığını hayal etmek zor değil.
Qingtai bölgesinde tekstil kalıntıları ve kenevir ipi parçaları ortaya çıkarılırken, yüzlerce çanak çömlek bıçağı, taş bıçaklar, istiridye bıçakları, kemik konileri, kemik kama ve kemik iğneleri de ortaya çıkarıldı.Bunlardan iğneler, koniler ve kama iğneleri ilkel tekstil aletleriydi. Dikiş için iğneler ve koniler kullanılır ve ipliği ayırmak için kama kullanılır. İlkel tekstil teknolojisinin gelişmesiyle birlikte iğneler ve iğnelere takılan iplikler, kademeli olarak dokuma tezgahındaki atkı ve atkılara dönüştü ve kama, tezgahın dayak bıçağı haline geldi ve o dönemde ilkel tekstillerin ortaya çıktığı tahmin ediliyor.
Zhengzhou Arkeolojik Araştırma Enstitüsü tarafından toplanan Xingyang, Henan'daki Qingtai bölgesinden ortaya çıkarılan iğneler, koniler ve hançerler, Neolitik çağ
Binlerce İplik Dikiş
Patchwork, atılmış kumaş ve ipek kırıntıları ile yama yapan dişi kırmızısında dikiş becerilerini en iyi şekilde somutlaştırabilir.Kullanılan kumaş parçalarının çok sayıda olması nedeniyle buna patchwork de denir.Yüz kelimede çok sayıda kelime vardır ve buna yama denir.
Ülkemizde geçmiş hanedanlarda ortaya çıkarılan birçok çeşit patchwork kumaş vardır ve bunların büyük bir kısmı Dunhuang Budist kutsal yazı mağaralarında görülmektedir.Bayraklar ve şemsiye örtüleri daha yaygındır. Ayrıca İç Moğolistan'daki Daiqintala Mezarı, Jin Hanedanlığı Kralı Qi Mezarı ve Longhua, Hebei'deki Güvercin Mağarası Yuan Hanedanı mahzenlerinden çeşitli süs eşyaları gün ışığına çıkarılmıştır.
Bu tür bir patchwork, Tang Hanedanlığı'nda popüler olmaya başladı ve genellikle bazı eski şiirlerde yer aldı. Tang Bai Juyi'nin "Xiao Chushi Qing Zen Ustası" şiiri: "Sanbei Weiwei hava yolcusunu unutur, Baina Toutuo keşiş olarak hizmet verir." Kuzey Song Hanedanı Su Shi "Taş Kule Yüzük Giysileri Yazıtı": "Bulutun bu kıyafet gibi olduğu yerde, yüzlercesini oluşturun."
Bazı Dunhuang belgeleri ayrıca "Bai Ya" nın açıklamalarını ve Tang ve Dunhuang'daki Bin Buda Mağaralarından çıkarılan Beş Hanedan sırasında Bianwen gibi rap edebiyatı materyallerinin özel koleksiyonunu içerir "Dunhuang Bianwen Ji Juan Wu Vimalakirti Sutra Dersleri" Açıkça kaydediliyor: "Yetenekli bir terzi nakış yapabilir, makyaj yapabilir ve pan anka sakalını delebilir. Hepsi kapitone giysiler giyebilir ve yaşlılar göksel saray kadınlarını toplayacak."
Dunhuang Mogao Mağaraları'nın kuzey bölgesindeki B222 Mağarası'ndan bir parça brokar yama işi gün ışığına çıkarıldı. Kumaş çeşitleri ve arkeolojik malzemelerin birleşiminden, bu yama parçasının büyük olasılıkla geç Kuzey Hanedanlığı'ndan Sui Hanedanlığı'na kadar yapıldığı biliniyor. Patchwork, bir dizi üçgen, dikdörtgen, kare brokar, ipek, pamuk ve diğer farklı kumaşlardan dikilir.Kumaş yapısı çeşitlidir, üretim yöntemleri farklıdır ve renkleri renklidir. Ağırlıklı olarak çeşitli renklerde düz dokuma, düz çözgü brokar, düz atkı brokar vb. Bulunmaktadır ve kumaş üzerinde küçük ve ince desenlerle bükümlü kumaş görülebilmektedir.
