"Büyük bir yazar ayrım gözetmeksizin siyaset hakkında konuşuyor ve kaçınılmaz olarak duvara çarpacak" | Soljenitsin'i Anma
Geri dönen keşiş: Soljenitsin
Metin Lan Yingnian (yazar, çevirmen, akademisyen)
Tanınmış bir Rus yazar olan Solzhenitsyn, 89 yıllık yaşam yolculuğunu tamamladı ve batıya doğru yolculuk etti. Acı ve övgü içinde hayatında yürüdü. O, birkaç kez ölümün eşiğinden mücadele etmiş biri. Sovyetler Birliği Vatanseverlik Savaşı sırasında Kızıl Ordu'nun komutanıydı ve Kızıl Bayrak ve Kızıl Yıldız ile ödüllendirildi. Kızıl Ordu, Doğu Prusya'yı işgal ettiğinde, liderliğini yaptığı topçu izleme bölüğü ağır bir kuşatmaya düştü, cesareti ve zekasıyla birliklerini kuşatmadan çıkarıp tüm teknik teçhizatı çıkarıp savaşı yaptı.
Öğretim sırasında gizlice yazmaya başladı
Üçüncü madalyayı hak ettiğinde aniden tutuklandı. KGB kaptanın apoletlerini tugayda omuzlarından kopardı. Tugay komutanı ona sadece şöyle dedi: "Kardeşiniz Ukrayna'da ilk cephede mi savaştı?" Solzhenitsyn, tutuklanmasının nedenini aniden anladı. Ukrayna'da ilk cephede savaşan ortaokul sınıf arkadaşı Kirk'tü, savaş sırasında iletişim kurmaya devam ettiler, mektuptaki Lenin ve Stalin'in yazılarını karşılaştırdılar ve ölümcül bir soru sordular: Stalin Lenin'in politikalarını uyguluyor mu? Kirk'ün mektubu KGB tarafından ele geçirildi ve onu suçladı.
1953'te Solzhenitsyn tarafından çekilen mahkum fotoğrafı
Soljenitsin zafer arifesinde tutuklandı ve 7 Haziran 1945'te sekiz yıl zorunlu çalışmaya mahk sentm edildi. Geçtiğimiz sekiz yıl içinde çeşitli çalışma kamplarına yerleşti ve her tür işçi mahkumu ve gardiyanla temas kurdu. Çalışma kampındaki hayatı, mahkumların özel psikolojisini ve gardiyanların acımasız davranışlarını iyi anlıyor. Haziran 1953'te cezasını çektikten sonra serbest bırakıldı, ancak sonsuza dek Kazakistan'a sürüldü. 1955 yılında kötü huylu bir tümörle doğdu ve yeniden ölümle karşı karşıya kaldı ve yerel arkadaşları tarafından Taşkent Kanser Merkezi'ne gönderildi. Tümör ileri bir aşamaya ilerledi ve hayatta kalmak için çok az umut var, ama iyileşti. Birkaç kez ölümle yüzleşme deneyimi onu artık ölümden korkmamasına, gördüklerini ve duyduklarını kaydetmeye ve milyonlarca kurbana bir anıt dikmeye kararlı hale getirdi. Şubat 1956'da resmen rehabilite edildi, Ryazan'a taşındı ve bir ortaokulda öğretmenlik yapmak üzere görevlendirildi.
Gizlice yazmaya başladı. 1959'da "İlk Çember" ve "İvan Denisoviç'te Bir Gün" ü tamamladı. Ayrıca tatilleri çalışma kamplarından malzeme toplamak için kullandı ve "Gulag Adaları" yazdı. Ayrıca Taşkent Kanser Enstitüsü'ndeki deneyimine dayanarak "Kanser Hastalığı İnşası" yazdı. Solzhenitsyn yazmaya devam etti, ancak 1962'den önce yayınlama konusunda hiçbir fikri yoktu.
