Salgınla yüzleşen Boccaccio neden yasaklı aşk kitabı "Decameron" u yarattı?
Yazar | Wang Qingjia
(Changjiang Kürsüsü Profesörü, Tarih Bölümü, Pekin Üniversitesi, Profesör, Tarih Bölümü, Rowan Üniversitesi, ABD)
2019'daki Yeni Yılın hemen ardından, yeni taç pnömonisi, her zaman akılda tutulan tüm Çinliler için yaşamı tehdit eden bir olay haline geldi. Wuhan'da şehrin kapatılması ve ülkenin yasaklanmasının ardından birçok kişi evde salgın hakkında yazıp duygularını paylaştı, aralarında Fransız yazar Albert Camus'un "Veba" adlı kitabından çokça bahsetti. Bu kitabı salgının şiddetli hali altında okumak gerçekten empatiktir, çünkü "Veba" bir roman olmasına rağmen, "hatırlamak" amacıyla 19. yüzyılın ortalarında Cezayir'in Oran kentinde bir sahneyi tasvir etmek için gerçeğe yakın fırça darbeleri kullanıyor. veba. Camus, varoluşsal felsefi düşüncesini, büyük bir felaket anında insanlığın nasıl çeşitli seçimler yaptığını açıklayarak açıkladı.
İnsanlık tarihinin evriminde veba her zaman insanları takip etmiştir. Avrupa tarihinde çok sayıda salgın yaşandı ve 14. yüzyılda meydana gelen "Kara Ölüm" daha da akılda kalıcı. Bu nedenle Batılı yazarların veba hakkında yazdıkları sadece Camus Veba değildir. Örneğin, "Kara Ölüm" yaygınlaştığında, Batı edebiyat tarihinde bir başyapıt olan İtalyan yazar Giovanni Boccaccio'nun Decameron'u vardı. Bu kitabın yazı arka planı, en azından yazarın kendi hesabına göre, "Kara Ölüm" ün meydana geldiği yüzyıldır.
Boccaccio, salgını önlemek için bir dağ köyünde saklanan yedi kadın ve üç erkekten bahsediyordu. Zaman öldürmek için herkes on gününü hikâye anlatarak geçirdi, bu yüzden kitabın adı olarak onu seçtiler. Edebiyat tarihi üzerine bir araştırmam yok, ancak Decameron ve Veba arasındaki vebayı anlatan iki şaheseri karşılaştırdığımda, ilkinin ikincisi üzerinde önemli bir etkisi olduğunu hissediyorum. Basit bir örnek, her iki yazarın da tuhaf ve tuhafın kaderini tanımlaması ve yakınıyor olması ve veba sırasında canlı ve canlı bir şekilde performans göstermeleridir. Olay örgüsü yapısı açısından Camus tam tersini yapıyor gibi görünüyor. "Veba" kasıtlı olarak kadınlar hakkında yazmazken "Decameron" kadın kahramanı olarak kullanıyor. Bu yaklaşım aynı zamanda Boccaccio'nun onun üzerindeki etkisini de yansıtabilir. Çin'deki COVID-19 salgını sırasında Boccaccionun Decameron'unu hatırladım ve tekrar buldum ve okumaya başladım.
Boccaccio tarafından "Decameron" (İtalyanca), Wang Yongnian tarafından çevrildi, Halkın Edebiyatı Yayınevi, Nisan 2015
Veba geldi ve "insan yapımı" bir cennete kaçtı
"The Veba" nın aksine, "Decameron" un içeriği, kitabın ilk bölümdeki yazımının nedeni dışında, vebanın insan davranışını nasıl etkilediğine neredeyse hiç değinmiyor. Boccaccio, vebanın ortaya çıkışını bir fırsat olarak kullanmış gibi görünüyor: Ünlü Arap edebiyatı "Bir Bin Bir Gece" ve Pu Songling'in "Yalnız Bir Stüdyodan Garip Masallar" yazması gibi, gelirinin hikayeleri güldü, lanetlendi ve her şeyi vardı, meraklı ve roman gibi görünüyordu. asıl amaç. Stili de rahat ve şaka yapıyor ve veba altındaki zor hayatı ve acı verici tepkiyi kasıtlı olarak tartışmıyor. Birkaç makale okuduktan sonra onu yere bıraktım.
Şubat ayından bu yana virüs Çin ve Asya'nın dışına çıktı ve dünya çapında geniş çapta yayıldı. Mart ayından sonra, Amerika Birleşik Devletleri'nin benim bulunduğum doğu kısmı hızla salgının merkez üssü oldu. Enfeksiyon ve ölümlerin sayısı keskin bir şekilde arttı. Şimdiye kadar iyileşme için bir dönüm noktası görmedik. Okullar ve kütüphaneler kapalı, kapalı kapılar ardında kalıyorum.Salgını ve insanların tepkisini anlamak için her zaman çeşitli kanalları kullanıyorum.Bazen üzgün, bazen üzgün, bazen mutlu ve moralli, duygusal dalgalanmalar karışık olarak tanımlanabilir ve birçok duygum var. Böylesine karmaşık bir ruh haliyle, Decameron'u tekrar okumak, birden Boccaccio'nun tedavisi hakkında farklı bir duygu hissetti.
