Sarhoşluğun kültürel tarihi: Alkol takıntınız insan uygarlığının tortusu mu?
Jiuchi Roulin'in Shang hanedanı efsanesinden, Shandong şarap masasının çağdaş hayatta kalma rehberine kadar, insanlar Çin şarap kültüründe her zaman çok sayıda cüruf imgesine sahiptir. Konfüçyüsçü görgü kuralları içmeyi ve sarhoş olmamayı gerektirir, ancak Konfüçyüs kültürünün doğduğu yer olan Shandong, insanları içmeye ikna etmenin en iyi yoludur. Günümüzde, orta yaşlı ve yaşlı likör bürolarından Pekin'deki Sanlitun ve Şanghay'daki Hengshan Yolu'ndaki şık barlara kadar, kadehte şarap "küresel" hale geldi, ancak insanların sarhoşluğa olan hayranlığı değişmedi.
Web resmi
Bir kültür olarak sarhoşluk asla özel bir fenomen değildir. Neredeyse tüm kültürlerde karnaval ve içki vardır.Aslında içki içmeyi sevmeyen yerlere gelince - Kuzey Amerika ve Avustralya, aynı zamanda içkiden hoşlanan insanlar tarafından kolonize edildi. "Karayip Korsanları" ndaki korsanlar ellerini bırakmadı, "Bir Zamanlar Amerika'da" hikayesi, yalnızca 1930'larda Yasağın kaldırılmasının neden olduğu kargaşadan dolayı keskin bir dönüş yaptı.
Sarhoşluk, antik çağlardan modern zamanlara paradokslar ve saçmalıklarla doludur ve aynı zamanda modernleşmede cinsiyet, sınıf ve sömürgeleştirme ile yakından ilgilidir. Teoride alkol, insanların kontrolünü azaltabilir ve şiddete neden olabilir, ancak alkol yasak olsa bile bazı kültürler hala şiddetlidir. Teoride, sarhoşluk sosyal kaosa neden olabilir. Ancak, İngiliz İmparatorluğu'ndan kolonilere kadar, sarhoşluğun insanların modern şehirler inşa etmesine yardımcı olduğu ortaya çıktı. toplumsal düzen.
İçki içmeyle nasıl başa çıkılacağı da farklı bölgelerdeki insanların kişiliklerinin farklı bir ifadesidir. "Mürekkeple Dans Eden İnek" olduğunu iddia eden İngiliz Mark Forsyth
(Mark Forsyth)
"Sarhoşluğun Kısa Tarihi" ni yazdı. Yakın zamanda yayınlanan bu çalışmasında, şarap ve insanlık tarihi arasındaki ilişkiye çok duyarlı ve pek çok araştırma yaptı. Çoğu baijiu'nun hikayesi aynıdır: İnsanlar onu önce tıbbi bir şey olarak kullanırlar ve sonunda bir bardakta zevk haline gelir. Modern kentsel genişlemenin tarihi olarak İngiliz cininin ölümünün tarihi, sömürge Avustralya'nın para birimi tıbbi sistemi, Batı Amerika Birleşik Devletleri'nde sosyal düzenin kurulması ve feminizmin yükselişi, sarhoş kültürle yakından ilişkilidir.
Orijinal Yazar Mark Forsyth
Bu makalenin entegrasyonu | Dong Muzi
Zavallı hayaletler sarhoş mu?
Modern şehir hastalıklarını iyileştirmek için sarhoşluğa güvenmek
"Tam bir içki için bir kuruş, bir içki için iki kuruş ve zavallılar içmeye gelirler ve bir kuruşa ihtiyaç duymazlar."
Londradaki yaygın pub reklamları
Eski Yunanlılar, çoğunlukla içme suyu üretmek için kullanılmalarına rağmen, damıtma teknolojisini 2000 yıldan daha uzun bir süre önce biliyorlardı. 15. yüzyıl civarında, alkolün damıtılmasıyla ilgili kayıtlar ortaya çıktı. Hem bilimsel bir araştırma merkezi hem de içki merkezi olan manastır, likörün seri üretilebildiği ender yerlerden biri haline geldi. 17. yüzyılın ikinci yarısında Batı Avrupa, likörü çılgınca tüketmeye başladı. İngiltere'de süper bir metropole terfi eden Londra havada cin kokuyor. Cin, 1790'larda İngiltere'ye geldi. 1820'lere gelindiğinde, Londra sokakları bilinçsiz sarhoşlarla doluydu ve hatta kıyafetlerini içki için sattılar.
