Gençken, sıcağı rahatlatabildikleri sürece dondurmalı çubuklu dondurmalar yemek istedim. O zamanlar buzdolapları hala nadirdi. Yoldaki küçük satıcılar büyük bir kutuyla bisiklete biniyorlardı ve üzerini bir şilte ile kapatıyorlardı. Çocuğun en sevdiği dondurma içeride saklıydı!
Başlangıçta sadece bir kuruş olan buzlu çubuklar, yedikten sonra harika, süper havalı, hiçbir şey yok!
Bu tür bir "buz torbası" aynı zamanda çocukların o sırada satın almak için yarıştıkları şeydi, kemirip emiyorlardı, bir torba uzun süre yiyebilirdi.
Bunu hatırlamak? Bir çantada gökkuşağı renkleri gibi birkaç renk vardır ve arkadaşlar en sevdikleri renkleri seçerler.
Bu çok karakteristik, dışı buz küpleri ama içi krema hepimiz önce kremayı bitiririz, tatlı ve lezzetli.
Bu dondurmanın adı harika, ona "Büyük Meşale" deniyor, çünkü Olimpiyat Oyunlarımızda geçen meşale gibi, çok hükmedici!
Sandviçlerde hala dondurma var mı? İnanılmaz değil mi? Aslında, krema gofretin ortasına eklenir, bu da onu daha az soğuk yapar.
Wangwang Bingbing, bu o yıl televizyonda izlediğim en çok reklam, gerçekten denemek istiyorum.
Artık büyüdüğümüze göre, artık dondurma yemeyi sevmiyormuşuz gibi görünüyor, ama kalbimizde derin kalan bu "dondurmalar", belki de çocukluğun sevinci yüzünden, hala özlüyor!