Franconun diktatörlüğünün altındaki küçük bir adam, 33 yıl hayatını gizlemeyi dikte ediyor
"Gizli: Bir İspanyol'un 33 Yıllık İç Savaş Hayatı"
kısa giriş
Bir adam ölüm cezasından kurtulmak için otuz yıl evinde saklandı. İspanya'nın Endülüs kentindeki Mijas'ın bir sosyalist ve köy başkanı olarak kahramanı Manuel Cortez, Franco 1939'da iktidarı ele geçirdikten sonra aranan bir nesne haline geldi. Cortez, hayatta kalmak için 1969'da af çıkana kadar evde saklandı. Bu kitabın anlatısı, Ronald Fraser'ın kapsamlı derinlemesine röportajlarına ve sözlü tarih verilerine dayanmaktadır, ürkütücü bir çileyi anlatmakta ve İspanya'daki en karanlık anı tasvir etmektedir.
yazar hakkında
İngiliz olan Ronald Fraser (Ronald Fraser), ağırlıklı olarak sözlü tarih eğitimi alır (İspanya İç Savaşı'na odaklanır), 1960'larda sözlü tarihin öncüsüdür. Londra ve Avrupa'da muhabir olarak çalıştı. "İspanya'da Kan", "Geçmişi Arıyor", "Gizli", "Napolyon'un Lanetli Savaşı" ve benzerlerinin yazarıdır. Bunlar arasında "Geçmişi Arayış" gösterilerek "Downton Manastırı" nın prototipi, "Gizli" ise "30 Yıl Karanlık" belgeseline çekildi.
Çevirmen Profili
Büyüyen bir insan olan Xiong Yiyang, "Kabak Çiçeği" ni tercüme etti.
Kitap alıntıları
Önsöz (alıntı)
Ronald Fraser
Nisan 1969'da, İç Savaş sırasında Franco'ya düşmeden önce İspanya'daki küçük bir köyün son cumhuriyetçi başkanı Manuel Cortez, iktidardaki hükümetten otuz yıl kaçtıktan sonra topluma geri döndü. Karısı Juliana ve kızı Maria'nın yardımıyla iç savaşın sona ermesinden bu yana köyde saklanıyor. Salıverilmesinden birkaç gün önce, iç savaşta kazanılan zaferin 30. yıldönümünü kutlamak için hükümet, iç savaş sırasında işlenen veya işlendiğinden şüphelenilen suçları affetmek için bir af kararı duyurdu. Otuz yıl geçti ... Berber olarak çalışan ve hayatına sıkı bir inancı olan bir sosyalist olan Manuel Cortez, ilk kez saklandığı yerden hiç tereddüt etmeden çıkabileceğini hissetti.
Bu kitap, kendisinin, karısının ve kızının bu yıllara ilişkin tasvirlerini kaydeder. Yaşadıkları zorlu sınavları, ölümden kaçma tehlikesini ve her şeyi kaybetmiş gibi görünen çaresizliği çağrıştıran kendi hikayelerini anlatıyorlar. İnsanların meraklı olduğu bir köyde - dünyadaki tüm köyler gibi - saklanmak başlı başına büyük bir başarıdır. Buna ek olarak, aramalar ve sorgulamalar, maddi zorluklar ve aşırı hastalık korkusuyla yüzleşmelisiniz - Manuel saklandığında otuz dört yaşındaydı ve dışarı çıktığında altmış dört yaşındaydı. inanılmaz. Kredinin çoğu karısına gidiyor. Kocasını otuz yıl koruma, aileyi destekleme, kızına ve torununa ailenin sırları konusunda sessiz kalmayı öğretme sorumluluğunu üstlenen oydu ve bunlar çoğu akrabanın bilgisi olmadan yapıldı. Bu kişisel azim, yetenek ve fedakarlık hakkında bir hikaye. Bu hikayeyi tekrar gözden geçirirken ve kendimize bir kişinin hayatındaki otuz yılın önemini hatırlatırken, Juliana'nın ünleminden alıntı yapmanın dışında, muhtemelen artık uygun kelime bulamayız: "Otuz yıl - söylemesi kolay, ama sen Nasıl bir şey olduğunu bilmek ilk elden deneyim gerektirir. "
Ancak onların hikayesi sadece yıllarca saklanmanın bir açıklaması değil. Özellikle Manuel'in anlatısı, İspanyol modern tarihinin en kritik yıllarının canlı bir anısıdır: monarşinin çöküşü, Cumhuriyet'in ortaya çıkışı, Halk Cephesi, silahlı isyan, devrim ve iç savaş. 1930'dan 1939'a, bu olaylara tanıklık eden on yıl oldu.Bu on yıl, muhtemelen çağdaş tarihin en ayrıntılı dönemlerinden biridir: 10.000'den fazla ilgili eser yayınlanmıştır ve her yıl yeni eserler yayınlanmaktadır. Ancak İspanya'da özellikle kırsal kesimde işçi sınıfının bu olayları nasıl deneyimlediğine dair çok az çalışma var.
