Yüz körlüğü nedir, korkunç olan "duygusal körlük" dür! İnsanların% 10'u doğası gereği sevgi ve utancı algılayamıyor
Her on kişiden biri duygu tanımanın önünde engellerle karşı karşıyadır. Son araştırmalar, beden algımızla duygu algımız arasında önemli bir bağlantı olduğunu gösteriyor.
Stephen iki kez evlendi. İki düğün gününde iki kez "yaparım" dedim. Ancak ne evlilik ne de aşk ona mutlu anılar bırakmadı.
16 yaşında hemşirelik öncesi kursa katılırken ilk eşiyle tanıştı. Altı yıl sonra ikisi evlendi. Evlilik üç yıl sürdü. Baştan sona onun için uygun olmadığını söyledi. Yaklaşık yirmi yıl sonra, 2009'da bir flört sitesi aracılığıyla ikinci karısıyla tanıştı. Çaresizce aşık oldu, ikinci yıl ailesinin şahitliğinde İngiltere'nin Sheffield kentindeki Evlilik Dairesi'nde evlendiler ve orada yaşamaya başladılar.
Düğün fotoğrafı çekimi ile işbirliği yapmak için gülümsedi çünkü bunun insan doğası olduğunu biliyordu. Ama dedi ki, "İçsel duygularım açısından, zorunluluktan verdiğim duygusal tepkiler sahte gibi geliyor. Tepkilerimin çoğu kazanılıyor. Herkesle eğlendiğimde , Yalan söylemek ve hareket etmek gibi hissediyorum. Bu doğru, bu yalan. "
Stephen'ı rahatsız eden tek duygu mutluluk değil. Heyecan, utanç, mide bulantısı, beklenti, hatta aşk ... bunu hissedemiyordu. "Hissedeceğim ama nasıl hissettirdiğini anlatamam." Aşina olduğu sadece iki duygu var, korku ve öfke.
Bu tür şiddetli duygudurum bozuklukları bazen otizm ve psikopatiyi içerir, ancak bu iki Stephen türünde de yoktur. Geçen yıl 51 yaşında nihayet "aleksitimi" (aleksitimi) adı verilen nadir bir semptomdan muzdarip olduğunu öğrendi.
"Aleksitimi" nedir
Stephen ilk olarak Sue Gerhardt'ın "Neden Aşk Önemlidir" adlı kitabında "Aleksitimi" kavramıyla temas kurdu. "Tedavi sırasında bundan bahsetmiştim. Sonra aleksitimimi tartışmaya başladık. Açıkçası, duyguları tanımlayan tüm kelimeleri biliyorum. Ama karşılık gelen duygularla eşleşip eşleşemeyeceği başka bir zaman. Şey ... Duygularımı ve duygularımı tartışmakta iyi olmadığımı sanıyordum. Ancak bir yıllık tedaviden sonra, duyguları tartıştığımda, aslında ne konuştuğumu bilmediğimi yavaş yavaş anladım. "
"Alleksitimi" olarak adlandırılsa da, hastanın asıl sorunu duygusal betimlemedeki yetersizlik değil, duygu eksikliğidir. Bununla birlikte, aleksitimi olan herkes aynı deneyimi yaşamaz. Bazı insanlar duygusal veri tabanlarında belirli duygulardan yoksundur veya bazı duygusal çarpıtmalara sahiptir. Bazı insanlar duyguları hissedebilir, ancak ne tür duygular olduklarını bilemezler. Kaygıyı, açlığın neden olduğu karın ağrısı olarak yorumlayabilirler.
Şaşırtıcı bir şekilde, bu belirti az bilinmesine rağmen, araştırmalar yaklaşık on kişiden birinin aleksitimi kategorisine girdiğini gösteriyor. Yeni araştırma, özünü ortaya koyuyor.Sadece çeşitli duygudurum bozuklukları için yeni tedaviler bulması beklenmiyor, aynı zamanda sıradan insanların duygularını nasıl hissettiğini de açıklayacak.