Giovanni Boccaccio (1313-1375), İtalyan Rönesans hareketinin temsilcisi, hümanist yazar, "Decameron", "Filo Colo", "Teseida" ve benzerlerinin yazarı.
Birincisi, daha önce de belirtildiği gibi, Camus gibi, Boccaccio'nun yazıları vebanın nasıl beklenmedik bir şekilde geldiğini ve insanları nasıl hazırlıksız yakaladığını vurguluyor. Bu aynı zamanda yeni koronavirüs için de geçerli. Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ülkeler, salgının hızla yayılması için psikolojik hazırlıktan yoksundur. Boccaccio kitabın başında şöyle yazıyordu: "İtalya'nın en güzel şehri olan olağanüstü Floransa'da bereketli 1348 yılda korkunç bir veba vardı. Bunun gök cisimlerinin ve yıldızların etkisinden kaynaklandığını bilmiyorum. Bunun nedeni, pek çok adaletsiz eylemde bulunduğumuz ve Tanrı'nın dünyayı kızdırması ve cezalandırmasıdır. " 21. yüzyılda, bilim geliştiğinde, çoğu insan virüsü doğal olarak Tanrı'nın cezası olarak görmeyecek, ancak tıp camiası bu virüsün temel nedeni konusunda hala bir fikir birliğine sahip değil. Ve geleneksel Çin düşüncesini izlersek ve "cenneti" doğal dünyanın bir temsilcisi olarak görürsek, o zaman temelde insanların kendini beğenmişliğinin, doğaya ve diğer canlılara karşı iddialı, keyfi tutumlarının ve davranışlarının bu sefer olması gerektiğini varsayabiliriz. Virüs salgınının nihai nedeni.
Boccaccio'nun vebanın yayılmasıyla ilgili açıklaması da utanç verici ve onun gerçekliği ve imajı için iç çekmem gerekiyor. "Veba o kadar şiddetli geldi ki sağlıklı insanlar hastalara dokundukları sürece hastalığa yakalanabilir." Şöyle anlatmaya devam etti: "Daha ciddi olan şey, sağlıklı insanların hastalarla konuşmaktan veya onlarla temastan hastalanacağını ve hastaların çoğunun öleceğini, hastanın giydiği giysilere veya kullanılmış eşyalara dokundukları sürece onlar da hastalanacaklarıdır." Bu sefer yeni koroner pnömoninin yayılması ne kadar benzer!
Vebanın insan toplumuna yönelik ani saldırısına nasıl cevap vermeliyiz? Camus bir romancı olmasına rağmen, zararını "nota" tarzında tanımlamayı seçer. Ancak Boccaccio benzersizdir. Yaygın vebayı anlattıktan sonra kalemini değiştirdi ve okuyuculara "suni" bir cenneti anlattı: yakışıklı erkekler ve güzel kadınlar güzel bir yer seçtiler, burada yiyecek ve giyecek konusunda endişeleri yoktu, eğlendiler, eğlenmek için hikayeler anlattılar ve söyledikleri Hikaye esas olarak her türlü sevgi ve sevgiye dayanıyor ve bu, insanların o dönemde yaşadıkları felaketle hiçbir ilgisi yok gibi görünüyor.
1971'de Pierre Paul Pasolini'nin yönettiği "Decameron" filminin afişi.
Sadece büyük bir felaketle karşılaştığınızda aşka takıntılı hale gelebilirsiniz
Decameron on bölümden oluşuyor, on kadın ve erkeğin çerçeve olarak villaya sığınması on gün sürüyor.Günde bir bölüm anlattıkları hikayeleri kaydediyor. İlk bölüm haricinde, neredeyse hepsine erkekler ve kadınlar arasındaki aşk hakimdir (görünüşe göre aynı cinsiyetten sevginin yazıldığı tek bir yer var). Bu aşk hikayeleri, erkek ve kadın aşıkların sevgiyi kazanmak ve elde etmek için (bencil arzuların doyumu dahil) gösterdiği çeşitli çabaları yansıtan farklı neşe, öfke, keder ve neşe sonlarına sahiptir ve ayrıca insanları etik dışı hissettiren davranışlar da vardır. Önceki araştırmalar, Boccaccionun kitabının bir zamanlar "yasaklanmış kitap" olarak kabul edildiğini ve değerinin, Rönesans'ın önemli bir yazarı olarak yaşamın ve insan doğasının çeşitli yönleri hakkında yazmış olmasından kaynaklandığını belirtmiştir. Karmaşıklık - İnsan, hem asil hem de cesur bir karaktere sahiptir, ancak aynı zamanda o dönemde ortaya çıkmaya başlayan bireyselliği gösteren korkaklık ve bencillik gibi çeşitli eksikliklere sahiptir.
