Wang Jianping'in "Yedi Nehir Ülkesi" Üzerine Yorumu Yedi nehir aktı ve Hindistan'ı geçmek zor
"Yedi Nehir Ülkesi: Hindistan'ın Kısa Coğrafi Tarihi", Sanjeev Sanyal, çeviren: Rani, Hiking Culture Press, Nisan 2019, 312 sayfa, 500 NT $
Güney Asya çalışmaları konusunda her zaman tutkulu olmuşumdur. "Yedi Nehir Ülkesi: Hindistan Coğrafyasının Kısa Tarihi" ne yabancı değilim, ama hiç okuma şansım olmadı. Yakın zamanda bu kitabın geleneksel versiyonunu tesadüfen aldım.Yıllar süren aşk acısını anlıyorum ve yazarı takip ederek Hint coğrafyasının bu taslağında dolaşıyorum. Hint yarımadasının oluşumundan mevcut kentleşme sürecine, Himalayaların yükseklik ölçümünden Pauk Boğazı'nın uzun setine, tarihi etkileyen anahtar figürlerden ruhani tanrılara kadar renkli vizyonları tarihi kapsar, Coğrafya, folklor ve diğer birçok yön.
Yazar, dünyaca ünlü bir ekonomist olarak, bu profesyonel tarihçiyi sadece tarih ve coğrafya aşkına dayanarak yazdı. Yazar, Hintli seçkinlerin ulusun tarihi ve kültürü için gösterdiği gayreti takdir ediyor, ancak bu Hint Coğrafya Tarihi için "Yedi nehir çoktan gitti ve Hindistan'ın geçilmesi zor" şeklinde bir üzüntü ve duygu var. Burası yedi nehir-Harappa'nın ülkesidir. Medeniyetin kaderi de Hint tarihinde değiştirilmesi zor olan bölünmüş bir gerçekliktir.
Yazar Sanjiv, kitapta Hindistan'ın genel ulusal bilincini dokumak için elinden gelenin en iyisini yaptı. Maalesef, kırılan tarih değiştirilemez. Bugün, Hindistan hala bölgecilikte hüküm sürüyor. Nehru ve Modi gibi güçlü adamlar bile yalnızca Hindistan'a feribotla gidebilir "Birleşik ulusal bilinç" -ama eski başarısız oldu ve ikincisi hala bilinmiyor.
"Kök Arayış Yolculuğu"
Sanjiv Sanyar
Yazarın aile geçmişini ve yaşam deneyimini bilmek, onun konumunu daha iyi anlamamızı sağlayacaktır. Sanjeev Sanyal (Sanjeev Sanyal) ünlü bir ailede dünyaya geldi.Babası Hindistan'ın Bengal eyaletinde bir memurdu, büyükbabası ve amcası sömürge döneminde Hint bağımsızlık hareketinde tanınmış siyasi aktivistlerdi. Birçok kez tutuklandı ve tutuklandı. Hapis, Hint ulusunun bağımsızlığına ve haysiyetine büyük fedakarlıklar ve olağanüstü katkılar sağlamıştır. Özellikle amcası Sachindra Nath Sanyal (Sachindra Nath Sanyal) bir Hint paralı ayaklanması düzenledi ve silahlı mücadele için Hindustan Cumhuriyeti'ni kurdu ve iki kez zulme uğradı. Ve ünlü Andaman Adası hapishanesinde ve sonunda hapishanede öldü.
Sanjeev Sanyar, Delhi Üniversitesi Ram İşletme Fakültesi ve Oxford Üniversitesi St. Johns Koleji'nden mezun olduktan sonra uluslararası finans alanında aktiftir. Rhodes Bursu ve Eisenhower Üyesi olarak, 2010 yılında Davos'taki Dünya Ekonomik Forumu tarafından seçilmiştir. "Genç Küresel Lider", Asya'nın önde gelen ekonomistlerinden biri olarak kabul edilmektedir. Şu anda Deutsche Bank'ın küresel stratejik analisti ve genel müdürü ve aynı zamanda Hindistan Maliye Bakanlığı'nın baş danışmanı olarak görev yapıyor.
