2019'da Kore eğlence endüstrisi f (x) 'ten Cui Xueli ve KARA'dan Goo Hara gibi bir dizi üst düzey idol üyesini kaybetti ve bu bize çok fazla üzüntü ve yansıma getiriyor gibi görünüyordu. Ancak son on yıldaki eksik istatistiklere göre Kore eğlence çevrelerinde intihar ederek hayatını öldüren 30'dan fazla sanatçı olduğunu bilebiliriz. Öyleyse neden bir sektördeki bu kadar çok insan hayatlarını bu şekilde sonlandırıyor?
Bu bağlamda, Güney Korenin ifade özgürlüğü belirli sorumluluklar taşımalıdır. Çünkü Cui Xueli veya Goo Hara, hayatları boyunca çok sayıda netizenden uygunsuz açıklamalar ve dil saldırıları aldılar. İnternetteki uygunsuz kamuoyu karşısında, henüz zihinlerinde olgunlaşmamış bu genç idol şarkıcıların direnme gücü yok. Bu nedenle, zamanla yaşamdaki yönünü kaybetti.
Aslında idol olmadan önce başarılı bir çıkış yapabilen her sanatçı garson değildir. Çünkü SM gibi büyük bir şirkette çıkışlarını bekleyen yüzlerce stajyer var. Sahne sanatları şirketi için, gerçek yetenekli çocukların idollerin yoluna girmesine izin vermeden önce, seçim katmanları ve her bağlantıda bir kontrol noktası belirleniyor. Bu nedenle, pek çok hayran şaka yollu bir şekilde şunları söyledi: Büyük bir Koreli şirkette çıkış yapabilen insanlar zaten hayatta kazanıyorlar!
Ancak asıl önemli olan gerçek çıkıştan sonra bunun idoller için yeni bir başlangıç olması. Öncelikle, gelir dengesini mümkün olan en kısa sürede sağlamak için şirket, çeşitli ticari faaliyetlere katılmalarına izin vermek için mümkün olan her şeyi yapacaktır. Ancak yıl sonunda check-out yaptığınızda, her türlü seyahat ve yemek masrafları bir kenara bırakıldıktan sonra, her idolün gerçekten alabileceği paranın çok sınırlı olduğunu göreceksiniz. Denizaşırı pazarlara odaklanan SM, YG ve JYP gibi büyük şirketler dışında Kore'de aktif olan çoğu idolün hiç parası yok!
Çok geçmeden Kore'de çok popüler olan dört oğlunun üyesi Kim Hing-joon "Şeker Adam" sahnesinde kurye olarak işini değiştirdi ve bu sektörde başarılı olmanın gerçekten zor olduğunu da gösteriyor! İdollerin çoğu, geçiş döneminden sonra başka işler yapmak için şov dünyasını terk ediyor ya da geçimini sağlamak için bazı yarı zamanlı işlere başlamak zorunda kalıyor. Belki de topluma gelecek deneyimleriyle bıraktıkları on yıldan fazla gençliği telafi etmeleri gerekiyor.
Bu nedenle, Koreli ebeveynlerin büyük çoğunluğu çocuklarının eğlence endüstrisinde uygulayıcılar olmasını istemiyor. Daha fazla insan hala çocukların sıradan bir hayat yaşayabileceğini umuyor. Güney Kore'deki "Plaything" adlı belgesel filmdeki verilere göre, Koreli kadın sanatçıların% 45,3'ü şaraba eşlik etmeleri istendi. Bu insanlar ya üst sınıfın oyuncağı olurlar ya da itibarlarını korumak için daha iyi kaynaklar karşılığında ruhlarını satmaya zorlanırlar.