Neden ekrana bakarken yanlış seçimler yapma olasılığımız daha yüksek?
Birkaç nesil önce, insanlar yalnızca sinemaya gittiklerinde ekrana dokunabiliyorlardı; dijital çağda, uzun zamandır ekranın şirketlerine alışmıştık. Özellikle salgın nedeniyle tüm insanların evde kalmak zorunda kaldığı bu günlerde, birçok insan tüm gün boyunca cep telefonları, bilgisayarlar, Kindles ve TV'ler gibi çoklu ekranlarla etkileşime giriyor ve etkileşimde bulunuyor. Ekrana baktığımızda daha fazla bilgiye ve daha fazla seçeneğe sahibiz ve aynı zamanda bu bilgilere ve seçimlere inanılmaz bir hızda tepki verebiliriz. Davranışsal ekonomi alanında bir lider olan Shlomo Benatz, "Ekrandaki Akıllı Kararlar" kitabında karşılaştığımız ciddi zorlukları ortaya koyuyor: Ekran düşünme şeklimizi değiştiriyor, bizi daha dürtüsel ve daha kolay hale getiriyor Sezgiye dayalı tepki verin ve sonra yanlış kararlar verin. Düşünmemizin ekran tarafından kaçırılmasını nasıl önleyebiliriz? Ekrandaki kararlarımızı nelerin etkilediğine bir göz atalım. --editör Neden ekran karşısında orijinal tercihimize ters düşen bir seçim yapıyoruz? Bu seçimler yalnızca görsel duyusal alışkanlıkların sonucudur ve istemeden ekrandaki belirli seçeneklere ve alanlara odaklanacağız. Bazen görsel belirginliğin tercihlerimizden daha fazla etkisi vardır. Elena Rutzkaja ve meslektaşları, deneklerin ekrana baktıklarında ilk bakışlarını izlemek için göz izleme cihazlarını kullandıkları bir çalışma yayınladılar. Nokta, ekranda gördüğünüz ilk şey. Deneyde, California Teknoloji Enstitüsü'nden 41 üniversite öğrencisi, Lay's patates cipsi ve Snickers gibi farklı atıştırmalıkları tercih ettiklerini belirtmeleri için davet edildi. Bu deneklerden daha sonra çevrimdışı olarak gerçek bir seçim yapmaları istendi. Araştırmacılar, onlara ekrandaki atıştırmalıklarla aynı fotoğrafları gösterecek ve deney sonunda en çok istedikleri atıştırmalıkları seçmelerini isteyecekler. Bu denekler ekranda en sevdikleri atıştırmalıkları aradıklarında, araştırmacılar gözlerini takip ettiler ve odaklarını izlediler. Yakında tutarlı bir model olacak, yani insanların ilk kez odaklandıkları ve ekranın belirli alanlarında daha sık görünecek seçenekler olacak. Peki bu belirli alanlar nerede? Kesin cevap, ekrandaki seçeneklerin sayısına bağlıdır. 2 × 2'lik bir dikdörtgende yalnızca 4 çeşit atıştırmalık görünüyorsa, denekler muhtemelen sol üst köşeye bakacak ve gözleri yarı yarıya orada olacaktır. Elbette bu sonuç, İbranice ya da Arapça kullanan konularda sağdan sola okumaya alışkın kişilerde değişebilir. Ancak seçeneklerdeki artışla birlikte yeni trendler ortaya çıkmaya başladı. Denekler aynı anda 9 seçenekle karşılaşırsa, gözlerinin% 99'u başlangıçta merkeze yakın olacak; 16 seçenek varsa, ilk bakışlarının% 97'si ortadaki dört karenin içine düşecektir. Ek olarak, bu ilk odak noktaları sonraki bakışlar üzerinde de bir etkiye sahip olacak ve insanların ilk odak noktası, daha sonra en popüler odak noktası olmaya devam edecek. Bu odaklanma modları, seçim sürecinde geniş kapsamlı etkiye sahiptir ve bilim adamlarının "ortaya çıkan karar verme önyargısı" olarak adlandırdıkları şeyi üretmiştir. Bilim adamları deneklerin tercihlerinin bir kaydını tuttuklarından ve bu deneklerin gerçekte hangi atıştırmalıkları yemek istediklerini bildiklerinden, ekran konumunun deneklerin son seçimlerini nasıl etkilediğini gözlemleyebildiler. Örnek olarak 9 seçeneği ele