Sanjif, boş zamanlarında tarih çalışmayı ve eski haritaları toplamayı seviyor ve bu süreç, bu vatan sevgisine daha da ilham verdi. 2009'da, Hintli okurlar arasında coşkulu bir tepki uyandıran popüler bir kitap olan "Hint Rönesansı: Bin Yıllık Düşüşten Sonra Hindistan'ın Yükselişi" (Hint Rönesansı: Hindistan'ın Bin Yıllık Düşüşten Sonra Yükselişi) yayınladı. Ben de bundan ilham aldım ve 2012'de "Yedi Nehir Ülkesi" kitabını yazdım.
Sanjiv Sanyar'ın dedesi (solda) ve amcası (sağda)
Kalbinin sesi olarak yazan ve konuşan Sanjeev, bu "Yedi Nehir Ülkesi" ni yazdı. Bu sadece tarihe ve coğrafyaya olan ilgisinin bir sonucu değil, aynı zamanda Hindistan'ın bu kutsal topraklarındaki kültürel köklerin bir yolculuğu. Kızılderili olmanın gururu aşırıya kaçmış durumda.
"Aryan Medeniyeti Teorisi" ni Sorgulamak
Sanjeevin bu kitabı yazmasındaki önemli motivasyonlarından biri, çeşitli "Hint Medeniyetinin Olumsuzlukları" na karşı "söylentileri süslemektir" ve bu kitabın başlığı - Yedi Nehir Ülkesi, tam da yabancılarla başlayan Hint medeniyetine aittir. İşgalin tarihsel tezinin çürütülmesi ve gerekçelendirilmesi elbette uzun ve büyük Hint medeniyetini de göstermektir.
Uzun bir süre, uluslararası tarihçiler genellikle Hint uygarlığının MÖ 1500'de Aryanların Güney Asya alt kıtasının yerli halklarını işgal edip yok etmeleriyle başladığına ve medeniyet tarihinin ilk aşamasını - "Vedik Çağı" oluşturduğuna inanıyorlardı. Hindistan'da hayatta kalan en eski belge olan "Rigveda", bu dönemdeki dini ve sosyal hayatı anlatıyor ve ayrıca Aryanların Hindistan'daki yerel yerli kabileler "Dasa" ve "Daxiu" ile etkileşime girdiğini doğruluyor. (Dasyu) savaşta büyük bir zafer kazandı ve Pencap'ın çevresindeki bölgeleri kontrol etti. "Vedalar" ve "Sanskritçe" ve diğer klasiklerin sonraki tariflerinde, Aryanlar bölgelerini doğuya doğru genişletmeye devam ettiler ve güçleri Ganj Nehri Havzasına ulaştı. Bu sırada Kuzey Hindistan'a "Yaliyavar" da deniyordu. "Arya-varta" - "Aryanların yaşadığı ülke", Kuzey Hindistan kralı, Aryanların kralına atıfta bulunur. Bu nedenle, Aryanların Hint kıtasına medeniyet getirdiği argümanı daha önce birçok Hintli bilim insanı tarafından kabul edilmiş ve ünlü tarihçi Stavrianos'un başyapıtı "Küresel Tarih" de önceki yıllarda bu görüşü benimsemiştir. Aryan medeniyet teorisi, bu kitabın en çok satan kitabının yanı sıra okuyucular tarafından da biliniyor.
Ancak son arkeolojik keşiflere dayanarak yazar Sanjiv, Hint medeniyetinin Aryanlardan kaynaklandığı fikrini sorguladı ve Hint medeniyetinin en eski kökenlerinin Yedi Nehirler bölgesindeki Harappan medeniyetinden geldiğini öne sürdü. Aryanlar sadece Harappan medeniyetinden kaynaklanıyordu. Rapa halkı göç ettikten sonra boşluktan yararlanarak daha sonraki "Vedik Çağ" a girdiler.
MÖ 2600-1800'de gelişen Harapa medeniyeti, tarihin en eski medeniyetlerinden biridir, MÖ 4000'de gelişen Batı Mezopotamya medeniyetinden sonra ikinci ve MÖ 1500'de Aryan'dan çok daha önce. İnsan istilası. Arkeoloji tarafından keşfedilen iki antik Mohenjo-daro ve Harappa kalıntıları 40.000'den fazla nüfusa sahiptir.Kentsel alanda doğu-batı ve kuzey-güney yönlerinde her yöne uzanan sokaklar vardır. Genişliği on metreden fazladır. Vatandaşların evlerinin kuyuları ve avluları vardır. Evlerin yapı malzemeleri ateş tuğladır.Diğer eski uygarlıklarda tuğlalar sadece saray ve tapınakların inşasında kullanılmıştır. Arkeologları en çok şaşırtan şey, mükemmelliği bugün dünyanın en iyi modern şehirleri tarafından bile elde edilemeyen tam drenaj sistemidir.
