Kuzeydoğu'dan Şangay'a, hayattan yazmaya, yazar Jin Yucheng geçmişi hakkında konuşuyor Röportaj
Jin Yucheng'in başyapıtı geç geldi. İlk roman "Çiçekler" 60 yaşında yazılmıştır. Eleştirmenler, çağdaş romanın psikolojik betimlemesinin ve her şeyi bilme perspektifinin olağan tekniklerinin ötesine geçtiğini düşünerek bu romanı övdü ve "insanları ve şeyleri manzara olarak yazar" - sadece onları dinleyin, yaptıklarını izleyin ve net bir görüş elde edin. "İkinci anlamı" kaldırın. Bu yazı tarzı, klasik romanlarda gelenek bulabilir ve çok moda.
Fanhua dili, lehçenin ve yazılı Çincenin yeniden şekillendirilmesi olduğu için bir lehçe değildir. Çevirmen bir baş ağrısı hissetti ve Jin Yucheng tatmin oldu: "Bu kitabın sadece Çinli okuyucular için yazıldığını ve benim için çok yüksek düzeyde bir iltifat olduğunu gösteriyor."
Bu, İngilizce konuşulan dünya tarafından tanınmak isteyen, tipik Çince hikayeleri bulmaya çalışan ve dilin ifade gücünü çevirmenlere devretmek isteyen diğer Çinli yazarların görüşlerine aykırıdır. Ayrıca kırsal bölgeye bakmaya da istekliler. Murano'daki köyler ve kasabalar gerçekçilik açısından zengindir ve aynı zamanda son derece büyülü olabilir ve edebi ödüllerin sık sık ziyaretçileridir.
Saygın şehir yazıları daha az yaygındır. Şangay hakkındaki son klasik romanı, Wang Anyi'nin "Ebedi Pişmanlık" adlı 1996 yılına dayanıyor. "Çiçekler", 1960'larda Şangay'da ergenlik dönemini geçiren Husheng, Abao ve Xiaomao adında üç sıradan adam hakkındadır. Romanın başka bir bölümünde, Jin Yucheng, 1990'larda Şangay'da deneyimlerini anlatır. büyük ve küçük.
"Çiçekler" in ilk taslağı, insanların Şanghay'da bir araya geldiği çevrimiçi bir forumda yayınlandı. Bu anekdot, yazarın mizah anlayışının ünlü olmasına katkıda bulunuyor. Jin Yucheng, "İnternet serileştirme" nin yazma stilini tamamen kabul etti ve yazarın bağımsızlığının bozulacağını düşünmedi. İnternet çağının ortaya çıkmasından önce, ilk romanların genellikle tefrika edildiğine dikkat çekti. "Son derece lüks bir eğlence", serileştirme onu yalnızca yazmaya daha motive etmekle kalmadı, aynı zamanda okuyucunun "gizli ejderhasını ve çömelen kaplanı" da öğrendi. Okuyucuların geri bildirimlerine istinaden Jin Yucheng, kitap yazılırken "Büyükanne Shaoxing" in kaderini gözden geçirerek birkaç yıl daha yaşamasına izin verdi.
2012 yılında, sık sık değişen bu karakterin isminin ilk taslağı 300.000 kelimeden fazla romanla değiştirildi ve eski tarz edebiyat dergisi Harvest'ın özel bölümünde (Sonbahar ve Kış Cilt) yayınlandı. 2013'teki birkaç revizyondan sonra kitap haline geldi.
"Çiçekler" en az 10 edebi ödül, roman ödülü ve yıllık kitap ödülü kazandı. "Ansiklopedik yazar" olarak bilinen bir Cheng, bir harita yazarı bulduğuna inanıyor. Jin Yucheng'in, Balzac'ın "Comedy on Earth" kitabındaki Paris haritası gibi, Şangay tamamen gelişene kadar daha fazla yazmasını bekliyor. Yönetmen Wang Jiawei, Şangay'ın "Qingming Festivalinde Bir Nehir" i okuduğunu hissediyor ve 2014 yılında film uyarlama haklarını satın aldı. Daha sonra, "Çiçekler" Pingtan ve drama olarak değiştirildi, ancak bu tür bir uyarlama romandaki nadir natüralist tarzın bir kısmını kaybetti - Ah Cheng bunu "Değer yok gibi görünüyor, ama çok güçlü" olarak tanımladı. .
İlk başta Jin Yucheng, yalnızca 1950 civarında doğanların bu hikayeleri seveceğini düşündü, uzun ömürlü ve o yılların "belirsizliği" ile dolu. 2013 yılında Şangay Kitap Fuarı'na ilk kez imza attı ve sırada çok sayıda gencin olduğunu görünce rahatladı. "Çok fazla hayranı var." Bu yıl Ağustos ayında Şangay Kitap Fuarı'nda, ekibin düzenini koruyan bir personel üyesi söyledi. Jin Yucheng şu anda Central Hall'da üç yeni kitap "Bowl", "Fangdao" ve "Qinghan" imzalıyor ve satıyor. Genç okuyuculara başlık sayfasında "küçük arkadaşlar" diyor.
Jin Yucheng, üç yeni kitabın başlıklarını yazdı, kapaklarını, otoportrelerini ve illüstrasyonları çizdi. Resimlerden bazıları doğrudan kitap kağıdına yazdırılır ve bazıları çoğunlukla baskı stilinde elle yapıştırılır. "Çiçekler" broşüründe görünmeye başlayan uygulama budur: iç sayfalardaki resimler ve kitabın başlığındaki yazıtların hepsi Jin Yucheng stilindedir. "Bilgisayar çağında, bu el yapımı öğeler nadirdir, değil mi? Önceki romanlarımızın hepsi elle boyanmış kapaklar, baskılar ve illüstrasyonlardı ve çok yakından bağlantılıydılar."
Jin Yucheng'in resim konusunda hiçbir tecrübesi yok, ancak son iki yılda bundan büyülenmiş. Şevkinin bir kısmı da bugünkü itibarından kaynaklanıyor ve bu yıl sadece üç resim sergisine davet edildi.
