"Golden Romance": Bu "Zuo Zongtang Chicken" tabağı, sonuçta bir Çin yemeği değil
Hollywood bu yıl sadece bir kara at filmi seçerse, 15 Ağustos'ta Amerika Birleşik Devletleri'nde yayınlanan "Çılgın Zengin Asyalılar" olmayı hak ediyor. Romantik komedilerde ilk sıralarda yer alan IMDB'nin ortalama puanı 7,3 olmakla kalmıyor, "Rotten Tomatoes" da% 92 profesyonel reytinge sahip. Daha da önemlisi, gişe patladı: Sadece 30 milyon ABD doları yatırımla, Çin pazarının katkıda bulunacağı en az on milyon ABD doları sayılmadan, 240 milyon dolarlık gişe hasılatı elde etti. Film 30 Kasım'da Çin'de gösterime girdi.
Pek çok Çinli Amerikalıyı, hatta yerel Amerikalı film hayranlarını bile şaşırtan şey, bu filmdeki neredeyse standart bir Avrupalı ve Amerikalı yüzün görünmez olması, kahramandan destekleyici role kadar hepsinin Asyalı yüzler olmasıdır. Birçoğu İngiliz ve Asyalı karışık ırklı aktörler olsa da, "yabancı film" izlemeye alışkın olmayan Amerikalı izleyiciler için hepsi hala yabancı yapımlar. Bununla birlikte, filmin tamamı beklenmedik bir şekilde Amerikalı izleyicilerin zevkine uyuyor.
Bu insanların içini çekiyor, Asya'nın kültürel etkisindeki genel artışın bir yansıması mı? Yoksa kendini tanıtmaya alışkın beyaz Amerikalıların Asyalılarla alay etmesi mi? Çılgın kelimesi övgüden daha aşağılayıcı görünüyor, bu da insanları "zengin ve istekli" nin zengin ikinci neslinin okyanusun diğer yakasından utanıp utanmadığını merak ettiriyor?
Bu arada, Crazy burada "deli" ye çevrildi, bu da asıl niyetle tutarsız görünüyor. Crazy Rich, "zengin zengin" ve "patlayacak kadar zengin" anlamlarına sahiptir. "Altın Romantizm" e çevrilmiştir.Çok romantik olmasına rağmen, edebi çevirinin "çılgın" olarak neden olduğu kültürel yanlış anlamaları önleyebilir.
Hong Kong'un çevrilmiş başlığı standart bir Hong Kong tarzıdır ve bu da Çılgınlığın açıklanamamasını önler.
Videoyu izledikten sonra, yukarıdaki endişelerin endişelenmek için çok fazla olduğunu fark ettim. Bu, Asyalıları şeytanlaştırmak için herhangi bir kasıtlı abartı olmaksızın, ırkla ilgili konularda son derece "politik olarak doğru" bir film. O kadar istikrarlı ki, kültürel farklılıklarla ilgili neredeyse hiç gülme yok - dikkatli olmazsanız "kültürel ayrımcılık" haline gelebilecek tuzaklardan tamamen kaçınıyor ve filmin genel komedisi bile zayıf. Tabii ki, az çok komedi rolleri var. Bu canlı hazineler dünyanın her yerinde bulunur ve Asyalılar için ironik olarak görülmeyecekler.
Filmin öyküsü, bir kadın ABC (Çinli-Amerikalı) profesör ve zengin bir ikinci nesil erkek arkadaşın, süreç boyunca Asyalı zengin aile tarafından tanınmaya çalışarak bir arkadaşının düğününe katılmak üzere Singapur'a dönme çabalarını anlatıyor. Asyalı izleyicilerin gözünde bu rutin uzun zamandır binlerce kez gerçekleştirildi. Ulusal drama, Kore draması, Japon draması, hatta Hint draması ve Tayland draması olsun, "zengin kayınvalideye karşı savaşan fakir kızlar" halkın en popüler komplolarıdır. Kayınvalidenin geline karşı acımasız ve insanlık dışı zihinsel sıkışması, eşler ve eşler arasındaki çatışma, zenginler arasında miras için savaşma komplosu veya ailenin nihayet uyanıp ağladığı uzlaşma sahnesi, seyirciyi hangi aşamaya getirebilir. İzlemek büyüleyici, özellikle orta yaşlı kadınların favorisi - herhangi bir derogasyon yok, ancak yaş grupları "kayınvalideler" oluyor. Teyzeler bu tür dramalara karşı daha empati kuruyor ve onları televizyonda izliyor. Son 20-30 yıldaki kan ve gözyaşı geçmişime.
