A Cheng: Zhu Xining'in "Demir Bulamacı", güçlü bir çalışmanın alternatif bir bileşimi
Editörün Notu
Zhu Xining'e göre Tayvanlı edebiyatseverler, Zhu Tianwen ve Zhu Tianxin'in babası olduğunu ve ayrıca Tayvan edebiyat tarihinde çok önemli bir yazar olduğunu biliyorlar. Geçen yılın sonunda, Zhu Xining'in ölümünden 20 yıl sonra, çalışmaları nihayet anakarada ilk kez yayınlandı. 22 Mart 2019, Zhu Xiningin 21. ölüm yıldönümü. Hangzhou Yazarlar Derneği genel sekreteri Chen Mandongu, Zhu Xiningin ilk çalışması "Demir Bulamacı" nın parçalarını yüksek sesle okuması için özel olarak davet ettik. Postscript "Pulp" kitabı tarafından yapılmıştır.
Kitap okuma
"Demir Bulamacı"
Bu kısa öykü koleksiyonu, yazarın dokuz klasik kısa öyküsünü içermektedir.İşlerin çoğu 1960'larda yazılmıştır ve Çin Cumhuriyeti'nin ilk yıllarında kuzey kırsal pazar kasabalarının efsanelerini ve eski olaylarını restore etmiştir.
Zhu Xining
Bay Zhu Xining'in kısa öyküleri "Demir Macunu" koleksiyonunun bu kıyıda yayınlanması büyük bir şey değil. Büyük değil, bu, basılı kitap okuyucularının sayısının önemli ölçüde azaldığı anlamına gelir, belki daha az okuyucu vardır, bu yüzden büyük değildir.
Ama küçük değil.
1990'larda Tayvan'a gitmek için daha fazla fırsatım olduğu ve Astronomi, Tianxin ve Caijun ile olan ilişkim nedeniyle Bay Zhu Xining ile tanışmak için daha fazla fırsatım olduğu için. Zhu ailesi büyük bir aile, gerçekten çağdaş edebiyatın kaderi, ondan çok şey öğrendim.
Hafızamda Bay Zhu ile pek fazla görüşme yok. Bay Zhu'nun konuşmasını dinlemeyi çok seviyorum ve umarım konuşmaya devam edebilir, bu yüzden Bay Zhu'nun sözlerini asla kesmem.
Zhu Xining'in ailesi, soldan: en küçük kızı Zhu Tianyi, karısı Liu Musha, Zhu Xining, en büyük kızı Zhu Tianwen, ikinci kızı Zhu Tianxin
"Demir Mıknatıs" ın Tayvan'da veya daha sonra yayınlandığını ve geçen yüzyıldaki Tayvan yerel edebiyatının tartışmasıyla ilgilendiğini duydum, ancak onu tanıtmak için hiçbir vasıfım ve yeteneğim yok. Ancak bugün "Demir Macunu" okumak yılın durumunu bilmediğinden okumadaki güç hissini azaltmayacaktır, "Demir Macunu" nun derin ve güçlü yönü budur. Üstelik buradaki okuyucuların günümüzde temas kurduğu Tayvan türü romanların her zaman "Demir Mıknatıs" metninin etkisinde olduğu, ancak "Demir Mıknatıs" kadar güçlü olmadıkları görülmektedir.
1980'lerden beri, Çin romanlarının fışkırması, düşündüğümde hala inanılmaz. Ama özetlemek gerekirse, kültürel kalıntılar tüccarının jargonunu ödünç alan, onlarca yıl içinde oluşan zar, hâlâ bir zar tabakası var, bir "dolgu" tabakası var. Dolgu da bir tür birikimdir, ancak birikme toz, balgam ve yapışkanlıktır. Çin Yeni Yılı'ndan önce, her hane, kapları sıcak alkali suyla fırçalamak zorunda kaldı ve patinadan pişmanlık duymadı. Bunun aksine, Mo Yan'ın "Şeffaf Havuç" u, patinadan görülebilen şeffaftır. Bir başka mucize de Li Juan'ın patine yazı olmadan yazmasıdır. Söylemek istediğim, bundan önce Bay Zhu Xining'in yazıları zaten şeffaftı ve patinayı patinasız yazdı. Ondan önce, Bay Shen Congwen'in yazdıkıydı. Wang Zengqi, Bay Shen'in onayladığı ve yayınlanması için tavsiye ettiği Southwest United Üniversitesinden Bay Shen Congwen'in sınıfındaki "Old Lu" çalışmasını yazdı. Gerçeğin patinası vardır. Gerçekçi yazı doğal olarak patina ve şeffaflıktan sorumludur.
