Berlin Altın Ayı Ödüllü film "Eş anlamlılar": "İsrail Kaderinden" Kaçış
13 Şubat öğleden sonra, Berlin Film Festivali'ndeki "Eşanlamlılar" ın dünya galasından birkaç saat önce, Hyatt Oteli koridorunda bir numaralı kadın rolünü oynayan Louise Severot ile tanıştım ( Ünlü eseri Louise Chevillotte, Garell'in 2017'deki "A Day Lover" adlı eseri). Filmin medya sahnesi kutuplaştı, önceki gece günlük gazetede yer alanların en az yarısı olay yerinden ayrıldı. Severot, Harika, bu sanat dedi. Yerli Bahar Şenliği dosyasını birkaç gün izledikten sonra ne yapacağımı bilemedim.
"Eş anlamlılar", 2019 Berlin Film Festivali'nde Altın Ayı Ödülü'nü kazandı.
Ana yarışma ödüllerinin sonuçlarına bakıldığında, hakemlerin bazı anlaşmazlıkları olmalıydı, ancak sonunda, güvenli ve muhafazakar bir yol izlemek yerine, üst üste üçüncü yıl için en yüksek ödülün seçiminde cesur bir sanatsal karar verdiler. Elbette "Eşanlamlılar" İsrail, Fransa ve Almanya'nın ortak yapımı ... Fransız aktör Juliet Binoche'nin jüri başkanı olduğu Berlin'de elbette bir avantaj. Yapımcı Said bin Said, aynı zamanda Avrupa ve Amerika sanat filmi endüstrisinde rüzgar ve yağmura çağıran bir figür, Tehine, Kono, Polanski, De Palma, Garrel, Van Hoeven gibi ustaların yapıtlarını üretti. Eserler Hollywood ile daha yakından ilgili. Perde arkasındaki bu sanatsal olmayan faktörler göz ardı edilemez.
Otobiyografik bir çalışma
Bu, İsrailli yönetmen Nadav Lapid'in üçüncü uzun metrajlı filmi. Selefi "Öğretmen" () prömiyerini 2014'te Cannes Film Eleştirmenleri Haftası'nda yaptı. Beş yaşında şiir yazabilen yetenekli bir çocuğun etrafında dönen film, okul öncesi öğretmeninin birçok engeli aşarak yeteneğini korumaya çalışmasının hikayesini anlatıyor. Yönetmenin kendisine göre, çocuğun prototipi kendisidir. Amerikalı, geçtiğimiz yıl 2017 Berlin jürisi Maggie Gyllenhaal'ın (Jack Gyllenhaal'ın Kız Kardeşi) başrol oynadığı filmi yeniden çekiyor. "Eş anlamlılar", önceki çalışmanın sıçrama benzeri bir devamıdır. Sahibi Yuhua Fu, "Öğretmen" deki küçük çocukla aynı adı taşıyor. Kelimelere olan duyarlılığı, küçük çocuğun yeteneğiyle aynı çizgide görünüyor.
Eş anlamlı fotoğraflar, Emil, Yoaf ve Caroline. Guy Ferrandis / SBS Filmleri.
Genç Joaf, İsrail şiddetinin baskıcı ortamından kaçmak için Paris'e geldi. İbranice konuşmayı reddetti ve Fransız sözlüklerini eşanlamlı çağrışımlarla ezberlemeye başladı, Fransız dili ve kültüründe geçmişin travmasından kaçmaya ve kimliğini değiştirmeye çalıştı. Fransa ilk günden beri ona acımasız davrandı, ancak şans eseri yazar olmak isteyen zengin bir ikinci nesil Emile ile tanıştım (2015 Desp adıyla ünlenen Quentin Dolmaire) Riccinin "Three Memories of Youth") ve kız arkadaşı Caroline (Chevilot oynadı). Joaf için Fransa'nın kapısını açtılar. Zavallı maddi yaşamın dışında Joave, geçmiş deneyimlerini paylaşmak ve yaşam deneyimi olmayan Fransızlara yazı malzemeleri sağlamak için sık sık Emile ile buluşur. Emile onunla kitapları, klasik müziği ve tabii ki maddi kaynakları paylaştı.
