Gitmeden önce ne tür bir yolculuk olduğunu bilmiyorum! Sadece zamanım olduğu için arkadaşlarımın bir telefon görüşmesi var ...
D1: Toplantı yaptıktan sonra bir ekibe katıldığımızı biliyordum ... Karşılaştırılan yere vardığımızda, kararlaştırılan yere geldiğimizde, bir dizi kapalı kapalı hissettim ... her araba bir telli -talkie ile donatılmıştı ... Team (takım lideri), takım (takım lideri), şarap şişesi, xiangzi, iyi adam ... Komik bir isim veriyorum, komik hissediyorum,
Neredeyse sekiz ya da dokuz saat geldi Ulanbu 2. Kara kadar adım atmak, güvenlik uğruna lider her zaman yol koşullarını bilgilendirir: dört tekerlekten çekiş, hız sınırını, yayalara dikkat edin ve her zaman arabaya dikkat edin ... Bu beyaz dünya, her yerde kalın kar, elbette, sıcaklık da yeterince düşük, arabaya yerleştirilen mineral suyu donmuş ve sağlam ...
Saibei'nin karı gerçekten kapsanmaz ... Kaldırım temel olarak şiddetli karla kaplıdır ve bilmiyorsanız, lidere göre dört tekerlekten çekiş yapmanız ve açmanız gerekir.
Otlaklara geldiğimde, roller coaster'ın gerçek versiyonunu gerçekten yaşadım ... iniş ve çıkışlar, yol koşulları da Crossfield halkının favorisinin zorlukları. Her sürücü bir savaşçı gibi uçuyor.
Aşağıdaki rutu gördüğünüzde, araba için belirli gereksinimler olduğunu biliyorsunuz ... Mekan manzarası da çok güzel. Herkes özgürce hareket etmeye başlıyor ve yol ortaklarını seviyor.
Akşam saat 6 civarında, akşam saat 6'da geri dönecek çok fazla araba var. Neyse ki, takımda kurtarılması gereken bir veya iki araba olacak ...
Sonunda en zor yola geldi ve kar tekerleklerin yarısından fazlası tarafından boğuldu! Sadece takım sorunsuz ve zaman zaman herkese, herkese temeller, toplam 11 araç, iki araç ve diğerlerinin kurtarması gerekiyor ... Gerginlik, heyecan, takım işbirliği, özet deneyim ve eğlence burada ... Ekibin liderliğinden üç saat sonra, nihayet yola çıktım ... Bu sevinç kelimelerle ifade edilemez!
Akşam yemeği zamanı zaten saat dokuzdan fazla, ancak herkes hala heyecan verici fragmana dalmış. Herkes diğer oyuncuları rahatsız etmek ve herkesin zamanını boşa harcamak istemiyor ... Durum yardım istemek için çaresiz olduğunda, takımın yol açtığı ve yolda devam etmesi için çaresiz olduğunda sürüş programlarının ruh halini hatırlıyorum. Bu kurtarma da bu etkinlikte en unutulmaz ve ilginç kısım haline geldi!
D2: Sabah 9'da Pekin'e geri döndük ... Akşam 6: 30'da eve gittim ... Bana araba kullanırken bir süre uykuya daldığını söyledim ve fark ettiğinde hemen frenlere adım attı ... Dinledikten sonra soğuk bir ter korktum ...