Eski bir Çin atasözü vardır: Büyük üzüntü sevinç gibidir ve büyük bilgelik aptallık gibidir. Boccaccio'nun salgın zamanında aşk temasıyla yazdığı, aşkı öven, insanların aşk için gösterdiği çaba ve neşe hakkında yazmasından nefret ediyorum ki bu, bu deyimin ardındaki derin anlamın bir tasviri. Kitaplarında anlattığı aşk hikayeleri çoğu zaman sağduyuyu aşıyor ve sınıfları aşıyor, bazı sonlar ideal olmasa da, hatta eğlenceli olmasa da çoğu "aşıklar nihayet evleniyor" ki bu herkes için mutlu bir sonuçtur. Örneğin, Boccaccio, "Sevginin gücü, direnebileceğimiz bir şey değildir" dedi. Başka bir yerde, asil statüsüne bakılmaksızın sevgilisine aşık olmakta ısrar eden bir kadını anlattı. Kardeşleri ona güldü ve yanıtı: "İyi kardeşim, ne dediğini biliyorum, ama ben bir insanla evliyim. Ben serveti olmayan bir adama sahip olmaktansa serveti olmayan bir adama sahip olmayı tercih ederim."
Boccaccio'nun anlattığı aşk takıntısı ancak insanlık büyük bir felaketle karşılaştığında yaşanabilir. Bu sefer yeni taç pnömoni virüsü saldırısı, insanlar çok fazla yaşam ve ölüm gördü. Ama bu büyük şefkatler büyük sevgi gösteriyor. Örneğin, ABD, New York'un bir bölgesindeki bir okulun müdür yardımcısı sadece 42 yaşındaydı, ancak yeni taç zatürreye yakalandı ve günlerce mücadele ettikten sonra nihayet öldü. CNN sunucusu, karısıyla röportaj yaptı ve karısı, kocası o sırada bilinçsiz olmasına rağmen, ölürken cep telefonunun Facetime aracılığıyla kocasına olan derin sevgisini nasıl ifade ettiğini anlattı. Duygusal itirafı, televizyon sunucusunun ağlamasına ve boğulmasına neden oldu. Çin'in salgınla mücadele sürecinde, benzer aşk ifadeleri de her yerde. Li Wenliangın ebeveynleriyle TV röportajlarını izlerken, Chang Kainin intihar notunu ailesine okurken ve kocası Liu Zhimingin cenaze arabasını kovalayan baş hemşire Cai Lipingi izlerken, büyük aşklarını gösteren kaç kişi ağladı Derinden etkilendim.
Yazarın sözde "büyük aşk" ifadesi, geçmişten geçmiş ve yaşam ve ölüm anında her şeyi affeden ve sadece sevginin her şeyi geçersiz kılmasına izin veren insanlar arasındaki ilişkiye atıfta bulunuyor. Hepimiz biliyoruz ki, aile, akrabalar ve sevdikler her zaman uyum içinde değildir, ancak genellikle kavgalar ve çatışmalar vardır. Ancak salgının saldırısı altında, sevilen kişi aniden öldüğünde ve yakınlarına veda ettiğinde, yaşayanlar için en önemli şeyin henüz ifade etmedikleri derin sevgiyi onlara göstermek olduğu anlaşılıyor. Amerika Birleşik Devletleri'nde, annesi yeni koroner pnömoniden ölmek üzere olan bir kadın var. Televizyon muhabirlerine anne ve kızı arasında her zaman bir uyumsuzluk olduğunu söyledi ve özellikle annesi ölürken annesine hemşirenin özel telefonunu kullanarak anlayışını ve özür dileyebildiğini hissettiğini söyledi. Aynı zamanda annesinden af diledi. Dileğini yerine getirdiği ve annesinin pişmanlıkla ölmesine izin vermediği için hemşireye çok minnettar oldu. Yazar, Boccaccio'nun salgınla karşı karşıya kaldığında kitabın teması olarak aşkı seçtiğinde, yaşamı derinlemesine anladığını göstermenin yeterli olduğuna inanıyor.
