"Çay Evi" nin sadece beş baskısı var. Düşünmeye değmez mi?
İzleyicilerin yorumlarının çoğunun basit, samimi ve samimi olduğuna inanıyorum. Gelenek sevgisi ve "Çin klasiklerinin" gururu, son yıllarda yeni ana akım estetik haline geldi. Ancak keşfetmeye değer bir soru var, geleneksel kültür tam olarak nedir? Daha spesifik soru şudur: Çin tiyatro geleneği tam olarak nedir? "Tea House" prömiyerinin üzerinden 61 yıl geçti ve Çin'de sadece 5 versiyon üretildi. (Yönetmenin Beijing Renyi tarafından yazılan Jiao Juyin versiyonu dahil). Shakespeare, Chekhov ve O'Neill gibi Batılı oyun yazarlarıyla karşılaştırıldığında, sayı gerçekten yetersiz, ancak Tang Xianzu ve Cao Yu gibi Çinli oyun yazarlarıyla karşılaştırıldığında çok küçük görünmüyor. Çinli oyun yazarlarının kaçamayacağı kader mi? "Geçmişi düşünmek ve bugünü inceltmek" in özü, "geçmişi düşünmek" değil, önyargıdır.Bu önyargı, hiçbir şekilde edebiyat ve sanatın takdiriyle sınırlı değildir, tüm insanlık tarihini kapsar. Ancak, "Çay Evi" ndeki tartışma özellikle büyük. Belki de nedeni, bu senaryonun eskiden Çin dramasının gittiği yerin "kıyamet" olmasıydı. Steiner sistemini Çin klasik operasının elde ettiği mükemmel yükseklik ile birleştirerek, onu tekrar etme ve ona dönüşme cazibesinin üstesinden gelmeyi zorlaştırıyor.
Meng Jinghui'nin "Çay Evi" Avignon'da sahneye çıktığında, Fransız medyasından da kötü eleştirilerle karşılaştı ve "antik Çin'in hayali imajı" tamamen paramparça oldu. Batı coğrafi bir kavram değil, çağdaş Çin'deki farklı izleyici grupları arasında bu ikili referans sistemi de "Çayevi" aracılığıyla canlı bir şekilde gösteriliyor. Batının egzotizm talebi ve çağdaş Çinli izleyiciler tarafından geleneksel kültürün basitleştirilmiş anlayışı burada örtüşüyor.
Bu olayda yeni bir özellik insanların dikkatini çekti: bir grup genç "azarlanmış Meng" kampına katıldı. Bu bakımdan üzülüyorum. Gençlerin sesleri çevrimiçi sosyal medya aracılığıyla güçlendirilir ve fermente edilir. Anlamadıkları eserlerle karşı karşıya kaldıklarında, çağdaş sanatın ve lüks eşyaların tartışılmaz ve kibirli tarzı defalarca başlarını eğdi, ama sonuçta iş alanı bu. Dizinin uyarlaması da bu felaketten muzdarip olursa, dünyada da aynı olacak.
Sahnenin özü iletişimdir ve kültürel değişim, mevcut kültürel çalışmanın ana temasıdır. Ancak değişimler sadece farklı ülkeler ve bölgeler arasında değil, değişimin gerçek anlamı insanlar arasındadır, bunun için daha yapacak daha çok işimiz var.
Gerçekleştirilen "Çay Evi" nin beşinci versiyonu
Jiao Juyin ve Xia Chun tarafından 1958 baskısı
29 Mart 1958'de Lao She tarafından yazılan, Jiao Juyin ve Xia Chun'un yönettiği "Çay Evi" Pekin Halk Sanat Başkenti Tiyatrosu'nda sahnelendi. Oyuncular arasında Yu Shizhi, Lan Lan Ye, Tong Chao, Zheng Rong, Hu Zongwen, Ying Ruocheng, Zongluo vb. Bu kadro ve sahne versiyonu, seyircinin kalbindeki klasikler. 1979'da "Tea House" performansına yeniden başladı ve ilk kadrosuna devam etti.1992'de bir veda performansı olarak "Çay Evi" nin bir oyuncu neslinin versiyonunu bekledi.