Peki Harappan uygarlığı nereye dağılmış durumda? Modern arkeoloji ve uydu fotoğraflarının karşılaştırmasına göre yazar Sanjiv, Harappan medeniyetinin dağıldığı bölgenin tam olarak "kurumuş" bir Ghaggar nehri alanı olduğunu buldu ve yazar, Harappalıların MÖ 1800'den beri var olduğuna inanıyor. Tamamen kaybolma, büyük ölçüde Kegel Nehri'nin kurumasının neden olduğu dışa göçten kaynaklanıyor.
Tesadüfen, "Rigveda" da Sapta-Sindhu (Yedi Nehir) olarak adlandırılan bir çekirdek alan vardır ve ayrıca metinde en önemli nehir-Sarasvati Nehri vardır. Saraswati Nehri'nin büyüklüğünü öven, onu "büyük ve orta, tüm nehirlerin anası ve ilham kaynağı" olarak öven kırk beş ilahi var ve modern Kızılderililer tarafından ana nehir olarak kabul ediliyor Ganj Nehri'nden sadece iki kez bahsedildi, bu da Vedik çağın atalarının nehirden nasıl etkilendiğini gösteriyor. Yazar Sanjeev bundan yola çıkarak "Rigveda" da anlatılan Saraswati Nehri'nin artık kurumuş Kegel Nehri olduğu ve büyük Harapa medeniyetini doğuran bu nehir olduğu sonucuna vardı. Hint uygarlığının kökenini en eski uygarlığın saflarına kadar izler. Metinde özellikle belirtilmeyen "yedi nehir" ile ilgili olarak Sanjeev, yedi nehrin esas olarak Saraswati Nehri ve ana kolları olduğuna inanıyor. Bu yargıya dayanarak, "yedi nehrin ülkesi" Hint medeniyetinin kökeni haline geldi.Sanjeev, bunu kitabın adı olarak da kullandı ve Aryanların Hint medeniyetini yarattığına dair önyargılı teoriye meydan okudu. "Hint medeniyeti Kızılderililerin medeniyetidir" sloganı.
Yazarın "Yedi Nehir Ülkesi" adı altında ifade ettiği gururun ve Harapa medeniyetinin keşfinin yarattığı gururun, tıpkı zorbalığa uğramak ve aşağılanmak için doğmuş fakir bir çocuk gibi, bir alev kadar şiddetli olduğu görülmektedir. Aslen çok önde gelen eski bir ailenin soyundan geldiğini bilen kanı sadece saf değil, aynı zamanda çok asildir, mutluluğu ve gururu şüphesiz patlayıcıdır.
Dışarıdan içeriye, resimle öğrenin
Bu kitabın en önemli amacını tamamladıktan sonra, "Yedi Nehir Ülkesi" kitabı, diğer tarihi kitaplar gibi, eski çağlardan beri ve bugünden bahsediyor. Elbette Sanjeev, bu kitabın karakteristiğinin tarih bağlamını anlamak için haritayı takip etmek olduğuna inanıyor.Bu, eski haritaları toplama konusundaki kişisel hobisinden kaynaklanıyor ve gerçekten de kitapta pek çok coğrafi örnek var. Ancak yazar, bu kitabın farklılığının, Hindistan'ın dış güçler tarafından müdahalesinin tarihine dayanan "dış rehberlikte" yattığına inanıyor. Sanjiv'in bile bunu fark etmemiş olması mümkündür, çünkü bu özelliğin oluşumu kendisiyle ve Hint tarihinin özellikleriyle yakından ilgilidir ve bu bir tür "sadece bu dağda olmak" kafa karışıklığıdır.
Her şeyden önce, yazar Sanjeev tüm yıl boyunca yurtdışında çalışmıştır ve düşünme özelliklerinin kendi "dış" mantığı vardır. Dünyaca ünlü bir ekonomist olan Sanjiv, küreselleşme ve uluslararası finansın birbirine bağlanabilirliği konusunda son derece keskin bir sezgiye sahip, bu profesyonel bir alışkanlık ve geniş bir vizyon. Bu nedenle, bir şeyleri açıklarken veya problemler hakkında düşünürken, yazar problemi küresel bir perspektiften ele almaya daha meyillidir ve iç ve dış bağlantıların mantığını analiz etmeyi tercih eder.