"Allexitimi" terimi ilk olarak 1972'de yayınlanan bir kitapta ortaya çıktı ve kaynağı Freudyen ekolün psikodinamik literatüründe bulunabilir. Günümüzde çoğu akademik psikolog, artık Freudcu fikirleri desteklemiyor. Oxford Üniversitesi'nde psikoloji profesörü olan Geoff Bird, Bu gelenekleri küçümsemek niyetinde değilim. Sinirler ve deneyler alanında artık hiç kimse Freud'a gerçekten meraklı değil. "
Ancak Boulder aleksitimi tanımını gördüğünde oldukça ilginç buldu. "Dürüst olmak gerekirse, inanılmaz." Çoğu insan için, "Duygular çok yoğun olmadığında, nasıl hissettiğinden emin değilsin, ama duygular yoğun olduğunda ne olduğunu biliyorsun." Ancak nedenini bilmiyorum. , Bazı insanlar yargılayamaz.
Otizm ve aleksitimi
Akademik kariyerinin başında Boulder, otizm spektrum bozukluğu, empati ve duygusal farkındalık üzerine çalıştı. Bunlar aleksitimi ile ilgilenmesini sağladı ve bu alanda araştırmalar yaptı. En eski çalışmalardan biri, aleksitimi ile empati eksikliği arasında bağlantı kurmak için 20 maddelik bir kontrol listesi kullandı. Sıradan insanlar gibi kendi duygularınızı hissedemiyorsanız, doğal olarak başkalarının duygularına sempati duyamazsınız.
Ancak Boulder'ı aleksitimi çalışmaya iten asıl sebep otizmli insanlarla olan temasıydı. "Otizmli insanların empati kurmadıkları algısı var. Bu saçmalık. Otizmi gördüğünüzde anlayacaksınız."
Bir dizi çalışmada Boulder, otizmli insanların yaklaşık yarısının aleksitimi olduğunu buldu - bu grupta duygusal ve empati bozuklukları var, geri kalanı ise değil. Başka bir deyişle, duygusal bozukluk aleksitimi hastalarının doğasında vardır ve otizmle gerekli bir bağlantısı yoktur.
Boulder bu konsepti aktif olarak teşvik ediyor. Otizm araştırması için bir gönüllüden bahsederken, sözleri duygu dolu, Bu otistik hastanın aleksitimi yok. "IQ'su ölçemeyecek kadar yüksek olan sevimli bir genç adam var - o kadar güçlü. Uzun vadeli bir iş bulamadı, ancak zamanını bir şeyler yapmak için kullanmak istediği için huzurevinde gönüllü olmak için kaydoldu. Anlamlı şeyler. Hastane dedi ki, "Ah, çünkü sana otizm teşhisi kondu, empatiye sahip değilsin, bu yüzden yaşlılara bakamazsın." Bu çok saçma. "
O zamandan beri Boulder, aleksitimi otizmin dili dışında keşfetmek için bir dizi çalışma gerçekleştirdi. Örneğin, aleksitimi hastalarının yüzleri tanıyabildiğini ve ayrıca fotoğraftaki kişinin gülümsediğini veya kaşlarını çattığını anlayabildiğini buldu. "Ama birkaç ciddi hasta var. Gülümsemeleri ve kaşlarını çatmalarını ayırt edebilseler de, ne anlama geldiklerini anlamıyorlar. Bu tuhaf."
Boulder'ın karşılaştığı aleksitimi olan insanlar arasında, birçok insan diğerlerinden farklı olduklarını bilir; ayrıca bunu erken dönemde kendi başlarına keşfedenler de vardır. "Sanırım biraz renk körlüğüne benziyor. İnsanlar her zaman bunun kırmızı ve mavi olduğunu söylüyor, bu yüzden yavaş yavaş bir tür insan deneyimini kaçırdığınızı anlıyorsunuz."
