Yu Hua, "Izu'nun Dans Eden Kızı" nı ilk kez okudu ve Kawabata Yasunari'nin "çok sıcak" bir şekilde "yaralar" çizebilmesine şaşırdı.
Sanlian Life Weekly'yi takip etmek için yukarıya tıklayın!
Bu yıl, Kawabata Yasunari'nin 120. doğum yıldönümü.
Kawabata Yasunari'nin resmi (1899 ~ 1972) | Görsel Çin
Özel Romanların Emaneti ve Metaforu
Kawabata ve Yokomitsu'nun ortak kurduğu "Art Times" dergisinde Ocak-Şubat 1926 arasında 8 yıl boyunca yazılan "The Dancer of Izu" yayınlandı. O zamandan beri, Kawabatanın ünlü ve ilk başyapıtı olarak ünü, Kawabata Yasunari'nin 1968'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandığında bahsettiği üç romandan biri olan, daha sonraki estetikçi başyapıtı "Kar Ülkesi" ni bile geride bıraktı. .
Bu, beklenmedik bir karşılaşma ile ölüme mahkum bir ayrılık arasındaki çocukluk meselesi: genç öğrenci "Ben" bir gezi sırasında bir grup gezgin sanatçı ile tanışmış ve küçük dans eden kız Aya ile puslu bir duyguya kapılmıştı, ancak sonuçta Japon toplumunun hiyerarşik konseptinden kaynaklanıyordu. Ve ikisi ve ikisi arasındaki sosyal statüdeki büyük fark evli değil. Fransız film ustası Robert Bresson, "Film Yazma Notları" adlı kitabında şunları söyledi: "Film yazımı, hareketli resimler ve seslerden oluşan bir yazı türüdür." Kawabata'nın "Aru" adlı Izu dansçısı, o zamandan beri altı kez filme yazıldı ve 20. yüzyılın ikinci yarısında saf bir Japon video anlatımı haline geldi. Altı farklı versiyon, birkaç kuşak seçkin Japon aktrisleri bir araya getirdi ve ilk olarak 1933'te Tanaka Kinyo tarafından başrol oynadılar. 1963'te Sayuri Yoshinaga ve 1974'te Momoe Yamaguchi, kadın kahramanların en bilinen iki versiyonu.
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Kawabata Yasunari bir keresinde açık bir şekilde şöyle demişti: "İster" İzu'nun Dans Eden Kızı "veya" Kar Ülkesi "olsun, aşk için minnettarlıkla yazıyorum." Aslında bu basit bir minnettarlık duygusu değil, Kawabata neredeyse aşk yolculuğunu romanlarında hafife alıyordu. 8 Temmuz 2014'te Kawabata Yasunari'nin aşk mektubu Kanagawa Eyaleti, Kamakura Şehrindeki eski konutunda bulundu. Bunlar arasında Kawabata Yasunari'nin üniversitedeyken ilk aşkı Ito Chiyo'ya yazdığı bir mektup ve Chiyo'dan 10 cevap vardı. "Ayrılığın nedeni bilinmemektedir" ve unutulmaz aşk ilişkisi de Kawabata'nın "Güney Ateşi", "Şenlik Ateşi", "Çok", "Elbisesi" ve diğer erken dönem çalışmalarının ana temaları haline gelmiştir. "Izu'da Dans Eden Kız" 19 yaşında İzu'ya yaptığı yolculuğa dayanan otobiyografik bir roman ... Eserdeki "Ben" lisedeki Kawabata Yasunari'dir.
2003'te Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan Güney Afrikalı beyaz romancı John Maxwell Coetzee, bu sonucu neredeyse kategorik olarak "Replay Records" un sonunda yazdı: "Tüm otobiyografi Hikaye, tüm eserler otobiyografik. " Romanın taşınması ve metaforu, Kawabata kişiliğinin tahammülü, yalnızlığı, hassasiyeti ve yumuşaklığı için gerçekçi bir stratejinin yanı sıra yazarın şiirsel bir ifade vermek istediği bir şimdiki dünya arzusudur. Japon edebi akımlarının daha geniş bir perspektifine dayanarak, bunu açıkça görebiliriz Kawabatanın, romanlarında duygularını kucaklamanın metaforu ve sorumluluğu, Japonya'nın Taisho döneminden (1912-1925) ortaya çıkan ve "kendi kendine romanlar" olarak da bilinen benzersiz bir roman türünde ortaya çıktı.
