"Kavun yiyen insanların" kendi kendini yetiştirmesi: Dedikodulara nasıl doğru bir şekilde başlanır?
Dongyu Zhou, bir arkadaşından büyük bir yüz plakası aldı
Zhao Siyu, yanlış başvuru materyalleri nedeniyle okulu bıraktı
Li Xinyue bugün evlendi
Cheer Chen, 18 yaşındaki erkek arkadaşıyla ayrıldı
Heteroseksüel adam yok
......
Dünkü sıcak aramanın en önemli dedikodu haberi: Dongyu Zhou, bir arkadaşından büyük bir yüz plakası aldı.
Bu, en son Weibo sıcak arama listelerinin ilk birkaçından rastgele seçtiğimiz haberler. Buna ne dersiniz? "Kavun yemek" arzunuz canlandı mı? Özellikle her türlü dedikodu haberinde ve dedikodularda sık sık bir bilgi patlaması çağında olduğumuzu söylüyoruz. Jiang Jinfunun aile içi şiddet olayından Di Tianlinin okul zorbasının çökmesine ve Xu Zhianın aldatma videosuna, Liu Qiangdongun son şüpheli cinsel saldırı vakasına ... Kamusal alanlarımızda asla dedikodu eksikliği yoktur. Her üç ila beşte bir, büyük bir kavun atılır ve kavun yiyenler bunalır.
Anne babaların sokaktaki öykülerinden, siyasetçilerin ve profesörlerin öğleden sonraki sohbetlerine kadar, zarif olmanın zor görünen "dedikodu" günlük hayatta asla eksik olmaz. İnsanlar getirdiği eğlencenin ve zevkin tadını çıkarır ve kaçınılmaz olarak belirli bir ahlaki ikileme düşerler. Dedikodu mu, söyleme mi? Neden dedikodulara bu kadar takıntılıyız? Dedikodu kaçınılmazsa, nasıl zarifçe "kavun yiyebiliriz"? Bugünün baskısı, "kavun yiyen insanların" kendi kendini yetiştirmesi hakkındadır.
Dedikodunun kaynağı
"Bagua" aslen Çin totemlerine atıfta bulunur ve "Tai Chi Bagua" terimi, günlük olarak bahsettiğimiz dedikodu haberlerinden oldukça farklıdır. Neden "dedikodu" ebeveynler arasındaki çeşitli söylentilere atıfta bulunmak için kullanılıyor? İnternette, Hong Kong pornografik kitapların piyasaya sürüldüğü ilk yıllarda, yasal sorumluluktan kaçınmak için kapak fotoğraflarının önemli kısımlarına, mevcut mozaik efektine benzer şekilde dedikodu resimleri ekleyeceklerini söyleyen bir söz var. Bu tür dergilere "dedikodu dergileri" denir. Başka bir şey de casusluk yapmak veya başkalarının mahremiyetini veya içeriden bilgileri tartışmak için kullanılan eski Hong Kong dergilerinin tümü sekiz açık boyuttayken, Kantonca'daki sekiz açıklık sekiz diyagramlı seslere yakındır, bu nedenle buna "sekiz diyagramlı dergi" denir.
Bazı akademisyenler özel olarak araştırma yaptılar Tsinghua Üniversitesi Gazetecilik ve İletişim Fakültesi'nde profesör olan Chen Changfeng, "" karakterinin önemsiz ve aşağılayıcı bir anlamı temsil ettiğine inanıyor. Örneğin, Hong Kong'da "sekiz po" terimi var. Dedikodu haberleri, yemek, giyim, barınma ve ulaşımla ilgili dünyevi bilgilere ve hatta akşam yemeğinden sonraki dantel haberlerine odaklanıyor. Sunucu Liang Dong "dedikoduyu" İngilizce dedikodulara karşılık gelen merak ve röntgencilikten kaynaklanan bir heyecan durumu olarak tanımladı.
(Dedikodu ve dedikodu, isim veya fiil olarak kullanılabilen Çince "Bagua" ile aynıdır)
.
