"Drums at Midnight": Aşk mı yoksa devrim mi istiyorsun? Brecht'in iki sonu var
"Gecenin ortasında davullar" arsa tanıtımı
"Gecenin ortasında davullar" (orijinal adı "Spartacus") Brecht'in 24 yaşındaki ikinci dramatik çalışmasıydı. Birinci Dünya Savaşı sırasında dört yıl boyunca Afrika'da esir kalan Kragler, hayatının geri kalanında memleketine geri döndü, ancak ailesinin baskısı altında, sonuçsuz kalmasını bekleyen sevgilisi Anna ile karşı karşıya kaldı ve savaşta spekülasyon yaparak bir servet kazandı. Mookun nişan durumu, Craglerın beş parasız, hayaletimsi tasviri kalabalığın küçümsemesinden ve aşıkların ihanetinden uzaklaştı. Güçlü alkolün katalizi altında, bu akşam sokakların huzursuzluğuna katılmaya teşvik edildi. "Spartacus" devrimci hareketi. Ancak Anna fikrini değiştirdiğinde, Kragler aşk ve devrim arasında seçim yapmak zorunda kaldı. Pekin performansının iki versiyonunun sonları, seyircinin Brecht'in orijinal sahne sanatının tadını çıkarırken yönetmen Lupin'in yaratılışını deneyimlemesini sağladı.
Kragler sonunda rüyalar gören Anna'yı gördü, ancak Anna savaştan mahvolmuş olanı tanımıyordu. Bu makaledeki resimler Goethe-Institut (Çin) tarafından sağlanmıştır.
İlk başta oyun pek beğenilmedi, sonunda 1922'de Münih Kapalı Tiyatro Sanat Yönetmeni Falkenberg tarafından beğenildi. Prömiyeri Münih Kapalı Tiyatro'da yapıldı, gösteriden sonra seyirciler tarafından tanındı ve en önemli Alman edebiyat ödülünü kazandı. Hit ödülü (Kleist ödülü) ve en sık oynanan erken dönem oyunlarından biri haline geldi.
Brecht, ikametgahta tiyatro danışmanı ve yönetmen olarak ünlendi ve bir dizi devrimci teatral konsept geliştirme fırsatı buldu. Bu nedenle, yüz yıl sonra, aynı zamanda Münih Kapalı Tiyatro tarafından prodüksiyonu ve Alman genç yönetmen Christopher Lupin tarafından yönetildi.Nadir çift versiyonun sona ermesiyle, seyircinin iştahı tanıtım dönemi kadar erken sersemletildi. Bu yıl mart ayında Tayvan, Çin'deki performans sırasında da hararetli tartışmalara neden oldu.
Lupin bize ne tür bir Brecht gösterecek? Brecht'in estetiği ve keşfi hala bu çağın kültürel bağlamına uyarlanmış mı? Bu soruların cevapları nihayet birer birer ortaya çıktı.
Sahne, Brecht tarzı "mesafe" tekniğinin öğretim yeri olur
Brecht ve onun "mesafe", "dördüncü duvarı kırma" ve "destansı tiyatro" kavramları şüphesiz çağdaş tiyatro dünyası için büyük önem taşıyor.Çin tiyatrosu kavramı 1980'lerden beri değişti. Ve pek çok uygulama da derinden etkileniyor. Şu anki aktif küçük tiyatrolar ve deneysel dramalar daha çok Brinell. Brecht tarafından oluşturulan performans yöntemi, Mei Lanfang ve Stanislavsky ile birlikte dünyanın üç büyük performans sistemi olarak da adlandırılıyor. Yine de, Meng Jinghui tarafından uyarlanan "Sichuan'daki İyi Adam" dışında, Çin seyirciler nadiren en ilkel Brecht'i görme fırsatına sahip oluyorlar. Bu sefer "Gecenin Ortasında Davullar" doğrudan Tianqiao Sanat Merkezi'nde bize sunulacak. "Bölme" tekniğinin canlı bir öğretim sitesi oluşturuldu.
Anlatıcı, muhabir, müzik sanatçısı "mesafe" etkisini elde etmek için müzikal araçlar kullanır.
Sözde "mesafe", Aristoteles'in "mimesis teorisi" nin, yani izleyiciyi çerçeveli sahnede hikayedeki "şımartmanın" dışına çekerek seyirci ile aktörler arasındaki görünmezliği kırmak için çeşitli yollarla yıkılmasıdır. Örneğin, "dördüncü duvar", oyuncu aniden hikayeden döner, sahnenin altındaki seyirciyle konuşur, sahne ile oditoryum arasına girip çıkar ya da sahne düzenlemesini ve giyinme sürecini vb. Doğrudan açığa çıkarır. Amaç, anı beklemektir. Seyirci, eleştirel anlayış ve düşünmeyi tetikleyen nesnel ve sakin bir tutum ve hikaye ve performansa belirli bir mesafe duygusu sürdürür. Bu aynı zamanda Brecht'in 19. yüzyıldan beri hüküm süren ikiyüzlü ve sıkıcı orta sınıf oturma odası dramını çürütmesidir.
