Çocuklar için yazdığı öykülere büyük edebiyattan mizah, asi ve üzüntü döktü.
1875'te Andersen'in 70. doğum gününde tüm Danimarka, Kopenhag'daki şair liderinin heykelinin dikileceği "Kraliyet Bahçesi" ne akın etti. Andersen, heykeltıraş August Soby'nin taslağını beğenmedi. Taslak, bir grup çocuğa masal şairinin okumasını tasvir ediyor. İnkar etti.
"Her yaştan bir şair olun"
Andersen "uzun boylu çocuğun kucağına sıkıca oturduğunu" görmeye dayanamadı. Kendisini bu şekilde ifade etmesine sert bir şekilde karşı çıktı. Ekrandaki an hiç de doğru değil. Çünkü, "Biri arkama otursa veya yanıma çok yakın otursa, kucağımda veya sırtımda çocuk sahibi olmaktan bahsetmiyorum bile, asla yüksek sesle okumazdım." Dedi.
Bir "çocuk şairi" olarak görülmek istemiyordu. Kendi dileği "her yaştan şair olmaktır". "Çocuklar beni temsil edemez; çocukluk masalların sadece basit bir parçası ve mizah masalların tuzu." "Kraliyet Parkı" nda yürüyen herkes Andersen'in protestosunun bir etkisi olduğunu görebilir. Tamamlanan heykel sadece bir kitapla tek başına oturuyor, bir grup görünmez insana kitap okuyor.
20. yüzyılda şairle, özellikle 1952 tarihli bir Hollywood filminde birçok duygusal giriş vardır. Bu filmde komedyen Danny Kay, Andersen'i sevimli, dokunaklı, sevimli bir insan olarak tasvir etti - peri masalı şairini bir çizgi roman karakterine, tuhaf bir taşra kestanesine indirdi. Bundan daha adaletsiz bir şey olamaz.
Andersen söz konusu olduğunda, yaratıcı kariyeri ile zamanımız arasındaki ilişki açısından yıllar içinde bu peri masalı yazarının portresinin çok dar olmadığını düşünmek için her türlü nedenimiz var.
Andersenin peri masalları Danimarka kültürünün önemli bir parçası. Onu unutursak, bize kültürel bel kemiğinin bir bölümünü kaybetmeyi öğretecek. Bu, herkesin yakında bir fikir birliğine varacağı bir şey. Kendimizi tanımamız Andersen hakkındaki bilgimizde yatar. Ama altın çağın çoktan ölmüş bir şairini böyle kutlamak mantıklı mı?
Güzel ve sevimli bir amca imajını hafızada tutmak için müze ya da duygusal nedenlerden ötürü onu silip atmadık, ama genel olarak çağlar boyunca insanlığın karşılıklı anlayışına katkıda bulunduğu için.
Bir şey, Andersen'in eserlerinde daha az bilinen bir bölümü herkesin bilmesini sağlamaktır. Dünya çocukları - ve bir zamanlar çocuk olan herkes - Andersen'ı çok iyi biliyor. UNESCOnun en çok çevrilen yazarlar listesinde, Shakespeare, Barbara Kaltland, The Bible ve Stephen King ile birlikte Andersen her zaman en üstte yer alıyor.
Ancak, daha fazlasını öğrenmek için yabancılar, Andersen'in en ünlü masallarından üç veya beşini kolayca aktarabilirken, ülkemizdeki çoğu insan sekiz ila on öyküyü kolayca aktarabilir. Bunu yapmak çok kolay. Ancak, Andersen'in eski durumuna getirilmesi gerekiyor. Doğumundan 200 yıl sonra, hâlâ dünya çapında bir yazar olarak değerlendirilmemiştir ve şüphesiz dünya çapında bir yazar.
Mutlak terimlerle, Andersen'in kendi itibarı, şairi anlamanın önünde bir engel haline geldi. Tüm insanlar - Çin'deki, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki, evet, dünyanın herhangi bir yerindeki - Andersen'in adını duyan herkes doğal olarak gülümseyecektir. Ama nostaljik bir gülümsemeydi, kreşte yatmadan önce duyulan hikayeye bağlı bir gülümsemeydi. Andersen, insanların çok genç olduklarında bildikleri ve yetişkin olan insanlarla eşleşmeyen bir imaj.
Ancak çocukların bildiği ve sevdiği masallarda bile hiç anlamadıkları şeyler vardır, bunlar öncelikle yetişkin okuyucular içindir. Doğa ve toplumla ilişkisi, dini bilinci, aşk ve sanata dair görüşleri, insanların davranışlarına dair ironisi, alayları, keskin ve keskin dili vb. Aslında Andersen'i çok özgün ve çok özgün kılan bu şeylerdir.
Çocuklar için hikaye yazmanın tamamen ahlak aşıladığı ve çocuklara öğrettiği bir çağda, büyük edebiyattan mizah, asi ve üzüntüyü bu kategoriye akıtarak devrim yarattı.
Andersen'in masalları en acı verici ve sert duygularla doludur. En iyi eserlerinde bize -kendi, en açık ve en zarif şekilde- insanlığın hayatını anlattı ve hikayesi dünyadaki herhangi bir büyük yazar ve felsefeninkinden daha az değildir. Ev ne diyor? Öykülerinin bazıları tamamen yetişkinler için yazılmış, Sürrealizmin gelişini ve Freud'un bilinçaltı düşüncelerini müjdeliyordu. Deney yapıyordu ve modernizme doğru yürüyordu. "Gölge" tam bir peri masalı. Diğer eserleri: romanlar, oyunlar, şiirler, seyahatler, mektuplar ve günlükler çocuk edebiyatı değildir. İçin
Andersen yaşayan bir kişidir. Çocuğun kucağına oturan masum yaşlı masal yazarının görkemli görüntüsü, yerini tam bir insan doğası portresine bırakmalı, böyle bir portre tüm yönlerini içermelidir: acı, vücut şeklinde utanç, özbilinç nedeniyle sevgi eksikliği ve sevimsizlik. Ortaya çıkan yalnızlık, insanların yorulmak bilmeyen övgü arayışı, eleştiriye duyulan nefret, neşe, korku, şüphe, kibir, yorulmak bilmeyen hırs, cinsel faktörler vb.
Andersen'in imajı çoğu insanın bildiğinden çok daha büyük. Uzun zamandır mumyalanmış bu kişiye izin vermeliyiz. Adam ve şair Yeniden doğmak için. Tam ve kanlı bir şair olarak kabul edilmeli ve değerlendirilmelidir.
Not: Bu makalenin yazarı, "Andersen 2005 Kutlama Komitesi" Genel Sekreteri'dir. Orijinal metin 2005 yılında yazılmış ve burada biraz silinen "Andersen'in Siluetleri" kitabına dahil edilmiştir.
Sütun Editörü: Wang Na Metin düzenleyici: Qiao Mengting