1956'da, Kruşçev'in CPSU'nun 20. Ulusal Kongresi'nde yaptığı "Kişilik Kültü ve Sonuçları Üzerine" adlı gizli raporu hızla ülke geneline yayıldı ve insanlar Stalin'in şahsi batıl inancının ülkeye ve insanlara yol açtığı felaketleri açıkça tartışmaya başladı. Her zaman temkinli davranan Soljenitsyn, çalışma kamplarına dayanan romanları hakkında güvenilir arkadaşlarıyla da konuşmaya cesaret etti.
Rüzgar yönü değişikliği: en ünlüsünden en tehlikelisine
1962'deki 22. Sovyetler Birliği Komünist Partisi Kongresi'nden sonra zor bir arkadaşına "İvan Denisoviç'te Bir Gün" el yazmasını gösterdi. Bu zor arkadaşın, "Yeni Dünya" nın baş editörü ve ünlü şair Tvardowski'yi tanıdığı ve Tvardowski'ye "Ivan Denisovich'te Bir Gün" ü tavsiye ettiği ortaya çıktı. Tvardowski bunu büyük bir hayranlıkla görmüş ve o kadar heyecanlanmıştı ki bütün gece ayakta kalmıştı, ancak Sovyetler Birliği çalışma kampları konusunda hiç bir çalışma yayınlamamıştı, bu yüzden yayınlamaya cesaret edemedi. Tvardowski, romanı CPSU'nun Politbüro'suna dürtmeyi ve Kruşçev'e göstermeyi başardı. Kruşçev de bunu takdir etti ve Politbüro toplantısında yayınlanıp yayınlanamayacağını tartıştı. Toplantıda kimse itirazda bulunmadı ve Kruşçev yayını şahsen onayladı.
"Ivan Denisovich günü" Yazar: Solzhenitsyn, Çeviren: Jiang Ming River, Versiyon: masses Press, Ocak 2000
"İvan Denisoviç'te Bir Gün" 1962'de "Yeni Dünya" nın 11. sayısında yayınlandı. Roman tüm Sovyetler Birliği'ni salladı ve Soljenitsin bir gecede ülkenin en ünlü karakteri oldu. Ünlü yazar Simonov, "İzvestia" da "Gelecek için geçmişten bahsetmek" başlıklı bir inceleme yazısı yayınladı ve "Ivan Denisoviç'te Bir Gün" için çok yüksek bir değerlendirme yaptı. Sonra "Pravda" ve diğer büyük ulusal gazeteler oybirliğiyle "İvan Denisoviç'te Bir Gün" ü onayladı. 1963'te "Yeni Dünya", Solzhenitsyn'in kısa öyküleri "Matriona Küçük Avlu" ve "Kochetovka İstasyon Rahatsızlığı" nı yayınlayarak Soljenitsyn'in edebiyat dünyasındaki konumunu sağlamlaştırdı. Simonov ve Tvardowski gibi eski yazar kuşakları, Solzhenitsyn'in ilk yayınına rağmen zaten olgun bir yazar olduğuna inanıyorlardı.
Kruşçev, Ekim 1964'te iktidardan uzaklaştırıldı ve siyasi eğilimlerdeki değişim, edebiyat ve sanat çevrelerini denetleyen KGB'yi yeniden canlandırdı. Yazarların Soljenitsin'e karşı tutumlarında da ciddi farklılıklar vardı. Ekim dergisinin genel yayın yönetmeni Kochetov'un etrafındaki yazarlar Solzhenitsyn'in çalışmalarını eleştirmeye başladılar. Örneğin, "Heroes of Venus" ve "Sunshine Earth "'ün yazarı Babaevsky" Matriona Little Courtyard "a işaret etti. "Sadece birkaç çiftlik. Yazar neden komşu Bolşevik çiftlikler hakkında yazmıyor? Orada güneş parlıyor." Bu da yazarın, tehlikeli bir eğilim olan hayatın karanlık tarafıyla ilgilendiğini göstermektedir.