Gossip, The Untrivial Pursuit, Yazar: Joseph Epstein, versiyon: Houghton Mifflin Harcourt, 2011 Nian 11 Yue
Amerikalı denemeci Joseph Epstein bir keresinde "Dedikodu: Yüzeysel Değil Bir Hobi" adlı bir kitap yazmış ve dedikodunun özelliklerini ayrıntılı olarak açıklamıştır: bir grubun etik kurallarını uygulamak ve insanların içeriden olma arzusunu tatmin etmek. Dedikodu, "kişisel sözlü, özel mesajlar ve ölümden sonra yayınlanan günlükler yoluyla yayılan bir tür gerçektir." Dedikodu duymak, ganimet almak gibidir, "sizi dedikoduyu size yayanlara anında suç ortağı yapar." Dedikodu ilginç, spekülatif, düzenlenmemiş bilgidir. "İki veya daha fazla kişi başka bir kişi hakkında bir şeyler anlatır ve bu kişi bunların yayılmasını istemez."
Bu bağlamda Amerikalı yazar Henry Allen, "Umarız Epstein dedikodunun bir tanımını vermek için çok çalışır. Yapmadı, ama esprili ve zarif yazdı ve dedikoduyu tanımlamadığını pek fark etmedik. Belki de dedikodu Tanımlamak imkansızdır, iftira, saldırı, mahremiyet, aşağılayıcı anlar, kibir, skandallar, patron hakkında stratejik bilgiler, utanç verici gerçekler vb. Dahil olmak üzere çok fazla biçimi vardır. Belki yaşamak dedikodu içindir ve dedikodu yaşamak içindir. "
Neden dedikoduyu seviyoruz?
Araştırmalar, ortalama olarak insanların uyanma zamanının% 80'inin başkalarıyla birlikte geçtiğini ortaya çıkarmıştır. Her gün ortalama 6-12 saat konuşuyoruz ve çoğu tanıdığımız insanlarla bire bir görüşmeler yapıyoruz. London School of Economics and Political Science'ta sosyal psikolog olan Nicholas Emler, insanların günlük konuşmalarının içeriğini araştırdı. Konuşmaların% 80 ila% 90'ının belirli ve tanıdık kişiler hakkında olduğunu, yani hepsinin Dedikodu.
Antropolog Robin Dunbar, insan söylentilerinin diğer primatların sosyal bakımına eşdeğer olduğuna inanıyor. İlkel insan evriminin belirli bir aşamasında, grup büyüdükçe, bireylerin bu daha büyük gruptaki ilişkilerini sürdürmek için gittikçe daha fazla insanı tımar etmesi gerekir. Dil bu dönemde şekillenmeye başladı. Dil, tımarın yerini almaya başladığında, insanlar başka şeyler de yapabilir.
(Yiyecek arama, yürüme ve yemek yeme)
"Tımar etmek" aynı zamanda dedikodudur.
Evrimsel psikolojide dedikodu insan evrimi için çok önemlidir. Psikolog Robert Wright, "Etik Hayvanlar" da kişisel deneyimler yoluyla bilgi toplamanın zahmetli ve potansiyel olarak tehlikeli olduğunu yazdı. Dedikodu sohbeti sayesinde kimin işbirliği yapabileceğini, kimin piç olduğunu, tehlikelerin ve fırsatların nerede olduğunu çabucak öğrenebiliriz. Dedikodunun, insanların uzun vadeli evriminde geliştirdiği bir tür iyi huylu ve önemli bir kendini koruma içgüdüsü olduğu söylenebilir.
"Ahlaki hayvan", Yazar: Robert Wright, Çeviren: Zhou Xiaolin, Sürüm: CITIC Press, Mayıs 2013
Çalışmalar, gözlerimizin ve beynimizin özellikle olumsuz dedikodulara istemsizce uyandığını göstermiştir. Bu, sorunları olanlardan kaçınmamızı ve çevreye ve topluma daha iyi uyum sağlamamızı sağlar. Bu aynı zamanda iletişim çalışmalarında "iyi şeyler dışarı çıkmaz, kötü şeyler binlerce kilometre yayılır" yasasını doğrular. Aynı zamanda dedikodu korkusu da ahlaki kısıtlamanın önemli bir nedeni haline geldi.Komşularından fısıldamaktan endişe duyan halk, tarihçilerin yorumlarını önemseyecek. Tanınmış figürler için, yalnızca sözcük korkusu onları iki kez düşündürmek için yeterlidir.