Yüz tüy deseni, Tang Hanedanlığı'nın kendine özgü bir çiçek desenidir. Çeşitli çiçek desenleri bir araya getirilir ve ardından daha abartılı ve zengin şekilli çiçek desenleri oluşturmak için sanatsal olarak işlenir. Patchwork'teki çiçek şekilleri çoğunlukla kumaş brokar olarak görünür, renkler çoğunlukla kırmızı, sarı ve yeşildir ve formlar çeşitlidir.
Jincai Baiji, Kuzey Hanedanları, Mogao Mağaralarından Keşfedildi, Dunhuang, Gansu, Dunhuang Akademisi Koleksiyonu
Mogao Grottoes'de ortaya çıkarılan aynı döneme ait kültürel kalıntılar, üretim zamanı, üretim kuralları ve kültürel kalıntıların kazılması açısından yama bir Budist parçası olmalıdır. Budizmin yayılması ve tanıtımı, diğer etkenler dışında, kendine özgü giyim konseptinden ve giyinme sisteminden de yararlandı.
"Da Zhi Du Lun" diyor: "Budizm kapitone giysiler giymeli." Buradaki "na giysiler", hayırsever erkekler ve kadınlar tarafından bağışlanan hurda kumaştan veya eski kumaştan yapılmış bu tür kapitone giysilere ve bu ipek yorgan Prodüksiyonun asıl amacı aynı. Bu, Budizm'i yaymak için bu "münzevi" düşünceyi kullanmaktır.
"Guang Yun" der: "Anız tamir etmek, boğulmuş. Ve keşişin giysisine de akrep deniyor." Budist keşiş akrep giydiği için kendilerine kutsal akrep, yaşlı akrep, kumaş akrep, vahşi akrep ve beceriksiz akrep de diyorlar. Maddi kaynakların görece kıt olduğu bir çağda Buda, öğrencilerini nasıl perhiz yapmayı bilecekleri, maddesel zevk için açgözlü olmayacakları ve öğrencilerinin uygulama yolunu öğrenmelerine imkan verecekleri konusunda uyardı. Yorgan yapmak için dünya tarafından atılan giysileri ve kumaş kafaları yıkadı. Bunları vücudunda giyerek, her zaman kendine huzur ve mutluluk hatırlattı. Buda'ya bir akıl, kurtuluş olsun.
Elbette, Bai Nun'un asıl niyeti tutumlu olmaktı, ama sonra yavaş yavaş abartılı hale geldi. Tıpkı "Çeyrek Eylem Yasası, Para ve Varlık Yönetimi" cildinin indirilmesi gibi: "Dünya kumaş ve ipek parçalarını terk eder ve kıyafet parçalarını ve süsleri kıyafet olarak paketler. Tutumlu olmak ve beladan kurtulmak istiyorsanız geride hiçbir şey kalmaz. Günümüzde yasadışı olan birçok Zen kıyafeti var. Giysiler, kesilmiş ve boyanmış, süslemelerle süslenmiş, dağların ve nehirlerin sayısı kabul edilebilir ve fiyatı binlercedir. Dahası, hepsi yeni ve tutumlu. "
Şimdiye kadar Japonya'da hala çok harika cüppeler görebilirsiniz. Japon Budizmi Tendai Okulu'nun kurucusu Usta Zuisumi (767-822). 804'te öğrencisi Yizhen'i "Tang Hanedanlığı'na girdikten sonra öğrencileri Tiantai Fa Huazong'a geri döndürmek için Tang hanedanlığına girmeye yönlendirdi. Tiantai Dağı'nda Tiantai'nin öğretilerini aldı. Ertesi yıl Çin'e döndü ve resmi olarak Japon Tiantai Okulu'nu kurdu."
Bu cüppeler, Çin'den Usta Cheng tarafından Japonya'ya geri getirildi. Şu anda Japonya'da hayatta kalan en eski cüppeler. Bu elbiseler keten gibi sak elyaflarla dikilmiştir. Daha sonra, Usta Zui Cheng'in otoportresi ve giydiği cüppeler Budizm'in mirasının sembolleri haline geldi, nesilden nesile aktarıldı ve daha sonraki öğrenciler, cüppelerin gerçek aktarımı elde etmenin önemli sembolleri olduğuna sıkıca inandılar.