Tvardowski'nin etrafındaki yazarlar hala Soljenitsin'i destekliyorlar ve 1965 Lenin Edebiyat Ödülü'ne giriş olarak "Ivan Denisovich'te Bir Gün" ü önerdiler. Ancak o sırada Soljenitsin'in firar ve sahte polis olduğuna dair söylentiler vardı ve resmi olarak inceleme komitesinde gündeme getirildi. Söylenti, Sovyetler Birliği Yüksek Mahkemesi, Soljenitsin'in asker kaçağı olmadığını ve sözde polis memuru olmadığını gösterene kadar durduruldu, ancak Soljenitsyn çoktan zamanı kaçırmıştı ve rekabet edemedi.
Yazarlar Derneği'nden ayrılıyor, Nobel Ödülü'ne yerel tepkiler soğuk
Solzhenitsyn, "Kanser Hastalığı Binası" adlı romanını yayınlamayı umuyor. "Kanser Hastanesi", Kanser Hastanesindeki dokuz kanser hastasının farklı performanslarını anlatıyor. Farklı deneyimleri, farklı kimlikleri var ve kanser nedeniyle bir araya geliyorlar. Yazar, Stalin dönemindeki Sovyetler Birliği'nin acımasız gerçekliğini, farklı ölüm tezahürleri ve koğuştaki anlaşmazlıkla ortaya koyuyor. Bu çalışma, Sovyetler Birliği'nin gerçekliğini acımasız ve ürkütücü olarak tanımlasa da, Kruşçev'in gizli raporunun kapsamını aşmamaktadır ve yayınlanabilir. Yayınlamamanın nedeni, Yazarlar Derneği başkanı Fei Ding'in kızgınlığı ve yazarın kendisinin şüpheli ve inatçılığıydı.
"Yengeç Evi", yazar: Alexander Solzhenitsyn, Çeviren: Jiang Ming Nehri, Versiyon: Yilin Press, Ağustos 2007
Moskova Yazarlar Komitesi, "Kanser Hastanesi" tipinin Moskova'da dolaşıma girmesi nedeniyle özellikle kitabı tartıştı, toplantıya katılan yazarlar "Kanser Hastanesi" ni oybirliğiyle onayladılar ve daktilo yazısının yurtdışına akmasını önlemek ve önce yurtdışında yayımlanmasını sağlamak için bir an önce yayımlanmasını talep ettiler. Tvardowski bunu "Yeni Dünya" da yayınlamaya karar verdi. Ancak bu sırada, Sovyetler Birliği'nin Dördüncü Yazarlar Kongresi'nin açılışının arifesinde, Yazarlar Derneği Sekreterliği sekreteri olan Tvardowski konferans için hazırlanmakla meşguldü.Solzhenitsyn Moskova'da değildi ve kendisine ulaşılamadı ve kendisine haber verilemedi. Romanı yakında "Yeni Dünya" da yayınlanacak.
Soljenitsyn, Moskova Yazarlar Derneği'nin kitabı onayladığını duydu, ancak kitabı yayımlayacak herhangi bir yayın duymamıştı. Yazarlar Derneği'nin kendisine oyun oynadığını hissederek, öfkeyle Yazarlar Kongresi'ne açık bir mektup yazdı ve Yazarlar Derneği liderlerini, yazarların çıkarlarını savunmadıkları, ancak KGB'nin suç ortağı olarak hareket ettikleri için alenen kınadı. 1920'lerden 1960'lara kadar yazarların zulmünden alıntı yaptı. Bu eski hesap, Yazarlar Derneği'nin şu anki liderine haksızlık. Orijinal yazı derneğinin lideri Fadeev'in intihar etmesinin nedeni bu olabilir. Açık mektup Yazarlar Derneği başkanı Fei Ding'i kızdırdı. Soljenitsyn, CPSU Merkez Komitesi'nin ilk sekreteri Brezhnev'e "Kanser Hastalığı Binası" nın yayınlanmasını onaylayacağını ümit ederek bir mektup yazdı. Ancak Brejnev, Kruşçev değildi ve inancını görmezden geldi. Solzhenitsyn umutsuzluğa düştü. Solzhenitsyn iddialı ve şüpheli değilse, "Kanser Hastalığı Binası" nı yayınlamak elbette bir konudur. Yazarlar Derneği, Solzhenitsyn'in yazarla işbirliği yapma niyetinde olduğuna ve eserini yayınlamamaya karar verdiğine inanıyor.