İkincisi, Hindistan'ın kendi tarihi, sürekli dış istilaların tarihidir ve dış etkiler, iç etkilerin mayalanmasından çok daha yüksektir Bu, Hint tarihinin üzüntüsü ve bu kitabın yazarının çaresizliğidir. Kitabın tamamını okuduktan sonra, Hint tarihinin bu özelliği kağıt üzerinde açıkça görülüyor: İlk bölüm, Hindistan'ı Afrika'dan işgal eden eski ataları tartışıyor ve ardından Aryan istilasını Hint medeniyetinin ilki olarak çürütmek için "yedi nehir ülkesini" atıyor. Kaynak, İskender'in işgalinin Maurya Hanedanlığı'nı yarattığı, Gupta dönemindeki tüccarların altın gemi yapımı hayalini sürdürdüğü, Türk ve Moğol göçebelerinin ilerleyip başardığı ve buhar devrimi, makalenin sonunda bile Batılı kolonistlerin açgözlülüğünü getirdi. Hindistan ve komşu ülkeler arasındaki savaşı ve sınır sınırlamasını tartışıyor. Kitabın önemli bir bölümü her dönemde Hindistan'ın kültürel ve halk geleneklerine ayrılmış olsa da, yine de "dışarı" tarafından yönlendirilen "dıştan içe" yazma klişelerinden kaçamıyor.
Dahası, Hindistan tarihi, yabancılar tarafından "işaretlenmiş" bir tarihtir ve bir zaman geçmişinden yoksundur. Pek çok Hintli tarihçi, yabancı kalıntıların tarih kitaplarında ülkelerinin tarihsel hafızasını aramaktan bir tür utanç duyuyor. Örneğin, eski Hindistan'da herhangi bir tarihsel kayıt olmadığı için Hintli arkeologlar, Nalanda Tapınağı'nın kalıntılarını, Wangshe Şehri'nin, antik Sarnath tapınağı ve Ajan'ın kalıntılarını bulmak için Çin'deki Tang Hanedanlığı'ndaki Xuanzang'ın kayıtlarına güvendiler. Tuo Grottoes ve diğer kalıntılar. Başka bir örnek, Hindistan tarihinin altın çağıdır - Jiduo hanedanı (320-480) En ünlü süper Japon hanedanı belgeleri Hindistan'ın kendisinden değil, Çin'deki Jin Hanedanlığı'nın Faxian ustalarının bilgilerinden geldi. "Buda Kitabı". Bu nedenle Çinlilerin kutsal yazıları öğrenmek için Hindistan'a gittiğini ve tüm Hint kitaplarını ellerinden aldığını, dolayısıyla Hindistan'ın tarihinin kalmadığını söyleyen bir şaka vardı. Bu bir şaka olsa da, Hintli tarihçiler için bir utanç kaynağıdır ve kendi tarihinin zaman damgası için "dış olaylara" ihtiyaç duymasının önemli bir nedenidir. Sanjiv vatanını derinden sevmesine ve kendi gururu ve gururuna sahip olmasına rağmen, bilmeden de bu tarihi hukuku takip ediyor-Hint medeniyeti, "yabancı işaretlere" dayanan bir tarih.
Elbette, Sanjeev'in son noktaya itirazları olabilir. Bu kitabın 4. Bölümünün "Tarihin Zincirleri" bölümünde, Hindistan'ın sadece ciddi bir tarih kitabı olmadığını iddia ederek "kaosa çıkıyor" - Kalha's School of Kings "Bunun yerine, birçok halk kültürü ve efsanesi, Hint halkının ulusal bilinci ve tarihi kayıtları olarak da anılır. Okurların bu görüşü kabul edip etmedikleri, özellikle de Kızılderililer onu nesnel bir perspektiften kabul edip etmediklerine gelince, en azından benim görüşüme göre katı değildir.