Jin Yucheng'in yazıları 1980'lerde başladı. O dönemdeki çoğu edebi genç gibi, Batı edebiyatından etkilendiğine inanıyordu. Şangay Yazarlar Derneği'nin ilk gençlik yaratma sınıfına katıldı ve gençler ve ölüm hakkında bir roman yazdı. Romanda tabutu yapan genç, önündeki kullanılmayan tabutun giderek çatladığını ve çürdüğünü anlamadı, ancak tüm yaşlıların evi oldu. Bu yılın Mart ayında bir edebiyat ödülünün açılış töreninde, Jin Yucheng ilk yazımı hakkında konuşmaya davet edildi ve hikayeyi yeniden gözden geçirdi. Bu roman, yeni yayınlanan "Fangdao" başlıklı "Fangdao" da da yer aldı. Rüzgar Kuşları.
"Çiçekler" in aksine, "Rüzgardaki Kuşlar" ve "Fangdao" da yer alan kısa ve kısa öykülerin çoğu, Kuzeydoğu bölgesinin özelliklerini taşıyan Kuzeydoğu Çin'in bir geçmişi hakkında.
1969'da Jin Yucheng, Şangay'dan ayrıldı ve kuzeydoğudaki Nenjiang'a yerleşti ve burada 1977'ye kadar kaldı. Şangay'ı çok özlüyor, ancak Kuzeydoğu'daki bu deneyim onun için hala önemli. "Zümrüdüanka Efsanesi" adlı kısa öykü, tüm gün Şangay lehçesinde "üç tekerlekli bisiklet" konuşan genç bir Şangay kadını hakkındadır. "Parallel" deki gençler açıklanamaz bir şekilde mutlular çünkü ayakları tedavi edilmişti - bu onların "emekli olmalarına" ve Şangay'a dönmelerine olanak sağlayacak. O sırada Jin Yucheng, ayrıntılara ve dedikodulara özel ilgisini göstermişti.
1992'de Jin Yucheng "Kayıp Gece" yi yayınladı. "Kayıp Gece", "Fangdao", "Bowl" ve "Qinghan" adlı yeni kitaplardan bazı romanları içeriyordu, ancak herhangi bir yanıt vermedi. 1988'den itibaren Jin Yucheng, Şangay Yazarlar Derneği tarafından yayınlanan "Şangay Edebiyatı" çalışmalarına girdi ve 1930'larda Macar mimar Wudak tarafından tasarlanan "Eros Bahçesi" nin eski binasında el yazmalarını düzenledi. Merdiven sarmal, yürüme yolu uzun ve dar, üçüncü katta iki büyük odada birden fazla sıra üzerinde oturmuş Şömine, doğduğu yıl 1952'den beri yayınlanan yaldızlı ve yaldızlı ciltli kitaplarla doludur.
Uzun editörlük deneyimi ve daha sonra tanınması, Jin Yucheng'in son yıllardaki yazıları üzerinde büyük bir etki yarattı: Yazmanın "temellerini" anlıyor ve daha etkili bir şekilde benzersiz bir anlatı yöntemi oluşturuyor. Diğer gerçek şu ki, zamanının çoğunu başkalarının romanlarını okuyarak, daha az yazarak ya da yazıp yayınlamayarak geçiriyor ya da hala yanıt gelmiyor.
Geçmiş çalışmaları yeniden yayınlamak "Çiçekler" in büyük ünü olmasaydı, en uygun ifade biçimi bir süredir bulunamasa bile, perde arkasındaki editörün aralıklarla yazdığını ve ileri geri gözden geçirdiğini fark etmek zor olurdu.
2006 yılında ilk baskısı olan "The Reshuffle Era", 2015 yılında yeniden yayınlandı ve içinde birçok "Flowers" prototipi bulunuyor. 2017 yılında yayınlanan "Geriye Bakmak" farklı zaman dilimlerinde yazılmıştır. Babasının ve annesinin 1990'larda yazdığı hikayeler var.Birkaç yıl önce babasının mektupları ve okuma notlarından yola çıkarak yeni bölümler ekledi.Bunun büyük bir kısmı, annesinin defalarca reddetmelerinin ardından nihayet tamamladığı ayrıntılı sözlü anlatımdan geldi. Bu içeriklerde yer alan bilgilerde "kısmi tutarsızlık işaretleri" var, ancak Jin Yucheng umursamıyor.
Jin Yucheng, "The Reshuffle Age" ve "Looking Back" de "İnsanlar ve şeylerin eksiksiz olması gerekmez, parça parça olabilirler ve birbirlerine karşı hareket edebilirler. Bir yapı için yazmaya gerek yoktur. İçsel hafızayı sorgular. Söylenmesi gerekmeyen her şey sessiz olabilir." Postscript "Aile Mektubu" hepsi böyle yazdı. Bu, onun "iyi yazma" anlayışının bir parçası olarak kabul edilebilir.
Diğer kısım ise Naipaul'un dediği gibi "Hayatı anlamadığımı yazdığımda aslında roman yazmıyorum, peri masalları yazıyorum." İyi bir yazar her şeyi yazamaz, bir yazarın dünyası aslında çok dardır.
Jin Yucheng ile röportajımız, Şangay Kitap Fuarı yakınlarındaki bir otel kafesinde gerçekleşti. Ortaya çıktığında siyah bir gömlek ve siyah güneş gözlüğü giymişti ve nadiren gülümsüyordu. Ama bunu "havalı" olarak tanımlamak biraz zor. Belirsiz ifadesinde kurnazlık var. Ağız ve kaşların köşeleri alışılmış bir şekilde koparılır ve ayrıca yaşlı bir kedi gibi çok ağırdırlar.
Q = Günlük
J = Jin Yucheng
O zamanın yazarları ve editörleri romanın ekolojisini değiştirmeyi umuyorlardı.
S: "Fangdao" yu okurken ayrıntıların ayrıntılı ve belirsiz olduğunu hissediyorum. Bir yandan çiftlik hayatının somut bir resmini oluşturmak zordur, diğer yandan da insanların şaşkınlık durumuna dair derin bir anlayışa sahiptirler. "The Sound and the Fury" veya "The Dubliner" gibi bir roman. 1980'lerde ve 1990'larda yazdıklarınız gerçekten onlardan mı etkilendi, yoksa kasıtlı olarak belirli şeyleri gizlemek mi istediniz?