"Gulag Takımadaları", Yazar: Alexander Solzhenitsyn, Çevirmen: Tian Dawei, vb. Versiyon: masses Press, Eylül 2006
Solzhenitsyn, Yazarlar Derneği'nin ona zulmeteceğinden ve kendini korumaya hazırlıklı olması gerektiğinden şüpheleniyordu. Mutlaka güvendiği üç kadını villaya davet ederek gece gündüz kendisine "Gulag Adaları" el yazmasını yazdırmalarını istedi, birkaç kopya bastılar, çeşitli yerlere sakladılar, negatifler çıkarıp yurt dışına götürdüler. Yazarlar Derneği ona daha fazla zulmettikten sonra, yurtdışında "Gulag Adaları" yayınladı. Mayıs 1968'de Zürih "Kanser Hastalığı Binası" nın Rusça versiyonunu yayınladı, ancak Çin'de basılabilecek eserler yurtdışında yayınlandı. Zürih'in "The First Circle" ı yayınlamasından kısa bir süre sonra, Solzhenitsyn'in Yazarlar Derneği ile uzlaşmaya yönelik son umudu suya düştü. 1969 sonbaharında, bulunduğu Ryazan Yazarlar Derneği şubesinden atıldı.
Eylül 1970'te "Kanser Hastalığı Binası" Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandı. Solzhenitsynin Nobel Edebiyat Ödülünün neden olduğu sosyal tepki, Pasternakın 12 yıl önce Nobel Ödülünü kazandığı durumdan çok farklı. Çevresindeki insanların tavrı pek değişmedi, gazetenin üslubu yüksek değil, yetkililer onu kuşatma düzenlemedi, sınır dışı etmedi, hatta yurt dışına çıkıp ödül almasına bile izin vermedi. Dışarı çıktıktan sonra Çin'e dönmesine izin verilmeyeceğinden endişe ettiği için gitmedi. Sonuçta 70'ler.
Pek çok insan onun Rusya'nın ruhani rehberi olmasını bekliyor
Ağustos 1973'te KGB, Leningrad'daki "Gulag Adaları" tipkriptine el koydu, ancak Soljenitsyn'in vasiyetiyle birlikte başka bir daktilo da yurt dışına gönderildi. Soljenitsyn haberi öğrendikten sonra hemen yabancı gazetecilere bir açıklama yaptı: Öldürüldüğünde veya özgürlüğünü kaybettiğinde, yurtdışında "Gulag Adaları" yayınlama iradesi derhal yürürlüğe girecek. Soljenitsin Sovyetler Birliği'nde öldürülmedi veya kaybolmadı, ancak "Gulag Adaları" nın Rusça versiyonu 28 Aralık 1973'te Paris'te yayınlandı.
Sovyet yetkilileri önceki hoşgörülü tutumlarını değiştirdiler. Basın, Solzhenitsyn'i hain ve mürted olarak nitelendirdi. 13 Şubat 1974'te, Yüksek Sovyet Soljenitsin'i Sovyet vatandaşlığından mahrum etti ve ailesini sınır dışı etti. Solzhenitsyn ilk olarak Zürih'te yaşadı, ardından Vermont, ABD'de küçük bir şehre taşındı ve burada "Red Wheel" ve "Buzağı bir meşe ağacının tepesinde" yazdı. Solzhenitsyn, Amerika Birleşik Devletleri'nde uzun süre sessiz kaldı. 1991 yılının sonunda Vermont'ta sadece Rus yönetmen Govorukhin'i kabul etti ve onunla iki gün konuştu. Govorukhin, Eylül 1992'de Rus televizyonunda yayınlanan bu konuşma ve diğer materyallere dayanan büyük ölçekli bir belgesel "Solzhenitsyn" üretti. Bir hafta sonra, "İzvestia" "Soljenitsin ve Rusya" adlı bir makale yayınladı. İzvestia'daki belgesellerden ve makalelerden Soljenitsin'in siyasi görüşlerini ve Rusların ondan ne beklediğini görebilirsiniz.