Daisumi Daishi Heykeli (767-822), Heian Dönemi, Ichijoji Zou, Japonya
Usta Zuizumi'nin Çin'den Japonya'ya getirdiği cüppeler, Entenji Tapınağı, Japonya
Derleme grubu Yinghua-Weaving
Dokuma, en eski kadın ünlü tekniğidir. Dimi dokuma çok ilkel ve yaygın olarak kullanılan bir dokuma tekniğidir.Wuxing, Zhejiang'daki Qianshanyang tesisinde ortaya çıkarılan kurdeleler, en basit düz dokuma dimi dokumadır. Savaşan Devletler Dönemi sırasında, Chu'da çift katmanlı diyagonal örgü popüler olmaya başladı ve Mashan, Jiangling, Hubei'deki 1 Numaralı Chu Mezarından ondan fazla basit çift katmanlı çapraz örgülü kemer modeli ortaya çıkarıldı. Han Hanedanlığı'nda, Hunan, Changsha'daki Mawangdui 1 Nolu Han Mezarında da en ünlüsü "qianjin kurdelesi" olan çeşitli çift katmanlı çapraz dokumalar ortaya çıkarıldı.
Burada Wuwei'deki Mozuzi Han Mezarından çıkarılan brokar ipek işlemeli saman kutusu içinden iki bin yıl önce Hexi'de kırmızılı bir kadının hikayesi anlatılıyor, özellikle brokar ve dokumalar dikkat çekiyor.
Mozuizi, Wuwei İlçesinde, Güney Qilian Dağları'nın altında Zamu Nehri'nin batı kıyısında yer almaktadır. 1957'den beri çeşitli kazılar yapılmaktadır. İpek işlemeli hasır dokuma Jinyuan kutusu, 22 numaralı evli çiftin mezarından çıkmıştır ve ortaya çıkarıldığında tabut kapağına yerleştirilmiştir.
Bu tür pek çok saman kutusu ortaya çıkarıldı.Eski zamanlarda, bunlar dikiş aletlerini ve bazı dikişleri, nakış iplerini ve diğer malzemeleri tutmak için kullanılıyordu ve bunlara genellikle dikiş (ses zh) kutuları deniyordu. "İğne", dikiş ve nakış gibi iğne işçilerini ifade eder. İskeleti kamışlardan örüldüğü için "weiqi (ses qiè)" olarak da adlandırılır. "Zhi", küçük bir kutu, bir saklama aracı, yani bir dikiş kutusu anlamına gelir.
Gansu İl Müzesi tarafından toplanan Mozuizi, Wuwei, Gansu Han Mezarından ortaya çıkarılan, brokar ipek işlemeli saman kutusu, Han Hanedanı
İki bin yıl öncesinden kalma bu dikiş kutusu, kamıştan dokunmuş ve görkemli işlemelerle süslenmiştir ve günümüzde insanların karşısına çıkmaktadır. En şaşırtıcı şey, dikiş kutusunun iki bin yıl önce Hexi'deki varlıklı ailelerin zarif dişi kırmızısını gerçekten yeniden üreten tahta külçeler, sarım plakaları, bakır şırıngalar, iğneler, yeşim süsleri ve nakışlar gibi on nesne içermesidir.
Kutunun tabanı, kamış örgüden yapılmış ve ipek kumaşla kaplanmış dikdörtgen paralel yüzlüdür. Dört kenarın ortası dikdörtgen ipek üzerine işlenmiştir. İpek, bulut benzeri bir desen oluşturmak için üzerine işlenmiş kilitlerle kırmızıdır. Kutunun üst kenarı ve köşeleri düz örgü brokar ile sınırlanmıştır Brokar, beyaz çengel desenli sarı zeminlidir. Nakış için nakış ipliği, ince iplikler ve mükemmel nakış becerileri ile mavi, yeşil ve beyazdır. Ancak mavi nakış ipliğinin çoğu düştü.
Hunan Changsha'daki Mawangdui No.1 Han Mezarında ortaya çıkarılan işlemeler ile Moğolistan Nuinwula'da ortaya çıkarılan işlemeler ile Sincan'da ortaya çıkarılan bazı brokarlar benzer desenlere sahiptir.Han Hanedanlığı'nın nakış, brokar ve baskı tekniklerinin açıklandığı görülmektedir. Özellikle nakışta ana akım durum daha belirgindir.
