Herkese mutlu! Wenger ve Mourinho'nun her biri ihtiyaç duyduklarını aldı, biri sahneyi, diğeri sonucu kazandı
Şutlar 33-8, kaleye 15-4 şut, 655-222 pas, anahtar 24-6, topa sahip olma oranı% 75 -% 25, köşe vuruşları 12-1 Arsenal vs. Manchester United, Arsenal Tüm önemli istatistiklerin hakim olduğu söylenebilir ama son gülen Mourinho ... Wenger'in takımı Emirates Stadyumu'nda sahneyi kazanmasına rağmen sonucu kaybetti. Manchester United 1-3'e mağlup olan Arsenal ilk dörtten düştü.
Maçtan önce hem Wenger hem de Mourinho küçük bir duman bombası attılar, sakatlık nedeniyle maçı kaçırdığı söylenen Lacazette ve Matic takımları adına başladı. İki antrenörün antrenörlük felsefesi de bu maça iyi yansıdı.Mourinho, özellikle orta saha oyuncusu Pogba'nın kırmızı kartla sahadan ayrılmasının ardından iki gol üstünlüğünün ardından tahtadan emekli oldu. Sahne son derece pasif olmasına rağmen, "Mu tarzı demir-kanlı savunma" Manchester United oyuncuları tarafından iyi bir şekilde gerçekleştiriliyor. Arsenal'in vahşi saldırısı asla bir gole dönüştürülmedi. Mourinho'nun bu maçtaki taktiksel uygunluğu ve yerinde ayarlamaları Klasik aradı.
Maçın nihai sonucu, Mourinho'nun umduğu gibi, Arsenal'e karşı 3-1 galibiyet, Manchester United, Manchester City'ye yetişme yolunda geride kalmadı. Sahne kaybedilmiş olsa da somut 3 puan en önemlisiydi. Dahası, Mourinho süreci hiç umursamadı. Pogbanın kırmızı karttan ayrılışının Manchester Unitedın bir sonraki maçındaki olası etkisinin yanı sıra, Arsenalin kendi sahasında 3 sayı attı. Bu sonuç Mourinho için. Mükemmel.
Ancak, evdeki acı mağlubiyet hapına rağmen, Arsenal kaybeden değil. Wenger'in peşinde olduğu "güzel futbol" bu oyunda canlı bir şekilde sergilendi.De Gea neredeyse "açık ve asılmış" oynamasaydı, Manchester United'ın golü muhtemelen birçok kez kaybedilirdi. 33 şuttan sadece 1 gol atıp 1-3 mağlup olmasına rağmen, bu maçı izleyen taraftarlar, Wenger'in dizilişi, yerinde komuta ve Arsenal oyuncuları ile pek fazla kişinin karşılaşmayacağından korkuyorum. Oyunun eleştirisi ve sorgulanması. Wenger ve sahadaki oyuncular aşırı derecede "güzel futbol" sergilediler. Taraftarları bunaltan hücum dalgaları taraftarları ona bağımlı hissettiriyor. Maçı kaybetmek sadece kötü şans.
Bu maçta hem Wenger hem de Mourinho galip geldi, biri sahneyi kazandı diğeri sonucu kazandı. İkisi de mutluydu, her birinin ihtiyacı olanı aldığı söylenebilir. Elbette, Mourinho'nun "iflas eden" savunması çok sıkıcı olduğu için eleştirilebilir, ancak sonuçta futbol sahası kahramanların sonucuna dayanıyor ve Wenger'in "güzel futbolu" "bozma" yöntemiyle kesilebilir. Mourinho'nun taktiklerinin başarısını kanıtlamıyor mu?