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Metin araştırmalarına göre 1920 yılında dönemin gazete ve dergilerinde "özel roman" terimi yaygınlaşmaya başladı. Bazı yorumlarda bariz bir alay ve eleştiri var. Örneğin, "Özel romanlar, konuşmak için romanları kullanmaktan, önemsiz günlük hayatın etrafında dolaşmaktan başka bir şey değildir." 1922'ye kadar birisi "New Wave" in Temmuz sayısında anonim bir makale yayınladı: "Japon edebiyat dünyasında, yalnızca yazarların doğrudan deneyimlerini kaydeden özel romanlar ciddi edebiyat ve sanat, gerçek karakter ve karakter olarak görülmeye başlandı. Hikaye düzenleme çalışmaları popüler romanlar olarak kabul edilir. "1924'ten 1925'e kadar Masao Kume," Özel Romanlar ve Ruh Hali Romanları "nı açıkça yayınladı:" Kendi özel romanlarını doğrudan ortaya çıkaran bir yazar edebiyattır ve sanat ancak kendi hayatı olabilir. Yeniden ortaya çıkış. "Savaş ve Barış", "Suç ve Ceza", "Madame Bovary" ileri düzeydedir, ancak son tahlilde bunlar sadece harika popüler kitaplar. " O zamandan beri, Japon edebiyatının "özel bir ürünü" olan Shishu, aşağılamadan övgüye geçti ve hatta "roman değil, bencil olmayan romanlar" alanına ulaştı En azından II.Dünya Savaşı'na kadar, Japon edebiyatının ana akımını her zaman işgal etti.
Kawabata'nın "Izu'nun Dans Eden Kızı" bariz bir özel romanın özelliklerini taşır:
Dansçı hareketsiz durduğumu görünce hemen yastığını bıraktı, ters çevirdi ve yanıma itti.
"Ah ..." Ben sadece cevap verdim ve minderin üzerine oturdum, tırmanıştan dolayı nefes nefese ve panikledim ve hatta "teşekkür ederim" kelimesi boğazıma sıkışmıştı.
Dans eden kızın yanına oturdum ve aceleyle kolumdan bir sigara çıkardım, dans eden kız önümdeki kızın önündeki kül tablasını itti. Hala sözüm yok.
-Sessizlik, eylemler sözlerden daha yüksek sesle konuşur, hassas ve dolambaçlı, kalpte nezaket.
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Ünlü çağdaş Japon yazar Yukio Mishima, Kawabata'yı şöyle tanımladı: Onun karşısında, "ona sessizce ve sıkıca bakıldığında, ürkek insanlar soğuk terlemeye devam edecek ... Kawabata'da ilk kez çıkış yapan genç bir kadın editör vardı. İyi şanslar ya da kötü şanslar, çünkü başka ziyaretçi yok ama Kawabata yarım saatten fazla bir süre boyunca tek kelime etmeden kocaman canavar gözleriyle ona baktı.Kadın editör sonunda yere eğildi ve yüksek sesle ağladı. ".
Biraz "şeytani" karakter, Kawabata'nın çocukluktaki yalnızlığından kaynaklanıyor olabilir. Babasını iki, annesini üç yaşında kaybetti, büyükanne ve büyükbabası tarafından büyütüldü. Daha sonra kız kardeşi ve büyükannesi birbiri ardına öldü, 16 yaşında son akrabası olan kör dedesi de gitmişti. Zayıf bir fiziği ve güvenilecek hiçbir yeri olmayan duygusal bir hedefi ile, "yetim mizaç" ve "tercih edilen mizaç" ile çevrilidir.