Nakış deseni restorasyon haritası ve brokar desen restorasyon haritası
Özenle cilalanmış ahşap tahtalara özenle işlenmiş, zarif bir şekilde eşleştirilmiş ve incelikle işlenmiş iki bant, kadın mezar sahibinin yaşamı boyunca çok sevdiği nesneler olmalı ya da kendi elleriyle dokunmuş olabilir. Şeritlerin tamamı çift katmanlı eğik örgüden yapılmıştır, iyi yapılmış, zarif renkte ve hassas desenlerde. Bunların arasında çiçek geometrik deseni biraz daha geniştir ve ipek iplikler mavi, kahverengi, kırmızı ve sarıdır ve desenler biraz karmaşıktır, elmas ve üçgen alanlarda çiçek desenleriyle doludur; geometrik desenler biraz daha dardır ve ipek iplikler sarı, kahverengi, mavi ve yeşildir. Desenler basit üçgen ve yatay çizgilerdir.
Çiçek geometrik desen ve desen restorasyon resmi (solda), geometrik desen ve desenin restorasyon resmi (sağda)
Bu tür bir bant, mükemmel çift katmanlı eğik dokuma becerileri gerektirir. İlk olarak Chu'da Savaşan Devletler Dönemi'nde popülerdi.Han ve Jin Hanedanları'nda, Changsha, Hunan'daki Mawangdui Han Mezarının 1 Numaralı Mezarı ve Sincan'daki Niya Mezarlığı No. 3'te ortaya çıktı. Kumaş tekniği. İpek Yolu'nun pürüzsüz akışı ile İpek Yolu boyunca kadın ünlü becerilerinin bağlantı gösterdiği düşünülebilir. Çift katlı çapraz örgü çok karmaşık olduğu için Han Hanedanlığı'ndan sonra yavaş yavaş soldu, bunun yerine ipek ipliğin rengi değiştirildi ve sade bir yapı ile muhteşem efekt elde edildi.
Ayrıca 5 sarım oluklu tahta bir makara da vardır.Koyu kahverengi karışık iplik en alt oyukta kalır ki bu çok kötüdür. Aynı zamanda ortaya çıkarılan örgülü bantlarla kombine edildiğinde, dokuma sırasında farklı renkteki ipek ipliklerin sarılması için bir alet olmalıdır.
Bu tür bir tahta makara kuzeybatı bölgesinde uzun süredir kullanılmaktadır.Örneğin Niya sahasında ortaya çıkarılan tahta makaralar çoğunlukla farklı renkteki yünlerle, bazen de demir iğnelerle sarılır.Heishuicheng sahasında bulunan tahta makaralarda 7 yiv vardır. , Mükemmel görünüyor. Aynı zamanda ortaya çıkarılan sarım tahtası da benzer bir işleve sahip olmalıdır.Üzerine sarılan kırmızı ipek ipliğin rengi ve parlaklığı nispeten iyi korunmuştur, zayıf bir bükülme gösterir ve filament lifinin kabarık dokusunu tam olarak yansıtır.
Ahşap bobin (üst) ve sarma tahtası (alt)
Han Hanedanlığı'ndan ve Wei ve Jin Hanedanlarından Hexi Nvhong, Gansu'daki Gaotai Duvar Mezarı'ndan çıkarılan portre tuğlalarında çok somut bir şekilde somutlaştırıldı. Tuğlaların siyah ve kırmızı kenarları saçaklara boyanır ve diz çökmüş iki kadın elleriyle bir kumaş parçası çeker, kumaşın altında mavi bir bez bulunur. Soldaki kadın sağ elinde uzun bir makas tutuyor ve kumaş kesmeye hazırlanıyor gibi görünüyor; paketini açan resim tuğlasının sağ tarafında yere diz çökmüş, bir eliyle soldaki kapağı açarken diğeriyle kutudan kıyafet alan bir kadın var. Kutunun yüzeyine, üzerine beyaz yatay çizgiler çizilerek ve siyah kısımda kırmızı bir desenle mürekkep uygulanır. Görüntüler gerçekçidir ve hayat güçlüdür, tıpkı yan taraftaki kadının kıyafetleri kesmesi, kıyafet yapması ve kıyafetleri kontrol etmesi gibi.