Time Magazine'de Solzhenitsyn
Sovyetler Birliği'nin dağılmasından önce artık umut verici rehberler yoktu. Yeltsin ilk seçilen cumhurbaşkanı olmasına rağmen, manevi bir rehber olarak hareket edemedi. İzvestia, Rusların kafalarının yetim olduğunu açıkça itiraf etti. Bu yüzden umutsuzca manevi destek ararlar, onları birleştiren ve müreffeh bir yaşam yaratan bir fikir ararlar. Pek çok insan, onlara önderlik edeceğini umarak gözlerini Solzhenitsyn'e çevirdi. Solzhenitsynin düşünceleri bir sistem oluşturamaz, ancak görüşlerinden bazıları birçok insanda yankılanabilir. Mayıs 1994'te Solzhenitsyn, yirmi yıllık bir aradan sonra zaferle anavatanına döndü. Vermont'tan Vladivostok'a Alaska ve Magadan üzerinden uçtu. Onu karşılama ölçeği, kitlelerin coşkusu ve nerede olduğunu bildirmek için gelen çeşitli yerlerden muhabirler, 1986'da Vladivostok'u ziyaret ettiğinde SBKP Genel Sekreteri Gorbaçov'un karşılamasını fazlasıyla aştı. Solzhenitsyn, Hotel Vladivostok'ta kaldı. Ertesi gün Soljenitsin, Vladivostok'un merkez meydanında toplanan vatandaşlarla bir araya geldi. Kısıtlama yok, herkes gelebilir.
Solzhenitsyn kısa bir konuşma yaptı: "Sürgünüm sırasında anavatanımdaki insanların yaşamlarına dikkat ediyordum. Otoriterliğin kesinlikle çökeceğinden asla şüphe etmedim, ancak insanların bu sistemden kurtulmak için ödediği ağır bedelden üzülüyorum. Yakın insanları düşündüğümde İki yıllık yaşamın ardından acı çekiyorum. Ülkede hala birçok anormallik olduğunu biliyorum ve insanların geleceğe dair kafası karışık ama kaderin herkesin elinde olduğuna kesinlikle inanıyorum. "Konuşması karışık tepkiler uyandırdı ve komünistler kınadı. O ve diğerleri ona "Ula" diye bağırdı.
Solzhenitsyn, Vladivostok'tan Moskova'ya giden bir trene bindi ve araba BBC tarafından onun için kiralandı. Rusya'yı yerinde ziyaret etmek istiyor. Yol boyunca kaldı, bu şehirde iki veya üç gün, o şehirde dört veya beş gün kaldı, her gün yerel halkla buluştu, hayatın her kesiminden insanlarla konuştu ve onlara imza verdi. Yerel yetkililer tarafından kendisi için düzenlenen ziyafetlere nadiren katıldı.
O büyük bir edebiyat ustası, ama sonuçta bir politikacı değil
Tren yedi hafta seyahat etti ve 21 Temmuz'da Moskova'ya vardı. Soljenitsin, Moskova'ya varır varmaz siyasi görüşlerini dile getirdi. Ülkeye yaratmak için değil, siyasi faaliyetlere katılmak için geri döndüğünü açıkça belirtti. Gaidar'ın "şok terapisine" şiddetle tepki gösterdi ve komünizmden sonra bugün Rusya'nın felaketine yol açan trajik bir deney olduğunu söyledi.