"Gecenin Ortasında Davullar" ın ilk perdesinden, 1920'lerden çağdaş tiyatroya sürekli bir evrim ve "mesafe" pratiği süreci sunuyor. İlk iki perdenin olay örgüsü ve sahne tasarımı, 1922'de prömiyerini yapan versiyonu kasıtlı olarak taklit etti. O dönemki sahne notları, fotoğraflar, performans kayıtları, gazete ve dergi raporları ve drama incelemelerine dayanarak, dışavurumcu tarzda ahşap montajlı bir sahne inşa edildi. Ön plandaki aile odası, pub ve arka planda 1920'lerin Berlin şehir manzarası ve şehrin yukarısında asılı kırmızı bir kağıt ay.
Brecht'in 1922'deki ilk sahnesini taklit etti.
Oyundaki oyuncular kulaklık takıyorlar, 1922'de kulaklıklarında kendileriyle aynı rolü oynayan oyuncuların dizelerini mekanik olarak tekrarlıyor ve her eylemi sahne talimatlarına göre sert bir kukla gibi gerçekleştiriyorlar. Şu anda, oyuncu artık karakterin enkarnasyonu ve taşıyıcısı değil, karakter ve hikaye ile olan ilişki son derece izole edilmiş, sadece satırları ve eylemleri bırakıyor.
Aynı zamanda orijinal talimatlara göre, tiyatronun her yerine İngilizce, Almanca ve Çince yazılmış "Fazla duygusal olma" afişleri asıldı ve bu da seyirciye yabancılaşmasını ve içeri girmemesini hatırlatıyor. Performansta mesafenin neden olduğu komedi efektleri çoğunlukla müzik kullanımından kaynaklanmaktadır. Anlatıcı, muhabir ve müzik icracıları da olan kel erkek oyuncular her zaman olay örgüsüne uygun olmayan eşlikleri, çağdaş pop şarkıları ve tizleri kullanırlar. Akort dışı şarkı söylemek olay örgüsünü ve duygusal gelişimi kesintiye uğratır. Hem oyunda hem de şovun dışında genellikle performansı kesintiye uğratır, yorum yapar ve hatta hiciv atar.
Üçüncü perdeden başlayarak Lupin, Brecht'in orijinal çalışmasından yavaş yavaş saptı, ilk iki perdenin oturma odası tarzını kaldırdı ve sahnenin sökülmesinden sonraki boş sahneyi arka plan olarak kullandı. Daha sonra modern güçlü ışık, kalın sis, davullar, şeffaf yumuşak Lastik kostümler ve lirik polifonik anlatımlar, coşkulu ve ilham verici devrimci bir atmosfer yaratıyor. Ve Anna'nın "Defol" u, izleyicinin duygularının en yüksek noktada aniden sona ermesini sağladı ve orijinal olay örgüsünü defalarca tersine çevirdi. Oyuncu, devlet aygıtını ve hatta hikâye yapısını bile kırma eylemini sembolize etmek için sahne ve sahneleri sökmek için canlı şiddet kullandı.Ayrıca, bir başka davetkar sergi çalışması "Odyssey", testere makinesini doğrudan sahneye iter, canlı ve canlı olarak tanımlanabilir. Çağdaş Alman tiyatrosunun bazı özellikleri.
Üçüncü perdede Kragler, meyhanedeki devrimci atmosferden ilham aldı.
Başka bir perspektiften, Çin'deki "Gecenin Ortasında Davullar" performansı, dil engelleri, altyazı çeviri davranışı ve izleyicinin gerçek toplumu ve bağlamsal farklılıkları, belirli bir tür "yabancılaşma" ve yabancılaşma oluşturmaktadır. etki. Birden fazla "mesafe" üst üste getirildikten ve önceki yeniden anlatım sürekli olarak ters çevrildikten, altüst edildikten ve yapı bozulduktan sonra, Lu Ping'in Çinli izleyiciler için drama izleme deneyimi, nihai sonuca ve yargıya ulaşmış olsun ya da olmasın, aydınlatıcı önemi şüphe götürmez. .
İki son: "aşk" veya "devrim"
Orijinal eserin sonunda Kragler devrimi reddetti, kendi hayatta kalması ve hakları için savaşmayı reddetti ve "Spartacus" gibi bir kahraman oldu, bunun yerine aşkı seçti ve "rahat beyaz büyük" ü seçti. yatak". Daha sonraki yıllarda Brecht'in o zamanın sona ermesinden pişmanlık duyduğu söylenir, bu nedenle sonun başka bir versiyonu bu pişmanlığa çare olacak gibi görünüyor.
