Hayatımın geri kalanında beni destekleyemezsin, neden gençliğimden beri beni şımarttın? (Ebeveynlerin düşünmeye değer)
Birkaç gün önce televizyonda bir haber vardı: Bir anne oğlunu büyütmek için çok çalıştı ve üniversiteden mezun olduktan hemen sonra oğlu bir iş buldu.
Ancak, bir aydan az bir süre işten ayrıldı, her zaman ağır iş yükünden şikayet ederek, sabah erken kalktı ve gece fazla mesai yaptı, çok acı verici ve dayanamayacak kadar yorgundu.
İki yıl sonra oğlum gönül rahatlığıyla evdeydi, ya çevrimiçi oyunlar oynuyor ya da annesinin küçük maaşıyla toplumda vakit geçiriyordu.
Annesinin suçlamasıyla ilgili olarak makul bir şekilde şöyle dedi: "Hayatımın geri kalanında beni destekleyemiyorsan, neden benimle gençliğimden beri bu kadar şımartıldın?"
Program yayınlandıktan sonra birçok ebeveyn derin düşüncelere daldı.Ailelerinde böyle potansiyel bir kriz var mı?
Biz gençken yaşlılar bize "Küçük bir kayıp yaşamazsanız büyük bir kayıp yaşarsınız ve küçük bir acı çekmezseniz çok fazla acı çekersiniz" dediler.
Diğer bir deyişle, bir çocuğun küçükken biraz acı çekmesi ve bazı zorluklarla karşılaşması iyi bir şeydir.Çocuğun zorluğa katlanacağından ve çocuğun sorumluluğunu üstleneceğinden korkarsak, çocuğun ağlamasını ve dolanmasını önleyebilsek de, çocuğu iyi karakterden ve gelişimden mahrum eder. Kendi kendine yetme fırsatı büyük bir zarar.
Her zaman çocukların bugünlerde cahil olduğunu söylüyoruz, ancak bunun onları çok iyi koruduğumuz için onları mantıklı kılmadıklarını bilmiyoruz.
Çocuklarınızın erken yaşlardan itibaren ebeveynlerine karşı düşünceli ve düşünceli olmalarını istiyorsanız, dünyanın acılarını fark edebilmeleri ve nasıl beslenip düşüneceklerini anlayabilmeleri için erken yaşlardan biraz acı çekmelerini sağlamalıdır.
Günümüzde çocukların çoğu çok zeki, ancak çoğu sonuçta beklenen başarıyı elde edemiyor, çünkü irade ve sebat ruhundan yoksun olmaları.
Çocukluk ve ergenlik hayatın temel aşamalarıdır Ebeveynler bilinçli olarak çocuklarına zor durum eğitimini yürütmek için çok önemli ve gerekli olan bazı koşullar yaratırlar.
"Dayanmak" bir tür psikolojik dayanıklılıktır.
Çocuklara nasıl acı çektirilir ve nasıl acı çekilir? Aşağıdaki noktaları toplayın ve özetleyin ve ebeveynlerle paylaşın.
1. Ebeveynler, çocuklarına acı çektirme bilincine sahip olmalıdır
Örneğin, bir çocuk yürümeyi öğrenirken, onu her zaman desteklemeyin. Dikkatli ebeveynler, yürümeyi öğrenmek için ebeveynleri tarafından her zaman desteklenen çocukların yürümeyi öğrenmelerinin kendi başlarına yürümeyi öğrenenlere göre daha uzun sürdüğünü görebilirler. Ait.
Çocuk üç yaşındayken, sokağa çıktığında bir şeyler taşımanıza yardım etmesini isteyin;
Çocuk beş veya altı yaşına geldiğinde, yeri süpürmesine ve masayı silmesine izin verin, ona elektrikten nasıl tasarruf edeceğini söyleyin ve kendi odasını düzenlemeyi öğretin;
Çocuklar okula gittiklerinde, onlara bazı basit güvenlik bilgilerini söyleyin, onlardan okula kendi başlarına yürümelerini ve okuldan sonra geri gelmelerini ve kırtasiye malzemesinden tasarruf etmesini isteyin;
Okuldan sonra, ebeveynler üzerindeki baskıyı azaltmak için çocuktan sebze pazarına uğrayarak yiyecek satın alması istenir;
Festival süresince, kokunun ve pisliğin hayatın bir parçası olduğunu bilerek çocukların tuvaleti yıkamasına izin verin; çocukların ebeveynlerinin bakımına ihtiyacı olduğunu bilerek kaba ve ağır işler yapmasına izin verin;
Bir çocuk ortaokula gittiğinde kendi geçim masraflarını kendisinin yapması gerekir, o kadar çok para vardır ki, fazla harcarsa, sadece aç kalabilir.
Çocukları kamu refahı faaliyetlerine katılmaya teşvik edin, kendilerini adamanın sevincini gösterin; çocukların çeşitli yaşam becerilerini geliştirin, böylece güçlü pratik becerilere sahip olsunlar.