J: 1980'lerde yazarlar anlatı yöntemlerinin estetiğini keşfetmeye hevesliydi, bu gerçekten büyük bir itici güçtü. Bu nesil, Sovyet Rus edebiyatından derinden etkilendi. 1990'lardan önceki dönemde öncülerden etkilendiler. Edebiyatın etkisi, herkes metin ve dil konusunda çok bilinçlidir ve estetikte en büyük girişimi yapmak için geçici bir eğilim olmalıdır. Bu yüzden bu romanları tekrar okuduğumda, o zamanın özel bir etkisinin ne olduğunu tam olarak bilmiyorum, özel okumadan yazmaya bir yanıt olup olmadığını.
Ama insanların en önemli olduğunu fark ettim. Geçmişte insanların ilişkisi ve durumu anlatım biçiminde değildir, açıktır. Manzaralar hakkında yazsanız bile, bunlar kişisel özelliklere sahiptir ve kişisel olarak filtrelenmiştir.
S: 1980'lerde ve 1990'larda yazarlar daha deneysel yazı istediler.Belki herkes farklı referans metinleri veya tercih edilen stilleri seçti.O zamanlar eğilimlerin nelerdi?
J: Zaman çok uzak, en önemli "Yabancı Edebiyat ve Sanat", Pekin'in "Dünya Edebiyatı" ve en hızlı yazma modeli olan "Yi Lin" gibi çok şey okumuş olmalıyım. Diğer dalga ise "Seçilmiş Çağdaş Romanlar", "Seçilmiş Modern Romanlar", "Fransız Yeni Romanları" vb. O sıralar, Lijiang Yayınevi, Şangay Çeviri Yayınevi ... Bu neslin tamamı bu okuyuculardan etkilendi.
Yazı çılgınlığının geniş bir alanını etkileyen Marquez ve Amerikan romanları Faulkner gibi bazı izler özellikle netleşecektir. Kişisel olarak, Avrupa romanlarının daha fazla etkiye sahip olduğunu hissediyorum. Michel Buttonun "Bian" romanı gibi, aynı zamanda Çin saf edebiyatının okuma alanına giren ilk kitaptı. Kitabın tamamı ikinci şahısta, şeyleri, nesneleri dikkatlice anlatıyor ve aslında Paris ile Roma arasında koşan birinin hikayesini yazıyor. Paris'te ve Roma'da bir kadın var, romanın tamamı seyahatle ilgili. İkinci kişi tutarlı ve çok farklıdır, trendeki tüm özel sahneleri ve ayrıntıları ayrıntılı olarak açıklar. Elbette "Yolların Kesiştiği Bahçe" yi (Borges) de seviyorum.
Kitabı okumanın onu doğru yapacağı söylenemez, aslında yine de orijinal temelinizi birleştiriyor, içinde sayısız değişiklik olacak, ne kadar iyi performans gösterdiğinizi söylemek zor. Okumak bir katalizördür, aktörün deneyimine ve kuzeydeki geçmiş yaşamın bazı kısımlarına açı, renk ve ruh hali açısından yol açacaktır.
S: Bir yazıda buğday tarlası ve mısır tarlasının yanında yürüyen karakter sahnesinin defalarca ortaya çıktığını hatırlıyorum, özellikle yapı üzerinde bazı deneyler yapmak istiyormuşsunuz gibi görünüyor.
J: O zamanlar lirik olmak istediğim için öyleydi.Kişiliğin anlatım ritmini vurgulamak için lirik bir yöntem kullandım Bu "eski gerçekçi" bir yaklaşım değil, içten hissetmenin bir yoluydu.
Soru: O zamanlar hikaye sizin için önemli miydi?
J: Hikaye ... aslında her zaman çok önemli olmuştur, ama hepsinin göstermesine izin vermeyin. Çoğunlukla ne kadar belirsizse o kadar zengin olabilir. Bu kadar erken biliyordum, çünkü kapsamlı romanları hiç sevmedim ve hala seviyorum. Her okuyucu aslında kendi alanını yaratır, okuyucuların giderek daha akıllıca anlaşılmasından bahsetmeye bile gerek yok.
O zamanlar tüm alan çok hareketliydi. O zamanlar Harvest'a verdiğim "Qing Han" romanları gibi el yazmaları, editörün anlayamayacağından asla endişelenmedim. Sorumlu editörüm Xiao Yuanmin'in de bazı özel değişiklikler yaptığını hatırlıyorum. Bu değişikliklere bakar bakmaz, onları tamamen anladığını anladım ve ne anlama geldikleri artık unutulmuştu. Demek istediğim, o zamanki editör ve yazar çok uyumlu ve çok aktifti ... Bir anlamda hem yazarın hem de editörün, romanın ekolojisini ve romanın anlatım yöntemini değiştirmeyi umarak, güçlü umutları vardı. İki taraf birbirine çok bağlı. Bu coşku şimdi tamamen geri çekilmiş gibi görünüyor ve birçoğu artık emekli oldu.
S: Çok net bir hedef olduğu için mi? Son on yılda böyle bir anlatı istemiyor musun?
J: 1970 civarındaki on yılın tamamı tamamen ıssız geçti ve görülecek hiçbir şey yoktu. Demek ki, Kültür Devrimi'nin son dönemlerinde insanlar eskiden insanların kıyafetlerini giyerlerdi ve bir anda o kadar çok renkli kıyafet ortaya çıktı ki, gerçek aynı, çok kapalı, yani edebiyatın sonsuz genişliğe sahip olduğunu biliyorum. Bu tür bir pozitiflik 1990'larda neden azaldı? Sizi on yıldan fazla kapalı tutan devlet çoktan gitti, uzun bir süre sonra tutku kaybolacak. Yani o dönemdeki olumlu aşama aslında bir anormallikti, uzun süredir aç olan bir insana denkti, her şeyi iyi yiyebiliyordu, sonunda istediğini yiyebiliyordu ve normal haline dönüyordu. Açıkça söylemek zor.