alırsak, denekler ekranda 9 farklı atıştırmalık görürlerse, ne tür atıştırmalık olursa olsun ortadakini seçme olasılıkları% 60 daha yüksektir. Görsel belirginlikteki değişiklikler, insanların vakaların yarısından fazlasında orijinal tercihlerini ihlal eden kararlar almasına izin verebilir. Başka bir deyişle, Copico'yu Layshi'den daha çok sevdiyseniz, ekranda Layshi paketini daha kolay görmek, kendi tercihlerinize aykırı kararlar almanıza neden olabilir. Eğer deneklerin yiyecek seçerken basit hesaplama problemlerini tamamlamalarına izin verilirse - çoklu görev yaşam durumundaki müdahaleyi simüle etmek için "bilişsel yük" eklenirse, görsel olarak önemli değişikliklerin etkisi daha açık olacaktır. Bu sonuç, örneğin Taobao'da alışveriş yaparken, Weibo'daki durum güncellemelerine göz atarken, cep telefonundaki metin mesajlarını yanıtlarken internette gezinme alışkanlığımızın görsel sistemin önyargı etkisini büyüteceği anlamına geliyor. Bu sonuç rahatsız edicidir. Seçimlerimizin bilinçli arzularımızı yansıttığını düşünüyor ve seçtiğimiz atıştırmalıkların en çok yemek istediğimiz şeyler olmasını umuyoruz.Ancak bu veriler bize bu seçimlerin yalnızca görsel duyusal alışkanlıkların sonucu olduğunu ve istemeden belirli bir ekrana dikkat edeceğimizi söylüyor. Seçenekler ve alanlar. Bazen görsel belirginlik tercihimizden daha fazla etkiye sahiptir. Ekran hiçbir zaman insanların dikkatlice düşünebileceği bir yer olmadı. Gittikçe daha az zamanda daha çok karar vermemizi sağlıyor. Sonuç olarak, ilk odaklanmamızın amacı, karar verirken yavaş yavaş bizim yerimizi almasıdır. İnternetten yemek siparişi verirken yüksek kalorili yiyecekleri seçmek bizim için neden daha kolay? Ekran gevşetici bir etkiyi tetikleyebilir. Başkalarının değerlendirilmesinden kaynaklanan normal kaygımızı ve öz farkındalığımızı ortadan kaldırır ve en sorumsuz ihtiyaçlarımızı tatmin eder. Ekranlar tarafsız bilgi iletişimcileri değildir, hatta zaman zaman tutumumuzu değiştirirler. Bilginin yanıt verme biçimi beklenmedik zincirleme etkilere sahip olabilir. Birkaç bilim adamı, dört yıldan fazla bir süre içinde büyük bir pizza zincirinin 160.000 siparişini analiz etti. Zincir mağaza, çalışmanın ortasında bir çevrimiçi sipariş sistemi sunduğundan, araştırmacılar, teknolojinin tanıtımının müşteri siparişlerini nasıl değiştirebileceğini sahada test edebildiler. Araştırma verilerine göre, müşteriler internetten sipariş verdiklerinde, normalden% 33 daha fazla malzeme ve% 6 daha fazla kalori içeren, daha fazla malzemeli ve daha pahalı pizza seçecekler. Sıradan biberli pizza yerine "4 kat domuz pastırması" veya jambon, ananas ve mantar gibi bazı alışılmadık malzemeleri seçecekler (sipariş çevrimiçi olarak mevcut olduğunda, pastırma satışları% 20 arttı). Bu siparişler kişisel tercihlerimizi yansıtsa da ekonomistler, internetten yemek sipariş eden müşterilerin daha yüksek tüketici fazlası nedeniyle daha memnun olacağını öne sürdüler, ancak bu yiyeceklerin sağlığımız için iyi olmadığı açık. Pastırma ile dolu bir pizza isteyebiliriz ama damarlarımız asla öyle düşünmez. İnsanlar neden ekranda sağlıksız yiyecekler sipariş ediyor? Bu fenomen, ağın bağlayıcı olmayan etkisinden kaynaklanıyor ve başkalarının sağlıksız emirlerimizi nasıl göreceği konusunda endişelenmemize gerek yok. Diğer bir deyişle, ekran bize pek geri bildirim vermediği için dijital ürünler yargıda bulunmayacak ve en sorumsuz ihtiyaçlarımızı