Lao Zhuang Wo, Benim Baharım (grup bölümü)
Kavak sıkıntısı
Köyün batısındaki höyükte, manzara yavaş yavaş cahil bir halsizliğe dönüştüğünde, kuşların düşünmeyen gölgeleri ve batan güneşin hüznü dışında, her şey hiçlik gibi gerçekti. Tek boşluk cahil beyaz kavaktı, köyün ve dağların sırlarını gördüğünü, gördüklerinin gerçek olduğunu düşündü, köyü görkemli bir şekilde açmanın altın anahtarı olabileceğini düşündü. Bilinçsizliği, kasvetli gökyüzünü çiftlik atasözünde donma noktası yaptı.
Dalında bir karga durdu, ara sıra gürledi, sanki havadaki bir çatlak parçalanıp hemen dikildi; aslında tünemiş bir karga ile saksağan arasında hiçbir fark yoktur, bir saksağan, bir öğrencinin çarpıcı bir gözü gibidir. Yazım hataları, yılların zirvelerinde asılı. Dünyanın değişimlerinde, kim bir komedi bekleyebilirdi? Antik çağların en eski uğurlu kuşu aslında bir kargaydı ve bu unvanı kaybettiği için insanlar artık ondan çok nefret ediyor.
Bai Yang sadece boyuyla ilgili şeyleri önemsiyor. Boyunu mutlak yaptı ve ayaklarının altındaki çimleri küçümseyecek vakti bile yoktu. Üstündeki beyaz bulutları coşkuyla selamladı, bazen geçmekte olan uçağı selamlamak için boğazını bağırdı. Köydeki her hareketini devriye gezdi, öfkeli olan her şeyi gördü, alay etti ve yargıcın standartlarına göre bir duruşma yapmayı umuyordu.
Kavak, yeni tomurcukları ve düşen yaprakları tarif etmeyi asla öğrenememiştir. Mevsimlerin değişimini görmezden gelir. Batı ya da kuzey rüzgarlarının yönüyle ilgilenmez. Tırnakları ile kabuğu oymaya çalışır: dik durun ve izleyin Uzakta ünlü bir söz! Kendini bir anıta dönüştürmeye çalıştı!
Öldüğünde bile, köyün onu her zaman dışarıdan bir şey olarak gördüğünü bilmiyordu, örneğin köyden uzaktaki bir taş, çürümüş bir çimen, bir horoz ötüşü ya da havlayan bir köpek olabilirdi. Köy daha yakın.
Katırın çimenli eğimi
Kuzey Shanxi dağlarındaki köylerde katırlar, vahşi doğayı sırtlarında taşıyan yaratıklardır. Tüccarlar katırlarına akrabaları gibi davranırlar. Horoz köyün gözüyse, katır da köyün tekerleğidir. Köy ilkbahardan kışa koşmaya devam ediyor ve katırların bastığı toynak izleri, köy halkının rahat etmesini sağlıyor.
Acı çeken katırlar, yeşil çimenlerin yamacıyla karşılaştıklarında da mutlu olabilirler, mutludur ama tereddüt eder. İlk başta tüm bunların kendisine ait olduğuna inanmaz, buna ikna olunca temkinli olur, öyle değildir. Ağzını açıp çiğnedi ve yuttu, ama küçük bir katır gibi nefesinin daha tatlı olduğu yeri kokladı ve sonra sanatsal olarak tarif edilemez bir acı gibi nazikçe tek tek yemeye başladı. Katırın hayatı budur, çimenlerin özgürlüğü ve haysiyeti, ihtişamı ve hayalleri, köyü terk etme kolaylığı ve en içteki şiirleri vardır.
Ara sıra bir yamaçtaki yeşil çimenlerin arasında başını kaldırdı, düşünceli bir şekilde uzaktaki dağ kirişine baktı, sonra başını eğdi ve sonra yeniden kaldırdı; mutluluk özgürce geldiğinde, her zaman kaybederiz. Ölçümler. Toplama ve bırakma, bırakma ve toplama, tekrar tekrar uyarlanması ve denetlenmesi bir zevk gibidir, sanki bir yabancı olarak kendisinin birden bir usta kimliği varmış gibi. Katırın iç iniş çıkışları, rüzgâr çimlerin üzerine estiğinde çim saplarının iniş çıkışları ile aynı ritimdir ve hatta çim yamaçta hiçbir yerden akan müzik sesi bile vardır.Bu katır için büyük bir festivaldir.
