g u t x .com.tr İpek yolu - Çin'i anlamaya götürürüm

Şangay: Burası çok sessiz_Travels - Yolculuk

aslında gelmek istemedi. Şanghay'a her gittiğimde yanımdan geçiyorum ve bu şehre her servis yaptığımda acelem var. Ama buraya her geldiğimde, net olarak görmediğim için küçük bir pişmanlık vardı, bu yüzden ne kadar acele edersem de yürümek ve tekrar yürümek istiyorum. Transfer sırasında iki saat kaldığım bir zaman bile vardı ve Huangpu Nehri kıyılarına rüzgâr estirmek ve bu tanıdık ve garip şehrin havasını solumak için yedi dakika manyetik bir havada oturdum. Sen ve ben burada çok fazla anımız oldu, sanırım geri dönmek istemiyoruz. Aslında gelmek istemedim. Uçak bileti rezervasyonu yaparken o birkaç günden bahsetmek olmasaydı, belki şimdi gözden geçirme hafta sonu Pingyao antik kenti olmalı. Ama tam bir tesadüftü, düşündükten sonra buraya geri döndüm, bu tanıdık ve yabancı şehre. Zaman hala çok kısa, aceleyle iki gün, bu şehir hakkında ne kadar şey öğrenebilirim? Zaman ne kadar dar olursa olsun, ayak sesleri hala yavaş. Bund'daki oteli rezerve ettim, çok zaman kazanmak için çok akıllıydım, böylece gergin veya panik olmasaydım. Hatta ünlü Şangay Müzesi'ni, iki saatlik yoğun bir müze gezisini ve abartılı hafta sonunu ziyaret edecek vaktim bile oldu.

Çeşitli şehirlerdeki müzeler gibi içeride de zaman her zaman belirli bir anda sabitlenmiştir. Müzede yapılacak bir şey kalmadığında, bir pencereden bakıldığında, zaman makinesi hayal gücünün ötesinde hızlanacaktır. Bazen geleceği hayal ettim, küçük bir çocuğun küçük şişko elini tutarak, bir pencereden diğerine geçmişi işaret ediyor, geçmişe bakıyor, sessizce ve sessizce konuşuyor, onunla sessizce iç çekiyor ve birlikte iç çekiyordum. O kadar güzel, çok güzel, kim yaptı. Ne kadar yavaş olmalı, ne kadar güzel olmalı, umarım hareketsiz kalır ve asla ileri gitmez.

Zaman kısadır, zaman bol, her şey bu kadar ender bir hafta sonunu nasıl geçireceğinize bağlıdır. Metrolar, müzeler, tavada köfte, Xiaolong, Huaihai Yolu, Tayfun Barınağı, Shikumen ... Çok açgözlüyüm, her yere yürümek istiyorum ve her yere bakmak zorundayım. Henüz yağmurlu mevsime girmedi ve hala hafif yağmur yağıyor, bu da benim aceleci ve acil karmaşamla eşleşiyor. Halk Meydanı-Waibaidu Köprüsü-Huaihai Yolu-Xiao Shaoxing-Sichuan Yolu-Changle Yolu-Xiangyang Yolu, çok uzakta değil mi? O sessiz küçük avlular, güzel küçük yollar ve zarif ısmarlama giyim mağazaları, adım adım ölçüm yapmak için ağrılı ve ağrılı ayakları kullandım.

Ayrıca yaşayacak bir yer var, Waibaidu Köprüsü'nün başındaki Pujiang Oteli, asırlık bir otel, özenli kapıcılar, eski moda asansör sürücüleri, yüksek katlı süit salonları ve gıcırtılı eski katlar ... Her şey eski bir gelenek. Zaman uçup gidiyor ve sonunda ilerleyemeyen, hareketsiz duran küçük bir dünya bulabilirsin.

Shanghai Pujiang Otel

Yine Bund'a gittim. Hâlâ gece yarısına yakındı. Hala dolaşan çiçek satıcıları hala vardı. Üstünü değiştirmek ve bir çiçek almak için hala uzun bir yol koştular. Teyze minnetle teşekkür ederim hanımefendi. Böylesine soğuk ve yağmurlu bir gecede, Weiwei ve ben iki kız kafede kapanmadan önce son kez paylaştık.Sıcak çikolata kalpten yüze ısınıyordu.

Burası Şangay, tüm geçmişi bir kenara bırakarak, burası daha önce hiç görmediğim garip bir şehir ve bu kadar seveceğimi hiç düşünmediğim bir yer. Burada kalbimde çok mutlu ve melankolik hissettim. Burada uzun süre kalamayacak mıyım, acelesiz de olsa zaman aceleyle geçiyor ... Ayrılma vakti geldiğinde, böylesine sessiz ve sıcak bir anı için kararlılıkla gidiyorum, arkama bakmadan kalbimdeki bu yeri alıyorum. (2011.3.22)