Cin anı aynı zamanda Londra'nın kentleşmesinin de en önemli noktasıdır. Londra'da her şey mümkün ve herkes hayallerini gerçekleştirebilir. Erkekler buraya altın aramaya, kadınlar kaplumbağalarla evlenmeye geldi ve herkes Londra'ya taşındı ... Söylentilere göre sokaklar altın kaplıdır. Bu çok tanıdık argüman, 1990'lardan beri BeiDiao'nunkine biraz benziyor. Aradaki fark, Londra deneyiminin modernliğin ilk günlerindekiler için tamamen yeni olmasıdır.
Bu aynı zamanda Londra'daki tüm sosyal düzenin aldatmaya dayandığı anlamına gelir. Bir şehirde, kimse kim olduğunuzu bilmeyebilir: beyefendiye benzeyen adam hiç olmayabilir. Mutlak yoksulluk gökten saklanabilir; ve diğer perişan adam dün bir beyefendi olabilir - o sadece Ciddi bir borsa çöküşünden sonra.
"Sarhoşluğun Kısa Tarihi", Mark Forsyth, CITIC Publishing Group, Yang Qingbo tarafından çevrildi, Temmuz 2019
Londra'da çok sayıda yoksul insan var, Westminster ve Doğu Londra merkezli gecekondu mahallelerinde ve gecekondu mahallelerinde yaşıyorlar. Burada yaşayan insanlar son derece sefil. Bu sefil hayatı unutmaları gerekiyor ve kısa sürede kendilerini sarhoş edebilecek bir tür tamamen düzensiz, çok ucuz bir şaraba ihtiyaçları var.
Böylece sarhoşluk şehir efsanesinin bir parçası oldu. Destitute Londralılar, herkesle her zaman, her yerde içmeyi seçerler. Fincandaki arzuladıkları şeyler ve onları kayıtsız tutan cin olmadan, modern toplumdaki bu düşük seviyeli insanların hiçbiri uzun süre hayatta kalamaz.
Cin, unisex bir içecek olarak metropolde yeni bir modayı temsil ediyor ve bayanlar tarafından aranan bir içecek haline geldi. Bu erkekler arasında paniğe ve endişeye neden oldu. Dünyaya cinlerin kızları nasıl hoşgörülü ve ahlaksız hale getirdiğini, onları nasıl dağınık hale getireceğini, hamile kalmalarına neden olduğunu ve hamilelik sırasında çok fazla cin içmenin fetüse zarar verebileceğini anlatan çok sayıda tanıtım materyali ortaya çıktı. Deforme olmuş bebek doğduktan sonra cin, kadınları yetersiz anne ve dadı yapacaktır.
Cin satın almak için çocuğunu öldüren anne Judith Defour gibi en iyi karakterlerin en iyi içki hikayeleri sonsuzdur. Cin'i çevreleyen coşku o kadar abartılıyor ki, bu korkunç şehir hikayelerinden hangisinin kurgusal hangisinin gerçek olduğunu ayırt etmek bizim için zor oldu. Halkın cin nefreti doğrudan 1736 Cin Yasasının doğmasına yol açtı.
"Karayip Korsanları" fotoğrafları.
1729'da, cin düzenleyen ve vergilendiren ve onu ardıç eklenmiş güçlü bir likör olarak tanımlayan ilk Cin Yasası çıkarıldı. 1733 ve 1736 yasaları, çırçır satıcılarının bir satış lisansı almasını şart koşuyordu. Ancak yine de birçok gizli satıcı var.
Nitekim 1840'larda hükümetin ana fikri cinleri tamamen yasaklamak, yüksek vergiler koymak değil, biraz toplayıp sonra kademeli olarak vergiyi artırmaktı. Bu iyi bir fikir, ancak nedense cin tüketimi azalmaya başladı, çekiciliği yavaş yavaş kayboldu ve cin modası ölmeye başladı.