Aslında gözyaşı döktüm. Köyün yaşam kapısı olan katırlar, köylülerin sevinçlerini, üzüntülerini, üzüntülerini ve sevinçlerini desteklerler, kemirmeden ağır yükler taşır, yağmur, kar ve dondan bağımsız olarak yolda seyahat ederler, o kasvetli katır halkası onların evidir. Şu anda sadece bu yokuştaki çimen onların cennetidir. Halen boyunlarına bir ip bağlılar ama artık onu umursamıyorlar. Mide hissini en çok önemsemiyorlar. Bu rahat duyguyu güçlü bir şekilde hissediyorlar. Kesinlikle en çok istedikleri şey - bunu istemiyorlar.
Dumandaki sembolizm
En şiirsel yerin uzun süredir ihmal ettiğim köy olduğunu ancak bunca yıl sonra fark ettim. Köydeki pişirme dumanı bir mürekkep resmini çevik hale getirecek, bir şairin zayıflığı veya bir şairin gözyaşı bezleri haline gelecektir. Bazen dokunamıyorum ve melankoli geçmiyor.
Akşam otların ayıklanmasından dönerken, köyün batı yakasındaki höyüğü atlayarak, babaannemin evinin toprak mağara konutu üzerindeki baca bir sancağa dönüştü, sallanıp bizi yönlendirdi. Yemek dumanı nasıldır diye sorarsan? Muhtemelen benim için en kötü cevap. Büyükannemin gözleri gibi, büyükbabamın kaburgaları gibi, özlediğim uçurtma gibi, midemdeki küçük obur gibi. Kısacası her şey gibidir, dumanda her şey mümkündür.
Yağmurda pişirme dumanı, zayıf bir söğüt Fufeng kadar yumuşak, çok ince ve zarif; yağmur yağdığında, onun kaderimin evi olduğunu hissederek pişirme dumanına böyle bakıyorum. Kar yağdığında pişirme dumanı sert bir adam tarzındadır.Yağlı kar örtüsünün altında her şey sessizdir.Şu anda, kedinin karın üzerindeki pençe izleri dışında, köyde konuşmanın tek hakkı düz pişirme dumanıdır.Kıştır. Toplanmış köy, doğrudan dış dünya ile iletişim kurar. O köyün boğazıdır, köyün ciğeridir, köyün ciğeri ve safrasıdır.
Yemek dumanı her zaman alacakaranlıkta göründüğü gibi değildir, sabah dumanı ve öğlen dumanı vardır. Dumanın yükseldiği fırının tepesi, yıllara özen gösteren ve günleri ayıklamak için en uygun araç dumandır. Yoğun pişirme dumanı en azından günlerin bereketli olduğunu gösterir. Hayat yaşamak ne demektir, köyde bereketli duman demektir.
Aslında şiir aydınlanma hocamın çocukluğumda köyün bilge ve yetenekli dumanı olduğunu fark ettim. Toleransı sonsuzdur ve değişimleri görünmezdir; orada görünüyor ya da değil, düşünceli; tutkusu uçuyor, gökyüzünü gösteriyor; fısıldaması, hassasiyeti yüce, kanımla ve kemik iliğimle anlaşılmaz bir şekilde bütünleşmiş. Her yazdığımda köye yazdığım müddetçe pek çok imge olacak ve kendimi bile bastıramıyorum.
Kesin olmak gerekirse, vücudum hep duman dolu bir köyde yaşadı, bilmeden nefesimi ve zihnimi değiştirdi.
Körüklerde İlkbahar ve Sonbahar
Körük, bir mağara evinin solungaçlarıdır, yanakları sürekli kapalı olarak köyün etrafında yüzer, konuşmasa da dırdır etmeye devam eder. Körüklerin söylemesi Huta-Huta mağaradaki en güzel şarkı ve tüm köyün en güzel sesi.