İspanya'nın o dönemde tarımın hâkimiyetinde olduğu unutulmamalıdır (aslında bu, 1960'lara kadar doğruydu). 1930'larda, tarım proletaryası (çoğunlukla topraksız geçici işçiler) kabaca sanayi proletaryasına eşitti - her biri iki ila üç milyon kişi. Ayrıca iki milyon kiracı çiftçi, kiracı ve küçük toprak sahibi var - aynı zamanda orta sınıf ve küçük burjuvazinin sayısı sadece iki milyon. Hepsi dışında, 50.000 büyük toprak sahibi İspanya topraklarının yarısından fazlasına sahip. Endülüs gibi tipik bir büyük malikane bölgesinde durum daha da aşırıdır: Örneğin Sevilla'da, toprak sahiplerinin% 5'i, eyaletin toplam tarımsal zenginliğinin% 72'sini oluşturmaktadır.
Arazi meselesi, neredeyse tüm siyasi meselelerin temel nedenidir ve yüzlerce yıldır çözülmemiş, bu nedenle insanlara "sonsuza dek var olacağını" hissettirmeye başlıyor. Yüzlerce köyde çiftçiler, Cumhuriyet'in sorunu anlamlı bir toprak reformuyla çözmesini bekliyorlar ama hayal kırıklığına uğradılar. Cumhuriyetçi orta sınıf ve küçük burjuvazi, devrimi sağlamlaştırmada ve istikrarlı bir parlamenter demokrasi yaratmada başarısız oldu, bu büyük ölçüde toprak sorununu çözememelerine bağlanabilir. Köylü sınıfı beklemekten bıktı, sola kaçtı ve malikanenin topraklarını işgal etti. 1936 silahlı ayaklanması, 20. yüzyılda Batı'daki en büyük devrimci çılgınlığı tetikledi. Sonuçların tekrarlanmasına gerek yok: işçi sınıfı ve köylü devrimleri başarısız oldu ve aynı zamanda iç savaş başlatıldı; ordu, oligarşi ve kilise, 20. yüzyılda Avrupa'da en uzun süre olan ölü Salazar dışında, düşmanlarını başarıyla yendi ve diktatörlüğü benimsedi. Uzun diktatörlük. Toprak sorunu var olmaya devam etti ve 1960'larda "nihayet çözüldü" - milyonlarca köylü, İspanyol sanayisinin genişlemesinin ardından şehirlerde yeni proletarya olmak için kırsal bölgeleri terk ederken, diğerleri Batı Avrupa'da altı ülkeye çalışmak için gitti. Vasıfsız işgücü.
Manuel, 1930'larda toprak sorunlarının ve köylülerin sömürülmesinin derin bir anlayışıyla sosyalist harekete katıldı. Onun konumunu anlamak için köyünü ve topraklarını bilmek gerekir.