Dedikodu, toplumda yaşamayı öğrenme yolumuzdur. Sosyal psikolog Jonathan Haite şunları söyledi: "Dedikodu bir polis ve bir öğretmendir. Onsuz, kafa karışıklığı ve cehalet olacaktır." Psikoloji profesörü Nicolas DiFonzo ayrıca ağızdan ağza yayılan gayri resmi bir bilginin olmadığına inanıyor. Organizasyon ayakta kalamaz. Şirket düzenlemelerine ek olarak, daha zengin bilgi genellikle dedikodulara bağlıdır: Yazılı olmayan düzenlemeler nelerdir, liderlerin tercihleri nelerdir, maaş ve terfi için belirleyici faktörler nelerdir ... Ayrıca dedikodu yoluyla da Başkalarının davranışlarını anlamanın doğru olup olmadığı, başkalarının olayları kendilerininki gibi görüp görmediği.
Dedikodu aynı zamanda insanların değerleri keşfetmeleri için bir araçtır. Ma Yilinin "eylem ve sevgi" ekranından Wang Baoqiangın zenginlikten yoksunluğuna, 82 yaşındaki ve 28 yaşındaki genç ve yaşlı bilim adamlarından Liu Qiangdongun cinsel saldırısının devam eden fermantasyonuna kadar, kavun yiyen insanlar içindir. Gerçek aynı zamanda dramdır. Ünlü dedikodusunun hayatınızla hiçbir ilgisi yok gibi görünüyor, ancak evlilik ve aşk kavramı, hukuk sistemi, cinsiyet hakları ve çıkarların değiş tokuşu aslında herkesin hayatıyla yakından ilgilidir. "Qiang Qiang Three Line" ve "Round Table Group" interaktif talk show'lara ev sahipliği yapan Dou Wentao, arka arkaya şunları söyledi: "Bugün, tüm hayat sorunlarımız yıldızların hikayeleri ve isimleriyle tartışılabilir, bize bir konu verdi. Konuşalım. Yolsuzluk, raydan çıkma, yüz, akşam yemeği, işten atlama, iktidar ve seks ticareti ... Tek tek dedikodu olayları, toplumsal değerlerin popülaritesini yansıtan parıldayan parçalar haline geldi ve canlı bir kamuoyu tartışması başlattı.
"Round Table Pie" adlı talk show'un ekran görüntüsü.
Elbette, dedikodu için görünüşte daha az zarif ama yaygın pek çok motivasyon vardır. Örneğin, küçük gruplarda dedikodu samimiyeti artırmaya ve "müttefikler" ve "hasımlar" yaratmaya yardımcı olabilir; diğerlerinden dedikodu bilgileri alarak öz değerlendirme, bazıları İnsanlar, başkalarının olumsuz bilgilerinden özgüven ve üstünlük kazanır; morallerini açığa çıkarır ve olumsuz direnç, öfke, kıskançlık, isteksizlik ve diğer duyguları özel şikayetler yoluyla ifade eder; mahremiyete meraklı olmanın veya tamamen eğlenmenin anında zevki, İngilizce'de yeni bir kelime var Buna "bilgi eğlence" denir ve haber eğlencesi olarak çevrilebilir ve "bilgi" anlamına gelir
(Bilgi)
Ve "Eğlence"
(Eğlence)
Birleştirildi.
İnsanların kadınların dedikoduyu tercih ettiğini düşündüklerini belirtmekte fayda var, ancak Birleşik Krallık'ta yapılan bir araştırma, erkeklerin günlük dedikodusunun kadınlardan% 7 daha fazla olduğunu, ancak erkeklerin bunu "bilgi alışverişi" veya "arkadaş edinme" olarak tanımlayacağını gösteriyor. İnternet". Sadece kadınlar varken erkekler dedikodu yapmak için kadınlardan daha az zaman harcıyor. Erkeklerle kadınlar arasındaki tek fark, erkeklerin kendileri hakkında konuşmaya daha çok vakit ayırması, kadınların ise başkalarıyla daha çok ilgilenmesidir.