Aleksitiminin tanımını mükemmelleştirmenin yanı sıra, Boulder ve meslektaşları da aleksitimi anlamını araştırdılar ve aleksitimi ve aleksitimi olduğu için Stephen'ın duygusal sorunları var. Bunun özelliği de başka bir duygusal sorundur ve bu argümanı tamamen çürütür.
"Kapsamlı Anlamda Kusur"
Birine "Seni seviyorum" demek gibi bazı durumlarda Stephen, çok duygusal olduğunu bilerek teorik yargılarda bulunabilir ve bedenin değiştiğini hissedebilir. "Kalbimin daha hızlı attığını hissediyorum ve adrenalinim yükseliyor, ancak benim için bu duygu beni sık sık korkutuyor. Nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum. Ya kaçmak ya da şiddetli sözlerle savaşmak istiyorum."
Korku ve öfke -ve kafa karışıklığı- bunları anlayabilir. "Onun için diğer hisler aynı ... Sadece, 'Uh ... rahatsız, tam olarak doğru değil' gibi hissediyorsun."
Boulder'ın eski bir öğrencisi olan Rebecca Bewer (Rebecca Bewer) şu anda Londra Üniversitesi, Royal Holloway'de öğretim görevlisidir. Bunun mantıklı olduğunu düşünüyor. "Aleksitimi olan insanlar genellikle belirli bir duyguyu yaşadıklarını bilirler, ancak ne olduğunu bilmiyorlar" diye analiz etti. "Bu, belki de farklı olumsuz duyguları ayırt edemedikleri ve olumlu duyguları pek fark edemedikleri için, yine de depresyonda olacakları anlamına gelir. Anksiyeteye benzer şekilde, insanlar hızlı bir kalp atışıyla - belki de ajitasyon nedeniyle - duygusal bir tepki yaşarlar. Ama nasıl yorumlayacağımı bilmediğim için vücudumdaki değişiklikler karşısında panikledim. "
Hızlı kalp atışından kan akışı transferine, idrar aciliyetinden akciğer genişlemesine vücuttaki değişiklikleri algılama yeteneği, bunlara "içsel hisler" denir ve sizin kendi içsel durumunuzu algılamanızdır.
Farklı duygular, farklı fiziksel değişikliklere karşılık gelir. Örneğin, sinirli olduğunuzda, kalbiniz daha hızlı atar, yüzünüze kan hücum eder ve yumruklarınız sıkılır. Korku içinde olduğunuzda kalbiniz daha hızlı atar ama yüzünüz kan kaybeder ve beyazlaşır. İnsanlar genellikle bu değişikliklerin belirli bir duyguya özel olmadığını düşünür ve durum da çok önemlidir: Bir örümceği gördüğünüzde kalbiniz daha hızlı atıyorsa, bunun cinsel heyecan değil korku olduğunu anlarsınız.
Boulder, Brewer ve diğerleri, aleksitimi hastalarının vücuttaki değişiklikleri üretme, algılama veya yorumlama yeteneklerinden yoksun veya tamamen yoksun olduğunu buldular. Bu insanların IQ değerleri normal sınırlar içindedir ve başka nedenlerle değil örümcekler gördükleri için kalp atışlarının hızlandığını herkes gibi bilirler. Bununla birlikte, beyinleri duygusal bir deneyim oluşturmak için karşılık gelen fiziksel değişiklikleri tetiklemedi veya diğer beyin bölgeleri bu sinyalleri düzgün bir şekilde okuyamadı.
2016 yılında, London City Üniversitesi'nden Boulder, Brewer ve Richard Cook, aleksitimi "genelleştirilmiş bir algı kusuru" olarak tanımlayan bir araştırma makalesi yayınlamak için bir araya geldi. Bu insanların duygusal sorunları için bir açıklama sağlar, ancak aslında aynı zamanda bir beyandır, insanların çeşitli fiziksel sinyalleri algılamasının duygusal deneyim için çok önemli olduğu fikrini öne sürer.