Mijas, Malaga'nın yaklaşık yirmi mil batısında küçük bir köydür. Bir dağa bakmaktadır ve Akdeniz'e bakmaktadır. Köyün dalgalı arazisi Fuengirola'nın her iki yakasındaki kıyı ovasına kadar uzanır ve Fuengirola'dan akan nehir de ovayı ikiye böler. Tepelerde ve alçak yerlerde, beyaz çiftlikler rastgele dağılmış durumda. Beyaz duvarlarına ve çok çeşitli fakat yoğun olmayan ağaçlarla çevrili kırmızı çinilerine bakarsanız, genellikle sadece birkaç adım genişliğindeki bir tarlanın kenarına zeytin ağaçları, kayısı ağaçları, keçiboynuzu ağaçları ve incir ağaçları dikilirse, hepsinin burada yaşadığını hayal edersiniz. Toprağı olan çiftçiler: Her çiftlik cennetten küçük bir parça ve bunu bu tarlaya toprakla, o tarlaya ek ve her şeyden biraz ek. Şans eseri, her mahsul bir yıllık yaşamı desteklemek için yeterlidir.
Bu yanıltıcı bir sahne. Bu verimsiz arazi diğer yerlere göre daha eşit dağıtılsa da ve bazı çiftlikler çiftçilere ait olsa da arazinin çoğu birkaç toprak ağasına aittir. Arazileri çiftçiler tarafından kiralanır veya kiracı çiftçi olarak yetiştirilir. İkincisi ise, ev sahibi hasadın yarısını alır. Çiftliğin büyüklüğü, iyi bir hasat yılı boyunca bir aileyi geçindirmek için yeterlidir; hasat yılı kötüyse, bu sık sık olur, baba dışarı çıkmazsa, o zaman oğul yapacak bir şeyler bulmak için dışarı çıkmalıdır.
Köylüler arazide yaşıyor. Köyde bazı önemli yerel figürler vardır: iki veya üç ev sahibi, bir doktor, bir müdür, bir kasaba sekreteri, bir veya iki dükkan sahibi, bir rahip ve Ulusal Muhafızların komutanı olan bir onbaşı veya çavuş. Bu küçük burjuvazi, köyün yaşam çizgisini değişen derecelerde kontrol eden bir yönetici grup oluşturdu. Geçmişte, önemli isimlerden biri ara sıra kendi destek grubunu oluşturdu ve kendi sınıfından üyeleri emdi. O zamanlar bu gruba parti takipçileri deniyordu. Daha önce, her parti lideri veya siyasi patron, ondan emir alan bir grup parti takipçisine sahip olacaktı.
Bu küçük burjuvazide, Ulusal Muhafızlar komutanı, paramiliter kırsal polisinin bulunduğu her yerde şüphesiz büyük bir güce sahiptir. Yerel yönetici grubun bir parçası ama ona bağlı değil çünkü emirleri emir komuta zinciri aracılığıyla alıyor. Kendisi bir yabancıdır - herhangi bir gardiyanın doğduğu yerde hizmet etmesine izin verilmez ve onlardan uzak durması gerekir.Bu onun prestij kazanması ve bağımsızlığını sürdürmesi için gerekli bir koşuldur, ancak aynı zamanda ondan tamamen uzaklaşamaz. İktidar grubu yeni atanan komutana baskı uygulayabilir, ancak aynı zamanda özerkliğini tehlikeye atacak diğer güçlere direnme sorumluluğu ve yükümlülüğü de vardır, çünkü prestiji buna bağlıdır. Okuyucu, Manuel'in durumunda bu belirsizliklerin nasıl oynandığını görecek.
Bu küçük burjuvazinin altında bir zanaatkar ve serbest meslek sahibi sınıfı vardır: birkaç çimento işçisi, bir veya iki marangoz, birkaç berber ve ayakkabı tamircisi, bir demirci, sazdan bir adam, bir katır ve Balık satıcısı. Bu insanların köydeki yaşam alanı gittikçe küçülüyor. İnsanların geri kalanı karada yaşıyor, ancak toprak herkese her şeyi sağlayamıyor. Pek çok topraksız geçici işçi, ancak çiftlikte ek işgücüne ihtiyaç duyulduğunda iş bulabilir, aksi takdirde, yarım yıl boyunca ek işgücüne ihtiyaç duyulmadığında, yakacak odun veya dikenli saz taşımak için dağlara geri dönmek zorunda kalacaklar. Ya da çeşmenin yanındaki siyah giysili kadınlar gibi barın önündeki boş masada sessizce oturup yoldan geçenlere boş gözlerle bakıyorlardı.