1999 Lin Zhaohua Sürümü
1999 yılında "Bay Lao She's 100.Yıldönümü" vesilesiyle Beijing Renyi, yönetmenliğini Lin Zhaohua ile birlikte "Çay Evi" ni yeniden düzenledi ve o zamanın yeni aktörleri Liang Guanhua, Pu Cunxin, Yang Lixin, He Bing, Feng Yuanzheng, Wu Gang ve diğerlerini atadı. "Şu ana kadar Beijing Renyi tarafından" Teahouse "un tek yenilikçi uyarlaması. Lin Zhaohua, Jiao Juyin'in performans senaryosu yerine Lao She'nin edebi senaryosunu kullandı ve orijinal çalışmadan silinen olay örgüsünün bir kısmını çalışmaya yeniden atfetti; sahne kapalı alanı kırdı ve iki eski Pekin sokağı belirdi. Shulaibao, şahin olarak değiştirildi. Sahneler arası büyük ekranı kapatmaz ve tüm sahne değişim sürecini doğrudan izleyicinin önünde sunar. O dönemde sahne performansının tasarımcısı olarak görev yapan Yi Liming, eğimli kır kahvesi binasını tasarladı ve rollerin dörtte biri sahne ekibine verildi ve oyunculardan özellikle son için "sahne tonu" gibi sanatsal işlemlere veda etmeleri istendi. Tedavi, Yönetmen Shen rolünü sürdürür ve orijinal oyunun ahlaki yönünü yansıtır. "Teahouse" un bu baskısı, toplumda pek çok tartışma ve tartışmaya neden oldu ve karma şöhreti ile. 2005 yılında, Pekin Renyi, Bay Jiao Juyin'in 100. doğum yıldönümünü anmak için Jiao Juyin'in ve Xia Chun'un "Çay Evi" ni yeniden başlattı. O sırada, Lin Zhaohua yeniden düzenlemenin müdürü olarak görev yaptı ve ikinci yeniden düzenlemenin direktörlüğünü, bugün kullanılan Yang Lixin yaptı.
2017 Wang Chong "Çayevi 2.0"
"Tea House" un iki uyarlaması 2017 yılında ortaya çıktı ve "Tea House" un Çin'de uzun süredir sadece Beijing Renyi versiyonuna sahip olması durumu kırıldı. Wang Chong, 44 oyuncuyla (çoğunlukla profesyonel olmayan oyuncular) ve 11 izleyiciyle performans yerini ortaokul sınıfına taşıdı. Genel içerik, bugün kampüste olan ve "Teahouse 2.0" adlı bir hikaye haline geldi. Bu oyunda, Wang Lifa kadın takım lideri, Qin Erye öğretmen, Li San'er yaşam komitesi üyesi, Wu Xiangzi ve Song Enzi disiplin teftiş komitesi, Pang hala yönetmen ve Liu Mazi sarı saçları boyanmış. , Dövmeli "Kötü Kızlar", sonunda sadece 55 kişi resmi beş gösteriyi izledi.
2017 Li Liuyi Sichuan Lehçesi
Kasım 2017'de, "Çay Evi" senaryosunun 50. yıl dönümünde Li Liuyi ve Sichuan Renyi, "Çay Evi" nin Sichuan versiyonunu birlikte başlattı. Bu versiyon, Jiao Juyin'in versiyonundaki klasik üç tabloyu koruyor. Lao She'nin senaryosunun pek edebi uyarlaması yok. Oyundaki karakterlerin çoğu doğrudan Pekin lehçesinden Siçuan lehçesine çevrilmiştir Bay Lao O'nun mizahı, tembel bir "Siçuan çayhanesi" ni restore ederek Sichuan lehçesine iyi yansıtılmıştır. "Çay Evi" nin Sichuan versiyonunda her sahne farklı şekilde sunulur. İlk sahne Sichuan'ın geleneksel markasının gerçekçi arka planıdır. Sahne tasarımından karakter planlamasına kadar masalarla dolu kare masalar ve bambu sandalyeler Li Liuyi ve Jiao Juyin'e bir övgü gibidir. Bunun aksine ikinci ve üçüncü perdeler daha çok Li Liuyi'nin tarzına benziyor Beyaz dikdörtgen alan, basamaklar farklı performans alanlarını bölüyor ve masa dağınık sandalyelerle dolu.Aktörler performanslarını tamamladıktan sonra aşağı inmiyorlar. , Ama seyirci olmak için bir sandalyede veya adımda oturmak.