Soru: O zamanlar yazı dersi nasıl bir varoldu? Sanırım Zhu Wei "Seksenleri Yeniden Okumak" da yazdı. Chen Cun ve Yu Hua buna katıldı. Sen de yazma dersine katıldın.
J: Şangay Yazarlar Derneği tarafından düzenlenen ilk Gençlik Yaratıcı Sınıfı Mart 1986'da düzenlendi. Her derginin önerileriyle sınıfa 27 kişi önerildi. Üç ay içinde ziyaretler düzenleyin ve çeşitli konferansları dinleyin. Örneğin, Tilanqiao hapishanesini, akıl hastanesini ziyaret edin, "geçen filmi" izleyin vb. Sonunda bir roman verin. Son iki hafta bizi Ningbo'nun Ninghai Dağları'ndaki bir misafirhaneye götürdü.
Sun Ganlu, sınıfa girmeden önce "Rüyalar Ülkesini Ziyaret Etmek" yazdı. Bazı sınıf arkadaşları bir süre yazamadı, bu yüzden sadece dağa tırmandılar ve içtiler. Biraz stresliydim ve yazmayı umuyordum. Sonunda, bir gençlik yaratıcılık sınıfının üç başarısından biri olan "Şangay Edebiyatı" anlamına gelen "Rüzgardaki Kuş" u gerçekten yazdım 9 Ay sayısı, biri benim, biri nektar ve biri Jiading'de yaşayan Yin Huifen olmak üzere üç roman yayınladı. Yin ve ben kısa hikayeleriz ve Ganlu bir roman. 1986 sonbaharında.
Toplamda üç seans yaptım, ikinci seans da bir roman ve üçüncü şiir seansı. Üç seanslık bu kadar. Yazarlar Derneği'nin 1980'lerde yaptığı buydu.
Edebiyat tekrarlanabilir olmalıdır
S: O sırada neden "Rüzgardaki Kuş" yazdınız?
J: Orada sekiz yıl yaşadım. Çok şey vardı. Onu romanlara çevirdim ... İlk bölüm en karışık, belirsiz bir şekilde duygulara dayalı, ilk bölümün gerçek içeriğini nasıl bir araya getirecek ve nihayet ışık. Yandı, ah, işte böyle. Özellikle kısa öyküler, bir fırsata ihtiyaç duyuyor, ilham bekliyor.
Sözde esin kaynağı, çirkin bir eski tabut, ölmek üzere olan insanlar için en önemli yer. Ölüm teması gençleri hiç ciddiye almıyor ama aynı zamanda onları somut bir şekilde çirkinleştiriyor. Sonunda, iki yaşlı adam yan yana ölümsüzdür, yani romana esin kaynağı olan bu çirkinliği reddetmek demektir. Öncelikle bu tabutun kademeli çirkinliği ve değişim süreci olan bu duruma sahip olmalısınız, tabut rüzgar ve yağmurla dövülmüş, çatlamış ve kirliydi, her durumda dramatik bir etkisi olan görevini tamamlaması gerekiyor.
"Rüzgardaki Kuşlar" yazın, kendinizi bir yere kapatın, oynayacak yer yok, misafir evi pencerenin dışında dağlarla dolu, sizi yazmaya, ortamı değiştirmeye zorluyor, kaçabilirim ve oynamaya çıkabilirim. Baskı altındaydım, her gün kafeteryada yemek yiyordum, XX'in bugün oldukça iyi bir roman yazdığı söylendi ve çok stresliydi. Belki de tamamlaması gereken türden biriyim. Bir gecenin erken saatlerinde yazılmıştı ve öğle yemeğinde efsane "Korkunç", "Yichuang'ın karanlık atı bitecek" demeye başladı.
S: Bu romandan sonra, birden yazınızın farklı olduğunu hissettiniz mi? Bir keresinde ben gençken yazım hakkında konuşmak için davet edildim, bu örneğe de atıfta bulunmuştunuz, sizin için ne ifade ediyor?
J: Bunun anlamı, yazarın çoğu zaman çok acı vermesidir, iyi bir tane yazsa bile, o andan itibaren sorun yaşamamak imkansızdır. Bir anlamda, edebiyat özellikle sert olabilir ve tekrarlanamaz. Edebiyatın tekrarlanabilir olması gerektiğini 20 yıl sonra fark ettim ama uzun bir süre edebiyatın tekrarlanamayacağını düşündüm - örneğin resim çizmek, şakayık çizmek özellikle iyi, resim yapmaya devam edebilirsiniz.Edebiyat bu romanı yazdıktan sonra biter. Yeniden başlamalıyım. Bir roman yazdığınız için ödül kazansanız bile, düşünüyorsunuz, bundan sonra ne yazmak istiyorsunuz? Seviye nasıl korunur? Bu alanda özel yetenekli bir yazar yoksa. Aslında, hepsi ilgiyle desteklenen çok endişeli ve acı vericidirler.
S: Daha sonra "edebiyat tekrarlanabilir olmalıdır" dediniz. Sanırım en aşina olduğunuz şeyi yazmak için söylediniz. Yenilerini yazmaya devam etmeyin, aşina olduklarınızı yazmaya devam edebilirsiniz.
J: Evet. Gelecekte pek çok yazarla temas kurduğum için ve genellikle belirli bir çevre arka planında birkaç tane yazdılar ve yazmayı bitirdiklerini ve başka bir şey yazmam gerektiğini söylediler. Ancak başka bir içerik yazdığında, genellikle yokuş aşağı gider - belki de yazarın en bilindik bölümünden uzaklaştığı yer burasıdır ve sonra hissetmeden, büyük bir çember oluşturarak ilerler, bu yüzden kazanacak çok şey yoktur.
Mısır kıran ayı olarak tanımlanıyorsa mısır tarlasının belli bir yerinde büyük bir yemek yemelisiniz, oturun ve yiyin. Sağ? Ama genellikle insanlar zarar görür - mısır tarlası hakkında yazdığım için artık yazamam ya da beş yıl önce yazdım ve beş yıl sonra başka bir şey yazmalıyım. Ama adım adım ilerliyorsunuz, aslında en aşina olduğunuz alandan gitgide uzaklaşıyorsunuz ve sonunda kaybolacaksınız.
