"İnsan ve Fare Arasında": Bir roman senaryo kadar dramatik yazılabilir mi?
"Arasında İnsan ve Fare" ve "Gazap Üzümleri" Steinbeck'in en ünlü iki eseri. Steinbeck bir süre romanın artık yazılamayacağını hissetti. Bir arkadaşına yazdığı mektupta şöyle dedi: "Roman yazmayı hiç sevmedim. Senaryo yazmayı öğreneceğim ve dramanın biçimi hakkında yeni bir fikrim var ..." Böylece "parçalar ve parçalar" yazdı. Deneysel "Arasında İnsan ve Fare" yayınlandı. Beklenmedik bir şekilde, bu karmaşık olmayan deneysel metin okuyucular tarafından geniş çapta tartışıldı ve onu satın almak için acele edildi. Ancak diğer eserler gibi "Between Man and Mouse" da eleştirmenler tarafından beğenilmedi. Okuyucular tarafından sevilen ve eleştirmenler tarafından nispeten kayıtsız olan bu paradoks, Steinbeck'in neredeyse tüm çalışmalarında mevcuttur.
Yazar | Xu Zhaozheng
Hayal gücüne dayalı gerçekçi yazı
Steinbeck'in "Between Man and Mouse" un başlığı İskoç şair Robert Burns'ün ilk şiir koleksiyonundan türetilmiştir. "Farelere" adlı şairde şöyle demiştir:
Ama fare! Sadece sen değil
Öngörülebilir şeyin saf yanılsama olabileceği kanıtlanmıştır;
Fare ve Adam'ın ayrıntılı stratejisi
Ters etki yaratabilir.
Pence'in hayatının zorlukları muhtemelen bir asırdan fazla bir süre sonra Steinbeck ile rezonansa girecek. İlki, kiracı çiftçilerden oluşan bir ailede büyüdü ve öğrendiği bilgilerin çoğu, ebeveynlerinin rehberliği ve kendi kendine çalışmasından geldi.Bu, çiftçilere doğal bir yakınlığı olduğunu belirledi; Steinbeck, çocukluğunda Burns'ten biraz daha iyiydi, ancak çok daha iyi değildi. En azından, Steinbeck'in erken yaşantısı Faulkner'la kıyaslandığında, Bay Area'dan California'ya, Los Angeles'tan Monterey'e, kiralık işçiden yol yapımcısına, şeker pancarı fabrikası kimyacısından avcılık yer korumasına; "Arasında İnsan ve Fare" nin daha önce yayınlanmış altı eseri vardı, ancak 1934'e kadar eleştirmenler tarafından fark edilmedi - sadece drift olduğu söylenebilir.
Li Tianqi tarafından çevrilen John Steinbeck tarafından yazılan "Arasında İnsan ve Fare", sürüm: 99 akademisyen | Halk Edebiyatı Yayınevi Mart 2019
Steinbeck, Faulkner'ın ölüm yılında gecikmiş Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı. Ödüllü konuşmasında Faulkner'ı "benim büyük öncülüm" olarak nitelendirdi ve on iki yıl önce Faulkner'ın sözlerini neredeyse tekrarladı:
"Genç yazar bunu tekrar öğrenmeli. Her şeyin en kötüsünün korku olduğunu anlamasına izin vermeli; ayrıca korkuyu sonsuza dek unutması gerektiğini ve stüdyosunun tüm alanlarının ancak eski zamanlardan beri işgal edilebileceğini bilmesini sağlamalıdır. Ruhun evrensel hakikati ve hakikati, bu olmadan, herhangi bir hikaye geçicidir ve yok olmaya mahkumdur - ilgi, şeref, merhamet, haysiyet, sempati ve fedakarlık, bunlar evrensel gerçeklerdir. Steinbeck devam etti:" Bu Bu yeni bir icat değil. Eski yazarların misyonu değişmedi. Yazarlar, acı dolu hatalarımızı ve başarısızlıklarımızı açığa çıkarma, karanlık ve uğursuz hayallerimizi kurtarma ve onları gün ışığına çıkarma sorumluluğuna sahip. "
Bu sözlerin aslında Faulkner'ın sonraki yıllarına olan inancını itiraf ettiği unutulmamalıdır. Bu "evrensel gerçeği" ilk yıllarında fark etmeyeceği için değil, sorunun özü, bu "evrensel gerçek" in sanatın belirsizliğinin gerçeğine zarar verip vermeyeceğidir. Daha belirsiz olan ise, bunu söyleyen Faulkner bile, üç yıl sonra "Fables" da bu boş göstericileri taklit etmeye veya alay etmeye başladı: ruh, sempati, fedakarlık, tahammül, Onur ... Bir dereceye kadar, Fuchs'un Nobel Ödülü konuşması, modernist maskesi çıkarılmış ve Viktorya döneminin sesi tek başına duran Faulkner'ı temsil ediyor.