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Aslında, yazarın kişisel karakterine ek olarak, böylesine örtük, karışık, hevesli ama kaçamak yönündeki duygusal paradoksu, Doğu sevgisinin de büyüleyici yönüdür. Japon estetik literatürünün temsili yazarı Junichiro Tanizaki, "Yinyi'ye Övgü" adlı eserinde şunları yazdı: "Japon çay töreninde, antik çağlardan beri çay masasında asılı olan asılı parşömen ekranda karakterler ve resimler olabilir, ancak" aşk "ı kullanmak yasaktır. Tema.Çünkü 'aşk' çay seremonisinin ruhuna aykırıdır.Bu tür küçümseyen aşk sadece bir çay töreni değil, Doğu'da da alışılmadık bir durum ... Geleneğimiz aşk sanatını inkar etmek değil - kalp çok heyecanlı olsa da, gizlice Bu tür eserlerden zevk almak da doğrudur - ama yüzeyde cahil gibi davranmaya çalışın. Bu bizim sağduyumuz ve aynı zamanda kimsenin söylemediği sosyal bir görgü kuralları. " "Aşk aynı zamanda üst düzey edebiyat haline gelebilir." Tanizaki Junichiro'nun sözleri, "özel romanların" bir zamanlar Japon edebiyat çevrelerinde neden popüler olduğuna dair en iyi dipnot olabilir.
Doğa ve Sevginin Sinestezisi
Kawabata Yasunari, 1968 Nobel Ödüllü konuşmasında, Japonya'nın Soto mezhebinin atalarının bir Japonca şarkısından alıntı yaparak bölümünü açtı: Yolun geleneksel Japon estetik kompleksi olan "The Original Face": "Bahar çiçekleri, sonbahar ay, açelya, yaz, kış Kar soğuk ve ... Dogen'in waka'sı aynı zamanda dört mevsimin güzelliğinin bir şarkısı. Eski zamanlardan beri Japonlar, en sevilen dört doğal manzaranın temsilcilerini ilkbahar, yaz, sonbahar ve kış mevsimlerinde rastgele düzenlediler.Belki de hiçbir şey bundan daha yaygın, genel ve sıradan değildir ya da olduğu söylenebilir. Artık bir şarkı değil. "
Bu görüş, Kawabata Yasunari'nin "Güzelliğin Varlığı ve Keşfi" adlı ünlü düzyazısını yansıtıyor. Dedi ki: " Fengya, varoluşun güzelliğini keşfetmek, keşfedilen güzelliği hissetmek ve duyguların güzelliğini yaratmaktır. En önemli şeyin, 'doğal çevrede var olan' çevre olduğu doğrudur. Doğal çevrenin gerçek görünümü, güzellik tanrısının ödülü olabilir. "
"Kar Ülkesi" fotoğrafları
Örnek olarak "Izu'nun Dans Eden Kızı" nı ele alalım. Kawabata Yasunari romandaki manzaranın açıklamasının muhafazakar olmadığını düşünse de, birkaç vuruş sade ve çarpıcı: "Yuno'dan dağlara. Denizdeki şafak dağın göbeğini ısıtır. Yükselen güneşi seyretmekten keyif alıyoruz. Hejin Nehri'nin önünde, Hejin'in sahili canlı bir şekilde görülebiliyor ... Sonbahar gökyüzü son derece açık ve deniz, bir bahar gibi olan pus ve renklerle birbirine bağlı. Buradan Shimoda'ya 20 kilometre yürümek gerekiyor. Bir bölüm var. Yolculuk ilerledikçe deniz aniden belirdi ve kayboldu. Chiyoko yavaşça şarkı söyledi. "
Kawabata şöyle yazdı: "Çıplak bir kadın aniden karanlık banyodan kaçtı ... Dans eden kız. Orada beyaz çıplak vücudu ve ince bacaklarıyla küçük bir şemsiye ağacı gibi durdu ... Bizi buldu. , Güneşe çıplak koştu, parmak uçlarında durdu ve vücudunu doğruldu. O hala bir çocuktu. Daha da mutlu ve heyecanlıydım ve tekrar güldüm. Aklım yıkandığı kadar berraktı. Yüzüm her zaman parlıyordu. Hafif bir gülümseme. "