Ben de "Yazmak orijinal olarak tekrar edilebilir" dedim, bu ne anlama geliyor? Bir yazar, onlarca roman yazdığını söyledi, çok basit -Başkalarının çok basit olduğunu söyledim-bu romanları siz yazdınız.Geri dönüp baktığımızda hangileri okuyucuların ilgisini çekti. Hangilerinden daha önce hiç bahsedilmedi ve daha önce yazılmış gibi görünüyorlar? Bu değerlendirme kapsamınızın dışında. Örneğin, okuyucuların ve yorumcuların hemfikir olduğu üç makale var, ancak bunlar aslında en iyi olduğunuz şeyin kapsamını açıklıyor. Diğer romanlar sanki basılmamış gibi yayınlandı. O halde gelecekte bu romanlara, içeriklere ve alanlara dokunmayın. Sağ? Çok beğenilen üç romanın kapsamına geri dönmelisiniz, bu toprak sizin. neden? Birincisi, eğer bu kadar iyi yazarsan herkes evet dedi ama sen bunu zaten yazdığını ve ayrılmak istediğini söyledin, nasıl yapabilirsin? kendin dene. Örneğin birkaç yıl içinde bir tabut yazarsam kesinlikle farklı olacak. Elbette denemedim ama buna inanıyorum.
Soru: Okuyucu geri bildirimlerine değer veren bir yazar olduğunuzu defalarca ifade ettiniz. Peki, hangi konuda iyi olduğunuzu geri bildirime dayalı olarak değerlendirmek gerçekten mümkün mü? Örneğin yeni yayınlanan üç kitaptan birçoğu yayınlandı, çeşitli nedenlerden dolayı yanıt gelmedi, ancak bu yayına verilecek yanıtın öncekinden daha büyük olacağına inanıyorum.
J: Buna inanıyor musun ... (duraklama) Nedeni nedir?
S: En azından izlemeye ilgi duyan daha fazla insan olacak, itibarınız orada. Değil mi?
J: Evet, aynı zamanda yıllar sonra yeni okuyucular ortaya çıktı, okumadılar çünkü. Bu eski şeyleri kendim hallettim ve seçtim, bugünün vizyonuyla o zamanlar çok iyi yazdım galiba.
Az önce söyledim ve sonra bu kuzey bölgesinden ayrıldım, ilgi ve duygu açısından bu bölgeyi aslında çok reddediyorum. Chi Zijian'a söyledim, kuzeydoğu yazdığı neden bu kadar güzel? Benim yerim ondan en fazla birkaç yüz kilometre uzakta ve o yer benim izlenimime göre her zaman soğuk ve karanlıktı. Ayrıldıktan sonra asla geri dönmek istemiyorum.
Tabii ki Chi Zijian benden on yaş daha genç, Nenjiang'ın böyle bir ortamda olduğunu bilmediğini söyledi. O, çok daha basit olan Mohe dağlarında. Çin haritasındaki horozibiğinin tepesinde. Nenjiang Nehri, horoz gözleri ve horozun kaşlarının konumunda. Yerel kırsal ve Sovyet tasarımlı büyük bir çiftlik tamamen farklı topraklar ve sulardır.
Pişmanlık çok karmaşıktır, seni kaybeder
S: Romanınızda birkaç kez Kuzeydoğu'dan bahsettiniz. Örneğin, "Çiçekler" in Shuhua'sı kuzeydoğuya gitti, ama aslında sefil bir roldü. "Fangdao" adlı yeni kitapta "Arzu" adlı bir roman var, Şangay'a geri dönmek isteyen ve topal olunca çok mutlu olan genç bir adam hakkında. "Zümrüdüanka Efsanesi", sizi "Şangay'ı özlüyor" yapan bir Şangay lehçesini rastgele söyledi. Kuzeydoğu'da kendinizi en dayanılmaz hissettiren şey neydi, bu da sizin Şangay'ı en çok özlemenize neden oldu?
J: Basit neden, kentsel ve kırsal alanlar arasındaki büyük fark ve yaşam tarzındaki büyük fark. İnsanların yukarı yürümek en iyisidir. Aşağı yürümek nasıl bir duygu? Kötü bir hayatım olsaydı, çiftliğe gittiğimde hemen hoşuma gidebilirdi.
O zamanki hayat birkaç seviye düşürülmüştü ve bunun sonu yoktu, geri dönebilir miyim bilmiyorum. Hayatın her bir parçası Şangay'dan tamamen farklı. Örneğin, tuvalet bir çukurla değiştirilir.Kışın çömeldiğinizde altındaki sarı buzu görebilirsiniz. Temizlemek için kazma kullanarak kuvvetli bir şekilde açın.Sarı buz sisi, sifon düğmesine basmadan dışarı sıçrar ve kaybolur.
Yarı militarize bir kolektif olan Çin-Sovyet ilişkileri o zamanlar gergindi ve genellikle gecenin ortasında hızlı bir şekilde yürümek için yukarı çekiliyorlardı. Bu tür gergin kolektif atmosferi pek sevmiyorum, özgür ve gevşek olmaya alışkınım Askerlerin ritmine yakın durmak psikolojik olarak zor. İyi düşünmek ya da düşünmemek değil, uyum sağlamak zordur.Gün içinde yorganı dört yöne kırışmadan katlamalısın, duvar örmek ve fırın kurmak için çok yorulmuşsun ve dinlenmek için yatakta yatamıyorsun. Ama bu form pek çok kişi tarafından gerçekten beğeniliyor, anlaşılır ve insanlar arasındaki farkı gösteriyor. Örneğin, çiftçilikten sonra hala askeri eğitime ve sikişmeye ihtiyacınız var.Aynı zamanda bazı arkadaşların da favorisi.Kişilik meselesini kabul etmekte zorlanıyorum.Öyleyse neden Batılı paralı askerler sistemi insan doğasının bir düşüncesi. Askerler yüksek bir fiyata işe alınır Bu dünyada, bu tür bir tercihi olan, bu yoğun hayatı yaşamaya ve her gün şafaktan önce antrenman yapmaya gönülden istekli adamlar var.
