D10 Wanzhou ~ Pingjin 120 kilometre, ışık ve ısı dolu Zhang Zhang'ın güzel manzarası renkli izlenimler yarattı ve her bir izlenimin varlığı benim varlığımın gerçek anıdır. On yıl daha uzun ya da on yıl önce mi yaşamamız önemli değil. Kendi hayatımızın slaytlarını açmak istemiyoruz. Bu sadece herkese benzer bir şablonlar kümesidir.
Uzun melodiyi yankılayan acele zamanın uzun nehri anne babanın hatırlatıcısı, sevgilinin fısıltısını ve dostların emanetidir. Asi melodi bazen gökyüzüne uçar ve gökyüzünde parlar, bazen kalbe ve ruha vurur, bazen kayıtsız ve şefkatlidir. Sessizlik, bu şekilde uzun hayatım şarkı söylüyor.
İnsanın özgür iradesi, kendine karşı savaşırken zamanın kölesi, kaderin hizmetkârı, arzu kölesi, duygu uşağı ve hayatın zalimliği olmamalıdır. Kendiniz olun, elinizden gelenin en iyisini yapın ve daha sonra pişmanlık duymayacaksınız.
Rüzgar, çiçekler, kar ve ay geçer ve manzara aşık kalır. Hiçbir manzara, geriye dönüp bakmaya değmez.
D11 Pingjin ~ Otake 65 km bulutlu ve yağmurlu Koşuşturmadan sükunete, bu duyguyu seviyorum. Müreffeh ve karşılıklı selde, yüksek seslere ve kahkahalara rağmen, yalnızlık her zaman etrafta dolaşıyor. Bu, ruhtaki rezonans eksikliği, ruhun refakatsiz depresyonu, kalabalığın içinde sıklıkla hissettiğimiz çaresizlik ve iç çekmelerdir. Bazı insanlar her zaman şöyle der: Ben yalnızım. Aslında yalnızlık değil, belki sadece sıkıcı bir aksesuardır ... Birisi arkadaşlarını arayıp eğlendirirse, toz akıntısına atılır ve kendilerini kaybederler. Yalnız olmak, kendinizle yüzleşmek ve kendinizle konuşmaktır. Uzun süreli yalnızlık insanları çaresiz bırakabilir, sonuçta biz insanlar gruplar halinde yaşıyoruz. Sanırım göndermenin iki yolu var: Antik çağlardan modern zamanlara bilge adamlarla yapılan konuşmalarda okumak ve hayatın gizemini ve derinliğini hissetmek. Yürümek, doğaya karışmak, hayatın hoşgörüsünü ve genişliğini hissetmek. Yolda, bu yalnız zamanlardan zevk alıyorum, şu anda asla yalnız ve tereddüt etmiyorum, Tanrı ile bu diyalog zamanlarından zevk alıyorum.