Faulkner
Steinbeck'in çalışmasında, maskeler gibi "modern yazı" unsurunu bulmakta zorlanıyoruz. Muhtemelen bu yüzden bugün 1937'de yayınlanan "Arasında İnsan ve Fare" yi okuduğumuzda aklımıza bir önceki yıl yerine 1843'te "Bir Noel Şarkısı" veya 1786'da "İskoç Lehçesi Şiirleri" geliyor. "Absalom, Absalom!" "veya ilk iki yılda" Yengeç Dönencesi ", ilk üç yılda" Yengeç Dönencesi "... Diğer bir deyişle, insanların Steinbeck'in hayatı boyunca bağlı kaldığı şeyin Faulkner'ın 1940'lardaki kısa vadeli görüşü olduğuna inanmak için nedenleri var. Yazarın hayatıyla bu nokta yan yana gelirse, 20. yüzyılın ilk yarısında neden gerçekçi bir yazar olduğunu ve her zaman orada olduğunu açıklayabilir. 1962'de Nobel Edebiyat Ödülü'nün ayetinde yazıldığı gibi: "Gerçekçi ve yaratıcı yaratım sayesinde, sempatik mizah ve toplumu keskin bir şekilde gözlemliyor."
"Arasında Adam ve Fare" nin uzunluğu uzun değil ve hikaye çok basit: Büyük Lenny ve tek arkadaşı George, tuhaf işler yapmak için yeni bir yere yürüdüler. Taşınmanın nedeni Lenny'nin sık sık başının belaya girmesidir ve George Her seferinde onun için pisliği temizleyin. Bu sefer göç farklı değil. George, sık sık dile getirdiği "Sensiz hayatımı düşündüğümde daha çabuk yaşayacağım ve sinirleneceğim" gibi şikayetleri de yok değil ama bu aptal arkadaşı sevdiğini görebiliyor. Bu nedenle, "Lenny'nin başı belaya giriyor - iki kişi ortalıkta koşturuyor" modeli uzun yıllardır hayatlarında işliyor. İkili bir malikaneye sahip olma ve sonra kendilerini destekleme hayalini paylaştılar: Hayatta kalmalarını destekleyen bu vizyon ve George'un anlatımıydı. Ancak bu sefer ikisi yeni çiftliğe geldiğinde durum farklıydı. Lenny, çiftçinin gelinini kazara öldürdüğü için George, onu linç edilmekten kurtarmak için Lenny'nin canını kendi elleriyle aldı.
"İnsan ve Fare Arasında" filminin fotoğrafları.
Basit ve derin sahne efekti
Romanın arka planı, birçok "fakir beyaz" işe alınmış işçiyi yüzen bir nüfus olmaya zorlayan 1930'ların Büyük Buhranı olan yazma zamanı ile tamamen tutarlıdır. Yerinden edilme günlerinde, bu işe alınan işçiler kendi topraklarını geri almayı umuyorlar, ama bu sadece umut. Fakir işçiler arasındaki dostluk dikkat çekicidir ve dostluğun kesilmesi duygusaldır. Bazı açılardan (karakterler, zamanlar), bu hikaye insanlara Faulkner'ın "Büyük Siyah Aptal" ını hatırlatıyor, ancak sanatsal ifade açısından biraz yetersiz kalıyor. Bence bu sorunun özü, yazarın "basitliğinde" yatıyor. "Basit" olanı, aşağıdaki ayrıntılara bırakıyoruz. Romanın başındaki orman manzarasının tarifinde olduğu gibi, önce bu "basit" belirtiye bakalım:
Solidade'nin birkaç mil güneyinde, Salinas Nehri dağın yamacındaki uçurumun kıyısına yaslandı ve havuza aktı, su derin ve yeşildi. Su hala ılıktır, çünkü bu dar havuza ulaşmadan önce güneşin sıcak tuttuğu sarı kumun içinden akar. Nehrin bir tarafında altın tepeler yükselen ve engebeli Jiabilun dağlarına uzanıyordu, ancak Wagu'nun bu tarafında ağaçlar ve su birbiriyle buluşuyor - söğütler her baharda taze ve yeşil büyüyor. Alt yaprak kümeleri, kış gelgiti sırasında geride kalan düşen yapraklarla asılır; etrafı çevreleyen akçaağaç ağaçları, alacalı, beyaz alçak eğimli dalları, havuzun karşısındaki kemer.
Bu dönemin titiz tasviri, bir asır önce bir yazarın kaleminde ortaya çıksaydı, okuyucular sabırsız olsalar bile, bu yazıların meşruiyetinden şüphe duymazlardı. Bu tür bir taslağın zahmetli çabasını sorabileceğimiz, insan ve doğa arasındaki uyum düşünü ifade ettiğine ve yazarın "derin insani düşüncesini" yansıttığına işaret ettiğimiz doğru, rüya için bir toprak parçası elde edenlerin George ve Lai olduğunu söylemek de mümkün. Ni hazırlık yapmak için sahneye çıktı. Kitaptaki karakterlerin "basitliğine" gelince - Lenny'nin işçi arkadaşları Shi Lin ve diğerleriyle olan etkileşimleri ve işçilerin diğer tarafının portreleri - çiftçinin acımasız babası ve oğlu ve Gu Li'nin şehvetli karısı - Tarzın ana hatları, "basit" in orijinal anlamını daha da açığa çıkarır: yazıdaki bilinç eksikliği.