Yerleşmek için sıraya atlamak gibi değil. Arkadaşınızla iyi bir ilişkiniz var, Son kararı kendiniz verebilirsiniz.İsterseniz dinlenebilirsiniz.Ayrıca bugün çiftçilik yapmak istemeyebilirsiniz. "Ağaçlar nöbet tutuyor ve baca muhafızları" hiçbiri kalmayacak. Bunlar özellikle sevilmeyen detaylardır. Bu yüzden "Bowl" da, bazı hassas insanların Şangay'dan çiftliğe geldikleri gün bir gecede kaçtıkları ve birinin hemen onları kovaladığı, buz ve kar olsa bile, geri yakalanmaları gerektiği yazılmıştır. İnsanlar birbirinden farklı. Bugün, kişiliklerimiz gittikçe daha rafine hale geliyor, ancak geçmişte hayat çok kaba ve çok tekdüzeydi. O zamanlar, monitörden birçok suç ortağı mutlu bir şekilde yaşıyordu. Takım lideri bir şirket komutanı, ancak beğenileri beni temsil etmiyor.
Tek bir avantajı var, çünkü sizi birdenbire böyle bir yere koyuyorsunuz ve Şangay'daki şehir hayatını düşündüğünüzde, şehirde güzel bir kız arkadaşınız var ve bir sebeple onu birdenbire ondan binlerce kilometre uzakta bıraktığınız anlamına geliyor. Ne kadar güzel olduğunu düşünürsem, genellikle gecenin bir yarısı onu özlüyorum, ama diğer taraf hiç hissetmiyor. Ve yavaş yavaş düşünüyorsun, daha netleşiyor. Kendinizi gitgide daha karmaşık ve tatlı hissettiriyor.
Dolayısıyla kuzeydoğuya gitmeseydim "Fanhua" yazmazdım denilebilir. "Fanhua" yazıldığı sırada sadece birkaç kısa süreli ziyarette akrabaları ziyaret ettim ve hiç Şanghay'da değildim. İşin güzel yanı, büyük grubun çiftlikleri sayesinde dünyanın her yerinden gençleri tanımıştım. Kısa sürede Şangay'a döndüğümde daha önce gidemediğim yerlere gidebiliyordum ve Zhabei'nin eskiden bu kadar yoğun sokakları ve eski tren istasyonları olduğunu fark ettim. , Nanshi'de Shiliupu'nun unutulmaz karma avlusu, büyük zillerin çaldığı eski sokak, Yangpu Bölgesi veya Nanshi'nin özellikleri ... Kuzeydoğuya geldiğim için Şangay'ın ayrıntılarını daha iyi anlamamı sağladı.
Sonunda, bu insan grubu temelde Şangay'a döndü. Aynı yaştaki az sayıda insan "dağlara çıkıp kırlara gitmekten" kaçındı. Sekiz yıldır kuzeydeydim ve o hala sekiz yıldır Şangay'daydı. Dar görüşlü, çünkü pek çok karmaşık değişiklik yaşamadım. Ayrılmak iyi mi yoksa gitmeyi reddetmek mi, gerçek duygularımı yargılamak zor.
Bir muhabir, sekiz yıl uzaktayken herhangi bir pişmanlık duyup duymadığını sordu. "Bowl" da bağırsaklardan pişmanlık duymanın faydasız olduğunu söyledim, pişmanlığım o zamanlar bu tür bir seferberliği reddedebilirdim ve beni öldürmeye gitmezdim, belki kalırdım. Nitekim vakaların yüzde bir ve ikisi geride kalıyor, mahalle komitesi her gün kapıda gong ve davul çalsa da çıkmıyorlar. Neden bu kadar aptaldım ve hemen kabul ettim ve kuzeye doğru hareket ettim. Ama sekiz yıl sonra geri döndüğünüzde, kırsala gitmemiş birkaç suç ortağına bakın.Sekiz yıldır terkedilmiş fabrikalarda ve zihinsel engelli gençlerde çalışıyorlar.Bu insanların canlı bir şekilde geri geldiğini görünce pişman olurlar mı? Bu, Hamletin hayatta kalması ya da yıkımı gibi çok karmaşık ... nasıl ifade edilir ...
S: Şangay'a döndükten sonra, Kuzeydoğu'da kaçırdığınız Şangay Şangay'dan o kadar farklı mı?
J: Hayal gücü her zaman daha zengindir. 1978'de geri döndüm. Hastalıktan döndüm ve döndüğümde neredeyse tüm eğitimli gençler şehre döndü. O sırada, geri dönmek için her yolu denediler ve bunu yapabilen bazı insanlar çoktan şehre geri dönmüştü. Benim durumum, geri dönmenin iyi olması. Bu kişiden kişiye değişir. Birisi geri geldiğinde, evde yaşayacak bir yer olmadığını görür. Örneğin, bir erkek veya kız kardeş evlendiğinde, bazı insanlar aslında geri gelmek için isteksizdir. O zamanlar Şangay'daki evler çok gergindi.
S: Daha önce Chen Chong ile 70'ler ve 80'lerde Şangay hakkında konuşarak bir kısa film yaptınız. Chen Chong daha tipiktir, 1980'lerde insanların bahsettiği nostalji hissi gibi, ancak sizin durumunuz çok kayıtsız ve o zamanlar çok iyi olmadığını düşünüyorsunuz ve gökyüzünün gri olduğunu düşünüyorsunuz.
J: Bir keresinde Shanghai'yi Guo Bo'nun (Guo Moruo'nun oğlu) kaçırdığını gördüm. Siyah beyaz fotoğraf koleksiyonu. Uzun süre izledim ve her zaman Şangay sokaklarının neden bu kadar tuhaf olduğunu düşünüyorum. Daha sonra o dönemde tüm şehir binasında harici klima bulunmadığı keşfedildi. Şimdi geçmişe baktığımda, her zaman geçmişin basit ve hatta biraz ıssız olduğunu hissediyorum, uykusuz eski, ayrıntılı yollar gibi, pek çok yol, Petersburg'daki arnavut kaldırımlı yolların aksine çakıl yollardır, Şanghay'ı hatırlıyorum Çakıl yol şimdi, pek çok insan yürüdükten sonra hala düzensiz. Şangay lehçesine "Tangge Yolu" deniyor.
