Nanjing Katliamı Ulusal Anma Günü: Hayatta kalan yurttaşların fotoğraf duvarındaki üç ışık tekrar söndü
Anıttan elde edilen veriler, 6 Aralık itibarıyla Nanjing Katliamı'ndan kurtulan 20 kişinin 2018'de vefat ettiğini ve şu anda 100'den az kayıtlı hayatta kalan olduğunu gösteriyor.
6 Aralık 2018'de, Çin'deki Japon İstilacıların Nanjing Katliamı Kurbanları Anıt Salonu, yakın zamanda ölen Nanjing Katliamı'ndan kurtulan Wang Xiuying, Zhao Jinhua ve Chen Guangshun için bir ışıklandırma ve anma töreni düzenledi. Yang Bo (Jiangsu Şubesi) / Çin Haber Servisi / Görsel Çin
Metin | Beijing News muhabiri Zhou Shiling, Pan Wenbo, Wang Hongchun, Li Yang editör | Lin Ye redaksiyon | Fan JinchunBu makale hakkında 3465 kelime , Tam metni okumak için gerekli 12 dakika
6 Aralık sabahı Nanjing Katliamı Kurbanları Anıt Salonundaki ışıklar kapatıldı.
Fotoğraf duvarının önünde, krizantemler sarı ve parlak, yaprakları hafifçe titriyor ... Yaşlı adamın sesi, sanki dünmüş gibi fotoğraf duvarında duruyor.
Sessizlikte keder vardı ve insanlar eğildiler, yas tuttular ve gözlerinde yaşlandı. Nanjing Katliamı'ndan sağ kurtulanların fotoğraf duvarındaki üç ışık, insanların gözünde yavaş yavaş söndü. Geçen ay kadar Nanjing Katliamı'ndan sağ kurtulan üç kişi hayatını kaybetti: Chen Guangshun, Zhao Jinhua ve Wang Xiuying.
Nanjing Katliamı, Çin halkının kolektif hafızasına derinden damgalanmış bir trajedi haline geldi.Ölüm, zulüm, trajedi ve kasvet ortak hafıza arka planını oluşturuyor. Buna tanık olanlar ve hayatta kalanlar için Japon ordusunun insanlık dışı ve acımasız davranışı asla unutulmayacak.
13 Aralık, Nanjing Katliamı kurbanları için beşinci Ulusal Anma Günü. Anıttan elde edilen veriler, 6 Aralık itibarıyla Nanjing Katliamı'ndan kurtulan 20 kişinin 2018'de vefat ettiğini ve şu anda 100'den az kayıtlı hayatta kalan olduğunu gösteriyor.
Tarihi anlatmakta ısrar et
1937'de Nanjing, Xigangtou Köyü. Japon askerlerinin baskınlarından kaçınmak için köylülerin hepsi kaçmak için dağa çıktı. 24 köylü, evlerini kaçırdıkları için sessizce köye döndü. O sırada 13 yaşındaki Chen Guangshun da yam kaynatmak için dağa indi. Dağda hiçbir şey yoktu. Chen Guangshun her gece yam pişirmek için dağdan eve gizlice gitmek ve ardından ailesi için dağa geri getirmek zorunda kaldı. yemek.
Chen Guangshun çok yorgun olduğu için sobanın yanında uykuya daldı.Uyandığında evde beş Japon subay ve asker buldu. Chen Guangshun daha sonra Japonları çeken tatlı patates kokusu olduğunu tahmin etti.
Japon subaylar ve askerler, Chen Guangshun'u patatesi ve dört yaşlı tavuğu toplamaya ve onları takip etmeye zorlamak için süngüler kullandılar. Köyün ilkokulunun basketbol sahasına yürürken Chen Guangshun, basketbol sahasında iki sıra halinde diz çökmüş 24 köylü buldu ve vurularak öldürüldü.
Chen Guangshun, korkuyla tavuğu sıkıca tutarak kenara oturdu. Bir Japon subay tatlı patatesi gördüğünde, Chen Guangshun'a önce bir tane yemesini işaret etti, "onu zehirleyeceğimden korktu." Chen Guangshun'un onu iyi yediğini görünce Japon subaylar ve askerler tatlı patatesi böldüler. Tam bir Japon subayı aniden ona el salladı ve "yolu aç" dedi. Chen Guangshun bacaklarını iki yana açtı ve dağa koştu, ancak silah sesi beklenmedik bir şekilde gelmedi.