Michelle Yeoh'un canlandırdığı kayınvalide şimdiden sevimli güzelliğin bir modeli, tüm filmdeki en güçlü stil, belki de TVB'nin dev dramasını izleyen tek aktör olduğu için.
Aksine, Amerikan romantik komedilerinde birçok "Külkedisi" Pan Gaozhi hikayesi olmasına rağmen, aile baskısı daha az yaygındır - muhtemelen çoğu Amerikalı evlenmiş ve ebeveynlerinden ayrılmış olduğu için. Bununla birlikte, fakir bir çocuk zengin bir kıza girerse, kaçınılmaz olarak birbirlerinin ebeveynleriyle daha çok ilgilenmek zorunda kalacaktır - "Düğün Gururu" gibi. Amerikalılar için "Golden Romance" ın hikayesi, gişe rekorları kıran bir filmin taslağı haline gelmek için en uygun olan "oldukça yaygın gibi görünüyor ama biraz yeni" bir hikaye hakkında. Örneğin, "Hamlet" "Aslan Kral" olduğunda, hemen tuhaf ve tanıdık bir yenilik ortaya çıkar. Asya etnik grubu çoğu Amerikalı için çok kapalı bir kültür sistemidir.Kibar ama anlaşılması zor.Yabancıların bu çembere sıkışmak istediği aşikar ve dışarıdan gelenlerin bu çevreye sıkışması için pek çok zorluk olduğu aşikar, bu yüzden aşıklara birbirlerini sevdirecekler. Çok fazla direnç ekleyin. Ancak Asyalı izleyiciler için filmin çelişkileri kültürel açıdan gerçekçi bir temele sahip olsa da olay örgüsü çatışmaları görmeye alıştığımız kayınvalide dizilerinden çok daha az yoğun, sadece hafif bir salata.
Filmin genel sabit tonunda, karakterlerin ele alınması, abartıdan titizlikle vazgeçildiğini gösteren bir gerçekçilik duygusu yarattı. Örneğin, zenginler başlangıçta servetlerini gösterip bir otel satın aldıklarında, sadece yemek yemiyorlar ve yapacak hiçbir şeyleri yok, otelin kötü yönetimine misilleme yapıyorlar, bu da insanların gururlu Asyalıları hissetmesine neden olabilir. Ya da belki Michelle Yeoh'un canlandırdığı kayınvalide, tüm film gelecekteki kayınvalideyi neredeyse hiç azarlamadı.Ancak, ne zaman mutfakta buluşup bulaşıkları deneseler ya da kafalarının diğer yarısına basmak için merdiven boşluğunda yürüseler de, her zaman aşırı uçtular. İnce duruş kişinin gücünü ve tatminsizliğini gösterir - bu "oyunlar" iyi dramalardır, belki önemsizdir, ancak görülebilirler ve aynı zamanda daha acımasızdırlar ve gerçek zengini insanlar özgür olmayacaktır. Fakirlere eğlenmek için kasıtlı olarak işkence ediyorlar, sadece yüzeyde kibarlar, ama aslında aşağı bakıyorlar.
Bu Asyalı yüzler çoğu zaman İngilizce konuşmuyorsa - bu en ilginç kısımdır ve bazen Çince konuşurlarsa daha rahatsız olur - bu ince çizgiler Asyalı izleyicilerin anlaması ve kabul etmek.
Güzel ve görkemli sahne tasarımı, gerçekçi olsun ya da olmasın, filmin övgüsünün önemli bir parçası. Örneğin, bu iyi ve etkileyici bir "pirinç tarlası düğünü" gibi görünüyor.
Öte yandan, algılanamayan kültürel arka plan kaçınılmaz olarak çok fazla şey yaratır, Asyalı izleyiciler neyin rahatsız olduğunu bir bakışta görebilirler. Çin yemeklerinde görünmesi pek olası olmayan bu malzemeler, Amerikalı izleyicilerin oldukça ilginç bulduğu yenilikçi noktalardır.
