[Güzellik Turunu Oynat] Qingxi Antik Kenti-Tangjiahe_Travel Notları - Yolculuk
Bir insanın hayatı, deniz gibi inişler ve çıkışlar, inişler ve çıkışlar. Bu, sıkı çalışma sürecinde başarısızlığa uğrayan ve dibe düşen bir düşüştü. Bu kovalamacada kalbin iniş çıkışlarını hissediyordu. Görkemli zirveden dağın eteğine kadar, sadece başka bir başlangıç noktasının başlangıcı, eğer kalp ölmemişse, yine de gururla ilerleyebilirsiniz. Bu nedenle, hayatın iniş çıkışları, sevinçlerin ve üzüntülerin ayrılması, aslında hayatın gerçek bir tadıdır. Ancak hayatta kovalama cesareti eksikse, her şeyin anlamı nedir? Beklentileri olanları, küçük bir dilek, zorlu arayış, zorlu sebat için her zaman biraz kıskanıyorum. Bu dilek için, üzgün ya da mutlu, kalp her zaman hayat denen bir tatla doludur. Bir insanın yaşamayı öğrenmesi daha iyi olamazdı. Hayatın tatlarla dolu olduğunu anlıyorum ve bunların çoğunu acı tat işgal ediyorsa, çöküş ve umutsuzluk, hayatın tüm ritmi. İlk ve belki de son kez geldiğim koyda yürürken ritmim hiç tempolu olmadı, kalbim hüzünle dolu. Hayatın alıp götürdüğü kızgınlık değil, ama bir kez daha hiçbir şey yapamayacağımı güçlü bir şekilde hissediyorum. Hayatın iniş ve çıkışlarında yönümü kavrayamıyorum. Kumsalda dururken, yüzünüze doğru koşan çalkantılı dalgaları seyrederken, bundan kaçınma düşüncesi yok, eğer, evet, sanırım, eğer sular altındaysa, o zaman ne olacak. Kayboldu, kayboldu, ne tür dalgalar çıkacak.
Aslında, olan her şeyin bir süreci vardır, ancak bu süreçte yaşananlar, bir tür ruh hali, artık kelimelerle ve ruh haliyle tarif edilemez. Tıpkı Qingxi Tangjiahe'ye yapılan bu yolculuk, başlangıçtaki hazırlığın keyfinden, otobüsü beklemenin uzun sürecindeki endişelere, varış noktasına daha sonra varmanın hayal kırıklığına ve nihayet Tangjiahe'den hana dönerken yaşanan üzüntüye kadar. Genellikle egzersizden yoksun bir kişi için bu bir işkencedir. Bacaklarım ağrıyor, sırtım dizlerimi ağrıyor, yavaş yavaş eve gittiğimde fotoğrafları ayırdığımda öğrendim, aslında tüm bu deneyimler insanı çok mutlu ederdi. Şu anki dönemde neler olduğunu hatırlamaya çalışmaktansa, bu küçük deneyimi kalbime gömmek daha iyidir.