özgürce karşılayacağız. Ekranlar, insanların başkalarının değerlendirilmesinden dolayı sahip olduğu normal kaygı ve özbilincini ortadan kaldırdığı için gevşetici bir etkiyi tetikleyebilir. Anonim cihazlar bizi daha dürüst yapsa da, aynı zamanda birçok sorumsuz davranışa da kapılmamızı sağlar. Bu sorumsuz davranışların yan ürünleri interneti sular altında bırakıyor, bu yüzden insanlar Weibo yorumlarına bu kadar çok küfürlü dil bırakıyor: Bir haber sitesinde yapılan bir araştırma, yorumların% 22'sinin medeniyetsiz yorumlar içerdiğini ortaya çıkardı. İçerik. Birinin bize baktığını bilirsek, bu davranışlar asla gerçekleşmeyecek - aceleyle bir yabancıya gidip ona aptal olduğunu söylemeyeceğiz, ancak insanlar bunları internette yapıyor. şey. Elektronik cihazlarda okurken okuduğumuzu hatırlamak bizim için neden kolay değil? Ekrandaki bilgilerle yüz yüze geldiğimizde, ciddi düşünmek yerine atlamayı ve unutmayı tercih ediyoruz. Algılama mücadelesi aslında iyi bir şey.Bilgi işlemenin biraz zor olduğu zamanlarda daha çok hatırlayacağız.Günümüzde ekran kalitesi büyük ölçüde iyileştirildi ve görüntü kalitesi kağıt kalitesinden bile daha iyi. Tasarımcılar ayrıca LCD ve elektronik mürekkep ekranlarına uygun yazı tiplerini icat ederek yazı tiplerini ayarlamaya başladılar. Örneğin, Amazon Kindle yazı tiplerinin "piksel seviyesinde manuel ayarlamalar" olduğunu iddia ediyor. Bu tür ayarlamalar bariz bir endişeye dayanıyor: Bir web sitesi gözleri rahatsız ediyorsa, o zaman insanlar başka yere bakar. Gerçek şu ki, ekran görüntüsünün kalitesindeki önemli iyileşme, okuduğunu anlamayı geliştirmiyor, ancak daha da kötüye gidiyor gibi görünüyor. Norveçli psikolog Anne Mangen, 2013 yılında Ulusal Okuma Eğitimi ve Araştırma Merkezi'nde bilgisayar test kağıtları ile basılı test kağıtlarının karşılaştırılması üzerine böyle bir deney yaptı. 72 onuncu sınıf öğrencisi rastgele herhangi iki gruba atandı. İlk sette okumalar, 14 punto Times New Roman yazı tipinde kağıda basıldı. İkinci grupta, aynı okuma 15 inç 1280 × 1024 çözünürlüklü bir LCD ekranda PDF formatında görüntülenir. Okuduktan sonra, tüm öğrencilerin birkaç okuduğunu anlama sorusunu tamamlaması gerekir. Sonuçlar düşündürücüdür. Öğrencilere hangi metnin verildiği önemli değildir - ekranda okumak, okuduğunu anlamada yetersizliğe neden olur. Neden? Bence mevcut nesil LCD ekranlar okumayı çok rahat hale getiriyor ve çok fazla beyin fırtınası gerektirmiyor, sonuçta ekrandaki metni tam olarak sindiremiyoruz. Kolay giriş, kolay çıkış. Kolay olmak iyi bir şey olmamalı mı? "Kolaylaştırmanın" en sevdiğim örneklerinden biri, öğrenci kredisi için başvuran üniversite öğrencileriyle ilgili bir çalışmadır. Tahmin edebileceğiniz gibi, kredi başvuru formu, özellikle 18 yaşındaki öğrenciler için külfetli ve karmaşıktır. Bu süreci daha kolay hale getirmek için, ABD hükümeti ve İK Bloğu, mevcut aile vergisi dosyalama verilerine dayanarak başvuru formunun 1 / 3'ünü otomatik olarak doldurabilen uygulama yazılımının yeni bir sürümünü üretmek için işbirliği yaptı. En azından okul öğrencileri için böyle basit bir müdahale etkileyici sonuçlar getirdi. Block Tax Company'nin daha kullanışlı yazılımını benimsedikten sonra, kredi başvurusu yapmak isteyen öğrenci sayısı% 39 arttı. Daha da etkileyici olanı, formların otomatik olarak doldurulması sayesinde üniversiteye kayıt oranının% 30 artmasıdır. Ancak işleri kolaylaştırmak her zaman ideal değildir. Özellikle tam olarak okuduğunu anlama testinde ölçülen beceriler olan öğrenme ve hafıza söz konusu olduğunda çok fazlası kolaylıkla ciddi olumsuz sorunlara yol açabilir. Bazen insanlar bilgi işleme biraz daha zor olduğunda daha çok hatırlar - bilişsel zorluklar iyi bir şeydir. 