Domuz pisliği havuzunun altındaki güzel dünya - karanlığın binlerce yıldır ortadan kaldırılması için bir el feneri [The Adventures of the Secret Realm of Wulong (Unfinished To Be Continued)] Bölüm 5_ - Yolculuk
El fenerinin ışığında bir sarkıt belirdi. Taş gövde ham yeşim taşı gibi yarı saydamdır. İçinde bol miktarda kalsiyum bikarbonat bulunan su, sarkıtın ucu boyunca damlar. Sudaki kalsiyum bikarbonatın düştüğü anda ayrıştığı anı hissedebiliyorum. Sarkıtın hemen altındaki dikit, kabarık bir taş çiçek dokusu ile "çiçek açar". Ona dokunmak için uzandım ama keskin su kestanelerinden soktum. Sarkıtlar aşağıya doğru uzanmaya çalıştı ve dikitler yukarı doğru büyümeye çalıştı. Sarkıtların ve dikitlerin kaderlerinin çoğunun birbirinden kaçırıldığını bilseler de, orijinal yaşam vaadini inatla yerine getirdiler - binlerce yıl sonra sert öpücüğü tamamlamak için birbirlerine doğru büyümeye çabaladılar. Bir daha asla ayrılmayın. "100 yılda sadece 1 santimetre uzunluğunda. Sağlam ve birlikte öpmenin zor olması mı gerekiyor?" Dedim kendi kendime. Ses düşer düşmez, berrak kristal bir ses eşliğinde dikitte bir ışık parladı. Kalan ışık dağılmamıştı ve sarkıtlar da sanki yanıt veriyormuş gibi parıldıyordu. Ne kadar yaramaz bir çift! Sıkı kalp, bu sevgi dolu etkileşim altında yavaş yavaş gevşer.
Aniden, çok uzak olmayan karanlık bir figür yaklaştı. Büyük bir dikitin arkasına saklandım. Gölge yavaşça yaklaştı, bir insandı! Bir kurtarıcı görmüş gibi atladım ve yardım için ona el salladım. Ama yardım çığlığımı duymamış gibiydi. Dikitlere yaklaştı. Elinde testere tuttuğunu görebiliyorum. Motorlu testere sert bir kükreme yaptı ve hızla dönen dişliler dikitlerin köklerine yaklaştı. "Hayır!" Diye bağırdım, onu durdurmak için uzandım ama içinden geçerek. Keskin keder yüzünden gözyaşlarını tutamayan bir insan gibi, sarkıtların su damlacıkları da gittikçe hızlanıyor. Havada boğuk bir çığlık duydum. Yerde dikitlerin kanı akıyordu. Motorlu testerenin çirkin yüzü parlak kırmızı kana yansıdı. Motorlu testerenin çığlığı tuhaf kahkahalarla dolandı ve tüm mağarayı boyayana kadar kan akıp gitti.
Belki de korkudur ki, yeraltı mağarası iyi korunmazsa, çalınmanın ve hasar görmenin yıkılma sahnesi haline geleceği korkusudur. Mağaradan döndüğümde çok tuhaf bir rüya gördüm. Karst bölgesinde, uzak ve yakından insanlara sonsuz eğlence getiren birçok güzel vahşi mağara (gelişmemiş mağaralar) vardı. Ama bir gün şeytanın suçluları yakalaması mağaraya ulaştı. Doğada on binlerce yıldır oluşan güzel sarkıt ve dikitleri kesmek için büyük kamyonları sürdüler, baltalar ve motorlu testereler kullandılar ve sonra bunları kamyona bindirip tüm dünyaya sattılar! Tüm insanlığın paylaştığı mülkü cüzdanınızdaki kokulu bakır pasa dönüştürün! İnsanlık için en büyük keder, doğanın bahşettiği güzelliğe karşı hiçbir koruma ve minnettarlıktır. Ana metin Gelişmemiş gizemli mağarayı keşfedin Sabah erkenden yeni keşfedilen mağarayı keşfetmeyi düşünerek uyandım, o kadar heyecanlandım ki saçlarımı yıkadım, giyindim ve tütsü kokladım ... Ama sonra bunun yanlış bir karar olduğunu anladım! ! ! Ö( > < )Ö Otelin ağabeyi yalnız bizim için büyük bir kase erişte pişirdi ve bana çörek ve yulaf lapası verdi. (Kızarmış tavuk hareket etti ~~) "Daha fazla ye. Deliğe tırmanmak bugün enerji tüketiyor." Wang birader ben yemek yerken dedi. Bununla birlikte, daha fazla O__O yemekten utanıyorum "dedi ...