Çok renkli klipsli baskı
Sözde kediotu, boya önleyici baskı ve zanaat ürünleri için kumaşa oyulmuş iki simetrik desenle kumaşı tutma sürecini ifade eder. Adı Tang Hanedanlığı'nda başladı. "Tang Yulin" e göre kediotu mucidi Tang Xuanzong'du. Liu Jieyunun küçük kız kardeşi, "zeki ve bilge olduğu zaman, çeşitli çiçekler ve filler gibi işçiliği nedeniyle kırpıldı. Jieyunun doğum gününde kraliçeye ve kraliçeye bir at sundu. Örnek yapıldı. O zamanlar çok gizliydi ve sonra yavaş yavaş ortaya çıktı ve tüm dünyaya yayıldı. "Jia Valerian'ın adı, Tang Hanedanlığı literatüründe de sıkça görülür, örneğin" Chengdu Xin Jia Valerian, Liang Han Broken Rouge "," Şu anda Fang Fei, Jia Valerian kafesi ile oynuyor " Etek işlemeli liken "vb.
Kediotu şilteli çiçek ağacı mandalina ördeği deseni (kısmi), Tang Hanedanı, Masakurain tarafından toplandı, Japonya
Tang'da başlayan kenetleme Tang'tan daha iyi, Turpan ve Dunhuang'da ortaya çıkarılan çok renkli klipsler var. Ayrıca "Chengdu yeni klip, Liang Han ruju kırar", "Sarhoş kırmızı ağ atar, tek Luo yeşil Moğolca asılır" gibi tezahüratları olan birçok Tang şiiri vardır. Song ve Liao döneminde, hala birçok kediotu üretimi vardı.Şu anda, Shanxi, Yingxian İlçesindeki pagodadan çıkarılan Nanwu Sakyamuni Buddha kediotu ipeği ve Liaoqing Eyaleti, İç Moğolistan'ın beyaz kulesinde bulunan valeriana var. Ming ve Qing valerleri furoshiki veya thangka kaplamalarda görünür ve Tibet'te yapılmış gibi görünür.
Nanwu Shakyamuni Buddha, Liao Hanedanlığı, Yingxian İlçesindeki pagodadan elde edilen ipek kırpılmış.
O zamandan beri, renkli kediotu neredeyse ortadan kayboldu, ancak mavi kediotu, Wenzhou bölgesinde, geçmişin ipeğinden, sanki bir saray asili, ülkede bir köylü kadınmış gibi, elden geçirildi, ancak kediotu tekniğinin gerçek özü hala korunuyor.
Hayırlı Baizi klasör Kediotu yorgan
Binlerce iğne ve iplik-nakış
Çin kadın kırmızılarının en göze çarpanı nakış olduğu söylenebilir.İpek ipliği kullanan, iğneleri delen, işçilik yaratmak için iğne ve ip kullanan bir zanaat tekniğidir.Çin'de uzun zamandır görülmüştür. "Shangshu Yiji" nin kayıtlarına göre, antik çağlarda olduğu gibi, hükümdarlar kıyafetleri Zongyi, Zao, Fire, Fen Rice, Mi ve Mi gibi desenlerle süslemek için nakış kullanırlardı. Bu iddia uzak ve doğrulanması imkansız olsa da, Yin ve Shang döneminin bronzlarında gerçekten de nakış izleri var.Ayrıca Shanxi, Jiangxian İlçesindeki Hengshui Batı Zhou Mezarlığı'ndan ortaya çıkarılan net işlemeli çıplak perde izlerine sahip çamur blokları da var.
Kilit dikişi, mevcut nakışlardaki en eski nakış dikişidir Hengshui'de ortaya çıkarılan nakış baskıları bu tekniği kullanır.Karakteristik ön iğnenin kavisli bir dikiş oluşturmak için arka iğneyi kancalamasıdır.Bu bir Çin buluşudur. Savaşan Devletler ile Qin ve Han Hanedanları ülkemizde nakış tarihinin ilk altın çağlarıdır.Neredeyse her mezarda ipek kumaşlarla nakış ortaya çıkarılmış ve kullanılan dikişlerin tamamı dikiş olmuştur.