Günlük dilde, bu kavram ifade edilmiştir: içtenlikle özür dilemek için, "yürekten" demelisiniz. Birini gerçekten seviyorsanız, "tüm kalbiniz" (tüm kalbiniz) demelisiniz. Sinirlendiğinde kanın kaynar (kan kaynar). Endişeli olduğunuzda, kalbiniz yukarı aşağı hareket eder (midenizdeki kelebekler, sindirim sisteminden akan kanın neden olduğuna inanılır).
Psikoz ve aleksitimi
Belki de çoğu insan aleksitimiye aşina değildir, ancak duygusal ilgisizlik ve empati eksikliğini içeren başka bir engel daha vardır. Biz ondan nefret ettiğimizden çok onunla ilgileniyoruz. Bu "psikopati" dir. . Psikanalizi anlayarak aleksitimiyi daha iyi anlayabilir miyiz?
Psikopatın doğası hala tartışılmaktadır, ancak psikologlar genellikle psikopatın birçok özelliği arasında bir kaçının olduğu konusunda fikir birliğine sahiptir: empati veya suçluluk eksikliği, yüzeysel duygular ve antisosyal davranış - -Yani insanlara kötü davranın ve bazen suça iştirak edin.
Elbette, bazı psikopatların, duyguları makul bir şekilde idare edemedikleri için başkalarına işkence ettiği veya öldürdüğü de öne sürüldü - örneğin, korku hissedemiyorlardı ve bu nedenle başkalarının korkusunu fark edemiyorlardı.
Hollanda'da, bir suçlunun suç eylemiyle ilgili bir akıl hastalığı olduğu tespit edilirse, sorumluluğun sadece bir kısmını üstlenmesi gerekir. Belki sıradan hapishanelerde birkaç yıl geçirdikten sonra, güvenlik önlemleriyle bir tedavi merkezine gönderilecekler veya doğrudan tedavi için gönderilecekler.
Hollanda'daki Amsterdam Üniversitesi'nde araştırmacı olan Lieke Nentjes, bu tedavi merkezlerindeki ve hapishanelerdeki suçluları ne kadar psikopat olduklarını görmek ve hayatları-çocukluk yetiştirme biçimlerini, suç davranışlarını anlamak için değerlendirmeye karar verdi. Ve içsel duygu yeteneklerini değerlendirin.
"Psikopatlar üzerinde çalışırken, duygular - ya da daha doğrusu duygu eksikliği çok merkezi bir parçadır." O, "Öyleyse, böyle bir olasılık var mı: psikopat suçlular vücutlarına karşı daha uyuşuyor?" Dedi.
Görüşme sırasında Nanjes, empati seviyelerini ve suçu ne kadar pişman olduklarını test etmek için bazı sorular sordu. "Bazı insanlar bunu saklamıyor ve doğrudan 'umurumda değil' demiyor." Nanjies, "Diğer psikopatlar" Ah, ama ben çok empatikim "diyecekler. Duygularını doğru bir şekilde tanımlamayı öğrendiler. Başkaları için şefkat ve empatiden bahseden sözler ama işledikleri suçlara bakın ... "Devam etmedi.
"Araştırmalar, psikopat suçluların duyguları kelimelerle tanımlayabildiğini, ancak duyguların iç deneyiminden yoksun olduğunu buldu." Dedi.
Hastanın bir dizi fiziksel sinyali algılayıp algılamadığını değerlendirmeniz zordur. Bu nedenle, iç hassasiyeti ölçerken en sık kullanılan gösterge kalp atış hızı yargısıdır. Bir testte, deneyci bir süre verdi, belki 25 saniye, belki 50 saniye ve katılımcılardan kendi kalp atışlarını saymalarını istedi. İnsanların yaklaşık% 10'u kalp atışlarını saymakta iyidir,% 5-10'u çok kötüdür ve geri kalanı ikisinin arasında bir yerdedir.