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Japon edebiyatında sevgiyi ifade eden doğa tanımı neden vazgeçilmezdir? Cevap, sistematik olarak Kawabata Yasunari'yi inceleyen çevirmen Ye Weiqu'ın "Japon Edebiyatı Düşünceleri" adlı kitabında bulunabilir.Japon mitolojisi, insani mitolojiye ilk olarak doğal mitoloji yoluyla Japon edebiyatının gelişim tarihi ve doğal güzelliği açısından girmiştir. Antik mitoloji, başından beri bir tanrı olarak doğaya tapıyordu. Doğa ve Tanrı'yı bütünleştirin. Aynı zamanda, doğanın beş hayati enerjisi arasında, Japonlar doğanın güzelliğini ilk olarak ağaçtan keşfettiler. Beş elementin sıralaması odun, ateş, toprak, altın ve sudur, önce odun. Bitkilerin, yaşamı sürdürmek ve güçlü bir yaşam duygusu ve zarif bir güzellik göstermek için tohumlar, çimlenme, büyüme veya çiçeklenme ve meyve verme yoluyla reenkarne olmaya devam ettiğine inanıyorlar. "Kojiki" ve "Nihon Shoki" den başlayarak, Sakura bir güzellik olarak görülüyor. "Genji Masalı" sadece çiçekleri her yerde güzel insanlar olarak tanımlamakla kalmaz, aynı zamanda birçok güzel insan onlara doğal çiçekler ve ağaçların adını verir.
Kawabata'nın Kaoru'yu "Izu'nun Dans Eden Kızı" nda "küçük bir anka ağacı" olarak görmesine şaşmamalı. Bir Japon bilginin şunu belirtmesi şaşırtıcı değildir: "Japon kültürel formları bitkilerin estetiğiyle desteklenir ... Japonlar için doğa tanrıdır. Hayatın bir tanrısı yoksa doğa yoktur ve yaşam olamaz. Japon tarihi yok. "
"Yasın güzelliği"
Sözde aşk, ister nesneler için ister insanlar için olsun, belirli acı verici unsurlar içermelidir. "Çok fazla aşk çok pahalıya mal olacak." Acının varlığı, 20. yüzyılda Japon edebiyat ustaları için aşkı kanıtlamanın bir yolu haline geldi.
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Akutagawa Ryunosuke, Tsukamoto'ya yazdığı aşk mektubunda şunları yazdı: "Daha da şaşırtıcı olan, kalbimde ne zaman görünüşünü çizsem, aynı yüzün her zaman görüneceği. Gülümsediğini hayal ettim. Belirli bir görünümü tarif edemememe rağmen ... Her zaman görünüşünü düşünüyorum ve bazen kalbimde acı hissediyorum. Ama böyle zamanlarda acı da bir tür mutluluk. "
Osamu Dazai, sevgilisi Shizuko Ota'ya yazdığı aşk mektubunda şunları yazdı: "Kral Fu'nun mektubu. Her zaman bir şeyler düşünüyorum. Bunu söylemek garip olsa da, gerçekten her zaman çok düşüncem var. Size gerçekten iyi bir anlaşma söylemek istiyorum. Annenin öldüğünü duydum ve acıyı biliyorum ... Aomori soğuk ve kramplı, bu gerçekten sinir bozucu. Başlangıçta sevginin bir çıkış yolu olabileceğini düşünerek sessizce kalbimde birini düşündüm ama sadece on yıl sonraydı. İşte bu, aşk soldu ve yine endişelenmeye başladım. "
Tanizaki Junichiro, Nezu Matsuko'ya yazdığı aşk mektubunda şunları yazdı: "Lütfen benim için işleri zorlaştırın. Size memnuniyeti öğretmek için elimden geleni yapacağım ... Üzgün olduğunuzda, ne olursa olsun beni taciz edebilirsiniz. I Tek korku şu: İşe yaramazlığımı hissediyorsun ve özgür olmama izin veriyorsun. "
"Izu'nun Dans Eden Kızı" fotoğrafları
Aşk gerçekten bir kendine işkence sanatına dönüştürülebiliyorsa, bu sanatın en kafa karıştırıcı ve gizemli özelliği, kabul edilemez "kusurluluğunda" yatar.