Sonra, 1850'lerde şaşırtıcı bir şey oldu: birkaç yıl üst üste mahsul kıtlığı. İnsanların cin coşkusu yavaş yavaş ortadan kalktı, ancak cin İngiliz toplumunu geri dönülmez bir şekilde değiştirdi ve yönetici sınıfın şehirli yoksullardan korkmasına neden oldu. Bunun nedeni sadece yönetici sınıfın içmekten hoşlanmaması değil, aynı zamanda kanunsuzluğu, kanuna karşı gelmeyi ve mafya örgütlerini sevmemesidir.
Her durumda cin, London Street'in altından göz alıcı bir grup insan yarattı. İngiliz hükümetinin gözünde, bu göz alıcı alt sınıflarla baş etmenin tek makul yolu onları başka bir kıtaya götürmektir. Bu, Amerika Birleşik Devletleri ve Avustralya'nın kökenidir.
Cesur Yeni Dünya
Koloninin romu,
Sosyal kaosun kaynağı mı yoksa yönetim yöntemi mi?
Avustralya bir yasak kolonisi olmalıydı. İngiliz idealizasyonu ve etik standartlarıyla, bu koloninin şarabı ve parası olmayacak - çünkü bunlar olmadan suç olmaz. Konsepte göre, suçlular buraya acı çekmeye değil, reform yapmaya gönderiliyor.
Ancak bu plan fazla ileri gitmedi. 1787'de denize açılan bir filoda üç tür insan vardı: Suçlular, Yeni Dünya'daki suçluları korumaktan sorumlu donanma ve sivil nüfustan kiralanan denizciler. Bu insanları Avustralya'ya taşımaktan ve sonra doğrudan eve gitmekten sorumluydular. Ancak, denizciler "yaşamlarımızı sürdürmek için gerekli temel unsurlarla" karaya çıktığında, likörün koloniye girmesini önleme planı başarısız oldu.
Avustralya henüz ekimi yapılmamış, soğutulamayan ve sert bir ortama sahip bir kıtadır. Buradaki tüm kadınlar tam anlamıyla suçlu fahişeler. Burada kazanacak para yok ve hiç para yok demek abartı değil. Ancak rom satan askerler, koloninin tüm operasyonlarını kazanmak için rom kullandılar. Bir koloninin ekonomisi, emeğin yiyecek, toprak veya sahip olduğunuz diğer her şeyle değiş tokuş edilebildiği bir takas ekonomisidir.
Avustralya'daki çoğu insan suçludur ve çalışmaları zorunludur. Fazladan çalışmalarını istiyorsanız, onlara bir şeyler vermelisiniz. Ve pisliğin saklandığı bu yerde mutluluk getirebilecek tek şey romdur. Bu, rom tedarikini kontrol eden kişinin koloniyi kontrol ettiği anlamına gelir. Çoğu tarihçi size romun o zamanlar New South Wales'in para birimi olduğunu söyleyecektir, ancak gerçekler bundan çok daha fazlasıdır.Rum aynı zamanda bir sosyal yönetim aracıdır. Örneğin 20 yılı aşkın süredir rom işini kontrol eden rom ünitesi çok zengindir.
Rod Phillips tarafından "Şarap: Bir Kültür Tarihi", çeviri: Ma Bailiang, Gezhi Yayınevi, Haziran 2019
Romun etkisi yaygındır: (o) neredeyse dini inançların tamamen ortadan kalkmasına, kumar oynamaya teşvik edilmesine ve sık sık soygunlara yol açmıştır. Mahkumlar, iş gücü karşılığında ruhları takas etmeye daha isteklidirler ve hatta rom bile tutukluları çalıştırabilecek tek şeydir. Paradoksal olarak, Tanrı'nın bile roma ihtiyacı var, çünkü Avustralya'daki ilk kilise suçlular tarafından inşa edildi. Avustralya tıp sisteminin başlangıcı da rom tekeli ile ilgiliydi: "Boş eldivenli beyaz kurt" numarasına güvenen Avustralya, ilk normal hastanesini kurdu, ancak burası basit bir baraka idi.