Bu on yıllar önce. Bugün Mijas, Costa del Sol'un mutlaka görülmesi gereken bir parçası olarak haritada öneriliyor: binlerce turist tatillerini 1960'larda ortaya çıkan otellerde, villalarda ve apartmanlarda geçiriyor. Beton köy sokaklarında kalabalıklaştılar, kendileri için açılan turist dükkanlarını izlediler, manzarayı görmek için "gezici" eşeklere bindiler, köylerde fotoğraf çektiler ve sonra otobüse binerek eve döndüler. Herkesin bir işi var ve artık çok az kişi karada yaşıyor. Ancak bu turist maskesinin ardında, Mijasın bugünü geçmişini saklıyor.
Manuel'in Londra'da saklanmaktan çıktığı haberini gördüğümde pek şaşırmadım. Mijas'ı birkaç yıldır tanıyorum ve ne zaman sohbet küçük bir sohbete dönüşse, insanlar karısı Juliana'nın davranışları hakkında sık sık spekülasyon yaparlar - etrafta insanlar varken evin kapısını kapatır. Bazen insanlar Manuel'in evde saklandığını söyler. Benim gibi çoğu insanın bunun imkansız olduğunu düşündüğüne inanıyorum. Ancak kuşkusuz orada saklandığını düşünen pek çok kişi var; onun orada olduğundan kimsenin emin olamayacağı da kesindir.
Manuel ortaya çıktıktan üç ay sonra, onunla Mijas'ı ziyareti sırasında tanıştım. Uzun olmadığını ve saçlarının gri olduğunu buldum. Çiçek hastalığından kaynaklanan kırışıklıklar ve yara izleri, yüzdeki karmaşık bir ağa bağlanır ve üzerine bir çift meraklı göz yerleştirilir. Soluk ten rengi, otuz yıldır gökyüzünü görmemesinin görünen tek izidir. Çok uyanık ve dikkatli. Dünyanın önde gelen medyasının temsilcileri de dahil olmak üzere birçok kişi onu görmeye geldi ve o, bu af nedeniyle saklandığı yerden çıkan ilk altı kişidir. Sadece birkaç gün sonra başkalarının hayatını kaydetmesini kabul etti.
Endülüslülerle övünmeden sakince ve sakince konuşuyor. En çok siyasete, gençliğinin siyasetine, katıldığı sosyalist hareketle ilgileniyor. 1930'larda kırsal sosyalizmin (veya diğer popüler cephelerin) pek çok lideri hayatta kalamadı. Bazıları savaş alanında öldü, bazıları ise baskı sırasında öldü. Hayatta kalanlar arasında hiç kimsenin çalkantılı dönemlerde köyün yaşamını ve siyasetini Manuel kadar net hatırlayamayacağını söylemek neredeyse kesindir. Otuz yıllık sararma ve dünyadan zorla tecrit sırasında, hafızası çok iyi tutuldu ve İç Savaş öncesi hayatı ve siyaseti neredeyse hiç ıskalamadı. Birçok yönden hafızasının, ondan önceki hayattan daha gerçek olduğunu söylemek abartı olmaz. Bu anıları dinlemek, geçmişten gelen bir sesi dinlemek gibidir - hayatta kalabilecek kadar şanslı olan bir kişi, herhangi bir tarihi eserin ayrıntılı olarak tanımlayamayacağı bir şeyi hatırlar: o dönemin halk hayatı.
Yerel, ulusal ve hatta uluslararası olaylara dair ayrıntılı hatıralarıyla, bu köyde daha önce hiç duyulmamış şeyler duydum. Ancak daha önce başkalarına doğrudan sorma fırsatım olmadı. Saklandığı acılar konusunda çok çekingen davrandı: 24 saat konuştuktan sonra, saklanmanın ilk birkaç ayını nasıl geçirdiğinden bahsetti.
İki şeyden bahsettiğimizde, sesi çok heyecanlanacak: devrim sırasında arkadaşların ve yoldaşların idam edilmesi ve yerel toprak ağalarının öldürülmesi. Bu iki savunulamaz olayı hatırlamak onu üzdü. Hayat kurtarmak için elinden geleni yaptı ve bu insanların ölümlerinin onun üzerinde hala derin bir etkisi olduğu açık.