2011'de Cognition'da yayınlanan çok alıntılanan bir makalede, bilim adamları metnin okunmasını zorlaştırmanın (araştırmacılar buna "akıcı olmayan" diyorlar) aslında geliştiğini keşfetti. Uzun süreli hafıza. Bir dizi çalışma, türbülans derecesini artırmanın deneklerin bilgileri daha dikkatli işlemesini sağlayacağını göstermiştir. Sadece metin okumak yerine düşünmeye zorlanacaklar ve hızlı çalışan beyin yavaşlayacak. Kekemelik hissi artık bir rahatsızlık veya rahatsızlık değil, aslında bize yavaşlamamızı, odaklanmamızı ve daha fazla düşünmemizi hatırlatan önemli bir psikolojik işarettir. Bu tür sinyallerin büyük bir pratik etkisi vardır. Sık sık merak ediyorum, sigara paketlerinin üzerine basılmış sigara içme uyarıları neden okunması kolay Helvetica yazı tipini kullanıyor? Türbülansın etkisine ilişkin araştırmalar göz önüne alındığında, bu endişe verici uyarılar için ("sigara içmek sağlığa zararlıdır" vb.) Comic Sans'ta basmak daha etkili olmaz mıydı? Tüketicilerin bu doktorların önerilerini dikkate almasını ve dikkate almasını ummuyor muyuz? Eğer öyleyse, bu uyarıları okumayı zorlaştırmalıyız, okumayı kolay değil. Son birkaç on yılda teknolojideki etkileyici ilerlemeler ışığında, dijital bilginin işlenmesi daha kolay hale geldi - akıcılık etkisini artırdı. Kolaylık genellikle iyi bir şey olsa da, akıcılığın sürekli iyileştirilmesi, insanların okuduklarını daha az hatırlamasına da neden olur. Ekrandaki bilgilerle yüz yüze geldiğimizde, ciddi düşünmek yerine atlamayı ve unutmayı tercih ediyoruz. İPadAir'de bir kitabı okumayı bitirmek sizin için daha kolay olabilir, ancak okuduklarınızı hatırlamanız da sizin için zor olabilir. Akıcılık yalnızca okuduğunu anlamayı etkilemekle kalmaz, aynı zamanda özellikle not almamız gerektiğinde öğrenme tarzımızı da etkiler. Bir çalışma, not almak için kalem yerine klavye kullanırken öğrenme etkisinin zayıf olduğunu buldu. Not almak için dizüstü bilgisayar kullanan öğrenciler "Aynen" not almayı tercih ederler. Bu, dersin hızına ayak uydurabileceği için yapılır. Buna karşın, elle not alan öğrenciler, çok dinledikleri ve yavaş yazdıkları için özet notlar almaya zorlanırlar ve neyi kaydedeceklerini seçmeleri gerekir. Nihai sonuç, bilgilerin derse daha derinlemesine entegre edilebilmesidir, çünkü bilgi önce kodlanır ve sonra kaydedilir. (Shlomo Bernards ve Jonah Lehrer, Shi Lei, Beijing United Publishing Company tarafından çevrilen "Ekrandaki Akıllı Kararlar" dan alıntı) > > > > > > Sanal dünyada, yaşamlarımız farkında olmadan manipüle ediliyor İnternet, cehaletinizi fark etmenizi zorlaştırıyor Bilginin dijital paylaşım platformlarına dış kaynak kullanımı, 21. yüzyılın en önemli anlatılarından biridir. Sahip olduğunuz uzmanlık ne olursa olsun, bulut bunu zaten biliyor veya yakında öğrenecek. İnternette bilgiyi güncelleme hızı sizden daha hızlıdır ve internette bilgi arama hızı da sizden daha hızlıdır ve bu ilişkiyi daha iyi bulabilir. Bu, insanların öğrenmesini ve hafızasını nasıl değiştirecek? 