Dragon ve Phoenix dövmeleri, Savaşan Devletler Dönemi, Mashan No. 1'de Keşfedildi, Jiangling, Hubei, Jingzhou Müzesi Koleksiyonu
Ejderha ve anka kuşu, Savaşan Devletler Dönemi'nde yaygın bir ipek nakış deseniydi.Jiangling'deki Mashan Chu Mezarından ortaya çıkarılan çok sayıda ejderha ve anka kuşu işlemesi, o zamanki ejderha ve anka sanatının yoğun bir ifadesiydi. Bu temanın ifade edilmesi çok kolay, bu yüzden geniş bir uygulama alanı var.Modellemede ağırlıklı olarak parçalama, varyasyon, kompozisyon gibi yöntemler kullanılır.Çizgi ağırlıklı olarak bükülme, sarma ve geçme sayesinde romantik olan zarif ve büyülü bir güzellik gösterir. Chu Feng'in tipik bir temsilcisi.
Kırık beyaz dört çözgülü bükümlü Sura kumaşı nakış zemini olarak kullanılır ve kırmızı-kahverengi, kahverengi, sarı-yeşil, turkuaz, turuncu, siyah ve gri ipek iplikler kilit nakış teknikleriyle işlenir. İşlemeli kolların deseni, ejderha, anka kuşu ve kaplan olmak üzere üç hayvandan oluşuyor.Bir tarafı açılmış kanatlı bir anka kuşu, bir taç ve ayaklı küçük bir ejderha, diğer tarafı bir ejderha ile kaplı bir bütün vücut. Kırmızı ve siyah (veya gri) çizgili alacalı kaplan, dişleri ve pençeleriyle ejderhaya doğru koşar ve ejderha direnir. Ejderha ve anka kuşu iç içe geçmiş ve birbirine dolanmış durumdadır, böylece bir tür gizli iskelet oluştururlar, bu da desenin düzenini tam ve kaotik değil, çok düzenli hale getirir.
Kuzey ve Güney Hanedanları sırasında, Budizm'in yaygınlığı nakış konusunu genişletti.İyi insanlar ve inananlar çoğu zaman görüntüleri işleyerek liyakat toplamak için hiçbir çabadan kaçınmazlar. İnsanlar nakıştaki her dikişin bir ilahiyi, bir boncuğu ve uygulamayı temsil ettiğine inanır, bu nedenle, nimetleri biriktirme amacına nakış işleminin kendisi ile ulaşılabilir. Üretim verimliliğini artırmak için, Nakış Kadınları kilit dikişlerini temelde aynı görünüme sahip bölünmüş dikişlerle değiştirmeye başladı.
İşlemeli Buda heykellerinin destekçisi, Dunhuang Mogao Grottoes'den Keşfedildi, Kuzey Wei Hanedanlığı, Dunhuang Akademisi Koleksiyonu
Dunhuang Mogao Grottoes'den Kuzey Wei Hanedanlığı'na ait işlemeli bir Buda heykeli ortaya çıkarıldı.İşlemeli zemin doğal ipek, arka kısmı turuncu ve bej kaplumbağa sırtlı desenlere sahip. Bu nakış bir tapınağa veya mağaraya asılmış ve ciddi şekilde hasar görmüş olabilir. İşlemenin merkezi kısmı, nilüfer koltuğunda oturan, kırmızı bir cüppeli, ayakları bağdaş kurmuş bir düğüm şeklinde oturan bir Buda heykeli olmalıdır. Buda bir nilüfer koltuğuna oturur ve nilüfer, kırmızı ve yeşil iplik katmanları ile işlenmiş, çift yapraklı bir kaplı nilüferdir.
Buda'nın sol tarafındaki Bodhisattva, nilüfer tabağının üzerinde duruyor, sadece sağ eli solda, yeşil bir eteğin altında, bacaklarının arasına sarkan kırmızı bir kuşak ve sarkan kırmızı bir fular, çok zarif. Buddha ve Bodhisattva arasına serpiştirilmiş birçok hanımeli modeli var. Buda heykelinin ve rozetinin kalan yüksekliği yaklaşık 26 cm'dir.Orijinal yüksekliğinin yaklaşık 80-90 cm olduğu, Bodhisattva'nın her iki tarafındaki orijinal yüksekliğinin yaklaşık 30-35 cm olabileceği tahmin edilmektedir. Bu nedenle, bu Buda imgesinin her iki yanında bodhisattvalar veya uçan gökler olabilir. Bu, Kuzey Wei Hanedanlığı'ndaki bazı Budist figürlerine ve heykellerine çok yakın. İşlemenin alt kısmı taraftar ve yemindir.Yemin yazıtından bu nakış, Guangyang Wang Hui'an tarafından Taihe'nin 11. yılında Kuzey Wei Hanedanlığı'nda gerçekleştirilmiştir (487).