Her halükarda, Avustralya'ya ilk gelen "Umut" kargo gemisindeki kargo, sadece sosyal kaosun başlatıcısı değil, aynı zamanda bir sosyal yönetim aracıdır. Avustralya rom üzerine inşa edilmiştir.Rum, tüketilebilen bir hastane, güç ve para birimidir.
Batı ABD'nin Bar Evrimine Karşı Gelişimi
Amerika Birleşik Devletleri'nin kurucu babası George Washington ile ilgili hikayenin başka bir versiyonu daha var. 1797'de Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en büyük bira fabrikası yılda 11.000 galon viski üretebiliyordu ve fabrikanın sahibi Washington'du. Washington başlangıçta siyasette görev aldı, ancak başarısız oldu. Daha sonra seçmenlere bedava içki dağıttı ve kazandı. Daha sonra askerleri için rom paylarını ikiye katlamak istedi ... Amerika Birleşik Devletleri doğdu. Washington'daki şarap işi oldukça karlı. Çünkü yeni kurulan ve Amerika Birleşik Devletleri adı verilen bu yeni ülkede likör çok popüler.
Aslında, Kuzey Amerika kolonilerinin başlangıcında, yerel halk, başta bira olmak üzere, Avrupa içme kültürünü tamamen miras aldı. Ancak likör batıya aittir. Bira içmeyi seven New York City, Philadelphia, Boston ve East Coast'tan ne kadar uzakta olursanız, o likörün biranın yerini aldığını göreceksiniz. Bu ikame çok sezgiseldir. Amerikalılar vahşi batıya her gittiklerinde yanlarında bir fıçı viski taşıyacaklar. Birayla karşılaştırıldığında, bir fıçı viski sizi daha çok ve daha uzakta sarhoş edebilir. Medeni toplumdan ve bira fabrikalarından uzak durduğunuzda (ikisi aynıdır), sahip olmak istediğiniz şey likör fıçısıdır.
A Short History of Sarhoşluk, Mark Forsyth, Three Rivers Press'in Mayıs 2018 baskısı
Ancak, hayal ettiğimizin aksine, Amerikan Batı bir diyosinin dünyası değil. Madencilik patlaması, kürk patlaması, hayvancılık patlaması ... bu endüstriler patlama yaşıyor, batıdaki ücretlerin doğu kıyısının yaklaşık iki katı artmasına neden oluyor. Sadece oradaki altyapı inşaatı hızlı bir şekilde devam etmedi, yol ve demiryolları yok, mahkeme ve yargıç yok, parmaklık yok. Pek çok zengin insan var ama para harcayacak çok az yer var.
Batı bölgesinin büyük ölçekli gelişimi, büyük iş fırsatları sunuyor. Batı'da işçiler nereye giderse gitsin, servet kazanmaya hevesli bar sahipleri de onu takip edecek. Amerika Birleşik Devletleri'nin batısındaki çıta böyle yükseldi. Ve sarhoş insanlar sırayla sosyal düzenin kurulmasına bile yardımcı oluyor. Vahşi batıda etkili bir devlet kurumu yok ve silahlar her yerde. Burada sadece iki şey var: Gelir kaynaklarını keşfetmek, kanun ve düzeni kurmak ve raporu adli tıp görevlisine sunmak. İnsanlar barlarda silah taşırlar, tıpkı bugün insanların telefonlarını barlarda kaydırması gibi.
Yasak
Feminizmin yükselişi ve barın ölümünün tarihi
Amerikan bar kültürünün yükselişi sorunsuz değildir. Yeni bir kentsel alan türü olarak, Amerikan barları şiddet ve erkeklikle doludur. Saygın bir bayan asla bara gitmez. Bu şu soruyu gündeme getiriyor: nereye gidecekler?
Cevap, evde kalmalarıdır. Kızgınlık, beş parasızlık ve aşırı korku dolu. Batı bölgesinde genel bir şuur vardır: Ücretlerini aldıktan sonra, kocalar hepsini israf etmek için bara gittiler ve sonra beş parasız eve dönerek karılarını öfkeyle dövdüler. Karıları sefil ve fakir bir hayat yaşadılar çünkü bar tüm gelirlerini aldı.