Ayrıca, aralarında savaşmanın tehlikeli bir oyun olduğunu düşünerek demokratları eleştirdi. Soljenitsin, Rusya'nın Liberal Demokratik Partisi başkanı Zhirinovsky'nin en şiddetli saldırısına uğradı, eğer Rus vatanseverliğini temsil ediyorsa, bu Rus vatanseverliğinin büyük bir ironisidir. Kazakistan Cumhurbaşkanı Nazarbayev'i demokrat olarak görmenin büyük bir hata olduğuna inanıyor. Nazarbayev mutlak bir diktatördür. Kazakistan'daki Kazak olmayan etnik grup% 60'lık bir paya sahip, peki ya demokrasi? Ya çoğunluğu bastıran azınlık hükümetinin lideri bir diktatör değilse? Çar'ın beş Orta Asya ülkesini işgalinin ciddi bir hata olduğuna inanıyordu, çünkü inançlar farklıydı ve ruhsal olarak benzerlik yoktu. Rusya'nın Gürcistan ve Ermenistan'ın koruyucusu olarak hareket etmesi de ciddi bir hatadır ve artık iki ülkenin işlerine karışmamalıdır. Rusya, Ukrayna, Beyaz Rusya ve Kazakistan'ın birleşik bir ülke olarak birleşmesini savundu.
Soljenitsin ve Putin
Soljenitsyn, savaşın zaferinin veya reformların uygulanmasının, insanların hayatlarını iyileştirme hedefine gerçekten ulaşması gerektiğine inanıyordu, aksi takdirde anlamsız olacaktır. Rusya'nın önceki savaşlarının zaferi insanların hayatlarını iyileştirmedi. Herzen'in birden fazla verdiği bir örneğe atıfta bulundu. Avrupa'ya giderken Herzen bacasız bir Rus çiftlik evi gördü.Bu çiftlik evinin önünden kaç savaş geçti ama çiftlik evi aynı kaldı, hala baca yoktu ve çiftlik evinde yaşayan insanların hayatları hiç düzelmedi. Herzen, Rusya ile Batı Avrupa ülkeleri arasındaki temel farkın bu olduğuna işaret etti. Batı Avrupa'da, savaşlarda, reformlarda ve devrimlerde elde edilen zafer insanlara belirli faydalar sağlamalıdır. Rusya'da insanların yaşamları bacasız bir çiftlik eviyle aynıdır. Savaşların, reformların ve devrimlerin zaferinden dolayı hiçbir şey olmayacak. Çeşitlilik.
Solzhenitsyn, yurtiçinde ve yurtdışında tanınmış bir kişidir ve tüm Rus siyasi partilerine karşı büyük bir çekiciliği vardır.Hepsi, ivme kazanmak için onunla bir ittifak kurmayı umuyor, ancak, konuşmalarını okuduktan sonra, birçok insan soğukkanlı hissediyor. yarım. Solzhenitsynin sözleri çeşitli partiler tarafından reddedildi ve insanlar yavaş yavaş ona olan güvenini yitirdiler. 20 yıldır Vermont'ta yaşayan münzevi, siyasete katılmaya hevesli, ancak iç gerçekliğe uygun bir program üretemeyen Rusya'ya dönüyor, onu takip edecek biri olacak mı?
Gaidar'a yapılan saldırı demokratları rahatsız eder ve onunla işbirliği yapmak onlar için zordur. Rus Komünist Partisi'nin komünizme karşı çıkanlarla işbirliği yapma olasılığı daha da düşük. Ona yakın olanlar milliyetçilerdir, ancak Zhirinovski'yi suçladıktan sonra, yine de onunla ittifak kuracak mıydı?
Solzhenitsyn, Rusya için bir rehber rolünü oynayamadı ve Moskova'nın banliyölerinde emekli oldu. Solzhenitsyn, Rus edebiyat çevrelerinin ustasıdır, ancak bir politikacı değildir, görüşleri anlaşılamaz. Harika bir yazar siyasetten bahseder ve sonuç bir duvara çarpmak zorunda kalır.
"Şimdiye kadar çok yakın", yazar: Blue Yingnian, Versiyon: Pekin Ekim Sanat Yayınevi, Nisan 2012
(Bu makale "şu ana kadar" çok yakın alınmıştır, yazar: Blue Yingnian; altyazı editörü eklendikçe Pekin Ekim Sanat Yayınevi tarafından onaylanmıştır.)
Eser sahibi: Blue Yingnian
Editör: Xu Yuedong