Bu, geleneksel Japon estetiğindeki "üzüntünün güzelliği" nin doğru anlamıdır. 8. yüzyıldaki "Manyo Koleksiyonu" ndan 11. yüzyıldaki "Genji Hikayesi" ne kadar, Japon kültürünün "Mokuai" tarzı arayışını tam anlamıyla yansıtıyor. Edo döneminin sonunda, büyük bir Çin araştırmaları ustası olan Motoi Nobunaga, ilk olarak "The Tale of Genji", "The Tale of Genji Yu no Kosushi" adlı yorumunda " " ( ) edebi kavramını önerdi. Nobunaga Honju şunları söylüyor: "Hayatın pek çok duygusu aşkta, acıda, üzüntüde, kızgınlıkta, öfkede, eğlencede, neşede vs. mevcuttur. Sevmekten vazgeçerseniz, insan ilişkilerinin birçok derin detayı ve üzüntüleri vardır. Bunun özünü göstermek zor. " Maddi kederin çok katmanlı yapısında, kadın ve erkek arasındaki sevgi temel içeriktir ve keder, yüksek halidir. Acı yok, aşk yok, kaçınılmaz bir sonuç gibi görünüyor.
Ve Faust o ana kadar "Kes şunu! Çok güzelsin" diye bağırdığında öldü. Bu aynı zamanda Kawabatanın tahmini ve ölüm kaderinin nihai ayarı olabilir
Bugün yaşadığım dünya buz kadar şeffaf ve hastalıklı kadar nevrotik bir dünya. ... Ne zaman kararlılıkla intihar edebilirim? Bu bir sorudur. Bu görüşe sahip olan sadece doğa benden daha güzeldir belki bana güleceksin, doğanın güzelliğini sevdiğine ve intihar etmek istediğine göre bu çelişkili. Ancak sözde doğal güzellik, 'ölen gözlerime' yansıyor.
"Kar Ülkesi" fotoğrafları
Mishima Yukio'nun intihar etmesinden 17 ay sonra 16 Nisan 1972'de Kawabata Yasunari intihar etti. 1962'de söylediği gibi: "Mektupsuz intihar en iyisidir. Sessiz bir ölüm sonsuz yaşamdır." Kawabata Yasunari, intihara boş bir sessizlikle veda ederek intiharı tamamladı. Ölümün güzelliğinin Japon yorumu.
Çinli yazar Yu Hua, "Izu'nun Dans Eden Kızı" nı ilk okuduğunda, Kawabata'nın "yaralar" tasvirinin "suçlayıcı" bir şekilde yazılamayacağına, bunun yerine "çok sıcak" bir şekilde yazıldığına şaşırdı. Bir dereceye kadar, Kawabata tarafından temsil edilen savaş sonrası Japon yazarlar, arzularını ifade etmekte ısrarcıdır ve ayrıca olumsuz bir geri çekilme de vardır. Günümüzde bu kültürel kişilik, gerçeğin bir yansımasını bulabilir. Moda tasarımcısı Yohji Yamamoto kendini şöyle tanımladı: "Çok nazik ve anlamsız. Hayır, çok nazik. İşe yaramaz." Bu güçlü, zayıf, zayıf, kuvvetli Japon kültürel karakterinin "krizantem" ve "kılıç" ulusal genine çökmüş mü bilmiyorum.
(Bu makale ilk olarak 2016 Love Magazine of Sanlian Life Weekly'de yayınlandı)
Yazının telif hakkı "Sanlian Life Weekly" ye aittir, Yönlendirmeye hoş geldiniz