Çocuk yaklaşık on beş yaşındadır ve kendisinden egzersiz yapması, toplumla temasa geçmesi ve zorluklara katlanma ruhunu geliştirmesi için evde veya dışarıda çalışması istenir. Ebeveynler, çocuklarının bu zorluklardan muzdarip olmasına izin vermeye istekli olmalıdır.
2. Çocuklar bağımsız olmalı
Yani çocuk kendi işlerinden sorumludur.
Evde kendi günlük hayatınızı bağımsız olarak yapabilir, kendi odanızı temizleyebilir, kendi eşyalarınızı temizleyebilir, vb. Çalışırken, bağımsız düşünebilir, bağımsız olarak tamamlayabilir ve psikolojik olarak bağımsız olabilirsiniz.
Ebeveynler çocukları için sorunları düşünemezler, çocuklardan kendileri için düşünmelerini isteyemezler ve fikirlerine saygı duyarlar, böylece çocuklar sorunlar hakkında bağımsız olarak düşünebilirler ve kendi fikirlerine sahip olabilirler, böylece gelecekteki başarılarının temelini atarlar.
3. Ebeveynler, çocukları ile zorluklara göğüs germek için inisiyatif alırlar
Biliyorsunuz, sadece eğlenmeyi bilen ebeveynler için "zorluklara dayanabilecek" bir çocuk yetiştirmek imkansızdır.
Bu nedenle ebeveynler çocuklarıyla birlikte top oynamak, birlikte yüzmek, birlikte seyahat etmek gibi sabah koşularına ve sporlara katılabilir, bu da çocuklarıyla iletişim kurma şansını artırabilir ve onlara egzersiz de verebilir.
Zorluğa göğüs gerebilmek, günlük hayatta, taviz vermeyen küçük şeylerin parça parça birikmesinden gelir.
Örneğin, hava çok soğuk ve çocuk bugün anaokuluna gitmeyi planlamıyor. Ebeveynler çocuklarını ağırlayıp soğuk rüzgar altında anaokuluna götürüyorlar.
Güneş kavurucu ve ben gece eve gittiğimde yoruldum Ebeveynler ve çocuklar her zamanki gibi uykuya dalmak yerine duş alacaklar.
Çocuk ve ailesi koşuyor ve planlanan sona bir düzine metre sonra ulaşacaklar ve çocuk nefes nefese tekrar koşmak istemiyor. Ebeveynler, çocuklarını birlikte sonuna kadar acele etmeye teşvik eder.
Bu yığın, parça parça çocukları yumuşatıyor, onlara güçlü bir irade veriyor ve zorluklara göğüs germelerini sağlıyor.
Çocuğunuzu ne kadar çok severseniz, onun "zorluklara katlanma" eğitimini o kadar güçlendirmelisiniz. Çocukların biraz günah çekmesine izin vermek gerçek sevgi ve sorumluluktur.
4. Zorluğa dayanabilmek, ödün verilmeyen küçük şeylerin günlük hayatta yavaş yavaş birikmesinden gelir.
Örneğin, çocuk soğuk kış aylarında kalkmak istemediğinde; çocuk için el yapımı bir parçayı tamamlamakta zorlandığında; çocuk son yorucu ana kadar ip atladığında; çocuk ev işlerini bitirirken arkadaşları ona gelir. Oyun oynamak için dışarı çıkarken; çocuk üşüttüğünde ve ateşi çıktığında; bunlar egzersiz ve zorlanma durumları.
Şu anda çocukların ebeveynlerinden ve aile üyelerinden cesaretlendirmeye, rehberliğe ve teşviklere ihtiyacı var. Çocuktan yapılan işi bitirmek için ısrar etmesini ve çocuktan zorluklarla mücadelede ısrar etmesini isteyin.
Aslında, zorluklara katlanma ruhu bu son sebattan gelir. Çocukların çalışkan eğitimi için yöntem ve yöntemlere dikkat etmeliyiz. "Kaplan anne", "kurt baba" ve "kartal baba" öğrenmek için yeterli değil.
Ebeveynlerin, onlara öğretmeden önce çocuklarının zorluklara katlanma yeteneklerini değerlendirmeleri gerekir; emirleri zorlamadan çocuklarının isteklerine saygı göstermeleri gerekir; sadece konuşmak ve hiçbir şey yapmamak yerine bir rol model olarak hareket etmeleri gerekir.
5. Sebat etmeli ve soğuğa maruz kalmamalısınız
Hayatın uzun yolu kendisine bağlıdır ve zorlukları kendisi çözmelidir.
Özellikle bir erkek çocuk için, geleceğin bir adamı için, çok çalışmak ve çok çalışmak onun dünyasının temelidir.Çok çalışma ve sıkı çalışma ruhu olmadan, giderek artan rekabetçi sosyal rekabetle yüzleşmekte zorlanmaya mahkumdur.
Çocukların biraz acı çekmelerine izin vermek, onları gelecek yaşamlarında sorunsuz ve sorunsuz bir yolculuğa hazırlamak, yakıt ikmali, şarj ve enerji depolamaya hazırlanmaktır, böylece topluma girdikten sonra fırtınalı yaşamda kendi değerlerini tam olarak anlayabilirler.