Bu baskın sırasında Chen Guangshun'un üçüncü kardeşi Chen Guangshou acı çekti, Chen Guangshou evde saklandı, yangını duyunca korkudan kaçtı. Ölmeden önce bir kurşunla vuruldu ve yerde bir süre mücadele etti. Japon askerleri köyü boşaltmadan önce köyde 35 kişi öldürüldü.
Yeni Çin'in kuruluşundan sonra Chen Guangshun, önce Qinglin İlçesi, Jiangning'in belediye başkanı olarak görev yaptı, ardından bir hastane ve bir depolama ve nakliye şirketinde çalıştı ve 1978'de emekli oldu.
Torun Chen Dong, büyükbabanın yaşlılığında hala mutlu olduğunu düşünüyor. İlk yıllarda Chen Guangshun atıştırmalık yemeyi severdi ve Chen Dong sık sık onun için satın alırdı. Daha sonraki yıllarında Chen Guangshun, yapacak hiçbir şeyi olmadığında bir demlik yeşil çay yaptı ve bahçedeki şezlonga uzanırdı. Biri oradayken başkalarıyla sohbet ederdi. Ayrıca gençlerin ona "Büyükbaba" demesini severdi. Duymaktan çok mutlu olurdu.
Chen Dong, hayatının son gecesinde büyükbabasını teyzesinin evinden eve taşıdı, hala yolda konuşabiliyordu, yatakta yattıktan sonra konuşmayı bıraktı. Chen Guangshun doğal olarak yaşlanıyordu.
Torunlarının gözünde Chen Guangshun neşeli, pratik ve dürüst. Dürüstlük, onu ayağa kalkıp daha sonraki yıllarında geçmişi anlatma konusunda ısrar ettirdi ve büyükbabaların hepsi bu deneyimi duydu. Ama bu trajediyi yaşamış tüm kurtulanlar gibi, onun da kalbi travma geçiriyor. Chen Guangshun her hatırladığında gözyaşı dökecek, ancak yine de ısrar ediyor, "Herkesin tarihi hatırlamasını istiyor," dedi Chen Dong.
"Bizim gibi ölülerden sürünerek çıkan pek çok insan yok. Her Çinli bu tarihi bilmeli." Chen Guangshun bir keresinde şöyle demişti: "Hala onu tanımayan Japonlar var. Bir gün onu tanımıyorlar, bu yüzden bunun hakkında konuşmalıyız. Aşağı in."
Bu ısrar nedeniyle 2005 yılında Chen Guangshun, Japonya'yı ziyaret etmeye davet edildi ve kendi deneyimlerini anlatmak için bir konferansa katıldı.Çin'e döndükten sonra Chen Guangshun ve köylüler, Xigangtou Köyü'ndeki 35 kurban için arkalarında tüm insanlarla birlikte bir anıt diktiler. Chen Guangshun ve köylüler, her yıl Ching Ming Festivali ve Holokost Anma Günü'nde kendiliğinden isimlerini feda ettiler.
Nanjing Katliamı'ndan kurtulan Chen Guangshun, 3 Aralık sabah saat 01: 20'de 94 yaşında hayata gözlerini yumdu.
Gün sonunda göz kenarlarında yırtıklar var
1937 kışında Japon ordusu Nanjing'i ele geçirdiğinde, Nanjing Miaofeng Tapınağı'nda yaşayan Zhao Jinhua sadece 13 yaşındaydı. Sosyal Bilimler Edebiyat Yayınevi tarafından 2005 yılında Çin'deki Japon İstilacıların yayınladığı "Nanjing Katliamından Kurtulanların Tanıklığı" deneyimini kaydetti.
Zhao Jinhua'nın babası bir sebze çiftçisi ve ailesi sebze yetiştirerek geçimini sağlıyor. Düşman askerleri şehre yaklaştığında, annesi onu ve kardeşlerini bir yardımcıyla yaşadıkları Pukou, Jiangbei kırsalına kaçmaya götürdü, babası domuz ve sebze yetiştirdiği için ayrılmadı. Japon ordusu "Anmin" ilanını yayınladıktan sonra, Zhao Jinhua ve ailesi Miaofeng Tapınağı'na döndü.
