O yıllarda dünyayı şok eden kadınlar
Brownings'in şok edici kaçışı bir "skandaldan" efsaneye dönüştü. Peri masallarıyla başlayıp efsanelerle mi sona erdi? Hayatının son birkaç yılında neden ruhçuluğa derinden dahil oldu?
Ömür boyu hiç evlenmedi, ama sayısız vahşi aşk şiiri yazdı. Neredeyse yüz yıldır devam eden, skandallar ve davalarla dolu bir aile şikayetinde, her zaman kahramanı o, ama her zaman yok. Kraliçe Dickinson geçmişte ve geride nasıl var oldu?
Tüm Fransız edebiyat çevresini çalkantılı yapan George Sand, farklı bir tür mü? melek? Feminizmin öncüsü mü?
Xinmin'in yeni kitabı "Three Loves: Mrs. Browning, Dickinson, and George Sang", "The Great Tangshan Earthquake" filminin orijinal yazarı Zhang Ling'in kurgusal olmayan en son eseri. Üç ünlü kadını bir romancının vizyonu ve adımlarıyla yorumluyor. Yazarın, eski evlerini ziyarete dair ilk elden resimleriyle efsanevi kaderi.
Yazar Zhang Ling
O yıllarda dünyayı şok eden kadınlar
Zhang Lingwen
Roman uzun süredir yazılıyor ve tanıdıklarımın ve arkadaşlarımın çoğu, XX Koleji'nin Çin Bölümü'nden mezun olduğumu kabul ediyor. Geçmişimi gerçekten anlayan çok az kişi beni arkadaşları ile tanıştırdıklarında Fudan Üniversitesi'nin "Yabancı Diller Bölümü" nden mezun olduğumu söyleyecektir. Şu anda, her zaman onları düzeltme zahmetine giriyorum: "yabancı dil bölümü" değil, "yabancı dil bölümü". "Dil" ve "wen" sadece kürk düzeyinde bir kelime farkı gibi görünüyor ve bununla mücadele etmek normal bir insana değmez. Ama benim için bu kelimenin ardında büyük bir kavramsal fark var. Pragmatistler bir dili kültürel geçmişinden ayırdılar ve onu basit bir emek veya ticaret aracına dönüştürdüler. "Yabancı diller," silahtır "ifadesine gerçekten katılmıyorum. Yardım edemem ama bir bebeğin rahatsız olduğu zamanki mırıldanmasına benzer bir mırıltı yapıyorum - sesim önemsiz, hatta biraz ikiyüzlü gelse bile bu benim zayıf itirazım.
Yıllar önce girdiğim konu "İngiliz ve Amerikan Dili ve Edebiyatı, Fudan Üniversitesi Yabancı Diller Bölümü" idi. Yabancı Diller Bölümü'ne girmek, en azından o zamanlar acı bir karardı. Hayır, kesin olmak gerekirse, buna karar denemez çünkü tartım sürecindeki rolüm belirleyici olmaktan uzaktır. Yabancı Diller Bölümüne kaydolmak, birçok düşüncenin çarpışmasından oluşan bir uzlaşmadır. "Kültür Devrimi" nden üç yıl sonra, hafızanın gölgesi hala bizi yakından takip ediyordu. Ebeveynlerim diğer insanların ebeveynlerinden pek de farklı değil - hepsi kendi yaşam deneyimlerinden öğrenmeyi ve felaketlerden uzak çocukları için güvenli ve istikrarlı bir yol tasarlamayı umuyorlar.