İki amcam ve ben yabani otları çekip katırları bıraktıktan sonra döndük, kang başının üzerinde durduk, kazandan çıkan sıcağa kıpırdamadan baktık. Tekir kedi sessizce yanımda yattı, ara sıra gözlerini açtı ve sonra tembelce kapandı. Büyükbaba yeniden sipariş vermeye başladı - körüğü çekmek için. Üçümüz uzun zamandır zımni bir anlayış oluşturmuştuk, biri on dakika yorgundu, diğeri de kazandaki ısı sobayı kaplayana kadar yerine büyükanne elini sallayıp durdu.
Körüğü çekmek kuvvetli olmamalı, kuvvet katı ve düzenli; çünkü zaten aç olduğumuz için, özellikle ümit tutan biri gibi körüğü çekmeyi çok seviyoruz, bu yüzden umudun önünü açmak için daha fazlasını yapsın, isteksizlik yok . Körüğün tahta sapı her dışarı itildiğinde ocaktaki alevler bir süreliğine yükselecek ve yansımada gözlerimiz kırmızı renkte karşımıza çıkan yüzücüler gibiyiz, gittikçe daha kuvvetli bir şekilde çeken yüzücüler gibiyiz; aslında bu sefer , Ateşin daha yumuşak olması gerekiyor. Yumuşak olamayız çünkü midelerimiz geri çekilme sırasında tencerede bulunan yabani sebzelere bile direniyor.
Büyükannenin meşgul figürü, bir gaz lambasının ışığıyla mağaranın duvarlarında parlıyordu, sallanıyor, uzun ve gizemli görünüyordu. Kırışık günleri düzeltmek için romatoid parmaklarını kullandı ve evin her yerinde bahar esintisine ilham vermek için amfizem çağrısını kullandı. Gittiğinde henüz 61 yaşındaydı, körüğü yanına çektiğim günler hafızamdaki en büyük destek oldu.
Huta-Huta - köyün derinliklerinde telaşsız yürüdüğümüz günlerimiz, rüzgarın ve tozun sessizliğini soluyan iki yanak, her şey hiç olmadığı kadar huzurlu. O günlerde, kenara çekmek, geri itmek ve basitçe tekrar etmek, küçük mağara konutları artık güçlü bedenlerimizi tutamaz. Ama şimdi nereye gidersem gideyim, kaldırdığım bıçak ve çatal sık sık havada durdu ve körük figürünün altında, havada süzülen acı sebzelerin soluk kokusu, istemeden tekrar gözlerimi yaşlandırdı.
Yaz tarlasının enginliği
Köyün yaşamı zengindir ve tüm mücevher çeyizleri güneşe bırakıldığında inanılmaz kıskançtır, sonsuz yaz tarlasıdır. Bu mevsim, hiçbir sıfatın yüreğindeki duyguları doğru bir şekilde ifade edemediği bir mevsimdir, bu kalpten yeşeren bir mevsimdir, bir köyün taşındığı ve giyinmek için biraz zaman ayırmaya istekli olduğu tek mevsim budur. Bu sezon özellikle çocukların hayallerinin cenneti.
Şimdiye kadarki hayatımın gidişatına baktığımda, kırsal alandaki tüm güzel anılarım yazın vahşi doğasıyla yakından ilgilidir. Yaz aylarında, gri tonlu köyde yepyeni kıyafetler düzgünce giydirilirdi. Bu yeşil, sarı ve diğer kareli giysiler gerçekten güzeldi. Bu renkler köyü biraz çekici kıldı. Köy bunun farkında görünüyordu, o yüzden onu geri çevirme. Biraz utangaç bir şekilde yüzünü duvarın köşesine gömdü, işlemeli ayakkabıların ayak parmaklarıyla zemindeki tozu sürekli büktü ve aynı zamanda arkasındaki çeşitli övgü ve yorumları dikkatle dinlemek için kulaklarını dikti.