Senaryo açıkça Rapid'in kendi deneyimlerine dayanıyor. İsrail Savunma Kuvvetleri'nde görev yaptıktan sonra felsefe okumak için Tel Aviv'e gitti, spor muhabiri oldu ve bir baba gibi yazmaya başladı. Babası tanınmış bir polisiye ve polisiye romanı yazarıdır ve filmin senaryosuna da katılmıştır. Rapid'in ülkeye gitme sebebi, filmdeki karakterlerle hemen hemen aynı ... Kendi deyimiyle "İsrail tarzı kader" den kaçmak istiyor. Ayrılmamızı söyledi ve hazırlık süresi sadece bir düzine gündü. Herhangi bir ikamet izni olmadan indikten sonra, Fransa'da siyah olmak, ufak tefek işler yaparak geçimini sağlamakla eşdeğerdir.Yasadışı statü iş sözleşmesi imzalayamaz ve yasal koruma yoktur.
Bu deneyimi yeniden üretmek için Lapid, oyuncu kadrosunu seçerken aksan oynamak için Fache iki dilli oyuncuları bulmak için kestirme yollardan yararlanmadı, bunun yerine senaryoyu İbraniceye çevirdi ve İsrail'de Fransızca bilmeyen ancak öğrenmeye istekli insanları aradı. . Hâlâ drama okulunda olan Tom Mercier, onun tarafından keşfedildi. Joave'yi oynayan Messier, babasının güneybatı Fransa'dan bir Yahudi olduğu için Fransız görünümlü bir soyadına sahip. Ama ailesi çok küçükken ayrıldı, İsrail'de büyüyen bir anne tarafından büyütüldü, neredeyse sadece İbranice konuşuyor (İngilizce görece zayıf), ama aynı zamanda Fransız kültürünü de özlüyor.
Lapid, Messier'in Fransızca öğrenmek için Fransa'daki akrabalarına gitmesine bile izin vermedi, bunun yerine İsrail'de iki aylık bir kursa gitti ve ardından Fransızca ve film kaynaklarını okuyarak kendi kendine ders verdi. Messier bir yıl boyunca her gün birkaç saat odada kaldı, ARTE kültür kanalını izledi, France Culture ve France Inter yayınlarını dinledi ve Cocteau'dan New Wave'e Fransız filmlerini izledi. Ancak bu şekilde karakterin psikolojik durumuna uygun olabilir: Fransız toplumunu anlamıyor, istediği şey Fransızların kültürel sembolü, kapsayıcı, özgür ve kardeşçe ütopyası ve sonunda gerçek Fransa ile çatışıyor.
Kaçınılmaz siyasi yorum
Yönetmen Yoaf gibi, yaşam deneyimi çok zengin, sonsuz hikayeler var, çok fazla uydurma değil. Ancak insanlar bu tuhaf hikayelerle yüzleştiklerinde, onları Emile gibi zevkle dinlemiyorlar ve daha çok Caroline'ın sembolik yorumu gibi, anlatıcının gizli nedenleri olduğunu düşünüyorlar. Lapid basın toplantısında, herkesin sadece siyaseti görmeyeceğini, her şeyden önce filmi insanlığın, sanatın ve varoluşun bir manifestosu olarak görmesini umduğunu söyledi.
"Eş anlamlı" fotoğraflar, Joaf. Guy Ferrandis / SBS Filmleri.