2011'de Harvard Üniversitesi'nden Daniel Wegner bir deney başlattı ve gönüllülere 40 önemsiz şeyden oluşan bir liste gösterdi - "Devekuşunun gözleri beyinden daha büyüktür" gibi kısa cümle. Talimatlara göre, herkesin bu 40 cümlenin hepsini bilgisayara girmesi gerekiyor. Gönüllülerin yarısından bu gerçekleri hatırlamaları istendi, diğer yarısından hatırlamadı. Ayrıca, insanların yarısı işlerinin bilgisayarda saklanacağını anlarken, diğer yarısına da görev tamamlandıktan hemen sonra girdinin silineceği söylendi. Ardından, gönüllüler girilen gerçeklerle ilgili testlere girdi. Bilgiyi hatırlaması talimatı verilenler diğer yarısından daha iyi puan alamadı, ancak işlerinin kısa sürede temizleneceğini düşünenler diğer yarısından çok daha yüksek puan aldı. Bu nedenle, puanın gerçekleri hatırlamaya çalışıp çalışmamanız ile ilgisi yoktur. Wegener'ın deneylerinin sonuçları, pragmatik bir bellek sistemiyle tutarlıdır. İnsanlar her şeyi hatırlayamaz. Bilinçli müdahale olmadan beyin doğal olarak hatıraları sınıflandırır. Açıktır ki beyin, kolayca erişilebilen bilgileri depolamaya fazla ihtiyaç olmadığını anlayabilir. Bu nedenle insanlar gerçeklerin arşivlendiğini sanıyor ama aslında çoğu gerçek unutulmuş durumda. Bu fenomenin artık bir adı var - Google etkisi, bu da beynin İnternette bulunabilen bilgileri otomatik olarak unutacağı anlamına geliyor. İnternet insanları aptal yapmaz, ancak insanların neyi bilmediklerini anlamalarını zorlaştırır. Bilgi eksikliği, insanların zihinsel dünya haritalarını bozabilir. Bu yanlış anlaşılmalar, insanların özel ve kamusal alandaki seçimlerini, davranışlarını ve fikirlerini etkileyecektir. (William Poundstone'un "Büyük Bilgi Göçü" nden alıntı, Lu Jia, Zhejiang Halk Yayınevi tarafından çevrilmiştir) Biz sadece arama motorlarının ürünleriyiz Teknolojiden güç alan Google tarafından temsil edilen arama motorları her geçen gün daha güçlü hale geliyor, sizi çeşitli şekillerde ölçüyor ve anlıyor ve hatta kendi ihtiyaçlarınızı sizden daha iyi biliyor. Sorguladığınız dizeye ve size benzer diğer kullanıcıların gösterdiği eğilimlere göre aramanızın amacını tahmin edebilir; ihtiyaçlarınızı doğru bir şekilde ifade edemiyor olsanız bile, tam değilse arama kutusuna bir cümle girin. İhtiyaç duyabileceğiniz şeylerin bir listesi olabilir; bir arama dizesi girdiğinizde, seçim için bir açılır menü görünecek ve bu şeylerin gerçekten olduğunu kabul etmenize ve buna inanmanıza neden olabilecek düşündürücü bir gücü ortaya çıkaracaktır. Ne arıyorsun. Arama motoru çok iyi, basit ve hızlı olduğu için kullanıcıları kolayca güvenebilir ve hayranlık duyabilir. Ayrıntıları bilmeyen ve her yerde bulunan kâhya gibi bir arama motoruna körü körüne güvenmek tehlikelidir. Google gibi arama motorlarının cazibelerinden biri, pek çok güçlü ve görünüşte ücretsiz hizmet sunmasıdır, ancak onunla kullanıcıları arasında üstü kapalı, para birimi olmayan bir işlem vardır. Aslında, biz arama motorlarının kullanıcısı değiliz, ürünleriyiz. İlgi alanlarımız, tercihlerimiz ve eğilimlerimiz, arama motorları tarafından reklamverenlere satılmaktadır. İnternette bir şeyler aramak için bir arama motoru kullandığımızda, bizimle alakalı ipuçlarını anlamak için arama davranışımızı kullanır. "Doğru ve doğru" ve "yakından ilişkili" biçimlendirilmiş "özelleştirme", arama motorlarının tanıdık konumlarınız, hobileriniz, sevdiğiniz ve hayran olduğunuz şeyler ve görüşlerinizle eşleşen daha fazla sonuç sağlayacağı anlamına gelir. Bu tür filtrelenmiş bilgiler "küçük ölçekli yayın" çok verimli olsa da insanlara