Dedikodu
Dedikodu tarihi çok uzun olmasına ve fenomen çok yaygın olmasına rağmen, insanlar her zaman bazı ahlaki şüphelerle karşı karşıya kalırlar. Eski Yunan şairi Hesiod "İş ve Zaman" da şöyle yazmıştı:
"Dedikodu çok kötüdür ve üremesi ve yayılması kolaydır, ancak ilgili taraflar sefildir ve onu ortadan kaldırmak daha da zordur. Dedikodu yayılırken, dedikodu hiçbir zaman tamamen ortadan kalkmayacak, hatta belirli koşullar altında gerçek haline gelmeyecektir. "
Yüzeysel, boş, önemsiz, kötü niyetli, pan-eğlence, potansiyel olarak zararlı ... Aslında, "dedikodu" teriminin kendisi o kadar çok olumsuz çağrışım ve çağrışım içerir ki, onu nötr olarak değerlendirmek neredeyse imkansızdır. Bazı ahlak filozofları, bu doğal ilkel dürtüyü bastırmak için bir yasak getirilmesi gerektiğine inanıyor.
Pekin Üniversitesi'nde sosyoloji profesörü olan Xia Xueluan, geleneksel toplumun bir bütün olarak toplum perspektifinden kutsal bir toplum olduğuna inanıyor.İnsanlar yüce hedeflerin, yüce ideallerin peşinden gitmeyi ve kahramanlara tapmayı tercih ediyor. Bu kavramın etkisi bugün hala var. Fakat aynı zamanda, modern toplumun, kutsal, yüce ve ideallerin sürekli yıkıldığı ve yakacak odun, pirinç ve yağ, ebeveynlik, eğlence ve dedikodulara daha fazla ilgi gösterileceği seküler bir toplum olduğunu kabul etmeliyiz. Genel sosyal atmosfer eğlenceli hale geldiğinde ve çevre çok aceleci ve gürültülü hale geldiğinde, algısal düzeyde kalan iletişim ana konumu alır; bu rasyonel ve derin düşünceleri dikkatle dinlemek zordur.
Öyleyse, "A'ya B hakkında bildiklerimi anlatmalı mıyım?" Bu tür sorular kulağa pek önemli gelmiyor, ancak birçok insanın sıklıkla karşılaştığı ahlaki bir ikilem haline geldi. Öyleyse, başka insanların şeyleri hakkında konuşmak ne zaman ahlaki olarak kabul edilebilir ve hangi şeyler hakkında konuşmak kabul edilebilir? Davet edilmeyen, ünlülere odaklanan dedikodu haberleri, eğlence ekonomisi zincirinin işleyişinin önemli bir parçası haline geldi. İnternetin gelişiyle birlikte yeni sorunlar da ortaya çıktı: İnsanların çevrimiçi konuşmaları kontrol edilmeli mi? Bazı özellikler belirlenmeli mi?
"Yetkililerin eleştirisi ölçeği", yazar: Anthony Lewis, çevirmen: He Fan, Versiyon: Peking University Press, Temmuz 2011
Ancak yasa, kötü niyetli iftira, devlet veya ticari sırların ifşası ve yasal yaptırımlar gibi yalnızca alt çizgiyi belirleyebilir. Ancak yine de, ifade özgürlüğü ile hakaret arasında çelişkiler olacaktır.Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri tarihindeki ünlü New York Times v. Sullivan, "Yetkililerin Tedbirinin Eleştirisi" bir zamanlar en çok satanlardandı. Dahası, günlük hayatta alakasız daha fazla dedikodu var. Ünlülerin mahremiyet hakkı ile halkın bilme hakkı arasındaki çelişkinin uzun bir geçmişi var. Olası zarar ve abartı birbirinden farklı ve yasal müdahaleler çoğu zaman ezici ve hatta ters etki yaratıyor.
Atasözü, bilge insanların fikirler hakkında konuştuğunu, vasat insanların olaylar hakkında konuştuğunu ve alçakgönüllü insanların başkaları hakkında konuştuğunu söyler. Talmudun tavsiyesi daha serttir: "Arkadaşınız hakkında iyi şeyler söylemeyin, çünkü onun güçlü yönleriyle başlasanız bile, onun eksikliklerinden söz edebilirsiniz." Sonuçta, başkalarına istemediğiniz şeyi yapma. . Öyleyse olası zararlardan kaçınmak için sessiz kalmalı mıyız?
Bununla birlikte, ortaya çıkan aktif veya pasif bilgi engeli bir tür aşırı düzeltme ve boğulma nedeniyle yiyeceği terk etme mi? Psikolog Ralph Sumeifeld, 150 kişiden az gruplarda bunu gösteren ilginç bir deney yaptı.