Araba Dadonghe yönünde gitti, ancak Dadonghe'nin girişinde dönmedi ve yol boyunca dümdüz gitti. Birkaç ağabey, birini bekliyormuş gibi yolun kenarında durdu. Kardeş Wang başını uzattı ve tereddütle onu selamladı. Olumlu bir cevap aldıktan sonra ekipmanı hazırlamak için arabayı yol kenarına yasladık. Ekibin en büyük erkek kardeşinin adı Yang'dı ve bu mağaranın keşfi de oydu. Kardeş Yang tarafından mağaraya getirilen ilk kaşif grubuyuz! !
Yeraltı dünyasıyla ilgili birçok efsaneyi anında doldurdum: yeraltı dünyasında bir grup eski kabile yaşadı ve yeraltında iyi bir sığınakları vardı; Güvenilir raporlara göre, UFO'lar önce uzaydan değil, Kuzey Kutbu'ndaki bir mağaradan geldi. ... Aklımda büyük miktarda bilgi parladı. Bu fantastik macera dolu bir yolculuk olacak!
"Git ve mağaranın girişindeki domuz pisliğini cebinle doldur." Yang Ge'yi başka bir ağabeyine dinle. "Domuz pisliği ?!" Güzel fanteziden duyularımı geri kazandım ve şaşkınlıkla tekrarladım. "Şey, altında bir mağara olduğunu bilmiyordum, bu yüzden onu domuz fabrikası için dışkılama tankı olarak kullandım." Yang Ge kuru ellerini ovuşturdu ve utanarak dedi. şimdi! ! ······ Sadece sabahları saçlarımı yıkamaktan mutlu olduğum ana dönmek istiyorum ... Burada kazı yapmak ve yol yapmaktan dolayı, bir "kaya oluşumları" kesitini geçmemiz gerekiyor. "Burada ~" Kayalardan aşağı yürüdükten hemen sonra, Kardeş Yang cepheyi işaret etti ve bize söyledi. Mağara girişinin sol tarafı yoldan sadece 100 metre uzaklıktadır. Sağda büyük bir domuz ahırı var. Birkaç domuz dışarı çıktı ve bize merakla baktı. Gülmek gibi: Aptal insanlar! Daha sonra dışkımızı koklamana izin vereceğim! "
Başkalarının zarar görmesini önlemek için mağaranın girişi ahşap şeritlerle sıkıca kapatılmıştır. Heyecanı izleyen birkaç büyük kız kardeş vardı ve onların fısıldadığını duydum: "Aşağıya yürümek çok zor, bu kız aşağı mı iniyor?" Bunu duyunca, ölümü ev olarak görmek ve gitmek zorunda olmak için daha gerçek bir güç kattım ... Büyük arkadaşlar bir sonraki deliğe hazırlanıyor ve tahta merdiven zemini dikey olarak birbirine bağlıyor.
En büyük iki kardeş bizimle tanışmak için ilk önce aşağı indi. Mağaranın girişindeki domuz gübresini birkaç torba dokuma domuz yemi ile yakından kapladılar. Gözden uzak ve akılsız olmak güzel. İçtenlikle müteşekkirim, çok kirli değil! Ancak gerçekler bize çok erken mutlu olamayacağımızı söylüyor!