Söylediği her şey istikrarını yansıtıyor. Bir organizatör ve hakem, aynı zamanda bir lider ve arabulucudur - gençken bir grup çocuğun "lideri" idi ve asi doğası ile gençken futbol takımının hakemi olmayı seçti, bunlar sahip olduğu şeylerdir. Tür özellikler.
Manuel'in hayatını anlattığı gibi, özellikle de saklandığı dönemde Juliana'nın önemli rolü giderek daha belirgin hale gelir. Hikayenin tamamlanması için onun (ve kızının) ifadesi eklenmelidir. Manuel tereddüt etmesine rağmen karısını ikna etmeyi kabul etti. Juliana kocasından daha uzun ve ondan daha güçlü görünüyor. Kısa süre sonra köylülerin sert davranışlarına karşı önyargılı olduklarını keşfettim (bu, kocasını korumak ve otuz yıldır ailesini doyurmak zorunda kalan bir kadın için şaşırtıcı değil). Geçmişteki olayları hatırlama duyguları onu çoğu zaman dayanılmaz kılıyordu ve ağlamasına engel olamıyordu. Bu durumda Manuel'in röportajdaki arkadaşı ona rahatlık getirebilir. Ancak diğer zamanlarda, kendisi olmadığı zamanlarda açıkça daha özgür olduğunu ifade etti.
Görüşme sırasında yüzlerce soru sordum. Soru cevabı bir dereceye kadar etkileyeceği için, pozisyonum konusunda net olmalıyım. Mijas'ın yakın tarihini çok iyi biliyorum ama İspanya'nın tarihini bilmiyorum. Görüşme sırasında Manuel ve bu konuyla ilgili çalışmalar hakkında da çok şey öğrendim. Benim asıl görevim şüphesiz soruşturmalar yürütmek: Manuel, Juliana ve Maria'yı hayatlarını etkileyen tüm ayrıntıları hatırlamaya teşvik etmek. Aynı zamanda Manuel ve benim derinlemesine görüşmelerimiz olduğu için, 1930'ların siyasi coşkusu ve tartışması beni kontrol altına almaya başladı. Ancak yine de çok küçüktüm, o dönemde sadece bir çocuktum ve hiçbir kişisel deneyimim yoktu. Röportajlarımız sıklıkla sohbete dönüşüyor ve bu kitabı yavaş yavaş bu konuşmaların bulguları etrafında geliştirmeyi düşünüyorum. Hala bunun doğru bir yaklaşım olduğunu düşünüyorum çünkü röportajı "değerden bağımsız" bir şekilde yürütüyormuş gibi yapmak istemiyorum. Dikkat ettiğim konular kesinlikle iletişimimizin tonunu belirliyor, ancak bunun Manuel'in cevabını temelden değiştirmediğine inanıyorum. Sorularım ne kadar zor olursa olsun, ifade ettiği siyasi inançlara her zaman esprili ve kesin bir şekilde cevap verdi.
Bu yönü kitaba dahil etmedim çünkü tüm hikayeyi gereksiz bir şekilde karmaşıklaştıracağını düşündüm. Bu hikayenin değeri, bir kişinin yarım yüzyıllık yaşamının ve Endülüs kırsal yaşamının tarihsel anlatısının benzersiz birleşiminde yatmaktadır. Bunun yerine bazı notlar ve bölüm başlıkları ekledim - bunlar benim fikirlerim, kitabın kahramanı katılmadı, umarım bu, ulusal düzeyde anlattıkları yerel olayları netleştirmeye ve zenginleştirmeye yardımcı olur.
Bu nedenle, bu onların kitabı. İçsel tarihsel ve dramatik değerleri nedeniyle (ağırlık veya düzen açısından) ilk birkaç yıl saklanmanın ve devrim ve iç savaşın bölümünün tanımına odaklandım. Ek olarak, müdahalem kronolojik sırayı ayarlamak, gereksiz içeriği silmek ve ifadelerini olabildiğince sadık bir şekilde tercüme etmekle sınırlıydı.
Resim, Nisan 1969'da Manuel Cortez.