Bu durum ne kadar evrensel ve doğru? Bazı oyunlar ve romanlar gösterildi. Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri'nin en çok satan ikinci romanı "Tom Amca'nın Kulübesi" nden sonra ikinci olan "On Gece: Çubuk Testereler ve İşitme", barı kötü bir iblis olarak resmetti, bu da insanları içine çekip onlara ayak basmaya zorladı. Alkolizm, şiddet, yoksulluk ve ölüm geri dönüşü olmayan yoldur. "On Gece: Çubuk Testereler" de alkolikler bile alkole karşı harekete geçmeye hevesli. Yasak 16 Ocak 1920'de başladı ve 5 Aralık 1933'te sona erdi. Ancak aslında, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bazı eyaletlerin yasaklama yasaları, ulusal yasalar başlamadan yarım yüzyıldan fazla bir süre önce uygulanmıştır.
Yasak 16 Ocak 1920'de başladı ve 5 Aralık 1933'te sona erdi.
Bu açıdan bakıldığında, Amerika Birleşik Devletleri'nde yasak hareketinin yükselişi muhafazakar bir hareket değil, feminist bir hareket, aynı zamanda reformcu bir harekettir. En ilginç olan şey ise Yasağın alkollü içecekleri hedeflememesi, barları hedef alması çünkü barlar aile içi şiddetin ve aile yoksulluğunun başlatıcılarıdır. Anti-Bar League, hiçbir zaman üyelerinden içki içmekten kaçınmalarını istemedi. Ancak bir hareket olarak, yasaklama hareketi esas olarak feminist, ilerici ve Ortabatı karakteristiğine sahip bir harekettir.
Yasağın alkol için değil, sarhoş davranışlar, barlar, şiddet ve viski için olduğunu herkes bilir. İnsanlara mutluluk ve sağlık getiren bira sarhoş edici değildir, ancak yüksek kaliteli şarap ve likör insanları sarhoş edebilir. Ancak yasaklama emri iki kısma ayrılıyor: biri anayasa değişikliği, diğeri ise değişikliğin tam anlamını öngören ve "sarhoşluğun"% 0,5'ten fazla alkol olduğunu öngören "Wolster Yasası".
Temelde, yerel bar kapandı ve erkeklerin bar davranışları ortadan kayboldu. Açıkça söylemek gerekirse, şu anda başlangıçta aşırı derecede heyecanlanan eski batı bölgesi, son derece sıkıcı Ortabatı haline geldi. Bu, şiddetin bir kısmını ortadan kaldırsa da, paradoks, yasağın kente organize suçları da getirmesidir.
Yasadışı olarak işletilen yer altı barları yeni bir bar kültürü ortaya çıkıyor. Bu yeni bir içme şeklidir, hiç yoktan yaratılmıştır, hiçbir kural yoktur, hatta cinsiyet değişikliğinin meydana geldiği noktaya kadar "kural yoktur". Yasağın belki de en şaşırtıcı sonucu, kadınların yer altı barlarında görünmesiydi. Kadınlar tam bir zafer kazandılar: onlara oy verme hakkı verildi ve bir kokteylle seçimlere katılabiliyorlardı.
Yasağın en büyük ve en uzun süreli etkisi, Amerikan şarap endüstrisinin yıkılması oldu. Yüksek kaliteli şarap, viski, bira veya diğer alkollü içeceklerin üretimi oldukça karmaşık bir konudur ve profesyonel ekipmanı kullanmak için profesyonel ekipman ve uzman personel gerektirir. Bununla birlikte, 13 yıllık yasak dönemi boyunca, Amerika Birleşik Devletleri'nde yasal bira fabrikaları veya damıtıcılar yoktu.Yalnızca, büyük banyolarda haydut kötü adamlar ve resmi, profesyonel, teknolojik ve karmaşık şarap imalathanelerinde çalışmış olanlar tarafından harmanlanan düşük kaliteli şaraplar vardı. Çalışanlar işsizdir.