"Eş anlamlılar" aynı zamanda görsel-işitsel dilde açık bir bireysel anlatıdır. Filmdeki lokasyonlar ve şehirler parçalı hatta soyuttur, Paris'te temelde sadece fırınlar, metro istasyonları, kafeler gibi detaylar ve mimari detaylar görülebilmektedir. Joaf sokakta yürürken ve eşanlamlıları ezberlerken, elle döndürülen mercek sadece ruh halini harekete geçirmek için bariz düzensiz hareketlere sahip olmakla kalmadı, aynı zamanda merceği sokak sahnesini çok dar bir öznel bakış açısıyla yakalamak için kısıtlayarak bizi Joaf'ın gözlerinden görmeye zorladı. Paris. Ses aynı zamanda nesnel değil özneldir. İlk başta, eşanlamlılar dizisinin kahramanın psikolojik etkinliği mi yoksa kendi kendine mırıldanması mı olduğunu bilmiyorduk, ancak şehir sokaklarının gürültüsünü kapattı ve neredeyse Tanrı'nın bakış açısından bir dış ses haline geldi.
Görüş açısı öznelden nesnel hale geldikten sonra, kamera, kişisel deneyim dışındaki herhangi bir yorumu reddederken, bir yalnızlık ve tarama duygusu yaratarak yeniden baş kahramana baktı. Dünyaya aşina olan Notre Dame bile, kahramanın sübjektif merceği altında sürekli "yukarı bakamaz" ı vurgulayan biraz tuhaflaşıyor. Saidai Adası'nda yılın 365 günü bitmeyen turist akışı da kayıp. Bu Joafın Notre Dame'iydi ve o zaman ve mekan sadece ona aitti.Kamera onu objektif bir perspektifle çekmek için çekilse bile, sahnenin iç düzenlemesi yalnızca kendi psikolojik faaliyetlerine aitti.
Ancak tüm bunları Yahudi muhafazakarları onlara bunların genellikle yetenek ve asker olduklarını açıklamaya ikna etmek zor olabilir. Neyse ki medyaları mantıklıydı ... Ödül töreninin ardından yapılan basın toplantısında İsrailli gazeteciler çok popülerdi ve bir tanesi hayatının en heyecan verici anı olduğunu söyledi. Daha önce, bir İsrail filminin ilk üçü kazandığı tek zaman, Maoz'un 2009 Venedik Film Festivali'nde yönettiği "Lübnan" () idi ve on yıl geçti. Pazar günü itibariyle, İsrail'deki İngilizce medyadaki haberler hala nispeten olumluydu ve milliyetçi karşı saldırı henüz başlamamıştı. Ama bu sadece bir zaman meselesi olmalı.
En büyük darbeyi ilk çeken yapımcı Saidin Arap kimliğidir, bunu da biliyor olabilir Basın toplantısında, eserin estetiğinden etkilendiğini defalarca vurguladı. Sanat ve duygu her politikadan daha önemlidir. Said Tunus'ta doğdu ve bir yetişkin olarak Fransa'ya geldi. Ancak kimliğinin bu yarısı ona yardım edemez. Fransa son yıllarda artan anti-Semitizm tehditleriyle karşı karşıya. Yahudi cemaati, Araplar ve beyazlar olmak üzere iki radikal grup tarafından saldırıya uğradı ve çok sayıda Yahudi'nin Fransa'yı terk etmesine neden oldu. İsrail. Bu tür "karalama" İsrail filmleri, bir önceki yıl Maozun Foxtrot'uyla () aynı kaderi paylaşabilir.Film festivalinde sıcak olmasına rağmen, sağcı kamuoyunun saldırısıyla, hem gişe hem de Oscar vasat bir performans sergiledi.
Amerikan profesyonel dergisi Variety Show'da yer alan bir habere göre, "Eş anlamlılar" ın ayrıca İsrail Savunma Bakanlığı'ndan bir yatırımı var, bu da filmdeki kahramanın hizmeti sırasında birkaç geri dönüşle ilgili olabilir. İnsanlar, Rusya Kültür Bakanlığı'nın Putin'i hicvetmek için yaptığı "Leviathan" ı (s, 2014) düşünmeden edemiyorlar. Ancak Rapide'ın saldırmak istediği şey belirli bir siyasi güç değil, ideoloji, tehlikeli bir sosyal psikoloji ve kolektif bilinçsizlikle daha derin bir milliyet inşasıdır.
