Jüpiter'i tutuşturmak mı? İnsanlar bunu uzun zaman önce denedi.
NASAnın Galileo uzay aracı Jüpitere 7 Aralık 1995te ulaştı ve yaklaşık 8 yıldır bu dev gezegeni inceliyor. Jüpiter sistemi anlayışımızda devrim yaratan büyük miktarda bilimsel veri ve bilgi döndürdü. Görevin sonunda Galileo yorulmuştu. Enstrüman arızalandı ve bilim adamları gelecekte uzay aracı ile iletişim kuramayacaklarından endişelendiler. Teması kaybederlerse, Galileo Jüpiter'in yörüngesinde dönmeye devam edecek ve buzlu uydularından birine çarpabilir.
Galileo sondası Jüpiter'in üzerinden uçuyor. Görüntü kaynağı: NASA (NASA)
Galileo uzay aracı, kesinlikle Jüpiter'in uydularının orijinal ortamını kirletebilecek karasal bakterileri taşıyacak.Bu nedenle NASA, riski tamamen ortadan kaldırmak için Galileo uzay aracını Jüpiter'e çarpmanın en iyisi olduğuna karar verdi. Bilimsel topluluktaki herkes bunun güvenli ve akıllıca bir yaklaşım olduğuna ikna olsa da, küçük bir grup insan, Galileo uzay aracını Jüpiter'e çarpmak için plütonyum termal reaktörünü kullanmanın Jüpiter'i ateşleyen ve onu bir Güneş sisteminin ikinci yıldızı.
Hidrojen bombası plütonyumun patlatılmasıyla ateşlenir ve Jüpiter'de çok fazla hidrojen vardır. İkinci bir yıldızımız olmadığından, bunların hiçbirinin olmadığını bilmekten mutluluk duyacaksınız. Ama olacak mı? Cevap elbette "hayır". Bu imkansız.
Jüpiter'in çoğu hidrojendir ve onu devasa bir ateş topuna dönüştürmek için oksijene ihtiyaç duyarsınız. Su bize tarifin ne olduğunu söyler: Bir oksijen atomu arasında iki hidrojen atomu vardır. Bu iki unsuru bu miktarlarda birleştirirseniz su elde edersiniz.
Başka bir deyişle, Jüpiter'e yarı daha fazla oksijen verebilirseniz, bir Jüpiter artı yarım boy ateş topu elde edersiniz. Suya dönüşecek ve enerji salacaktır. Ancak bu kadar çok oksijene sahip olmak uygun değildir, büyük bir ateş topu olsa bile, yine de bir yıldız değildir. Aslında yıldızlar hiç "yanmaz", en azından yanan bir anlamı yoktur.
Güneşimiz nükleer füzyon yoluyla enerji üretir. Devasa yerçekimi hidrojeni yüksek basınç ve sıcaklığa sıkıştırarak hidrojen atomlarını helyuma sıkıştırır. Bu bir nükleer füzyon reaksiyonudur. Fazla enerji üretir, bu nedenle güneş parlaktır. Ve bu reaksiyonu elde etmenin tek yolu, çok fazla hidrojeni bir araya toplamaktır. Aslında, bir yıldız kadar hidrojene ihtiyacınız var. Jüpiter'in kütlesi güneşten bin kat daha az, bin kat daha az kütledir. Başka bir deyişle, 1000 Jüpiteri birlikte devirirseniz, güneş sistemimizde ikinci bir gerçek güneş olacaktır.
Yukarıdaki resim Michael Phillips tarafından 25 Temmuz 2009'da çekilen Jüpiter'e aittir.
Ama güneş sahip olabileceğiniz en küçük yıldız değil. Aslında, hidrojenin güneş kütlesinin% 7,5'ini bir araya toplarsanız, kırmızı bir cüce elde edersiniz. Bununla birlikte, en küçük kırmızı cüce hala Jüpiter'in kütlesinin yaklaşık 80 katıdır. Bu hipotezi biliyorsunuz 79 Jüpiter daha bulun ve onları Jüpiter'e atın Güneş sisteminde ikinci bir yıldızımız olacak.
Kırmızı bir cüceden daha az kütleli olan başka bir nesne daha var, ama aynı zamanda bir yıldıza benziyor: kahverengi bir cüce. Bu, kütlesi gerçek füzyonda tutuşmaya yeterli olmayan bir nesnedir, ancak kütlesi yine de hidrojen varyantı döteryumu eritmek için yeterlidir. Jüpiter'in sadece 13 katı büyüklüğünde bir kahverengi cüce elde edebilirsiniz. Zor görünmüyor, değil mi? 13 tane daha Jüpiteri bulup bu gezegene çarpmak mı?
Galileo'nun kanıtladığı gibi, Jüpiter'i veya hidrojenini tutuşturmak basit bir mesele değildir.
Güneş sisteminde bir dizi yıkıcı çarpışma olmadıkça, ikinci bir yıldız alamayacağız.
Bu olursa, elimizde başka sorunlarımız var.
İlgili herhangi bir içerik ihlali varsa, silmek için lütfen 30 gün içinde yazarla iletişime geçin
Lütfen yeniden baskı için yetki alın ve bütünlüğü korumaya ve kaynağı belirtmeye dikkat edin
Çeviri: Astronomi Gönüllü Makale Grubu-Mitchie
Gözden Geçirme: Astronomi Gönüllü Makale Grubu-Dokuz Tel
Tipografi: Sıfır Derece Gökada