Örneğin, Amerikalı Eleştirmenlerin gözünde, filmin muhteşem sahneleri, yemekleri ve müziği, ABC yönetmeni Zhu Haowei'nin romantik aşk temalarına çok uygun olan önceki müzik şarkısı ve dans filmi "Dancing My Life" ın etkisine benzer şekilde güçlü bir görsel etki hissine sahiptir. Ancak Çince'de "Bana bir öpücük ver" veya "Here you come again" kelimelerini dinlediğimde, sözler olay örgüsünü desteklese de, Şangay ve Hong Kong'da popüler olan bu tür bir dans salonu şarkısı cazlı olsa bile imkansız. Bugün zengin ailelerin bir araya gelmesinde çalan parti müziği mi? Dahası, zenginlerin veya Ming Hanedanlığının kişisel tasarımı, bir liman açmak için okyanusları aşarak Singapur'a gitti, zamanlama ve zevk ne olursa olsun, biraz fazla abartılı görünüyor.
Çinli caz şarkıcısı Chen Yinxi, oldukça belirgin olan birçok orijinal eski şarkı söyledi.
Benzer şekilde, Çinli ailelerin mutlu yapısal ilişkilerini ima etmek için köfte yapmak, muhtemelen Amerikalıların festival sırasında Çinlilerin köfte yaptığını görmeye alışkın oldukları ve Nanyang halkının gelişmiş zevkine daha uygun olan wontonlar, yapışkan pirinç topları ve Kanton içecekleri olduğunu bilmediklerinden kaynaklanıyor. Gıda. Dahası, eski günlerde sadece fakirler belirli bir psikolojik doyum elde etmek için "bir öğün köfte yerdi". Gerçekten zengin olanlar için ayrıca nefis dolgularla Kanton usulü buharda pişmiş köfte yerler. İyi olan bir köfte ve kasede köfte bile yapar. Çorba nerede? Aile üyelerinin günlerinde balık ve et olmalı, bu sahne ve TVB'nin uzun ömürlü erişte veya yulaf lapası kasesi olan günlük yemek, ekrandaki zenginler için gerçek hafif yemek standardıdır. Özellikle yulaf lapası, "Genellikle çok büyük balık ve et yiyorum, bu yüzden bugün hafif yemek istiyorum" şeklindeki zengin ruh halini de ima ediyor. Amerikalıların bu yiyeceklere gösterilen ince ilgiyi anlamalarının zor olduğu tahmin ediliyor.
Yaşlı kadın müstakbel torununun sahnesini gördüğünde, gerçekten yemek yemek istiyorsa, "aile birleşimini" sembolize eden yapışkan pirinç topları yemelidir. Elbette "Lianzi Geng" daha da iyi. Çinliler anlamı anlayabilir.
Sonunda, gelininin mahjong salonunda kayınvalidesine gösteriş yaptığı sahne daha da inceliklidir. "Oyun teorisini anlayan" bu kadın profesör, yüksek bir IQ'ya sahip olduğunu ve aile üyeleri ile kişiler arası seçimler arasındaki oyun ilişkisini ima etmek için mahjong galibiyet veya kayıplarını kullanabileceğini kanıtlasa da, bir ABC olarak "böyle mahjong oynayacağını" anlamayabilir. Kayınpederim kazandıktan sonra, elini kasıtlı olarak verdiğini göstermek zorunda.Çin aile ilişkilerini iyi idare edemediği ve gerçekten çok kışkırtıcı olan kişilerarası bir kaybeden olduğu açık. Kağıt oynayabilen bir usta, kasıtlı olarak kaybeden Wang Xifeng'di ve Jia'nın annesini mutlu etmeye isteksizmiş gibi davranmak zorunda kaldı. Doğru ya da yanlış uzun süre başkalarını memnun ederdi. Gerçek bir bakış açısına göre, kahramanın davranışları kendine olan saygısını kazandı, ancak tıpkı kayınvalidesinin dediği gibi, zenginliğin önemini anlamadığını ve geleceğini gerçekten kaybedeceğini doğruladı.
Bu sorunlar telaş olabilir ama filmin biraz "tuhaf" görünmesinin nedeni bunlar. Kültürel arka plan farkı altında, aynı duygu Amerikalıların heyecanı izlemesini sağlayabilir, ancak Çin halkının bunu görmesini sağlayabilir. Temelde, "Golden Romance" Kuzey Amerikalı izleyicileri hedefleyen romantik bir dram ve başlangıçta bu sağlam kültürel geçmişleri incelemek istemedim. Çin yemeğine alışkın olanlarımız için, eğer doğru değilse, "Tso Zongtang Chicken" gibi kızarmış tavuk kanadı yeni ve ilginç sayılabilir. Ancak sonuçta Çin yemeği değil.