Yüce olanı dağıt
Senaryoya katılan yönetmen ve babası, İsrailin aşırı vatanseverliğinden ve milliyetçiliğinden bahsetti: "Bu ülke onu kayıtsız şartsız, tereddüt etmeden ve şüphe duymadan sevmenizi gerektiriyor, tamamen sadık olmalısınız ve hiçbir şüpheye izin verilmez." Bu bir çeşittir. Dini fanatizm ve etkili bir şekilde beyni yıkayabilmesinin nedeni, bir yandan Yahudi mağduriyet tarihine tekrar tekrar vurgu yapmaktır, diğer yandan sosyal söylem aracılığıyla bazı yüce değerleri başarıyla inşa etmiştir. Daha da üzücü, bu İsrail'e özgü bir sorun değil, birçok ülkenin "utanç verici tarih anlatıları" var ve "vatanseverlere" saldırarak tarafsız bir kavram olması gereken kimliği ahlaki adam kaçırma ve ideolojik kafeslere dönüştürüyor. .
"Eş anlamlı" fotoğraflar, Joaf, Emil ve Caroline. Guy Ferrandis / SBS Filmleri.
Bu ortodoks yüce karşısında, kafa kafaya çakıl taşları ile taşa vuruyor. Tek etkili araç, bu değerlerin içsel anlamını yıkmak için bir dizi saçma, kaba ve erotik araç kullanmak ve tuhaf kahkahadaki yüce olanı ortadan kaldırmaktır. İsrail toplumunu zehirleyen şiddet eğilimleri ve erkek şovenizmiyle ilgili pek çok komik sunum ve alay var. Joaf İsrail büyükelçiliğinde güvenlik görevlisi olarak iş buldu ve Jonathan Boudina ile tanıştı. İkincisi, Joaf'ın tezahüratlarıyla birleşen bir ofis dövüş sahnesine sahip, tüm anlatı içinde aniden utanmış ve dövüş sanatlarının zamansız değerini hicvediyor. Ayrıca Ole Leonenin aşırı Yahudi kimliğini sergileyen, abartılı yöntemlerle milliyetçiliğin saçmalığını güçlendiren ve sözde yüce vatanseverliğin içten çökmesine izin veren bir gösteri var. İronik bir şekilde, Aurélien adı Latince kökü olan saf Fransızca'dır. İkinci nesil bir göçmen olması muhtemeldir, ancak Yahudi kimliğini gösterme konusunda İbranice bir adı olan Joaf'tan daha heveslidir.
Filmde daha ciddi bir "karşı saldırı" da var ama izleyicinin derinlemesine düşünmesini gerektiriyor, biraz da Fransız akademik tarzına benziyor ve çoğu zaman beklenen sonuçları elde edemiyor. Örneğin, tekrarlayan bir "İlyada" öyküsünde, Joaf kaybeden Hektor'a galip Aşil'den daha sempatiktir Yönetmen bunun İsrail'in yenilgiyi kabul etmeyen kolektif zihniyetine bir tepki olduğunu söyledi. Bu, Homer'in hikayesine aşina olan Avrupalıların gözünde açıktır, çünkü hiç kimse Hector'un bir kahraman olduğunu ve trajik kahramanları kabul etmeyen İsrail kültürünün insanlık dışı olduğunu sorgulamamıştır. Batı kültürünün iki kaynağı arasından Hristiyan klasikleri yerine Herodes Mitolojisini seçmek, özellikle de Yahudiliğin Eski Ahitinden kaçınmak, yönetmen tarafından dikkatli bir düşüncedir ve kahramanın ana kültüründen tamamen uzaklaşmasına ve Yunanistan olarak adlandırılması gereken Paris'e girmesine izin verir. Entelektüellerin durumu.