Yol kenarında şu anda neredeyse görünmeyen ortak tuvalet de var. Birkaç yıl önce Changle Yolu ve Xiangyang Yolu'nda bir sakinin eski evimiz ne zaman yıkılabilir derken görüşlerini gördüm. Bu hayatta sifonlu tuvaletin tadını çıkarmama izin verin.Bir ömür boyu tuvaleti doldurdum ... bu yüzden kör bir nostaljiden biraz şüpheliyim Şimdi eski şerit hayatından çok iyi bahsediyorum. Nasıl bu kadar iyi olabiliyor? Aslında oldukça kaba ve kaba.
70'lerde ve 80'lerde Şangay şeritlerinin eski fotoğraflarına baktığımızda, 72 kiracı, çok fazla kıyafet ve pantolon bir arada asılı duruyor ve alt katın ön ve arka kapıları insanlarla dolu Pan Hong'un "Stock Crazy" i gördünüz mü? Bu iyi bir film Şangay sakinlerinin o zamanki en iyi filmini anlatıyor.Yaşlı komşunun karısı, Pan'ın musluk suyunu çaldığını söyledi. Her türden kalabalık hayat gerçekten normal Şanghay hayatı değildir. 72 kiracının bu halini zorlukla özleyebiliyorum ... Bu güne kadar eski sokakta yaşayanlara göre - eski sokağı terk ettikten sonra bu tür bir evi korumak zorunda mısın? O zaman ben seninle değişeceğim, sen gel ve dene, biz değişeceğiz.
Şeritler korunmalıdır. Kalabalık alan gerçek görüntüsü değildir. "13 Ağustos" döneminden sonra çok sayıda sakinin imtiyaza akınından kaynaklanmıştır. İmtiyaz güvenlidir ve Çin sınırlarında Jiangsu ve Zhejiang çevresindeki tüm sıradan insanlar ve zenginler akın eder. İmtiyaz için. Shikumen evi, aslen üst ve alt katta bir ev numarası olan bir kiracı için tasarlandı, ancak 72 kiracı içine aktı. Merdivenlerde uyuyabilenler var.Geçmiş çizgi romanlarda böyle bir şaka var, merdivenlerin altında da bir aile var.Bu anormal durum günümüze kadar devam etti.
Kuzeyden döndüğümde, Şangay daha küçük ve daha kalabalık görünüyordu. Kuzeydeki Mapingchuan'da hava farklı. İki yer arasındaki duyguyu söylemek çok zor: Nenjiang bölgesinin tek başına manzarası, huş ağaçları, geniş çayırlar ve bataklıklarla neredeyse Rusya'ya yakın, ama daha fazlası değil.
Yaşlılar ve akrabalar, ilişkilerine dikkat eder ve hikayelerini dinler
S: Kuzey geri dönmek bile istemediğine göre, neden tekrar bir kitaba dönüştürüldü?
J: Bunlar iki farklı şey. Geri dönmek bir haraç. İçeriği zaten sözlerime bırakıldı. "Fan Hua" dan sonra yazılan "Kase" bile geri dönüp dönmeyeceğine dair bir soru değil, bir dedikodudur. Motive edici yazının kaynağı şans eseri duyduğum bir söylentiydi - bir kuyuya düşen ve ölen Xiaoying adında genç bir Şangaylı kadın vardı - herkes hatırlıyor - bu sefer söylendi Xiaoying aslında sessizce bir kızı doğurmak için Şangay'a döndü ve çiftlikte öldü. Bu şaşırtıcı bir haber. 20 yaşında ölen genç bir kadın olduğunu herkes hatırlıyor ama şimdi böyle bir takip var ve , Bu dedikodu parti lokantasındayken, o yıl doğan kız aniden özel odaya girdi - bu çok özel ikinci şey. Herkese doğrudan annemin beni doğurduğunu ve bir iki ay içinde öldüğünü söyledi Bu sefer geri dönüp bakmayı planladığını öğrendim, bu yüzden seninle geri dönmek istedim, annem olmak istiyorum. Mezar süpürme. Bu beni bunun nadir bir hikaye olduğuna ikna etti, bu yüzden TV Record Channel ile iletişime geçtim ve herkesle çekime geri döndüm.
Seninle geri dönmedim, çünkü bu hikâye bana yılın sahnesine tekrar bakmamı sağladı.Yeni ortaya çıkan bu köprünün karşısında, insanlar nasıl tepki verdi ve birbirleriyle çelişti, bu hikaye nasıl başladı ve nasıl sona erdi? . Kurgusal olmayan "Kase" nin nedeni budur.Bu kitapta yer alan kitabın ikinci bölümü aynı temalı bir romandır. 1990'larda "Harvest" adlı kısa öyküsü "Remembrance of Desolation" ile yayımlanmıştır. Bu geçmiş roman ile kurgusal olmayan arasında bir zıtlık olacak ve yeni bir bakış açısı ortaya çıkacak, geçmişte yazdığım bir romanın uzun yıllar sonra yeni bir içeriğe sahip olmasını beklemiyordum. Okuyucular daha yakından bakarsa, iki makalenin içeriği ve biçimi tamamen farklıdır, ancak ortak bir yönü ve gerçek bir arka planı vardır.
S: Kitabın yapısı okumak için harika. Sizi dinledikten sonra pek çok deneyimden bahsetmiştim, gerçekten sormak istiyorum, sizin neslinizin çok fazla deneyimi var, bizim neslimiz de pek çok deneyim söyleyebilir ya da hiçbir şey söylemez, çünkü bunlar birbirine çok benziyor. Aşina olduğumuz alanlar hakkında yazarsak ne yazabiliriz?