Yere doğru 2m çapında bir delik var. Deliğe girdikten sonra artık ışık kalmıyor. Yanımdaki ağabey bana bir el feneri uzattı. Mağaranın içine yürümek kayalarla dolu. Domuz gübresinin uzun süreli ovulması nedeniyle taş kayganlaşır. Moloz yığını aşağıya doğru eğilir ve dikkat etmezseniz kayar. Aslında, bir kayma ve düşme acısı büyük bir sorun değildir, ancak tüm vücutta domuz pisliği izleri olacağı düşüncesi, insanı uyanık hissettirir. Domuz gübresinin güçlü kokusu başımı biraz döndürdü. Gözlerimi açmaya ve dikkatli bir şekilde ilerlemeye çalışmalıydım. Bu taş yolun sonuna geldiğinizde bir delik daha açmanız gerekiyor. Ağabeyler uzun merdiveni kurdu. Merdivene adım atar basmaz sallandı. "Sorun değil, alttan aldım." Merdivenlerin altındaki ağabey beni cesaretlendirdi. "Peki, tamam! Sorun değil!" Diye cevap verdim. Görünüşe göre Terazi çok ikiyüzlülük ~ Ölümden korkmama rağmen hala olağanüstü bir cesaret gösteriyor ... Yukarıdaki en büyük kardeş, ahşap merdiveni bir el feneriyle aydınlattı. Kalçalarımda anormal derecede gergin sinirler hissederek adım adım aşağı süründüm. Sonunda güvenli bir şekilde deliğin dibine tırmandı. Yere basmak yumuşak geliyor. "Yerde hala çamur var, çok yumuşak!" Bir el feneriyle yeri aydınlatarak yürüdüm. AMAN TANRIM! İşemekten neredeyse korkuyordum. Dibinde domuz pisliği toplanır! Yerden boşaltılan domuz gübresi buradan akıyor! Ve bastığımız yer, domuz gübresinin biraz daha kuru alanıydı! Ayakkabılarımın etrafında şişman beyaz kurtçuklar var. Uzaktaki ışığı aydınlatıyorum, tüm "yer" hareket eden kurtçuklarla dolu! Fotoğrafı çeker çekmez, sürünme hızlarını hızla artırdılar ve kaçtılar. Yürüyen merdivenin ağabeyi, "Çukura girmeyin, içindeki domuz gübresi ince ve batacak!" Diye hatırlattı. Bu sahneden neredeyse tiksiniyordum. Hayatımdaki en çok sürüngen yumuşakçalarından korkuyorum ... Oteldeki ağabeyimin bana verdiği çörekler için neredeyse bir an için özür diledim ama hepsini kustum! Güçlü midem sayesinde sonunda ayağa kalktı! Domuz gübresi beni son derece acı verici hale getirse de, bu mağara için domuz gübresine dönüşmek Tanrı'nın kasıtlı bir eylemi olabilir. Domuz gübre tankı haline gelmemiş olsaydı, bazı asi insanlar tarafından imha edilmiş olabilirdi (rüyamdaki gibi). Neyse ki, bu büyük doğal çukur domuz pisliğini çevreliyor, böylece çukuru çevreleyen sarkıtlar kirlilikten korunuyor! Karanlıkta mağaranın arkasındaki yol bu olabilir! Çukurun kenarına doğru ilerlemeye devam edin, ayaklarımızın altında kaç kurtçuk ölecek bilmiyorum.
Çukura tırmanmak başka bir dünya! Devasa sarkıt ve dikitler burayı güzelce süslüyor.
"Bu, Guanyin'e çocuk göndermesi gibi. Üzerine bir topuzla bak, kucağımda bir bebek var!" Bir dikiti el feneriyle aydınlattım ve keşfimi heyecanla herkese anlattım. "Gerçekten benziyor!" Bir ağabey ışığın yönüne baktı. Ayrıca herkes baktı. "Öyle görünüyor!" "İyi Ba Shi!" Herkes bu küçük yeni keşif için heyecanlanmaya başladı.
"Ayrıca orada! Orada! Guanyin şelalenin yanında yeşim taşı gibi görünüyor!" Işını diğer tarafa çevirdim. Süt beyazı dikitler ve sarkıtlar, muhteşem bir şelale gibi seri bağlanmıştır. Sadece sol alt köşede yeşim taşı gibi bir dikit var, onurlu bir Guanyin şeklinde. Herkes şaşkınlık sesi çıkararak bakışlarını çevirdi.
Bu inanılmaz derecede benzer! Herkesin bildiği gibi doğadan içgörü kazanan ve tanrıları şekillendiren atalarıydı ya da doğa insan bilgeliğinden ilham alıyordu. Genellikle gelişmiş mağaralarda, ziyaretçilerin çoğu zaman gerçeğe yakın sarkıtların yapay olarak oyulduğundan şüphelenildiği duyulur. Buraya gelirlerse şüphelerini kesinlikle geri çekecekler! Buradaki sarkıtlar daha koyu renkli ve kahverengidir ve büyümeleri durmuştur. Yüzey hafifçe yıpranmış, ancak katmanlar halinde soyulmamış. Bu spekülasyona göre burada en az 150.000 yıldır varlar. Yine lağım çukurundan aşağı indik. Mağaranın diğer ucuna ulaşmanın tek yolu büyük deliğin karşısındadır.