Ama şimdi söylemek istediğim, kör bir nokta olabileceği ya da beni her zaman çeken yazı gerçeği olabilir: natüralizm.
Natüralizmi yazılı olarak öne süren Fransız Zola'dır. Natüralist yazı konusunda oldukça bilinçlidir. Etkiye ulaşılabildiği kadarıyla, aslında, birçok insanın yazıları o zaman ve gelecekte natüralizmden kurtuldu. Bir dereceye kadar, örneğin, daha sonra bilinç akışının doğal yazımı, örneğin İngiliz Joyce, Fransızlar gibi "Ulysses" Proust, "Anılar Su Akan Yıllar Gibi", Rob Grille gibi. Elbette kimse bunu bu şekilde görmüyor ve natüralizmin özellikle Çin yazılarında anlamsız olduğuna inanmıyor. Ama anlamı gerçekten her zaman gözlük olarak kullanıyor muyuz ve dünyayı anlam gözlüklerinden görüyor muyuz? Bu en temel anlamdır.
İnsanlar kesinlikle anlamı keşfeden hayvanlardır. Şaman gibi ilkel dinler anlamın başlangıcıdır ve anlam ve gerçeklik birbirine eşittir. Bu dönem oldukça uzun, uzun, biri ne zaman başladığını bilmiyoruz, diğeri ise şimdiye kadar hala var olmasıdır. Ancak ilkel din natüralizm olarak görülemez, doğası anlamlı doğadır, dolayısıyla doğa doğal değildir.
İnsanlar bilinçlendikten sonra yazmaya başladıklarında, doğa hala anlamlı doğa. Ancak, örneğin, "Şiir" deki "Xing" şiirin anlamından farklıdır, genellikle şiirin tekerlemesini uyandırır ve anlamla hiçbir ilgisi yoktur. Açılıştan önce bir koltuk gibi görünür. Xing'i anlamla ilişkilendirirseniz, bu bir metafordur. Bu nedenle, Çin şiirlerinin veya şarkılarının, özellikle kuzey Şaanksi'deki halk şarkıları gibi Zhuzhi Ci gibi halk şarkılarının zenginliği, doğal yazıya olgun bir şekilde uygulanmıştır.
İnişler ve çıkışlar, natüralist faktörler her zaman Çin yazısında izler bulabilir. "Jin Ping Mei Ci Hua", bence natüralist yazı bir stil klasiği haline geldi. Söylemeye gerek yok, kitaptaki cinsel davranış ... Pek çok çağdaş bilim insanı, kitaptaki giyim ve takı ayrıntılarını incelemeye başladı çünkü yazı doğal bir tanımlamayı benimsiyor. "Kızıl Konaklar Rüyası" da bu açıdan güçlü.
Çağdaş romanlara gelince, okumam sınırlıdır, Wang Zengqi'nin daha önce bahsettiği "Eski Lu" ve 1935'te Li Jieren tarafından yazılan "Durgun Su Dalgaları" dışında, babalarımın sık sık bahsettiği bir roman. Li Jieren, 1919'dan 1924'e kadar Fransa'daydı. Flaubert'in "Madame Bovary" ve Maupassant'ın romanlarını çevirdi, ancak 1902'de ölen Zola'nın romanlarını çevirmedi. Zola'nın natüralist yazıları, Zola'nın anatomi ve fizyoloji üzerine yaptığı araştırmalarla ilgilidir, öyle ki orijinal romanı "yozlaşmış" ve "dejenere" olarak derecelendirilmiştir. Guo Moreno'nun Zola tarzı bir romancı olarak Li Jieren hakkındaki yorumu, Li Jieren'in romanlarının Zola'nın modern eleştirel gerçekçilik anlamına gelen "Rugon-Makar Ailesi" ne benzediği anlamına gelmelidir. Eleştirel gerçekçilik kesinlikle mantıklı. Ama Li Jieren gerçekten bunu mu kastediyor? 1950'lerin başlarında, Li Jieren "Durgun Su Dalgaları" nı gerektiği gibi yeniden yazdı ve oğlu ona şunu hatırlattı: tarihsel olayları analiz ederken tarihsel materyalizmi güçlendirmek ve belirli konu ve karakterlerin ele alınmasında akıştan kaçınmak. Natüralizme. Değiştikten sonra değiştirilemeyen bu şeyler aslında Li Jieren'in değerli halidir.