Bu tür bir çözülme, Fransız kültürünü ve kolektif bilincini de etkiliyor.Yurtallaştırma kursunun sahnesi en iyi örnek. Ulusal değerleri yerel ve yüzsüzce açıklamaya odaklanan bir olaydı, bir dizi arzulu kendi kendini inşa etme ve hayal gücü. Işıklandırma, mercek ve kompozisyon tüm sınıfı halsiz ve cansız hale getirdi.Fransız ideali henüz gerçekleşmedi ve kendi kendini inşa etmenin yüceliğinde öldü. Kanlı "Marsilya" yı yorumlamak için hiç kimse şiddetli bir şekilde beyni yıkanmış eski bir İsrail askerinden daha uygun değildir Devrimci savaş marşı hızla İsrail militarizmiyle birleşti. Emile ve Caroline'ın yüz makyajı da bu rolü oynadı ve Fransız toplumunun üst sınıfının boşluğunu ve katılığını sonsuza kadar artırdı. Emile'nin yazdığı kitabın adı bile Les Nuits de l'inertie (Les Nuits de l'inertie).
"İsrail'i şiddetle eleştiriyorum, ama aynı zamanda ondan ayrılamaz." Lapid, "İlişki ne kadar yakınsa, eleştiri de o kadar şiddetliydi." Paris, filmi "keşfettiği" yerdi. Bu şehirde bir film yapma fikri doğdu ama aynı zamanda "anlamlı bir film" yapmak da doğdu. İkiyüzlülüğün yüce değerini yeniden yapılandırmak en anlamlı film olabilir ve aynı zamanda bu iki ülkenin sevgisine ve nefretine dair yargısıdır.
Kimlik kaygısı
Çoğu kültürler arası içerik oluşturucu gibi, Rapide'nin en iyi eserleri her zaman kimlik etrafında döner. Hatta Messier, filmdeki yönetmen ve karakterlerin Fransızca'yı Fransız kültürü için değil, sadece İsrail kimliğinden kaçmak için öğrendiğini söyledi. İsrail ve diğer kaçırılan ulusal kültürler bir tür kimlik kafesidir. Bunları aşmak için bazen sadece şiddete veya İbranice konuşmayı reddetmek gibi diğer aşırı yollara başvurabilirler.
"Eş anlamlı" fotoğraflar, Joaf. Guy Ferrandis / SBS Filmleri.
Yönetmen, dilin bir kişinin kimliğinin kişisel çabayla değiştirilebilen tek parçası olduğunu ve vücut gibi başka şeyler için hiçbir şey yapamayacağımızı söyledi. Kahramanın İbranice konuşmaya zorlandığı tek sahne, ailesiyle konuşmak ya da İsrail büyükelçiliğinde çalışmak değildi, ancak işini kaybettikten sonra çıplak model olmak için çaresiz kaldığında, bunu işverenin isteği üzerine yapmak zorunda kaldı. Karşı tarafın istediği şey, fiziksel işleviyle tamamen aynı olan yabancı dilin sağladığı egzotik tattır. Toplumsal sınıfın ve hayatta kalmanın baskısı altında, bedeni ve dili yeniden birleştirilir, Fransız hayal gücünde yabancı bir imaj olarak birlikte hareket eder ve aynı zamanda bedeni ve ruhu ihlal edilir ve somutlaştırılır.
Aslında, çoğu insan kimlik ve değerdeki tutarsızlığı kabul edemez, bu nedenle film nihayetinde orijinal kimlikten tamamen kaçmak için imkansıza geri döner. "Eşanlamlılar" konusunda ustalaşma yeteneği doğrudan kelime dağarcığını yansıtır.Fransızca yazma, kelimeleri tekrarlamama konusunda daha patolojik olarak paranoyaktır. Sözlük tarzı öğrenme, yerel topluma entegre olmak için aşırı bir istek gösterir. Yoaf, ancak entegrasyonun amacı geçmişten kaçmak olduğunda, yeni kültüre mutlak sadakat üretemez çünkü kültürel bir sembol olarak sadece var olmayan bir ideale, bir dile ve topluma sadıktır.