Genç bir adam olarak, artık tüm vahşi doğaya dağılmış durumdayız. Bu doğal ve taze yabani ot kokuları, beş bedenin yeryüzünün göğsüne düşmesine gerçekten izin vermek istiyor; fener çiçeği mavi ışıltıyla davet ediyor; yüz buruşturma çiçeği, bir böceği korkutup başka bir böcek tarafından hedefleniyor; çimen orkide En alçak anahtar bitki, etrafındaki her şeyi bilerek bir gülümsemeyle kutsadı; muz ve bir şakayık kendi bölgelerini genişletmek için kavga ederken; çimenlerin üzerinde düşünceli bir şekilde süzülen bir arı kaldı. Alttaki boşluk anında bir kelebek tarafından dolduruldu ve chafer uzun bir süre arkadan gözlem yapıyordu ve aynı zamanda büyük ziyafete katılmaya hazırlanıyordu.
Kayınbiraderim ve ben bezelye tarlasında yeşil bezelye soyuyorduk ve onları yiyorduk. Edamame tarlasındaki ortaklarımız, edamame'yi kızartmak için ateş yaktılar. Ayrıca koçanın üzerindeki yeşil mısırı soyup olgunlaşmamış yam yumurtalarını çıkardık. , Ateşin başında hakim olabileceği bir ziyafet bekliyor. Birkaç çekirge ses çıkarmaya devam etti ve bazen yusufçuklar sorun çıkarmaya geldi.Yemek kokusuyla kafamız karıştı ve çevremizdeki tacizi görmezden geldik. Şu anda tek endişe yetişkinler tarafından keşfedilmemek, aksi takdirde mutluluk ritmimiz acımasızca kesintiye uğrayacaktır. Herkes ateşe heyecan ve ihtiyatla bakıyordu, bir kuş cıvıltısı ve tepeden uçuyor, bir şekilde ne yaptığımıza bakabilir.
Büyük yemekten sonra sülün ve tavşanı kovalamak için hendekten aşağı indik, neşeli tempomuz sık sık sülünlerin etrafta uçmasına neden oldu.İğne ormanına uçar uçmaz çaresizdik; tavşan yokuştan aşağı indiğinde hız çok yavaştı çünkü önümüzdeydi. Bacaklar kısadır ve arka ayaklar uzundur ve hızlı koşarken takla atar. Çoğu zaman hiçbir şey kazanılmasa da mutluluk sonsuzdur. Bolca terlerken, ağaçların gölgesindeki çimenli bir yamaçta dinlenirken, gökyüzündeki değişen bulutlara bakarken hayal gücünün kanatlarını açacak ve kısa sürede uykuya dalacaktır. Öğleden sonra rüzgârıyla uyanıncaya kadar katırları beslemek için toplanacak çimen koparılmamıştı, bu yüzden çimenleri koparmaya başladım, önümde uçan kelebekleri yakalamak için ara sıra kalktım.Çok geçmeden güneş batı olacaktı. Şimdi, Twilight grafiti yapmaya başladı.
yazar hakkında
Shanyin, Shanxi'den 1972 yılında doğan Wang Wenhai, Zhejiang Üniversitesi'nden yüksek lisans derecesi ile mezun oldu, China Coal Group'ta çalıştı ve aynı zamanda Shuozhou Yazarlar Derneği'nin başkanıydı.
5 şiir ve deneme koleksiyonu yayınlandı. "Halk Edebiyatı" dergisi denemesi de dahil olmak üzere sekiz ulusal birincilik kazandı; bir kez ulusal "Wujin Edebiyat Ödülü", "Shanxi Edebiyatı" Şiir Ödülü, "Sarı Nehir" Şiir Ödülü, "Guangxi Edebiyatı" Şiir Ödülü, "Şehir" Şair Ödüllü, İlk Shangguan Askeri Müzik Şiir Ödülü "Üstün Şair Ödülü", beşinci Zhao Shuli Edebiyat Ödülü vb.
Shanxi Eyaleti Yazarlar Derneği üyesi Çin Yazarlar Derneği üyesi, 24. Gençlik Şiir Topluluğu Şiir Yayınevi ve 12. Ulusal Düzyazı Şiir Kalemi Konferansına katıldı.