O dönemde tüm üniversite mezunları devlet güvencesi altında dağıtılırdı ve aynı çalışma çağındaki mezunların maaşlarında herhangi bir fark yoktu, dolayısıyla gelir miktarı veliler tarafından dikkate alınmazdı. Çekingen ve temkinli olan ancak hayatım boyunca bundan fayda görmeyen ebeveynlerim, tıp yapmanın en iyi seçimim olduğuna inandılar çünkü hangi yaşta olursa olsun insanlar her zaman hastalanacaklar ve doktorlar kılıcın gölgesinde hayatta kalabilirler. Her zaman itaatkâr ve itaatkârdım ama o anda ölme kararlılığımın bir izi vardı. Üniversite giriş sınavı başvuru formunda, doldurulan her boşluk Çince olmalıdır. İnatçı bir çıkmazdan sonra, iki taraf nihayet heyecan verici olmayan ama kabul edilebilir bir uzlaşma ile geldi: Tıp fakültesini veya Çin bölümünü almadım, ancak birkaç yıldır kendi kendime öğrendiğim temel İngilizceyi kullandım. Yabancı dil bölümünün kapısına çarpmak için.
Kader bana çok alay etti, bunlardan biri, geçimimi sağlamak için işitme rehabilitasyon doktoru oldum - yıllar sonra başka bir kıtada oldu.
Fudan Üniversitesi Yabancı Diller Bölümüne böyle yanlışlıkla girdim, ikinci sınıf bir eşle evlenmeye zorlanan bir kadın gibi, biraz kayıtsız. Yabancı Diller Bölümü'nde okuduğum ilk günlerde, kalbimde güçlü bir hüsran duygusu vardı - henüz başlamamış edebi rüyanın aşağılık kompleksi ve dünyayla tanışmış bir grup Şanghay sınıf arkadaşında olmaktan kaynaklanan aşağılık kompleksi. Temel dil eğitimi aşaması sona erdiğinde ve ders yavaş yavaş edebiyata doğru yöneldiğinde, ikinci öğretim yılında heyecan gerçekten alevlendi. O dönemin Yabancı Diller Bölümünde müfredat ayarları birbirine bağlı, çok detaylı ve kapsamlıdır. Mesleki İngilizce ve Amerikan edebiyatı için zorunlu ve seçmeli derslere ek olarak, eski Çin, modern Çin, felsefe ve Avrupa edebiyat tarihi dersleri vardır.Luo Yuming, Feng Huazhan, Suo Tianzhang, Ge Chuanzhu, vb., Tüm dersleri veya dersleri öğretti. öğretmen. Eşsiz öğretim tarzları hafızamda kalıcı bir iz bıraktı.
Üniversitedeyken, orijinal İngilizce bilgisi çok zayıftı.Öğrenciler, yabancı kitapçılardan satın alınan orijinal eserlerin ve edebi tarihi materyallerin yetersiz kağıt fotokopilerine (o sırada herkesin telif hakkı bilinci yoktu) ve Çince ve Batı eğitimi almış eski profesörlerin dikte ettiklerine güvenebilirlerdi. Yavaş yavaş pek çok sağır edici isimden oluşan büyük bir edebi geleneğe girdi. Chaucer, Milton, Shakespeare, Dickens, Hardy, Balzac, Hugo, Hawthorne, Whitman ... Hepsi erkek.
Bu ışıltılı isimler dizisinde kadınları aradım. Kadın isimleri daha sonra ortaya çıktı. Nadir ve birbirinden çok uzak. İngilizce deyimine karşılık geliyorlar "az ve çok arada".
Kadınların isimleri az sayıda ve çok uzak olmasına rağmen, bir kez göründüklerinde, kopyalanamayan benzersiz bir yankıya sahipler ve hemen kalbimi tuttular. Edebiyat tarihinde küçük ama derin bir çukur açtılar ve erkeklerin altın dünyasında bir çatlak vardı. Kadınlar her an düşebilir ve boşlukta boğulabilirler, bu yüzden erkeklerin dünyasında ayakta durmak için tırmanmak için çok çalışmaları gerekir, bu yüzden her türlü anekdot vardır.