2018 Meng Jinghui Sürümü
Önceki baskıların uyarlamalarıyla karşılaştırıldığında, "Çay Evi" nin Meng versiyonu, ifade ve sahne tarzı açısından Meng Jinghui etiketiyle yıkıcı bir uyarlamadır. Sahnenin ana görsel sahnesinde 19 metre uzunluğunda, 16 metre derinliğinde ve 11 metre yüksekliğinde dev bir tekerlek yer alıyor. Devasa metal yapıya heavy metal grubunun ritmi eşlik ediyor. Seyirci, oyuncuların performanslarında Lao Shenin eserlerinin yanı sıra Braille alfabesini de görebiliyor. Hit'in şiirleri, Dostoyevski'nin romanlarından parçalar ve Heiner Muller'in "Hamlet Makinesi" senaryosu vb., Önermesel tartışmayı insanlığın kaderine doğru genişletir ve orijinal eserde zamanın arka planından tamamen kaçar. Oyun, Çin anakarasında Avignon IN Tiyatro Festivali'ne davet edilen ilk eser oldu.
Shu Ji: "Tea House" dizisinin beşinci versiyonu bana orijinalin güçlü canlılığını hissettirdi
Editörün notu: Ekim 2019'da, Bay Lao She'nin en büyük kızı ve Lao She araştırmacısı Shu Ji, "Lao She ve Çin Yeni Edebiyatı" üzerine Uluslararası Sempozyumda "Çay Evi" nin beş performans baskısının kısa bir karşılaştırmasını yaptı. Burada Beijing News'e seminer konuşmasından alıntılar yayınlama yetkisi verdi.
"Tea House" un beş performans versiyonunu da izledim. Bazıları sadece bir kez görmüş, bazı detaylar yanlış bir şekilde ezberlenmiş ve hatta bazılarının anlaşılması zor olabilir. Ben drama konusunda uzman değilim ama burada beş dram "Tea House" u izledikten sonra duygularım ve düşüncelerim hakkında konuşmaya çalışmak ve bazı kısa karşılaştırmalar yapmak istiyorum. Lütfen eleştirin ve tavsiyelerde bulunun.
, sahne karşılaştırması hakkında
Bay Lao Bir keresinde "Yedi Dramam Hakkında Dedikodu" adlı makalede, "Kalan Sis" i ilk senaryosunu yazarken romanlar ve dramalar arasındaki farkı bilmediğini söylemişti. Dedi ki: "Gözlerim tamamen kalemin ucuna sabitlenmiş ve sahne gibi bir şey olduğunu bile hissetmiyorum." Daha sonra "Yüz Problemi" drama hala sahnenin kaybından muzdariptir ... "Açıkçası, yaratılışta düşünülmesi gerektiğini düşünüyor. Sahnede olmak, senaryo oluşturmanın başarısı için önemli bir faktördür. Ancak sahneyi düşünmek, sahneyi kontrol edebilmekle aynı şey değildir. Metinle karşılaştırıldığında sahne tamamen başka bir ifade biçimidir. Sahne, performansları, manzarayı, aydınlatmayı, dekorları, ses efektlerini ve diğer birçok görsel-işitsel faktörü içerir.Bu faktörlerin farklı sunumu, aynı senaryonun tamamen farklı efektler üretmesine neden olabilir. Senaryo, sahneye çıkmadan önce edebiyattı. Sahneye çıktığında senaryo bir dramaya dönüşür. Senaryoyu drama yapan sahnedir. Sahne çok önemli. Sahne çalışmaları olmadan, drama edebiyatı çalışması eksiktir. Sahne aslında her bir senaryonun yaratmaya devam etmesi için gelecek nesillere yarım bırakılmış bir alandır. Bu boşluğun toleransı sonsuz görünüyor. Aynı senaryonun sahne işlemesini karşılaştırarak, senaryonun sonraki nesillere göre farklı yorumları, edebiyat ve dramanın gelişimi bağlamı, sosyal düşüncelerin izleri ve sosyal meseleler gibi birçok şeyi deneyimleyebilirsiniz. "Çay Evi" nin beş versiyonunun aşamasını karşılaştırmak iyi bir örnek.