Kilisenin ikiyüzlülüğünü ve çirkinliğini ifşa etmek ve hicvetmek
Günümüzde Decameron'u okumanın değeri, vebada insanların gösterdiği sevgiyi görmenin yanı sıra kitapta ifade edilen nefreti de görmelidir. Bu, Boccaccio'nun hicvi ve yalanlara, aldatmacalara, ikiyüzlülüğe ve diğer çirkin eylemlere maruz kalmasıdır ve kitapta bu eylemleri gerçekleştirenler, vaftiz babaları, yargıçlar ve keşişler gibi neredeyse tüm iktidardaki üst sınıf insanlardır. Kibar, yüzeysel olarak çekici, üstün, emir veren ve sıradan insanların kurtarıcıları gibi davranıyorlar, ancak gerçekte erkekler soyuyor ve fahişeler, bir şeyleri yapma yetenekleri olarak her şeyi kötü yapıyor, aldatıyor ve yalan söylüyorlar ve halkın çıkarlarını umursamıyorlar. Boccaccio, kitapta açıkça şöyle yazdı: "Anlatmak istediğim hikaye, bize her zaman zorbalık edenleri, yani rahipleri ve rahipleri, yani rahipleri ve rahipleri açığa çıkarmaktır. Haçlılar gibi dindarlar. Eşlerimize ve kızlarımıza ismen saldırdılar ve baskı altına girdiklerinde, sanki harika bir iş yapmışlar gibi bunu unuturlardı. "
Onun yazılarında, kiliseye katılanların çoğu ilk etapta utanmaz, sadece kendi kazançları ve arzuları için rahip olurlar, ancak doğaları değişmeden kalır. Örneğin bir hikâyede zina yapan kişinin cüppesini giydiği, ama yine de bir kadını imrendiği söylenir ve kadın onu reddettiğinde aslında utanmadan şöyle dedi: "Madam, eğer bu cübbeyi çıkarırsam ... - Daha kolay olamazdı. Ben rahip değilim, ama her insan gibi. " Bir başka utanmaz kişinin de bir cüppe giydiği, "aniden hırsız, düzenbaz, yalancı ve katilden olağanüstü bir misyonere dönüştüğü" ve "herkesten daha dindar" göründüğü benzer bir hikaye var. Daha sonra rahip oldu. Boccaccio, onu çok canlı bir şekilde tanımladı: "Kürsüde vaaz verirken, çok sayıda dinleyici varsa, acı acı ağlayarak İsa'nın çarmıha gerilmesinden bahsedecektir, çünkü istediği zaman ağlayabilir ve fazla çaba gerektirmez."
Kitaptaki en ironik hikaye, Paris'te Yahudi bir işadamı olan Abraham'ın yakın arkadaşı olan ve Yahudiliği terk edip Katolikliğe dönmesini ümit eden dindar bir Katolik iş adamı olmasıdır. İbrahim, inandırıcı olduğunu görmek istediğini ve Katolikliğin iç hikayesini gözlemlemek için Roma'ya gittiğini söyledi. Bu, arkadaşını utandırdı, çünkü İbrahim oraya gidip Katolik Kilisesi'nin yozlaşmış uygulamalarını derinlemesine anlasaydı, kesinlikle din değiştirmeyeceğini biliyordu. İbrahim Roma'ya gitti ve papanın, kardinallerin ve diğer din adamlarının eylemlerini gördükten sonra arkadaşlarına şöyle dedi: Orada herhangi bir kutsal, dindar, hayırsever, örnek bir yaşam görmedim veya bir rahip çağırmadım. İnsanlar. Her yerde gördüğüm tek şey fuhuş, açgözlülük, oburluk, dolandırıcılık, kıskançlık, kibir ... böylece bunun kutsal bir yatak değil, günah kaynağı olduğunu hissediyorum. " Fakat İbrahim'in son kararı arkadaşlarını büyük bir sürpriz yaptı, çünkü Yahudiliği bıraktı, Katolikliğe katıldı ve "daha sonra saygı duyulan iyi bir adam" oldu.
"Decameron" daki Boccaccio'nun bu tasvirleri kemiklerine derinlemesine işlemiş ve sevgisini ve nefretini açıkça ifade etmiştir. Ve vebanın yaygın olduğu bir zamanda bu üst sınıf insanların skandallarını ifşa etti ve kırbaçladı. Çünkü virüsün tüm dünyada yayıldığı şu anda, sadece dünyanın sevgisine ve sevgisine şahit olmadık, birçok yalan, kibir, sahtekarlık, anlamsız ve yanlış davranışları da gördük. İkincisi, tüm insanlık için salgına karşı mücadeleyi kötüye kullanmaya yardımcı oldu ve engelledi. Yazar, Boccaccio'nun kitabının bu olağanüstü dönemde okunmaya değer olduğunu düşünüyor.
5 Nisan 2020'de salgının tuzağına düşen ABD'nin New Jersey kentinde yazıldı.
Wang Qingjia tarafından yazıldı.
Xu Wei'yi Düzenle
Düzeltme Liu Jun