Örneğin, kızını Paris'e getiren George Sang, Fransız edebiyat dünyasının yarısını erkeklerinin pantolonunun altına toplamak için bir puro ve tüy kullandı ve edebiyat dünyasının diğer yarısının kendini tükürükle boğmasına izin verdi; ve Evli bir adamla halka açık bir yerde birlikte yaşamak, böylece tüm Londra sosyal çevresi bir veba gibi önlendi, eserlerini ancak bir erkek takma adıyla yayınlayabilen George Eliot; ve hayatını geçiren her düşünceli adama muğlak övgü yazan George Eliot Yu Zhiyu hiç evlenmedi ve yaşamı boyunca herhangi bir şiir imzalamadı. Ölümünden sonra, Whitman ve Allen Poe ile "Amerikan Bülbülü" olarak eş tutulan Emily Dickinson'ı taçlandırdı; ve Kardeşinin onu merdivenlerden aşağıya taşımasına bile ihtiyaç duyan, ancak İngiliz edebiyat sahnesinde egzotik bir kaçışla tozu patlatmaya cesaret eden Elizabeth Barrett Browning ve Xu Zhimo'yu şok eden kişi. Sırayla erkek ve kadınların kollarında sıcaklık isteyen Manshufeier, sonunda yalnız öldü ...
"Çapraz Elbise" George Sand, son fotoğraf erkek giyim tarzı
Bu kadınlar, yaşadıkları süre boyunca, çoğu kötü şöhretli bir durumda, çirkin bir çevreye konuldu. Bugünün nispeten gevşek sosyal standartlarına göre bile, hala korkunç uzaylılar, ancak tarih yazdıklarına hiç şüphe yok. Erkekler tarafından yaratılan edebi geleneği miras aldılar, ancak erkeklerin bastığı yolu takip etmediler. İnsanların kaynağından çıkıp bir dalın içine girdiler. Bu dal yavaş yavaş genişledi, yavaş yavaş uzaklaştı ve nihayet kaynağı yansıtan başka bir nehir haline geldi. Bu dal dünya edebiyat tarihi haritasından silinirse, nehir artık bir nehir olmayacak, en azından tam bir nehir olmayacak.
Bu kadın yazarların duygusal deneyimlerine olan ilgimin, onların edebi değerlerini keşfetme arzumu çok aştığını kabul etmeliyim. Onlarca yıl önce dedikodu ruhum için hiçbir utanç ve pişmanlığım yok. Beni onların zihinlerine ve zihinlerine adım atmaya iten şey onların duygusal hayatının peşindeydi. Aslında edebiyat dünyasına erkeklerin hakim olduğu dünyada, bir kadının edebi yeteneğinin erkekleri geçip başka bir yol bulması imkansızdır.
Kadınların edebi tarihini kadın-erkek ilişkisinin tarihi olarak tanımlamak, kaba, zalim ve utanç verici olmasına rağmen, gerçeğin kendisinden çok uzak değildir. Beyinlerini ve bedenlerini aynı zamanda erkeklerin dünyasıyla bilgelik ve cesaret dolu oyunlar oynamak için kullanırlar. Erkeklerin yetenekleriyle uyarılırlar ve aynı zamanda yeteneklerini erkekleri teşvik etmek için kullanırlar; erkek bedenleri tarafından fethedilirler ve aynı zamanda bedenlerini erkekleri fethetmek için kullanırlar; erkeklerin egemen olduğu edebi dünya tarafından bastırılırlar ve ayrıca erkeklerin prestijini ve statüsünü de kullanırlar. Adamın takma adı sessizce parçalanan ve yeniden şekillendirilen erkeklerin dünyasına girdi. Bu kadınları İngiliz romancı ve eleştirmen Pletchett'in George Sand'i tanımladığı bir cümleyle özetlemek gerekirse, hepsi "düşünen koynudur". Onlarla birlikte edebiyat onlarsız zamana dönemez, her şey farklıdır.
Erkeklerle kumar oynama sürecinde kitabı yazan kadın kendi sesini, sevgisini, arzusunu, edebi, sosyal ve politikasını yarattı.