Sahne karşılaştırması mekan, sahne sanatı, kostüm, performans ve ses efektleri gibi çeşitli yönlerden yapılabilir. Örneğin, mekanlar açısından ve ayrıca tiyatroda "Çay Evi", Jiao Juyin versiyonunun ve Lin Zhaohua versiyonunun iç mekan sahnelerinden Li Liuyi versiyonu tarafından tasarlanan dış mekan sahnelerine taşındı. Meng Jinghui'nin versiyonu hala tiyatroda ama sahnede gösterilen, yeri ve yaşının belirlenmesi zor olan bir mekan. Wang Chong versiyonu tiyatrodan tamamen çıktı ve sıradan sınıflar performans mekanlarıydı.
Sahne stili açısından Jiao Ju'nun versiyonu, dramanın ulusallaştırılmasını birleştiren bir gerçekçiliktir. Koreografi, senaryo tarafından sağlanan zamanların arka planına kesinlikle sadıktır ve her karakter, bir drama görünümünde sahnenin ortasından belirir. Lin Zhaohua'nın set versiyonu çarpık ve parçalanmış, seyirciye yaşlılığın gerilemesini ve kaçınılmazlığını sembolik bir şekilde hatırlatıyor. Li Liuyi baskısı, Sichuan sokak çay evlerinin stilini ve özelliklerini yeniden üreterek başladı ve tamamen soyut bir sahne tasarımıyla sona erdi. Wang Chong'un versiyonunun performansı her zamanki gibi aynı sınıfta, çok orijinal. Tarz çok gerçekçi görünüyor, ancak bu tür bir gerçekçiliğin bir çay eviyle ilgisi yok. Yukarıdaki baskıların sahne sanatı temelde statikken, Meng Jinghui baskısı dinamiktir. Meng Jinghui'nin "Çay Evi" versiyonu, sahnede devasa tekerlekler, dijital işleme, projeksiyon ve yerinde anlık fotoğrafçılık kullanarak "Çay Evi" bağlamını sonsuz bir şekilde genişletmiş görünüyor.
Beş farklı "Çay Evi" ni karşılaştırdığımızda sahnenin yavaş yavaş senaryodan saptığını görebiliriz. Bu, Çin'in ve hatta dünya tiyatrosunun ve sahne sanatının teknolojik ve kavramsal değişimleri ve gelişimiyle uyumludur. Bay Lao "Drama, edebiyatta ve sanatta en zor şeydir. Dünyada bir asırdır bir oyun yazarı olmayabilir, çünkü bir oyun yazarının dehası hayatı, edebiyatı ve sanatı anlamakla sınırlı değil, aynı zamanda sahnedeki hileleri de anlamakla sınırlı." Yazar öldü ve senaryo değişmeyecek, ancak sahne gelişmeye ve değişmeye devam ediyor. Bir metin olarak eski "Çayevi" bugün hala sahnenin ustalığına hakim görünüyor. Bu, "Çay Evi" metninin yeni aşamada devam etmesini sağlar ve yeni sahne, "Çay Evi" dramasına sürekli canlılık katar.
İki, dil karşılaştırması hakkında
Dil açısından pek çok karşılaştırma yapılabilir. Örneğin, konuşma tarzını karşılaştırın. Bu bakımdan beş "çayevi" kendine has özelliklere sahiptir. Renyi'nin iki baskısı, Pekin aksanıyla Mandarin kullanıyor; Li Liuyi baskısı, tüm oyun için Sichuan lehçesini kullanıyor; Wang Chong'un baskısı, kampüs Mandarin'i konuşuyor; Meng Jinghui'nin baskısının ilk perdesi, Daobai'yi baştan sona kükrüyor. Çizgiler aslında sahnenin bir parçası. Artık. Dil açısından, edebi dili, yani performansın beş versiyonu ile orijinal metin arasındaki farklılıkları karşılaştırmak istiyorum.