Çukurun duvarı boyunca sağa gidin. Çukur dik ve kaygandır. Dikkat etmezseniz, derinliği bilinmeyen bir domuz pisliği havuzuna düşeceksiniz. Önden yürüyen iki amca, çukurun kenarına birkaç delik açmak için çapa kullandı, böylece üzerlerine basabilirdik. Telefonumu çıkarıp çukur kazan amcaların fotoğraflarını çekmek istiyorum. Birdenbire ağırlık merkezi dengesizleşir ve ayak boştur! Tam domuz gübre tankına doğru kaymak üzereyken, arkadaki amca kolumu tuttu ve beni doğrulttu. "Rahibe, iyi misin?" Diye sordu amca endişeyle. "Sorun değil, tamam!" Korkmuş sesi yumuşatmaya çalıştım. Sırtında soğuk terler olmasına rağmen. Çukurun üzerinde geniş bir platform var, platformun yanında güzel bir sarkıt grubu var. Taş grubunun ortasında bir su havuzu bulunmaktadır. Havuzun hemen üzerinde yaşayan bir sarkıt var ve 100.000 yaşından küçük olması gerekiyor. Su havuzunun kaynağı bu küçük sarkıttır. Taşları delip geçen su damlacıkları ve daha azının daha fazla birikmesi, sonra bu farklı türden manzarayı yarattı. Havuzun sağ tarafında yukarı doğru dar bir boşluk, solunda ise geniş düz bir geçit bulunmaktadır. "Sola gidelim." Lider bana söyledi. "Sağda ne var? Orada mıydın?" "Henüz değil, içi karanlık (çeviri: karanlık) ve dar, böylece kimse onu kesmeye cesaret edemez." Ağabey el fenerini boşluğa doğru sallayarak cevap verdi. Çapraz olarak yukarı doğru olan boşluğa yalnızca bir kişi tırmanabilir. El feneri sadece girişi aydınlatarak içeriyi daha karanlık hale getirir. Gözlerimle onu görmeye çalışarak doğrudan boşluğa baktım. Bazı insanlar cennet, dünya ve cehennem arasındaki ilişkinin düz bir çizgi değil, bir döngü olduğunu söylüyor. Durum buysa, yerden gökyüzüne giden bir yol olmalı. Bu karanlık boşluk olabilir mi? Hayır, ya cehenneme giden yol buysa? Kafamda çılgınca düşünmeye başladım, gerçekten kendimi korkutmak için bir model! Cehaletimi bölerek şiddetle başımı salladım.
Bir kişinin son kişi olacağından korktuğum için her zaman takımın ortasında yürürüm. Geniş bir geçişten sonra içeride boş bir "salon" vardı. Salon bir uçağı durduracak kadar geniş ve salonun çatısı ancak 180 ° yukarı bakılarak görülebiliyor. Bu, önceki rüyamın prototipi. Hafifçe konuşan ses mağara boyunca yayılacaktır. Yıldızsız gece gökyüzü kadar karanlıktı Küçük bir yamaçta duruyordum ve ağabeyimin fenerinin ışığı gökyüzüne karşı sanki çok uzun uzadı. Kendimi başka bir yerde görüyor gibiyim. Herkes meraklı gözlerle bu gizemli salona baktı. Bu sarkıtlar, daha önce hiç görülmemiş bu canlılar grubuna aynı gözle bakıyor olabilir. El fenerinin led ışını salonun her köşesinde ileri geri patladı. Yüzbinlerce yıldır burayı aydınlatacak ışık nihayet var. Işığın uyanmasını mı bekliyorlar, yoksa reddedilmelerle mi dolu bilmiyorum. Wang Ge, "Şimdi bir meşale ile mağaraya gelirsek, resim çok güzel olmalı!" Dedi. O zaman hiçbirimiz onun dileğinin yarım saat içinde gerçekleşeceğini beklemiyorduk! Koridor boyunca yürürken, salon anında bir tünele dönüştü.
Tünelin önünden belli bir mesafeden kireçlenme havuzu görülebilir. Dadonghe'deki Longtiangou ile karşılaştırıldığında, açıkça çok daha küçük ama çok daha hassas. Havuzun kenarı dantel gibi kıvrılıyordu ve havuzdaki su kristal berraklığındaydı. (Kireçlenme havuzunu önceki seyahat notunda zaten tanıtmıştım. Anlamayanlar kontrol edebilir ~ http: //www.mafengwo.cn/i/3228548.html) Başımızın üzerinden birkaç yarasa geçti, el fenerim onları yanlışlıkla aydınlattı.Kırmızı dişlerin sırıtışını görünce, yardım edemedim ama omurgamın soğumasına izin verdim.