Yasak 1933'te kaldırıldığında, çoğu insan 13 yıldır otantik şarabın tadını bile tatmamıştı, kaliteli biranın tadını hatırlayamıyorlardı, bu normaldi çünkü şarap imalathanesi kaliteli biranın nasıl yapıldığını hatırlamıyordu. Önümüzdeki yarım yüzyılda Amerika Birleşik Devletleri gerçek bir ün kazandı: üretilen bira çirkindi, şarabın tadı kötüydü ve viski iğrençti. Bu, On Sekizinci Değişikliğin en ciddi ve zararlı sonucudur.
Amerika Birleşik Devletlerindeki Yasak Dönemindeki birçok kişi ve olayı içeren "Bir Zamanlar Amerikada" filminden bir kare.
Yasaklamanın son tuhaf sonucu, İngilizlerin Atlantik boyunca yolcu gemilerinin işini tekelleştirmesiydi, çünkü yolcu gemileri alkol satabiliyordu. İlginç bir şekilde, Coca-Cola'nın satışları o zamanlar arttı, ancak alkol yerine değil, alkol için bir aksesuar olarak göründü. Pek çok şarap kalitesiz olduğundan, çoğu çalıntı endüstriyel alkolden üretilir ve birçok insan bu şarabı içmekten ciddi hastalıklara maruz kalır. Şarap severler için bu şarabın tadı tıbbi bir kazadan daha kötüdür.
Sonunda, yasak neden sona erdi? Bunun nedeni insanların içmek istemesi değil, insanların çalışmak istemesi. 1929 Büyük Buhranı Amerikan ekonomisini o kadar sert vurdu ki, birçok fakir insana iş sağlayabilecek işletmeleri (yolcu gemisi taşımacılığı dahil) artık cömertçe yasaklamak istemediler. Her halükarda, Yasaklama amacına ulaştı: geleneksel barlar ortadan kalktı.
Amerika Birleşik Devletleri'nde yasaklama o kadar yoğun ki "Bir Zamanlar Amerika'da" filminde bir profil var. Bununla birlikte, Yasaklama açıkça Amerika Birleşik Devletleri'ne özgü değildir. Rusların votkayı yasaklama eylemleri, Amerikan Yasaklama Hareketi ile 5 yıl çakıştı. İzlanda 1915'te tamamen alkol yasağı başlattı, şarap ve likör 1935'te yasallaştırıldı ve bira 1989'da yasallaştırıldı. Finlandiya'da Yasaklama Hareketi 1919'da başladı ve 1932'de sona erdi. Norveç, 1917'den 1927'ye kadar likörü yasakladı. Yeni Zelanda, 1919'da yasaklama referandumu düzenledi ve yasakçıların kazandığı ortaya çıktı, ancak denizaşırı askerlerin oyları sayılıncaya kadar yasaklar başarısız oldu.
Bu şekilde bakıldığında, tarih gerçekten bir sis kadar belirsizdir ve sarhoşluğun tarihi asla ve asla doğru bir şekilde incelenemez.
2010 yılında Rusya Maliye Bakanı Alexei Kudrin, ülkenin kamu mali krizini çözmenin en iyi yolunun insanların daha fazla sigara ve daha fazla votka içmesine izin vermek olduğunu belirten bir basın açıklaması yaptı: "İçenler daha fazla katkı yapabilir. , Nüfusu artırmak, diğer sosyal hizmet sektörlerinin gelişimini teşvik etmek ve doğum oranını korumak gibi sosyal sorunların çözümüne yardımcı olmak. "
Ülke alkol vergilerine güveniyor, bu da ülkenin insanların alkole bağımlılığına bağlı olduğu anlamına geliyor. Çoğu ülke insanların sarhoş davranışlarını sınırlamaya çalışsa da - çünkü sarhoşluk suça neden olur, isyan çıkarır, aile canlılığını etkisiz hale getirir ve karaciğere zarar verir; ancak, Rus egemen sınıfının tarihsel olarak endişelendiği gibi, insanların uzak durması da bir mali krizi tetikleyebilir. . Bu neredeyse bir sosyal yönetim sanatı olarak sarhoşluğun özünü ortaya çıkarır.
Yazar: Mark Forsyth, bu makalenin entegrasyonu: Dong Zi hayvancılık;
Editör: Walk Around, Li Yongbo; Redaksiyon: Zhai Yongjun