Orijinal eserle karşılaştırıldığında, "Çay Evi" nin beş performansının ortak bir yanı var, yani orijinal eserin belirli satırlarının hiçbiri değiştirilmemiş, ancak hepsi olay örgüsüne eklenmiş veya silinmiştir. Ne kadar çok çıkarma yaparsanız, o kadar az toplama yaparsınız. Örneğin, Jiao Juyin'in versiyonu, üçüncü perdede bazı olayları, sonunda Yönetmen Shen'in ortaya çıkmasını ve Shu Laibao'nun son paragrafını sildi. Li Liuyi versiyonu benzerdir. Bellek iyiyse, Wang Chong sürümü tüm Shulaibao'ları silmiş olmalıdır. Meng Jinghui versiyonu Noble sayısını hip-hop olarak değiştirdi, senaryonun satırlarında değişiklik olmamasına rağmen sadece orijinal metinden alıntılar kullandı. Üç sahne arasına birçok yeni içerik serpiştirilmiştir. Buna karşılık, Lin Zhaohua'nın The Tea House versiyonu, orijinal metinde en az değişikliğe sahip.Yönetmen Shen'in görünümü, Lin Zhaohua'nın versiyonunun sonunda restore edildi.
Bu beş versiyonda, Jiao Juyin versiyonu haricinde, benim için asla hatırlanmayacak bir klasik haline geldi.Wang Chong versiyonu beni çok derinden etkiledi. Sahnenin bu versiyonu tiyatrodan sınıfa taşınıyor.İnsan Sanatının klasik versiyonu sahne perspektifinden tamamen altüst edilmiş olsa da, dilde çok az değişiklik var. Okul üniformalı öğrenciler baştan sona "Çay Evi" dizelerini konuştu. Dil, karakterler ve ortam çok tutarsız görünüyor, ancak oyunculuk yaparken her şey çok doğal ve anlaşılması kolay hale geliyor. Kadın esnaf Wang, sınıf lideri gibi görünüyor, gri palto bir öğrenci lideri ve Er Dezi bir zorba haline geldi ... Bilmeden, tipik bir ortaokul kampüsündeki tüm hisseden varlıklar herkese sunulur. Orijinal kitaptaki her türlü zorbalık, doğal olarak çağdaş okul şiddetine dönüştü. Bir fabrika binası veya kurumsal ofis alanında benzer bir performans gerçekleşirse, izleyiciye bambaşka bir yeni deneyim yaşatmak tamamen mümkündür. Yönetmen Wang Chong, "Çay Evi" metninden daha önce hiç hissetmediğim en canlı gerçekçi anlamı deneyimlememe izin verdi.
Meng Jinghui versiyonu, metinde en fazla çıkarmayı ve aynı zamanda içerik ve anlatım açısından en fazla eklemeyi yapmış olmalıdır. Bu baskı, Brecht'in drama fragmanlarını, Dostoyevsky'nin monologlarını, mikro ses parçalarını, orijinal Kang Shunzi monologlarını, aktörlerin doğaçlamalarını, şarkıları ve dansları, vb. Üç perdede serpiştirdi. "Çay Evi" metni zamanın yarısından azını aldı. Pek çok izleyiciyi şaşırtan şey, bu baskının "Çay Evi" nin ilk perdesini ve Brecht'in oyununun büyük bir bölümünü birbiri ardına koymasıdır. Bu iki pasajın üslupları tamamen zıt, dizelerin içeriği alakasız, icra biçimleri farklı. Brecht'in bu bölümünü tam olarak anlamadım ama Lao She'nin çalışması ile Brecht'in çalışması arasındaki diyalog beni çok düşündürdü. New York'ta kaldığı süre boyunca, Bay Lao She, o sırada birçok çağdaş Batı draması izlemiş ve Brecht ile tanışmıştı. Batılı dramalar, Brecht gibi oyun yazarları ve onların teorileri, Lao She'nin Çin'e döndükten sonra dram yaratımı üzerinde herhangi bir etkiye sahip mi? İngiltere'de okuduğu kitaplar Lao She'yi romancı olmaya