Bu noktada Bay Zhu Xining'in "Demir Macunu" da dikkatimi çekti.Çehov'un "Çayırı" nı okuduğumda tetiklenen bir şey fark ettim. "Çayır", bir yetişkinin, sonsuz bir şekilde kat ettiği ayrıntıları, çevre, iklimin sonsuz ayrıntısı ve çiftçilerin faaliyetlerinin sonsuz ayrıntılarıyla bir çayırda seyahat eden bir çocuğu anlatır. Bundan sonra, kırın diğer tarafına ulaştığında roman biter. Bitti? Bitti. Amaç ne? Bilmiyorum, öyle görünmüyor, ama taşındım ve şimdiye kadar düşündüğümde hareket ediyorum.
Rus Bunin ve Turgenev bunlara sahipti, ancak Tolstoy'da yoktu. Tolstoy, metnin anlamını değiştirmeye çok dikkat etti, bu yüzden kolayca bir ders kitabı haline geldi. Zola soğuk, Bunin ve Chekhov sıcaklıkla melankolik, şahsen bunun sıcaklıkla yazmanın doğal olduğunu düşünüyorum.
"Demir Bulamaç" daki "Cellat" şu pasaja sahiptir: "Usta ve çırak etrafta dolaşırken, herkes yol vermek için koştu, böylece biri donmuş bir çocuğun topuğuna adım atıp kaderiyle ağladı , Azarlayarak. "
Bu açıklama daha çok sıkmanın derecesini açıklamadan çok sıkmanın sonucundan bahsediyor. Ancak bu sonucun sıkıştırmak amacıyla hiçbir ilgisi yoktur, gerçekçiliğin anlamının gereklerini karşılamaz ve silinebilir niteliktedir. Ancak bu açıklama silinebilir mi?
Silinebiliyorsa, doğal kısım silinebilir. Yaratma, yazarın statüsünün bileşimi mi, güzellik veya kilo kaybı değil mi?
Çin retoriğinde "renklendirme" vardır. Su Dongpo ebedi figürleri övdüğünde, aniden, "O zamanlar Gong Jin'i özledim, Xiao Qiao evlendi" dedi. Bu tek vuruş renklendirmedir: temayla hiçbir ilgisi yoktur, anlamla hiçbir ilgisi yoktur, ancak birdenbire sıcaklık oluşur. Çin sanatının bu açıdan güçlü bir geleneği vardır. Beş Hanedan Zhao Gan'ın "Jiang Xing Chu Xue Tu" adlı teknede Jiang Zhongzhou ve Zhou'nun resminin yazarı, Çin kıyafetli insanlara bu kıyıda eşeğe binerken dikkat ediyor. Gözlerinde kıskançlık, kıskançlık ve nefret yok, doğal bir ilgi var. Ben kırsala ve dağlara gittiğimde köydeki kadınların köye yeni giren eğitimli kadın gençleri izlediklerini, ilgiyle aşağı yukarı baktıklarını hala hatırlıyorum.
Zhao Qian "Jiang Xing Erken Kar" (kısmi)
"Demir Jöle", modern Çin edebiyatında güçlü bir temsili eserdir, özellikle "Demir Jöle" elbette okuyucuların yorumlayabileceği çok güçlü bir anlama sahiptir. Geçen yüzyılda anlamını ortaya çıkaran birçok yorum olması gerekir. Burada, Çin edebiyatı ve dünya edebiyatının soyağacında "Demir Mıknatıs" üzerine kişisel yargımı ortaya koydum. Bu bir postscript.
Ekim 2018, Pekin
Zhu Xining / Work, Kyushu Publishing House · Utopia Kasım 2018