Bu dramadaki ana çelişki olan "aşk" ve "devrim" arasındaki seçim, Brecht'in ikili bir "aşk / devrim" yapısı kurması nedeniyle var. Ancak Brecht'in yaratılışının çeşitli düzeylerdeki tarihsel bağlamını sıyırdığımızda, gizli düzeylerin çok daha karmaşık olduğunu bilmek zor değil.
Buradaki "aşk" bir yandan büyük bir yatak, bir apartman dairesi, muhafazakarlar için sıcak bir aile yaşamı ve aynı zamanda savaşla travma geçiren bireylerin temel insanlık ve hayatta kalma haklarını ifade ediyor. Kragerer'in dediği gibi, Anna'nın varlığı, savaş esirlerinin yerlerinden edilmesi ve acımasız yaşamı boyunca onu destekleyen itici güç olan "uğultulu bir sinek" gibidir. Devrimin reddi, Brechtin o dönemde Almanyadaki fanatik militan ruh halindeki savaşı sorgulamasına ve derinlemesine düşünmesine nüfuz etti ve benzer anlatı mantığı, makro anlamda bu tür savaş karşıtı düşünceler devam ettirildi ve işlendi. Çağdaş kültürel eserler arasında.
Brecht versiyonu: Kragler aşkı seçer.
Öte yandan, gazete bloğunda devrim başlatmak üzere olan "Spartacus" bir işçi sınıfı örgütüdür ve tam da Anna'nın ailesi ve Mook'un ait olduğu burjuva rejimdir. Bu nedenle, sol eğilimi olan Brecht ve oyunun ilk iki sahnesinde sürekli tezahür eden sınıfsal konum ile devrime katılma seçimi eşbiçimli görünüyor. Bununla birlikte, "fikirler" tarafından kolayca kışkırtılan sıradan bir düşük seviyeli asker olarak (özellikle aşırı üzüntü ve güçlü alkolün etkisi altında) Kragler, devrimin anlamını ve hedeflerini net bir şekilde anlamış görünmüyordu ve yardım edemedi, ancak insanları devriminden şüphe ettirdi. Meşruiyeti ve saflığı
Buradan, Brecht'in "Mücadeleyi reddetmek ve aşka geri dönmek" versiyonundan Lupin'in "Sevgiyi terk etmek ve mücadeleye gitmek" versiyonuna geçişin "aşk / devrim" çelişkisine bir cevap gibi göründüğünü anlamak zor değil. Farklı seçimlerle, geçen yüzyılda gerçekten değişen şey, zıt göstergeler altında metafize edilmiş daha derin gerçekçi siyasi bağlamdır.
Yönetmen Lu Ping'in görüşüne göre, "devrimi seçmek" ve kolektif mutluluk uğruna kişisel mutluluğu feda etmek, savaş başlatmak veya savaşa katılmak değil, topluma dikkat etmek ve sosyal ve politik eyleme aktif olarak katılmak gibi çağdaş bir anlam kazanıyor gibi görünüyor. Avrupa'da hakim olan sağcı güçlerden duyulan memnuniyetsizlik ve gerçekte çeşitli keskin çelişkiler.
Oyuncular ve personel şiddetli sökümler yaptı.
Çin kültürü bağlamında, seyirci doğal olarak kendi yorumunu üretecektir. Dördüncü Mayıs Hareketi'nden beri aşina olduğumuz modern ve çağdaş edebi anlatılarda aşk her zaman devrime karşı değildir Aşk, genellikle eski topluma ve eski sisteme karşı bir isyan olarak, devrimin eşlik ettiği bir özgürlük ve kurtuluş sembolü olarak ortaya çıkar. Neden hem aşk yatağına hem de devrimin kanına sahip olamıyoruz? Anna ailesini terk edip hiçbir şeyi olmayan düşük seviyeli savaşçıların yanında durmadı mı?
Bununla birlikte, yorum ne olursa olsun, Brecht'in önemli önermelerinden biri, tiyatronun eğitimsel ve sosyal işlevlere sahip olduğudur ve sanatın gerçekçi sosyal eylemlere işaret etmesi gerektiğidir. Daha yüksek "mesafe" kavramı altında, sonun o kadar önemli olmadığı görülüyor. Tüm seçeneklere mesafeli ve tetikte olun, fanatizm ve daldırma yüzeyinin altındaki soğuk gözler ve yansımalar yeterlidir. Ve iki versiyonun sonu kendi başına seçme hakkının bahşedilmesi değil mi?
Wang Yike (drama eleştirmeni)
Pekin Haber editörü Wu Longzhen redaksiyonu Zhai Yongjun