sevk ettiyse, Amerika Birleşik Devletleri'nde izlediği drama, daha sonra The Tea House dramasının başyapıtını yaratmasına yardımcı olabilirdi. Kısacası, yönetmen Meng Jinghui'nin düşüncesinin Alman dramatizasyonu deneyimi, oyuncuların kolektif yaratımı ve sahne güzelliği ve tabular olmadan anlatım biçimi ile birleşmesinden sonra, "Çay Evi" Tea House ve "Tea House" da anlatılan üç dönemin ötesine geçti. Meng Jinghuinin bakış açısı, "Çay Evi" ni yaratırken düşündüğü Lao'yu keşfetmek ve keşfetmek için "Çay Evi" nden ödünç alıyor gibi görünüyor. Meng Jinghui'nin kendisi de şöyle dedi, "Bu, Lao She'nin ruhuna bir ziyaret." Belki de bu baskı, "Tea House" dan çok uzakta olan ve Lao She'ye çok yakın görünen bir uyarlamadır. Bu baskı bana Lao She'nin çalışmalarını öncü tiyatro insanlarının gözünde görme ayrıcalığını verdi. Lao She'nin eserlerinin uyarlanması için çok yer ve pek çok olasılık var gibi görünüyor. Yönetmen Meng Jinghui tabu olmayan bir kapıyı açtı.
Sahne ve dili karşılaştırmanın yanı sıra, "Çay Evi" nin beş versiyonunun karşılaştırılması gereken çok şey var. Görünüşe bakılmaksızın, bu beş versiyon yavaş yavaş gerçekçilikten gerçek olmayana doğru ilerliyor. Dramanın çeşitli unsurları, Jiao Ju'nun gizli versiyonundaki neredeyse mükemmel uyumdan yavaş yavaş çelişkilere, çarpışmalara ve çatışmalara kaydı. Performansın beşinci versiyonunu izleyerek, dünya drama teorisinin gelişimini, zamanın hızlı değişimini, izleyicinin mevcut estetik eğilimini ve güçlü pratik önemi deneyimledim. Çağdaş oyun yazarlarının Lao She'nin çalışmalarına her geçen gün daha fazla ilgi gösterdiğini hissediyorum. Görüş alanları giderek daha uluslararası hale geliyor ve gözlerinde Lao She'nin çalışmaları giderek daha fazla üç boyutlu hale geliyor; Lao She'nin eserleri hakkındaki yorumları gittikçe daha çeşitli ve derinlemesine oluyor ve insancıllık ve felsefe gibi edebi olmayan yönlere gittikçe daha fazla yönelme eğilimindeler. Lao She'nin çalışmaları ve Lao She'nin ruhunun tartışılması.
"Çay Evi" nin beşinci baskısında temsil edilen bazı dramatik keşifler büyük övgüler aldı, bazıları tartışmalara neden oldu ve hatta bazıları tarafından reddedildi. Bu tiyatro çalışmaları seyirciler tarafından oybirliğiyle tanınmayabilir, ancak hepsi Çin ve hatta dünyadaki tiyatro çevreleri tarafından ciddi ve ciddi bir şekilde tartışılıyor. Umarım bu drama çalışmaları Lao She edebiyat araştırmacılarının çoğunun da dikkatini çeker ve umarım edebiyat araştırmacıları ve drama araştırmacıları birbirleriyle daha fazla iletişim kurabilirler. Lao She'nin araştırmalarının çeşitli alanları keşfetmeye, birbirlerine ilham vermeye ve daha verimli başarılar elde etmeye devam etmesini diliyorum.
Tematik yapımcı: Jin Qiu, Li Shicong, He Jianwei
Tematik Koordinasyon: Tian Kaini
Özellik yazısı: Beijing News muhabiri Liu Zhen
Tematik haritalama: Gao Junfu
Yan Ping Tarafından İnceleme
Shu Ji'nin makalesi bitiyor: Wang Qing
Resim tanımı: Beijing Renyi Edition'ın "Çay Evi" nin sabit resimleri tiyatro tarafından sağlanmıştır ve diğer resimlerin kaynakları imzalanmıştır.