zarar verebilir. Bunun nedeni, arama sonuçları ne kadar özelleştirilmiş olursa, beklenmedik, bilinmeyen, alışılmadık ve hoş olmayan şeylerle karşılaşma olasılığınızın o kadar düşük olmasıdır. Web arama deneyiminiz, orijinalinizi daha da geliştirecektir. Bağlantılar, ilgi alanları, görüşler ve önyargılar ve diğer seçeneklerin arama motorlarından dışlanması, mevcut duruma razı olmamıza ve daha iyisini yapma fırsatlarını kaybetmemize izin verebilir. ("Googleization Üzerine Düşünceler" den alıntıdır, Shiva Vidyanasang, Zhejiang Halk Yayınevi, Su Jian tarafından çevrilmiştir) Sanal gerçeklik teknolojisi, sihir ve tehlikeyle bir arada var olur Sanal gerçeklik teknolojisi (VR), kullanıcıyı gerçek olabilen (dünyanın karşı tarafındaki bir plaj gibi) veya hayal edilebilen (Mars'ın yüzeyi gibi) bir ortama sürükler. Kullanıcı, tıpkı gerçek dünyada olduğu gibi dünya ile seyahat eder ve etkileşim kurar. Gelişmiş VR ayrıca dokunma, duyma ve koku alma dahil olmak üzere çoklu duyusal geri bildirim sağlar. VR büyük bir potansiyele sahip olmakla birlikte büyük riskler de beraberinde getiriyor. Stanford Üniversitesi Sanal Gerçeklik Etkileşimli Laboratuvarı'nda medya profesörü olan Jeremy Byronson, Oculus tarafından video oyunları için kullanılan Rift kaskının dünya ile insan etkileşimini bozacağından endişe ediyor. "Herkesin gerçekten korkunç bir deneyim yaratabileceği bir dünyadan korkuyor muyum? Evet, gerçekten endişeliyim. Şiddet içeren video oyunlarının öldürmekten farksız olmasından endişeliyim. Pornografinin gerçek cinsel aktivite gibi hissetmesinden endişeliyim. Fark etmez. Bu, etkileşim yoluyla sosyal işlevleri yerine getirmek için insanlara ne tür değişiklikler getirecek? " Teknik yazar Stewart Drech The Guardian'da arkadaşlarımıza ve ailemize odaklanmamızın zor olduğunu yazdı. Akıllı telefonlar ve tabletler bizi gerçek dünyadaki etkileşimlerden uzaklaştırabilirse, o zaman VR cihazlarıyla ne yapacağız? Stephen Kotler Forbes'da VR'nin "yasal eroin, gelecek neslimiz için sert bir uyuşturucu" olacağını yazdı. Kotler'in sözlerinin doğru olduğuna inanmak için her türlü nedenimiz var. Sanal gerçeklik, olgunlaştıktan sonra istediğimiz şeyi istediğimiz sürece herhangi bir zamanda ve herhangi bir yerde, istediğimiz şeyi yapmamıza izin verecek. Bu tür dizginlenmemiş sevinç kulağa harika geliyor ama aynı zamanda yüz yüze etkileşimi ortadan kaldırma yeteneğine de sahip. Gerçekten mükemmel bir dünya gibi hissettiren bir dünyada yaşayabiliyorsanız, neden gerçek dünyada yaşayıp kusurlu, gerçek insanlarla etkileşime giresiniz? Mainstream VR henüz emekleme aşamasında. Hayatta muazzam değişikliklere yol açıp açmayacağından emin değiliz, ancak tüm erken işaretler bunun sihirli ve tehlikeli olacağını gösteriyor. Zuckerberg'in dediği gibi, kişisel olarak deneyimleyemeyeceğimiz uzak yerlerde (ulaşımın elverişsiz olduğu yerlerde veya hayali yerlerde) çalışmasına, binlerce mil ötede doktorları görmemize izin veriyor. Veya dünyanın dört bir yanında yaşayan bir sevgiliyi ziyaret edin. Ancak büyük şirketlerin ve oyun tasarımcılarının kontrolü altında, giderek daha fazla bağımlılık yaratan davranışların en son taşıyıcısı da olabilir. ("Durdurmak İstiyorum: Tarama Çağında Davranış Bağımlılığından Nasıl Kurtulunur" dan alıntı yapılmıştır, Adam Oort, Çeviri: Lu Jia, Mechanical Industry Press) Editör: Fan Xin Editör: Shao Ling * Wenhui özel el yazması, lütfen belirtin Kaynak.