Başka bir testte, deneyci gönüllülere bir dizi bip sesi çaldı: Bu sesler ya kalp atışıyla uyumluydu ya da uyumsuzdu. Konunun hangi durumun olduğuna karar vermesi gerekiyor. Bu tür bir görevde, sıradan insanların yaklaşık% 10'u iyi performans gösterir ve% 80'i hiç yargılayamaz.
Nanjiesi, kalp atışı senkronizasyon görev ekipmanını görüşme odasına getirdi ve 75 suçluyu test etti. Açık bir bağlantı buldu: Suçlu ne kadar antisosyalse, kalp atışı görevindeki performansı o kadar kötü. Bu en azından, psikopat hastalar arasında fiziksel sinyalleri tespit etmekte iyi olmayanların nispeten daha az duygu hissettiğini ve bu nedenle başkalarına karşı empatiden yoksun olduğunu göstermektedir.
Psikopatik suçlular bazen "beyaz yakalı" suçlular (suçlar dolandırıcılık gibi şiddet içermeyen suçları içerir) ve şiddet içeren suçlular olarak ikiye ayrılır. Nan Jies, şiddetli suçlulardan oluşan gruplarla röportaj yaparken, özellikle beyaz yakalı suçlularla karşılaştırıldığında önemli bir benzerlik buldu: "Bu, şiddet kullanan suçlulara gençken öğretmek veya özel ders vermemek. Duygusal istismar. Cinsel istismar. Görmezden gelin. Çok fazla fiziksel istismar. Hatta bazıları bana duyguların kendilerine pek faydası olmadığını söyledi. Büyüdüklerinde, hissedebilecekleri tek şey korku. "
Stephen çocukken aşırı duygusal ihmal yaşadı. Altı yaşındayken annesi evde kasıtlı olarak ateşe verdi. O sırada o ve Stephen'ın yanı sıra Stephen'ın küçük kardeşleri de evdeydiler. Neyse ki işe giden babası öğle yemeği getirmediğini anlayınca arkasını döndü ve eve gitti.
Geriye dönüp baktığında Stephen, o sırada annesinin doğum sonrası depresyonu olduğunu ancak tedavi görmediğini söyledi. "Hiçbir şey anlamıyorum, sadece endişeliyim ve endişeliyim." Kundaklamadan sonra annesi hapse atıldı. Babam bir çelik işçisidir ve genellikle vardiyalı iş yapar. "Komşunun raporu nedeniyle Sosyal Hizmetler Bakanlığı bir uyarı yayınladı. Babam bizi gerektiği gibi ayarlamazsa bizi götürürdü. Babamın erkek ve kız kardeşlerinden hiçbiri beni ve erkek kardeşimi istemedi çünkü biz can sıkıcı ve her zaman Bela çıkartın, bir dükkan kapın ya da başka bir şey. Böylece yetimhaneye girdik.
Stephen çocukluğunun geri kalanında çeşitli yetimhanelere girip çıktı. O zamanlar bile hatırlayabildiği tek duygu korku, öfke ve kafa karışıklığıydı. "Noel, doğum günleri, yetimhanedeki insanlar benimle ilgilenecek ... Ben hiç adapte olmadım. Her zaman rahatsız oluyorum. Vücudumda yorumlayamadığım veya doğru cevap veremediğim bir duygu karmaşası var."
Oxford Üniversitesi'nden Jeff Boulder, Aleksitimi'nin genellikle çocukluk çağı travması ve ihmaliyle ilgili olduğunu söylüyor. İkizler üzerinde yapılan araştırmalar, genlerin de bir faktör olduğunu gösteriyor. Ek olarak, özellikle duyarsızlık sinyalleri alan adacık bölgedeki belirli beyin hasarı türleri ile de ilgilidir.
Hissetmenin yolu nasıl değiştirilir
Rebecca Brewer, Stephen'ın yaşadığı türden kaygıların, içsel duyguları olan insanlarda yaygın olduğuna dikkat çekti. Sussex Üniversitesi'nde psikiyatri ve sinirbilim uzmanları olan Hugo Critchley ve Sarah Garfinkel, umarak içsel duygularını değiştirmenin yollarını arıyorlar. Kaygıyı hafifletin.