"İnsan ve Fare Arasında" filminin fotoğrafları.
Bir makalede, Bay Dong Hengxun, "İnsan ve Fare Arasında" nın "yazarın" mülk sahibinin ahlaksızlığını ve küstahlığını, başıboş işçinin masumiyet ve masumiyetiyle karşılaştırdığına inanıyor. Steinbeck'e göre, aptal gibi aşağılık bir çocuk bile hala Mülk sahiplerinden daha asil ve daha saf. "Bu temaların" modern "anlamını bir kenara bırakırsak," modern yazı "nın ölçütüne ulaşmadığını düşünüyorum. Wellek'in yargısını burada tekrarlamak gibi bir niyetim yok ("Gerçekçilik teorisi temelde kötü bir estetiktir") - Modern yazı yalnızca gerçekçiliği dışlamaz, aynı zamanda gerçekçiliğin rahminden doğar. Kendinden diyalektik bilinç - Sadece şunu belirtmek isterim ki, en azından "İnsan ve Fare Arasında" da, Steinbeck'in ifşa ettiği "basitlik", yazıdaki hikayenin dramasının her zaman gerçekliğinden daha büyük olmasıdır. Yazarın öznelliğini tamamlamak için olduğu da söylenebilir. Onun sempati niyeti, belirli bir yazıdaki nesnel gerçekçi mantıktan bilinçsizce kaçar. Şu anda, "basit", "duygusal" olmaya yol açmalıdır. 19. yüzyılın ilk yarısında hiçbir sorunu yoktu, ancak bir yüzyıl sonra kaçınılmaz olarak şunu soracağız: Romancılar Balzac kadar masum bir şekilde yazmaya devam edebilir mi?
Zhian bir keresinde Martin Seymour-Smith'in "Fifty Lectures on European Romanels" adlı makalesinde bir makalesinde alıntı yapmıştı: "Aşağıdaki ifade tartışılmaz: Flaubert, 'çağdaş romanların gerçek mucidi ve on dokuzuncu yüzyılın ortalarından beri en önemlisidir. Teknik ilerlemenin kaynağı. "" Buna göre, "roman tarihini" Flaubert sonrası "ve" Flaubert öncesi "olmak üzere iki aşamaya ayırabiliriz. Bundan sonraki yazarlar onun yüzündendir - özellikle o Bu tamamen nesnel anlatım biçimi - yeni bir başlangıç noktası elde etmek; bundan başlamayı reddetmek, geriye doğru gitmekle aynı şeydir. Sadece eleştirilen biçim faktörleri değil, yazarlar bundan sonra Flaubert'ten başka hediyeler de alabilirler, ancak hediyeler de alabilirler. İstisnasız, Flaubert'in temsil ettiği modern yazının özüdür: bir yandan, iyileştirilmesi gereken bir gerçeklik için ahlaki talimat sağlamak ya da var olmayan bir ütopyayı coşkuyla övmek olsun, bir kenara atılmalıdır. romantizm. Yazar, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten tanrı olan Samson değildir ve herhangi bir fikrin onaylanması gerekir; öte yandan retoriği eserden çıkarmak, yazarın ve eserin her zaman tutarsız olduğu bir durumla sonuçlanacaktır. Yazar, kelimelerin konuşabilmesi için ne yaptığının farkında olmalı ve yazar sessiz kalacaktır. "Arasında İnsan ve Fare" ye dönüp bakıldığında, "basit" sadece bazı okuyucuların empati kurmasına değil, aynı zamanda başka bir okuyucu grubunun da bitmemiş hissetmesine neden olur.
Son olarak, yazarı savunmaya çalışayım. Steinbeck bir zamanlar "Arasında İnsan ve Fare", "Ay Aşağı Gidiyor" ve "Alevli Alev" den "senaryo romanları" olarak bahsetmiş ve "New York Drama Review" tarafından "Arasında İnsan ve Fare" nin övgüsünde de vardır. "Yazarın basit, derin ve kalıcı sahne efektine" dayanmaktadır. Bunu bir drama metni olarak kabul edersek, bu metnin draması tamamen haklı çıkar ve sahnenin ince tarzı "yönetmen, sahne tasarımı ve oyuncular için iyidir". Öyleyse, şimdilik kurgu tarihini unutalım: Gerçekten bir drama biçiminde sahnelenen bir roman olarak, "Between Man and Mouse" görevini zekice tamamladı.
Yazar
: Xu Zhaozheng;
Düzenle
: Zhang Jin, Rong Xiaosong, Li Yongbo; Redaksiyon : Zhai Yongjun