Yazılarına pervasızca yoksulluk ve adaletsizlik, cinsiyet eşitsizliği, köle ticareti, savaş, bağımsızlık vb. Gibi sosyal konulara içgörü ekleyerek, genellikle erkek olan konuları böldüler. Erkekler bir gecede uyandılar ve aniden her zaman düşündükleri kadınların vazolar ve süs eşyaları olduğunu anladılar, şiirlerin kafiye ve roman pasajları hakkında biraz bilgi sahibi olmanın yanı sıra mantık ve felsefeyi de biliyorlardı. Bir erkeğin ruh hali çok karmaşıktır - şok, şüphe, hayranlık, kıskançlık, nefret, küçümseme ... her türlü duygu karışık ve karışıktır. Rüyadan uyandıktan sonra erkekler hızla ayrıldı, bazıları kadınların en sadık müttefikleri oldu, bazıları kadınların en sadık düşmanı oldu ve bazıları durumun gelişimini soğukkanlılıkla izledi. Farklılaşma süreci çok uzun ve bu güne kadar devam ediyor.
Bu edebi kadınların merakı, yüreklerindeki gerçeği görmek için hayatlarında bir boşluk bırakma arzumu tetikledi. Bu arzu uzun zamandır ortalıkta dolaşıyordu, ancak nedense onu harekete geçirmek yavaştı. Tam zamanlı bir işitme rehabilitasyon doktoru olarak kariyerimi bırakıp zamanın kontrolünü ele geçirdim ve ancak o zaman yavaş yavaş onların yaşam yörüngelerini keşfetmek için uzun bir yolculuğa başladım.
Yolculuk George Sand, Emily Dickinson ve Bayan Browning ile başladı. Bu kitabı yazmadan önce, Fransa'daki Noang, İtalya'daki Floransa ve ABD Massachusetts'teki Emherst gibi eski ikametgahlarına özel bir gezi yaptım. Yatak odalarındaki pencerenin yanında durdum, önceki bakış açılarını ödünç alarak ve dünyayı onların gözlerinde hayal ettim.
Eski evlerinde, yaşam deneyimlerinin kayıtlarında bir gerçek bulduğuma şaşırdım: Okyanusun ötesindeki kadınların hayatları boyunca tanışma şansı olabilir , Belki hiç, ama hepsi birbirlerinin varlığını biliyorlar ve kalplerinde gizli bir sempati var. Bayan Browning eskiden kırılgandı, ölümcül bir zatürre riski taşıyordu ve George Sand'ı bulmak için soğukta Paris'in ortalarına doğru yolculuk etti; Emily Dickinson'ın yatak odasının duvarındaki tek süs Browning'di Bayan ve George Eliot'un portreleri ... Daha önce birbirlerini hiç tanımayanlar, birbirlerine bakarken dünyanın gözünden birbirlerini dost olarak tanıdılar. Erkeklerin dünyasında, az sayıda ama sadık müttefiktirler.
Eski konutlarının toplanması sırasında mezarlıklarını ziyaret ettim ve gizli sözlerimi tabutlarına veya mezar taşlarına bıraktım, bazen bir kağıt parçası, bazen bir taş. Bu dünyada bıraktıkları eski harabeler ilham kaynağımı havada süzülürken düşürdü. Mezar taşlarının önünde dururken ruhlarına dokunduğumu hissettim. Bugünün dünyasında nasıl hayatta kalacaklarını merak ediyorum. Biraz daha mı kolay? Yoksa daha mı zor? Aslında acı ve zorluklar karşılaştırılamaz. Geçmiş yaşamlar, geçmiş yaşamın iğrençliğine, aşağılanmasına, sıkı çalışmasına ve ihtişamına sahiptir ve bu yaşamda şimdiki zaman vardır. Daha sonraki nesillerdeki biri bu dünyada kadın yazmayı düşünecekse, bu dünyadaki kadınları yazmak için mezar taşına bir taş koymak, tıpkı daha önceki yaşamlarda kadınlara yazdığım gibi çok abartılı.
Mezarlıklarından ayrılırken, yolumun devam edeceğini ve Manshfield, George Eliot, Virginia Woolf ve Jane Austen gibi kadın yazarların hayatlarına gireceğim. Önümüzdeki günlerde notumu ve taşımı da mezar taşlarına koyacağım.
Belki benim kitabım da vardır - onlar hakkında bir kitap.
Zhang Ling
16 Ekim 2019