Garfunkel, içsel duyguyu üç boyuta ayıran ve endüstri meslektaşları tarafından iyi karşılanan bir model önerdi. İlk boyut, iç duyusal sinyalleri (kalp atışlarını saymak gibi) gözlemlemenin objektif doğruluğu. İkincisi, öznel rapor - yargılarınız hakkında ne kadar doğru hissediyorsunuz? Üçüncüsü, üstbilişin doğruluğu: muhakemenizin gerçekte ne kadar doğru olduğu ve bunu ne kadar iyi bildiğiniz.
Üçüncü boyut çok önemlidir çünkü birçok çalışma, örneğin kalp atışlarını sayma görevinde, bir kişinin kendi algıladığı performans ile gerçek performansı arasındaki boşluğa dayalı olarak kaygı düzeyini tahmin edebileceğimizi bulmuştur. Sussex ekibinden araştırmacı Lisa Quadt, otistik hastalar için, hasta kaygısını hafifletmek için ikisi arasındaki boşluğun kapatılıp kapatılamayacağını görmek için klinik bir test yürütüyor.
Bir pilot çalışmada, Creechley, Garfunkel ve bir bilim ustası olan Abigail McLanachan bir grup öğrenciyi işe aldı ve onlara altı eğitim seansı verdi. Her antrenman yaptıklarında kalp atışlarını sayarlar. Gönüllü sessizce oturdu, işaret parmağına lastik bir nabız oksimetresi gevşekçe kenetledi ve ardından sayılan kalp atış hızını bildirdi. Mike Clanaken, doğruluklarını bilmelerini sağlamak için sonuçlar hakkında onlara geri bildirimde bulundu.
Daha sonra Mike Clanaken onlardan birkaç dakikalık egzersiz yapmalarını veya binanın dışındaki dik yokuşta kalp atışlarını artırabildikleri ve tespit etmeyi kolaylaştırdıkları sürece bir süre yürümelerini istedi. ("Çünkü bazı insanlar kalp atışlarını hiç hissedemiyor. Yapamıyorum." Quart açıkladı.) Bundan sonra, bu öğrenciler laboratuvara döndüler ve sonuçlar hakkında her geri bildirim aldıklarında daha önce olduğu gibi aynı görevleri tekrarladılar. .
Bu sadece sıradan öğrenciler için bir pilot çalışma olmasına rağmen, üç hafta sonra deneklerin iç algı göstergelerinin üç boyutunun doğruluğu artmış ve bildirilen kaygıları yaklaşık% 10 azalmıştır.
Büyük klinik çalışmalarda, otizm spektrum bozukluğu teşhisi konan gönüllülerin aynı görevi tamamlaması gerekir, ancak ilk ve son kez fonksiyonel bir MRI makinesinde tamamlanır. Bu şekilde, araştırma ekibi insula'daki (kalp atış hızı verilerini alan alan) aktiviteyi izleyebilir ve bu aktivitelerdeki değişikliklerin amigdala ve prefrontal korteksi nasıl etkilediğini gözlemleyebilir. (Amigdala tehditleri tespit edebilir ve prefrontal korteks potansiyel tehditlerin gerçek olup olmadığını ve endişeli olup olmadıklarını belirleyebilir.) Crichley, beklentilerinin bu iki alan arasındaki bağlantıda bir artış görmek olduğunu söyledi. Bu artış anksiyetenin zayıflamasıyla ilgilidir.
Aynı zamanda, Oxford Üniversitesi'nden Jeff Boulder başka bir kavramı derinlemesine araştırmak istedi: iki farklı aleksitimi türü vardır. Bir kişi, karşılık gelen bir duygusal deneyim oluşturmak için yeterli fiziksel sinyal üretmez, bu nedenle Sussex ekibinin eğitiminden yararlanma olasılığı düşüktür. Diğeri çeşitli fiziksel duyumlar üretir, ancak beyin bu sinyalleri belirli bir şekilde işlemez. İkinci grup (Stephen onların arasındadır) daha kolay faydalanabilir.