J: 80'li ve 90'lı yıllarda doğan nesil, 50'lerden çok kendisiyle ilgileniyor. Ebeveynlerin bu alışkanlığı geliştirmesi anlaşılabilir bir durumdur. Ebeveynler bunu gençliğinizden beri söylüyorlar, sadece ev ödevinizi yapıyorsunuz, hiçbir şeyi önemsemiyorsunuz, önceki nesle ne olduğuna pek dikkat etmiyorsunuz. 50 sonrası nesilde, ebeveynlerimiz bizi umursamıyor. Kültür Devrimi sırasında 13 ya da 4 yaşındaydım ve ebeveynlerim kendi başlarına bunalmışlardı. Pekin ve Guangzhou'ya giderseniz, bunu umursamayacaksınız. Trenlerin paraya ihtiyacı yok. Yarın bir çanta taşıyorsun ve trene bineceksin ve başka biriyle Jiangxi'ye gideceksin. Bu nedenle bu nesil, çevredeki ortama özel bir önem veriyor, evde ne olacağı, ebeveynlere ne olacağı dahil olmak üzere ne olacağına dikkat ediyor. Ebeveynlerimin söylediklerini dinledim, bunun ailem için herhangi bir tehdit oluşturacağını düşündüm. Bu kaotik bir dünya ve gelecek çok ince. Yarının nasıl olacağını bilmiyorum. Kuzeydoğu'ya gittiğimde bile herkes aynı, ama kalbimdeki anne babamın durumunu biliyorum ve çok iyi biliyorum.
80'lerin sonrasının aslında 80'ler sonrası ve 90'lar sonrası nesillerin de özel bir alana sahip olduğunu söyleyeceğini biliyorum, ancak iki kuşağı karşılaştırmaya gerek yok. Nedeni büyük bir fark var. 80'ler sonrası üniversiteden mezun olmayacak ve aniden çok düşük bir seviyeye düşecek Yaşamak için vahşileş, gitmeye zorla. Durumunuz nispeten daha özerk ve yaşam durumunuz karşılaştırılamaz. O zamanlar bütün vücudu bir araya getiriyorduk ama şimdiki nesil nispeten tek parçaya indirgenmiş durumda.
Sorun yazmak için bu kadar durağan olamaz. Nereden geliyorum ve nereye gidiyorum? Büyüklere gerçekten değer verin, onları dinleyin, büyükleri, akrabaları ve arkadaşları hakkında konuşmalarına izin verin, hikayelerine ve ilişkilerine dikkat edin. Zhou Jianing aynı zamanda 80'ler sonrası bir yazar ... Babasına bir şey söylemekten utanmadığını ama çok arzusu olduğunu tartıştık. Edebiyat, tıpkı bir sahne oyunu gibi insana odaklanır, eğer birkaç nesil arka plan derinliği varsa, bir figür zayıf olsa bile, onu sahne altında daha üç boyutlu göreceğiz. Sadece ön sırayı, üniversitemin üst ranzasını, alt ranzadaki insanları, yandaki arkadaşlarımı ve sonra yurtdışına çıkmayı önemsiyorsanız ... bu bir uçak. Sadece kendi kolejiniz ve lise sınıf arkadaşlarınızla etkileşimde bulunmanın dışında, başka kimlerle ilişki kurabilirsiniz? İlkokul sınıf arkadaşları buluyorsun ve dünya açılıyor.
Buna karşılık, kırsal alanlardan genç yazarlar, gençliklerinden beri şehir yazarlarından farklı yaşam tarzlarına sahipler. Hayatta kalmaları tüm etnik grup da dahil olmak üzere tüm aile tarafından hâlâ etkileniyor ve yaşam boyu ortalıkta dolaşan daha karmaşık akrabalar olacak. Bu bir şey değil, ama yazmak için kesinlikle karmaşık ilişkileri, özellikle de gençliğinizin çevresel dokunuşunu keşfetmeniz gerekiyor. Bu nedenle Batılı yazarlar, kaynağın herkesin gençliğinde olduğunu söyler, bunu dayanak noktası olarak kullanır ve sonra ekler.
S: Gençliğinizde hiçbir şey yoksa, temelde yazmaktan vazgeçebilirsiniz?
J: Bu sadece hafızayı eski haline getirip getirmemeyle ilgili. Başka bir deyişle, içerik sulandırılır ve belli bir fırsatla aniden aydınlanır. Her halükarda yazı, insanlar hakkında bir anlatıdır, insanlar arasındaki ilişkiye dikkat eder, merak ve anlayış gerektirir. Gerçekten boşsanız, güncel kurguyu yansıtabilirsiniz. Proust olsa bile yatakta yatarken boş kalmayacak.Prost gün boyu dedikodu kaydedecek.İki kişinin fısıldadığı her şey masaya yazılacak ve ortalıkta yüzen birkaç küçük şey yazılacak.Bu kişi ve şehirdir. tadı.
80'ler sonrası kuşağın sosyal özellikleri hakkında hissettiğim şey, bir gün birkaç gencin asla bir restoranda yemek yemeyeceklerini söylediği ve masaları bir araya getirmeye alıştıklarıdır. Bu neslin iletişimi masalarda savaşmaktır Burada oturan üç erkek ve orada iki kadın var. Birbirlerini tanımıyorlar veya birbirleriyle konuşmuyorlar ama ortak konulardan, patron meselelerinden, şirket bilgilerinden bahsediyorlar ve içerik benzer. . Ama karşı taraf iki kadın olduğunu görünce çok canlı konuşacaklar. İki kız da onlara söylemek istercesine çok konuştular ama birbirlerini tanımak istediklerini kastetmediler, yemekten sonra herkes gitti. Bu özellikle ilginç bir sahne mi?
Yazmaya gelince, hayatta aslında bir rol oynamayan bu işe yaramaz malzemelere ihtiyacınız var. Yazarın amacı, hayattaki bu özel ve özelliği hatırlamaktır, böyle bir duyarlılık ve ilgi yoksa başka şeyler de yapabilir. Roman, başkalarının yararsız bulduğu bir materyal koleksiyonudur.
Başlık resmi David Hockney'den geliyor (kırpılmış)
Telefonunuza merak katmak için duvar kağıdı uygulaması yaptık. Aramak için App Store'a gidin. İndirmesi garip.