Japon askerleri sık sık "çiçek kızları" bulmak için dışarı çıkarlar. Yakalanmamak için Zhao Jinhua saçlarını kısa kesti ve erkek gibi davranarak yüzünü sıvadı. Bir keresinde birkaç Japon askeri Zhao Jinhua'nın evinin kapısını çaldı ve o ve annesi paniğe kapılınca Nanjing şehir duvarının yanındaki büyük bir mezara kaçtılar.
"Japon askerleri babalarından onları 'Çiçek Kızı'nı bulmaları için götürmelerini istediler, ancak bulamadılar." Zhao Jinhua, "Çok korktuk. Sonunda babamı yakaladılar ve onu öldürdüler."
Zhao Jinhua'nın teyzelerinden ve büyükannelerinden biri, Sanchahe'de yaşıyor. Sanchahe çok yaşlı ve "biraz şişmanlıyor". Japon askerleri onu alıp tecavüz etti, kalçasından bir süngüyle bıçakladı ve nehre itti. Genç Zhao Jinhua bu sahneye tanık oldu.
Zhao Jinhua, Pukou'dan kaçarken Japon ordusunun kırsal kesimde yandığını ve yağmaladığını gördü. Kırsal bölgedeki her aile bir çukur kazıyor ve bir köpeğin havladığını duyduklarında, Japon askerlerinin köye girdiğini bildiklerinde bodrumda saklanıyorlar. Zhao Jinhua, kendisi ve ailesi Nanjing Miaofeng Tapınağı'na döndüklerinde Yangtze Nehri'ni geçtiklerinde Chaizhouli'de Xiaguan Nehri kıyısındaki cesetleri gördüklerini hatırladı ve "Çoğu gömülmedi."
Zhao Jinhua'nın kızı Zhao Min, annesinin hayatının ilk yarısını anlatmak için "çok acı verici" ifadesini kullandı. 1945'te Japon Karşıtı Savaş'ın zaferinden sonra, Zhao Jinhua evlendi ve daha sonra 6 çocuğu oldu.
Yıllar sonra, Zhao Jinhua bu anıyı anmaktan çekiniyor, ancak Japon karşıtı TV dizilerini gördüğünde duyguları tedirgin oluyor. "Bunun doğru olduğunu söylerdi. Japon askerleri çok kötü." Zhao Min, "Canım, bu korkutucu." Dedi.
Daha sonraki yıllarında Zhao Jinhua barış içinde yaşadı. Qinhuai Bölgesinde Baixia Yolu üzerindeki bir evde yaşıyor.Avluda gül, yasemin, şeftali ağaçları ve kış erikleri de dahil olmak üzere diktiği çiçekler ve bitkiler var. Yapacak hiçbir şeyi kalmadığında, Zhao Jinhua, çiçeklerin ve bitkilerin dallarını ve yapraklarını kesecek veya mahalledeki yaşlılarla mahjong oynayacak.
Zhao Jinhua seyahat etmeyi çok seviyor. 89 yaşında bir grupla Pekin'e gitti. Zhao Min'in izlenimine göre, annesinin iştahı iyiydi, "Seçici değilim ve deniz ürünlerini severim. Genellikle bir kase pirinç sorun olmaz."
Her yıl Ching Ming Festivali'nde Zhao Jinhua, fedakarlık yapmak için Maigaoqiao'daki ebeveynlerin mezarlığına gider. Ara sıra Miaofeng Tapınağı'na dönüyor ve çocukken etrafındaki her şeyin artık var olmadığını görüyordu ve annesi değişikliklerin çok büyük olduğunu düşünüyordu.
2 Aralık sabahı erken saatlerde 94 yaşındaki Zhao Jinhua, Nanjing Gulou Hastanesinde hastalıktan öldü. Zhao Min, annesi ölürken gözlerinin kenarlarından iki sıra gözyaşı döküldüğünü hatırlıyor.
Eğitim için geçmişi yeniden gözden geçirmek
"Allah buna bağlıdır." 31 Ekim saat 05: 36'da Wang Xiuying bu cümleyi ölmeden önce bıraktı. Bir Müslüman olarak en küçük oğul Ma Mingqiang, annesinin son duasını anladı: "Bizi kutsa."
1937 kışında Japon askerleri Nanjing, Dafang Yolu'ndaki mülteci barınağına girip Wang Xiuying'in amcası ve kuzenini aldığında, o da aynı şekilde dua etmiş olabilirdi. Ma Mingqiang, annesinin "hemen gözyaşı dökmesine" neden olan şeyin hatırası olduğunu hatırladı.