Song Yun ve Wison, "Luoyang Jialan Ji" de Batı Bölgelerinin elçileri olduklarında, yerel bölgenin "on binlerce renkli bayraklara sahip olduğunu ve Wei eyaletinin bayraklarının bunların yarısından fazlası olduğunu" gördüler. Buda heykelleriyle işlenmiş bu tür bayraklara o zamanlar "işlemeli heykeller" deniyordu. : "Dharma toplantısı her yapıldığında, tanrıların heykelleri listelenir ve bayraklar düzenlenir." Yani rahipler ders verirken asılır ve genellikle bağışçı tarafından sağlanır.
Desen restorasyon haritası
Tang ve Song Hanedanlıklarında, nakış sanatının gelişimi yeni bir aşamaya ulaşmıştır, temelde nakış dikişleri mevcuttur ve temelde çeşitli dikişler ortaya çıkmıştır. O zamanlar, iğnenin düz olarak hareket ettirildiği ve değişiklik yapmak için sadece iğne ile iğne arasındaki bağlantıya bağlı olduğu çok sayıda düz iğne tekniği kullanıldı.Genellikle çeşitli renklerde ve zengin renklere sahip ipek ipliklerle nakış yapmak için kullanıldı, bu nedenle bazı insanlar buna "renkli nakış" adını verdi. . Bu, Tang Hanedanlığı'ndaki nakış üretiminin gelişimi ile yakından ilgilidir.
O zamanlar, lüks dekorasyonları sergilemek için nakış kullanıldı. İmparator Xuanzong tarihinde, İmparatorluk Cariyesinde 700 nakış işçisi vardı. Ölçek çok büyüktü. Ana işleri günlük dekoratif nakışlar yapmak olmalıydı. Bu durumda Daha sonra, işlemenin verimliliğini artırmak için, çok sayıda düz işlemenin bir gelişme trendi haline gelmesi kaçınılmazdır.
Ming ve Qing Hanedanları sırasında, nakış daha popüler hale geldi ve çeşitli bölgeler kendi benzersiz stillerini oluşturdu ve bazıları Shanghai Luxiangyuan Gu gibi bir ailenin adını taşıyan birçok ünlü nakış üretti. Ancak Su nakış, Shu işlemesi, Yue işlemesi gibi yerlerin adını taşıyan çok sayıda yerel nakış türü daha güzel ve canlı görünümdedir ve işleme tekniği sistemi daha mükemmeldir.
Kırmızı saten işlemeli çiçek yatak örtüsü, Qing Hanedanı, Çin Ulusal İpek Müzesi Koleksiyonu
Qing Hanedanlığı'nın sonlarında, nakış, ihraç kumaşlarının ana çeşidi haline geldi. Saten işlemeli yatak örtüleri ve saçaklar, 18. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar yaygın Çin ihraç kumaşlarıydı. Bu yatak örtüsünün çiçek deseni ve düzeni 18. yüzyıl stiline özgüdür ve nakış yöntemi esas olarak düz işlemedir. Genel yerleşim düzeninde yatak örtüsü iki bölümden oluşur: dış çerçeve ve orta alan ve dış kenar ile orta alanı çevreleyen iki ince çerçeve ve iç ve dış desenler birbirini yansıtır.
Yatak örtüsünün ortasında stilize bir ayçiçeği salkımı, orta kısmın dört köşesinde ise yelpaze şeklinde dört buket yer alıyor. Yelpaze şeklindeki buketin tepesinden karanfil, lotus ve papatya gibi küçük çiçeklerle sarmal asma çiçek dalları bulunur. Sarmal rinceaux desenleri başlangıçta 16. yüzyıldan 17. yüzyıla kadar İngiliz nakışlarında popüler desenlerdi. Daha sonra 17. yüzyıldan 18. yüzyıla kadar Hint nakışlarında ve baskılı pamuklu kumaşlarda yaygın olarak kullanıldı. 18. yüzyılda Çin sateni Nakışta da yaygındır.