"Gong Wu Nehri Geçerken, Gong Jing Nehri Geçerken"
Bu kitap açısından Sanjeev, eski İngiltere Başbakanı Churchill'in ünlü bir sözünden özellikle hoşlanmaz: "Hindistan coğrafi bir terimdir. Tıpkı ekvatorun birleşik bir ülke olmaması gibi, Hindistan da değildir." Makalesinde bile söyledi. Öfkeyle şöyle yazdı: "Başkaları kaç yaşında, neden başkalarını" medeni "yapmak zorundayız?" Ve kitap boyunca "bağımsız, eksiksiz ve harika" üç kelime tanımlanma eğiliminde. Birçok önyargılı görüş de yazarı suskun kılar.
Bununla birlikte, Sanjeev "Kuzey Hindistan Tarihi" ni tarif etmeye odaklanarak ileri geri gelişiyor. Onun "Yedi Nehir Ülkesi" bile Harapa medeniyetinin gerçekten Ganj-İndus bölgesinde ve Hindistan'da yaşadığını kanıtlayabilir. Stan kabilesinin yarattığı parlaklığın Hindistan'ın güneyiyle hala çok az bağlantısı var Aryanlar, Türkler ve Moğolların yarattığı medeniyet arasındaki fark nedir? Hindistan alt kıtası hala Kuzey ve Güney arasında bölünmüş durumda. Ünlü Maurya Hanedanı, Gupta Hanedanı, Delhi Sultanlığı ve Babür İmparatorluğu hala Kuzey Hintlilerin tarihidir. Hindistan hiçbir zaman birleşik bir hafızaya sahip olmamıştır.
Gerçekçi bir bakış açısından, bölgecilik bugün Hindistan'da hala hüküm sürüyor. Her eyaletin ve her ulusun kendi dili ve gelenekleri vardır ve hatta vergi sistemi, Modi 2017'de vergi reformu gerçekleştirene kadar birleştirilmemiştir. Bu, başka herhangi bir egemen ülke için düşünülemez, ancak bu Hindistan'da geçerlidir. Gerçekten oldu. Sadece bu da değil, Hindistan'ın "kırıldıktan sonra kırılması da giderek daha belirgin hale geliyor." Örnek olarak Andhra Pradesh'ten bağımsız olan Telangana'yı ele alalım, bu bölgedeki Telugu halkı bağımsızlıklarından beri her zaman etnik gruplarının ayrımcılığa uğradığına inandılar. Defalarca gösteriler düzenlediler ve can kayıplarına neden oldular. 2009 yılında federal hükümet, Telangana'yı oluşturmak için resmen Andhra Pradesh'in Haydarabad dahil on bölgesini ayırmaya karar verdi. Burada kayda değer olan şey, Telangana Devleti'nin kurulmasının görünüşte bir halk hareketinin sonucu olduğu, ancak aslında Birleşik Federasyon'un yerel güçler tarafından "kaçırılmasının" önemli bir tezahürü olduğudur. O zamandan beri, Telugu halkının teşvikiyle, Hindistan'daki birçok yerel eyalet bir "yeniden parçalanma" eğilimi gösterdi. Kuzeybatı Hindistan'daki Bengal Eyaleti'nin Darjeeling bölgesindeki Nepal halkı bir "Khakharam Devleti" kurulmasını talep etti. Rajasthan'da, bazı etnik azınlıklar "Maru Eyaleti" nin kurulmasını talep etti ve Assam'ın kuzeydoğu Hindistan'daki birçok bölgesi de aynı şeyi yaptı ve ayrılık talep etti. Böylesine bölünmüş ve bölünmüş bir ülke, ülkenin birliği ve ulusal bilinç hakkında konuşmak çok basit, korkarım ki fikirlerimizi ancak kitapta ifade edebiliriz.
Yazarın bu kitabı yazma konusundaki orijinal niyetinin, ister tarih ister gerçek olsun, gerçekleştirilemeyeceği ve bu "Dünya Ulusal Müzesi" nin arazisine bir birlik duygusu empoze etmenin muhtemelen sadece arzulu bir düşünce olduğu görülebilir. Ama "yedi nehrin ülkesi" ile temsil edilen Hint ruhu gerçekten de silinemez ve her Kızılderiliye getirdiği gurur da somuttur.Belki bir gün, Hindistan'daki tüm etnik gruplar bu maneviyatı atlatabilir. "Yedi Nehir".
Yedi nehir aktı, halk nehri geçmedi, Hindistan'ı geçmek zor, halk nehri geçti!