Nanjing'in düşüşünden sonra, çocukluğundan beri ebeveynlerini kaybeden Wang Xiuying ve amcasının ailesi Dafang Yolu sığınma alanına sığındı.Amcası, kuzeni ve diğer akrabaları Japonlar tarafından götürüldü ve bir daha geri dönmedi. Amcası yaşamak için sebze satıyor, sırtına nasır takmak için bir yük taşıyor, bu Japon görüşüne göre yenilginin bir işaretidir - silah taşıyan insanların sırtlarında da nasırlar vardır.
O sırada, Wang Xiuying'in 60 yaşındaki büyükannesi diz çöktü ve merhamet için yalvardı, ama işe yaramadı. Bir röportajda şöyle demişti: "Bir ördek gibi uzaklaştırıldı ve birlikte asıldık. Yangtze Nehri'nin suyu kırmızıydı." O yıl on iki ya da üç yaşındaydı ve her yerde ve nehirde cesetler gördü. . Büyükannesi ve büyük teyzesi, öldürülen oğlu ve kocası için ceset yığınını karıştırdılar, sadece giysileriyle teşhis edilebildiler, ancak bulunamadılar.
Ma Mingqiang, medya röportajlarının geçmişi çağrıştırdıktan sonra annesinin iyi uyumaya başladığını ve gözleri kapandığında bunların geçmişten sahneler olduğunu hatırladı. Bu nedenle görüşmeleri kabul etmeyi bıraktı ve taziye dileklerini kabul etmedi. Ancak daha sonra yavaş yavaş rahatladı ve ancak vatanseverlik eğitimini hesaba kattıktan sonra bunları yeniden konuştuk.
Ma Mingqiang'a göre annesi çok mantıklı ve iyi kalplidir. Özellikle Japonlardan nefret etse de, bunun tüm ulus için geçerli olmadığını da biliyor. "Tarihten ders alarak, umarım gelecekte savaş olmaz. Bize öyle söyledi."
Wang Xiuying, Nanjing Katliamı'ndan kurtulan biri olmasının yanı sıra, aslında sıradan bir yaşlı kadın. Sabah saat 7'de kalkın, bir kase wonton veya birkaç dana ekmeği yiyin, aşağı inip iki saat yavaşça yürüyün, bahçede güneşin altında güneşlenin ve yaşlılarla sohbet edin. Bazen kendi yemeklerini de pişiriyor ve özel sığır eti ve koyun eti kızartıyor. Boş zamanlarında opera dinlemek için radyoyu açacak. Bu bahar, Ma Mingqiang onu bir Yue Operası izlemesi için kasten Jiangsu Büyük Tiyatro'ya götürdü. Soldaki fotoğraflarda Wang Xiuying gözlük takarken gülümsedi ve yanına sarılan Ma Mingqiang da beyaz dişler gösterdi.
Yaşlı kadın her zaman fiziksel olarak güçlüydü ve 90'lı yaşlarında tamamen kendine bakabiliyor. Ma Mingqiang, annesinin bu kadar aniden gitmesini beklemiyordu. Bu yılın ekim ayında soğuk algınlığı nedeniyle bir süre hastaneye kaldırılan yaşlı kadın, 26 Ekim'de hastaneden taburcu edildi ve birkaç gün sonra tekrar hastaneye kaldırıldı, 31'inde ortadan kayboldu. Ma Mingqiang hastalandıktan sonra erkek ve kız kardeşleriyle annesine nasıl bakacaklarını tartıştı. Yaşlı kadın bunu duyduktan sonra çocuklara bir yük eklediğini hissetti, yaşlandığını söyledi ve o sırada Ma Mingqiang onu rahatlattı. Anne gittikten sonra Ma Mingqiang çok üzüldü: "Çocuğun küçük bir suç işlemesine izin vermeyecek ve sonunda ailesi için hala öyle düşünüyor."
Wang Xiuying'in 40. ölüm yıldönümü olan 11 Aralık Hui halkının kurallarına göre Ma Mingqiang ve ailesi dua etmek için camiye gittiler. Annesi onu duymaya devam ederse, Allah'ın güvenine dair başka bir kelime daha söylemek istediğini söyledi: "Allah onu razı edecek ve cennette güzel yaşayacak."