Öyleyse önemli olan hangi ülkeye gideceğiniz ya da hangi dili öğreneceğiniz değil, yaşam deneyimiyle kendini yeniden şekillendirmesidir. Bu, herhangi bir ulus-devletin veya etnik dinin dogmasına ve kurallarına uyması gerekmeyen benzersiz, karmaşık ve üç boyutlu bir kimliktir. Bu nedenle, Joaf'ın öyküsü Emile'ye nostaljik olduğu ve Fransız kültüründen İsrail'le özdeşleşmek için döndüğü için değil, kişisel anlatısı ve kendisi olmasının nedeni olduğu için verilemez.
Gerçek hayatta, Rapide'nin tamamen Fransızlaşma girişimi başarılı değildir ve dil ne kadar akıcı olursa, farklı bir kültürün sözcüsü olarak görülmek o kadar kolay olur. Bu, yurtdışında yaşayan herkesin sahip olduğu bir deneyimdir. Nihayet, çaresiz ve hayal kırıklığına uğradığında, İsrailli bir yayınevi romanlarından oluşan bir koleksiyon yayınlamak istedi, bu yüzden Rapide geçici olarak İsrail'e döndü. Bu, iki kültürde aynı anda hukukla uzlaşmasının ve kimliğini bulmasının da başlangıcıydı. Bugün, Rapid, birden fazla kültürle başa çıkabilen, kültürler arası bir insan.
Messier'in de İsrail'den çıkarıldığı düşünülüyor. Bu göz alıcı genç adam, ilk filmini ekranda çektikten, Fransızca öğrendikten ve babasının kültürel geçmişiyle yeniden bağlantı kurduktan sonra Paris'te kaldı. Messier, "Önce bu filmden çıkmak istiyorum," dedi ve "Bu rolü oynamak çok zor. Tüm çekincesiz dışarı çıkmak zorundayım." Ama nereye gitmesi gerektiğini bilmiyordu, ne de bilmiyordu. Bir sonraki proje nerede. İsrail, Fransa veya diğer ülkeler, uygun bir senaryo ve rol olduğu sürece gitmeye isteklidir. Hazır ve iyi bir zihniyete sahip ve Rapide'den çok daha iyi yürüyecek.
"Eş Anlamlılar" dan sonra ona başka filmler için gelen var mı merak ediyorum. Aynayı yalnızca bir kez denediğini söylemesi biraz hayal kırıklığına uğramıştı: New York'ta yaşayan İsrailli yönetmen Ito Fox'un (Eytan Fox, "Ordudaki Aşkım" 2002, "Suda Yürüme" 2004) yeni filmi "Sublet" idi. Tony ve Emmy Ödülleri'ni kazanan Amerikalı aktör John Benjamin Hickey ile oynama fırsatı yakalayın. Ancak yönetmen sonunda, bu ayın sonunda Tel Aviv'de çekime başlayacak olan yeni oyuncu Niv Nissim'e (Niv Nissim) fırsat verdi.
Altın Ayı'yı kazanarak kışkırttığı büyük erkek başrolün bu durumu değiştirip değiştirmeyeceğini bilmiyorum ama şimdilik, dil kısıtlamaları nedeniyle Messier yalnızca İsrail çevresinde dolaşabiliyor. . Kimliğin değişebilen bir parçası olsa bile, değişikliklerin değiştirilebileceği anlamına gelmez. Bana bıraktığı telefon numarasına dikkat ettim. +972 ile başlayan bir İsrail numarasıydı ve bir yılı aşkın süredir Fransa'da yaşıyordu ...