Aleksitimi hastalarının duyguları anlamakta güçlük çektiklerini ancak bu onların başkalarını önemsemedikleri anlamına gelmediğini vurguladı. "Çoğu durumda, çevrenizdeki biri olumsuz bir durumdaysa, aleksitimi bunun farkında olabilir ve bundan dolayı huzursuz hissedebilir. Sorun, başkalarının nasıl hissettiğini yargılayamamaları ve onları nasıl rahatlatacaklarını bilmemeleridir. Kaygı nasıl giderilir. Bence bu çok önemli, çünkü aleksitimi ile psikopat arasındaki fark bu. "
Stephen onun böyle olduğunu söyledi. Teoride, herhangi bir duygusal eğitim yöntemi varsa, öğrenmeye istekli olacaktır. "Duygular ve hisler hakkında bir sürü kitabım var, ama bunlar faydasız çünkü vücuttaki hangi duyguların hangi duygulara karşılık geldiğini belirtmiyorlar."
Şu anda, aleksitimi için mevcut bir tedavi yoktur. Bunun ışığında, Stephen, ilerleme kaydetmeye çalışmak için psikoterapide kazanılan yeni öz-bilişi kullanmayı planlamaktadır. İlk başta psikoterapinin tüm sorunları çözmesini beklediğini söyledi. "Her günün mükemmel ve parlak olacağını düşündüm ... Sonuç olarak, bunun imkansız olduğunu anladım. Her zaman bu tür bir problemle karşılaşacağım."
Değerli bir ders aldığını söyledi. Karısından ayrılmalarına rağmen sık sık konuşuyorlar ve şimdi karısının endişesinden bahsettiğini duyduğunda Stephen bunu inkar etmemeye çalışıyor. "Artık sadece veto etmiyorum, dinlemeye başladım." Duyguların ne olduğunu biliyorsun, bilmiyorum, sonra sana bırakacağım. Kabul et ya da cevap ver. "
En önemli şey, durumu teşhis edildikten sonra harekete geçmesi gerektiğine kararlı olmasıdır. "Benim için bana güç veriyor. Artık bunu bildiğime göre daha fazlasını öğrenebilirim ve onunla savaşmak için araçlar geliştirebilirim."
Belki aleksitimi olmayan insanlar bu tür araçları kullanabilir. Boulder bir çalışma yaparken başı çekti ve sonuçlar, kalp atışlarını daha hassas hissedebilen insanların başkalarının duygularını da daha iyi tanıyabildiğini gösterdi ve bu empatinin ilk adımı. Kalp atışı eğitiminin empatiyi geliştirip geliştiremeyeceğini anlamaya çalışmak için bazı araştırmalar planlıyor.
Günlük yaşamdaki stresi ve kaygıyı gidermek istiyor ama stres kaynağını değiştiremiyor ya da değiştirmek istemiyorsanız vücudunuzun gönderdiği sinyalleri değiştirebilirsiniz. Beyin tarafından anksiyete olarak yorumlanabilecek beden sinyalleri ile ilgili olarak, düzenli fiziksel aktivite kaygıyı hafifletmeli ve anksiyete de giderilmelidir.
Vücut sinyalleri duyguların temelidir Bunu bilerek, belki sen ve ben duygularınızı daha iyi kontrol edebiliriz. Şimdi nasıl hissediyorsun?
Çeviri: Kaz
Redaksiyon: Lily
Editör: Man Qian
Kaynak: Mosicscience.com
Oluşturuldu: En yaratıcı fikirleri keşfetmek için tiyatro tarzı çevrimdışı konuşma platformu
Mavi kelimeyi tıklayın "daha fazlasını anla" Daha fazlası için Heyecan verici içerik "geliştirin" .