Geniş tünel, traverten havuzunun önünde sona ermektedir. Önümüzde uzun ve dar bir boşluk belirdi. Sadece çömelebilir ve yavaş hareket edebilir. (Benim gibi çok kısa ve aptalca ...) İçeriye doğru hareket ederken boşluk daralır, bu yüzden başınızın sert sarkıtlara çarpmasını önlemek için hareket ederken dikkatli olmalısınız. Neredeyse tırmanmaya ihtiyaç duyulduğunda, nihayet yarığın çıkışına ulaştı. Genişe dön.
Geniş yol boyunca yürüdük ve kaç daire ve mağaradan geçtiğimizi bilmiyoruz. Ekibin amcası, ileride daha güzel bir sarkıt grubu olduğunu söyledi, güzelliğe umutla doluyken, birdenbire kaybolduğumuzu anladım! "Buraya gitmesi gerektiğini hatırlıyorum." Bir amca sağ alttaki deliği işaret etti ve dedi. "Ama burada değilmiş gibi geliyor. Geçen sefer ayrıldığımda çok fazla sapma yapmadım!" Yang Ge şaşkınlıkla etrafına dikkatle baktı. Orada anıları hatırlamalarını bekleyerek durduk. Tabanın solunda ve sağında delik, sağ üstte ise 40 ° eğimli bir delik bulunur. Ne yazık ki ikisi de sonunda böyle düşünmedi. Daha sonra delikte kaybolmamak için geri dönmek zorunda kaldık. Şu anda, büyük bir ateş kümesi uzaktan süzüldü! !
Bir ağabeyinin Wang'ın duygularını dinlediği ve yere geri dönüp bir meşale yaktığı ortaya çıktı. "O kadar ağır ki ellerim acıyor!" Bize bağırdı, devasa meşale onu yürüttü ve salladı. Herkes ona güldü. 1 milyon yıl önce, ilkel insanlar ateşi kontrol etmeye, karanlıkta kendilerine ışık getirmesine izin vermeye, böcekleri ve hayvanları kovmaya ve rüzgarın yönünü ayırt etmeye başladılar. Şimdi, bir ateş huzmesi mağaradaki yüzbinlerce yılın karanlığını dağıtarak yüzünün dünyanın gözleri önünde görünmesine izin verdi. O anda, ilkel kabileye dönme duygusu vardı. Acaba yeraltında yaşayan insanlar ateşi kullanır mı? Bir köşeye saklanıp kendilerine benzeyen bu grubumuzu gözlemleyecekler mi? Dakeng'e dönün, domuz pisliği havuzundan yürüyün, ilk ahşap merdiveni tırmanın ve tekrar taş yığınlı yola dönün. Deliğin çıkışına yaklaşırken aslında kaydım! !
Öndeki kayaya tek ayakla bastım ve arka ayağım yetişemeden domuz pisliği tarafından aşındırılan kaygan kaya ön ayağımı öne doğru kaydırdı. Ön ayağımın kaymasını durdurmak için eğildim ve öne doğru eğildim. Destek olmadan birlikte tekrar öne kayardım. Dişlerimi gıcırdatıp gözlerimi kapattığımda, sağ elimi yanımdaki "domuz gübre taşına" bastırdım ve kuvvetle dik durabildim. (% > _ < % Tamam, o gece artık yemek yemedim ...) En büyük ağabey yere inip tahta merdiveni yavaşça geri çektiğinde, toparlandım. Bu harika karanlık macera sona erdi. "Umarım burası iyi korunabilir, böylece daha fazla insan hala yerin altında bu güzel manzara olduğunu bilecek." Dedi Yang birader mağaranın girişine bakarak. Mağarayı bulan kişi olarak burası için özel bir his var. Tahta merdiven dikildiğinde, domuz pisliği göleti damlatıldı ve çukura düşme ve can kaybı riskiyle mağaraya ilk el feneri aydınlatıldı ve karanlıkla ışığı birbirine bağlayan bir yol keşfetti. Çok fazla çaba harcadılar.
6. Oturum: Burada oturun ve rüzgarın gelmesini bekleyin - Shunxing Yel Değirmeni [Han Hanedanlığında Wulong'un Gizli Diyarını Keşfedin (Devam edecek)]