Bu yatak örtüsü muhtemelen Avrupalı bir işadamı tarafından tasarlanmıştır ve renk uyumu ve desenler Avrupa zevkini göstermektedir. Bu yatak örtüsünün arkasına dikilmiş eski bir İngiliz etiketi ve "Gül saten yatak örtüsü. Manilla (Çinliler tarafından İspanyol tüccarlar için yapılmıştır) 18. yüzyılın başları" [çeviri: gül saten yatak örtüsü. Manila (Çin'de İspanyol tüccarlar tarafından yapılmıştır), muhtemelen eski koleksiyoncular veya antika satıcıları tarafından eklenmiştir. Bilgi güvenilirse, bu yatak örtüsü İspanyol bir işadamı tarafından özelleştirilmeli, Çin'de işlenmeli ve Manila yeniden ihracat ticareti yoluyla İspanya'ya satılmalıdır.
Beyaz saten işlemeli figür şemsiye, Qing Hanedanı, Çin Ulusal İpek Müzesi
Beyaz saten işlemeli figürlü şemsiye de ihracat için kullanılmaktadır. Beş renkli ızgara saçak süslemesi, fildişi şemsiye sapı yapraklar, çiçekler ve krizantem yaprağı deseni ile doludur ve şemsiyenin tepesindeki fildişi figür abartılı malzemelerle oyulmuştur. Şemsiye saten işlemeleri, her biri kendine ait bir resim olan şemsiye kemikleri ile doğal olarak sekiz bölüme ayrılmış, bahçede eğitim veren çocuklar, ani randevular, terfi ve zenginlik, maymun ikramları, kaplan avı kıymetli, resmi kariyer promosyonu ve resmi terfi ile işlenmiştir. İnsanlar geleneksel uğurlu kalıpları görebilir, ilginç hayvanları ve bitkileri görebilir, tarihi efsanelerde kahramanları ve kahramanları görebilir, operaları ve mitolojik hikayeleri görebilir ve Çin tarzı düşünceleri, duyguları, iyi ve kötüyü deneyimleyebilirler. Yargının derin kültürel çağrışımları vardır. Resimler uçtan uca, düzenli bir şekilde yukarı ve aşağı, değişimlerde ivme gösteren, titiz ve canlıdır ve tasvir edilen karakterler ve hayvanlar canlıdır.
Opera öyküleri ve opera karakterleri Çin nakışlarında ortak temalardır.İnsanların operada gösterilen özel algılama ve kavrama yetenekleri, operadaki karakterlerden ve sahnelerden zekice sanatsal işlemlerle farklı nakış stilleri yaratmalarını sağlar. İş, her bir nakış parçası, insanların duygularını ifade eden sağlam bir drama gibidir.
Çin ve yabancı kültürlerin değiş tokuşu ile bu güzel hikayeler, bazı Avrupa dramaları ve romanlarında, Çin tarzı olay örgülerinde, tam olarak, egzotik Çin stili sıcak bir şekilde karşılandı. Avrupa'da "Çin ateşi" nde "Çin draması" ve "Çin romanı" görülmeye başlandı ve dönemin moda yaşamıyla yakından bağlantılı olan bu şemsiyeye de yansıdı.
Sonuç
Ünlü Japon halk sanatı teorisyeni ve sanatçısı Bay Liu Zongyue bir keresinde şöyle demişti: "El ile makine arasındaki temel fark, elin her zaman kalbe bağlı olması, makinenin kasıtsız olmasıdır. Bu nedenle, el işi operasyonlarında mucizeler meydana gelir, çünkü öyle değildir. Nesneler yapıp emeğe mutluluk verebilmek için sadece eller arkalarında kasıtlı bir kontrolle çalışıyor ... "Günümüzün makine tabanlı üretim toplumunda, geleneksel tekstil becerilerini taşıyan kadın ünlü, her zaman insanların kalbinin en yumuşak derinliklerine dokunabilir. , Sıcak anılar uyandırın!
(Bu makalenin orijinal başlığı, yazarın izniyle Çin Ulusal İpek Müzesi'nin resmi hesabından yeniden basılmış "Kadınların Gözünden Milenyum Kadın Kırmızı-Tekstil Becerileri" dir)