(İnsan beyni 150 kişiyle doğrudan ilişkiyi etkili bir şekilde işleyebilir)
Çoğu insan başkalarını kandırmak için randevu almazsa, o zaman söylentilerin kaynakları ne kadar çeşitli ve içerdiği dedikodular ne kadar fazlaysa, tek bir söylentideki önyargının olumsuz sonuçlara yol açma olasılığı o kadar az olur ve söylentilerden elde edilen bilgiler kişiye daha yakın olacaktır. Doğrudan gözlemleyin. Başka bir deyişle, perde arkası gücü tarafından güçlü bir tekel veya bilgi manipülasyonunun yokluğunda, yüz çiçeğin çiçek açmasına izin vermek ve olayların kapsamlı bir şekilde gözlemlenmesine yardımcı olan dedikodusuz bir pazar oluşturmak.
Dahası, dedikodu insan merakıdır. Aristoteles, bilgi aramanın insan doğası olduğunu söyledi. Bu arzuyu tatmin etmek, özellikle tanıdıklarımız için önemli bir mutluluk kaynağıdır.
(Tanıdıklar veya tanınmış kişiler)
Kişilik, motivasyon, davranış ve ilişkileri daha iyi anlamak, çoğumuzun arzularından biridir. Aslında "onlar" da "biz" dir Başkaları hakkında konuştuğumuzda bir anlamda kendimizden bahsediyoruz, insan doğasını daha derinlemesine anlamaya çalışıyoruz. Dedikodu, nihayetinde iki yönelime işaret ediyor: hakikati aramak - dünya neye benziyor; duygularımı ifade etmek - dünyayı nasıl görüyorum.
"Mutluluk Üçlüsü" nün fotoğrafları.
"Karının Romantik Yolculuğu" nun fotoğrafları.
Günümüzde birçok varyete şovu realite şovlarının rotasını da izlemeye başlamıştır. "Üçlü Mutluluk" ve "Karının Romantik Yolculuğu" farklı formlara sahip olsa da, hepsi yıldızların duygusal modeline dair insanların merakını yakalar. Çıkarsama ve düzenlemeden sonra bile, insanlar geçinme, sevgi ve sevilme, uzlaşma ve endişe biçimlerindeki farklılıklar hakkında ipuçları bulabilirler, genellikle ifade edilmesi zor olan duygusal karışıklıklar karşılaştırılabilir ve başkalarının deneyimlerine yansıtılabilir. Aile ve iş arasındaki denge, doğum sonrası depresyon ve tartışmalara yönelik çözümler vb. Genellikle günlük konuşma konularının giriş noktalarıdır ve hayatın zorluklarıyla yüzleşmemize ve ileriyi planlamamıza olanak tanır.
Dedikoduya duyulan iç arzu da klasik hikaye türlerini yaratmıştır: Başarı ve başarısızlık, sadakat ve ihanet ve maceralar - bu dedikodunun ebedi temaları aynı zamanda kültürleri, ırkları ve bölgeleri kapsayan edebi motifler haline gelmiştir. Tarihçilerin vardığı sonuçlarla karşılaştırıldığında okuyucular olayın arkasındaki kişisel hikayeleri okumayı tercih ediyor. Epstein'ın görüşüne göre, kişisel hikayeler özel hayatın ayrıntıları anlamına gelir ve her zaman ahlaki yargılara işaret eder. 1814'te buharla çalışan baskı makineleri ortaya çıktı ve çok sayıda gazete basmayı kolaylaştırdı ve bu da dedikodunun refahını artırdı. Dedikodu yazarları, "haftada 25 pound İsa'yı oynayan" insanlar olarak bilinen davranış yargıçları olarak görünmeye başladılar. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ilk dedikodu köşe yazarı, Philadelphia ve diğer yerlerdeki insanların skandal davranışlarını kendi gazetesinde yayınlayan Benjamin Franklin'di. Görünürde yazar Henry James dedikodulardan hoşlanmaz, ancak kır evinde zenginlerle yemek yerken duyduğu dedikoduyu roman yaratımı için değerli malzemeye dönüştürür. Belki de dedikoduyu küçümseyen herkes, sadece ihtiyacı olan dedikodu henüz ortaya çıkmamış olabilir.
Dedikodu yapmaya istekli insanlar kendilerini ve başkalarını daha iyi anlayabilseler de, daha şefkatli olabilirler ve daha değerli arkadaşlar olabilirler. Ancak şunu da belirtmekte fayda var ki, bir yandan dedikodularda kendi değerleriyle tutarlı, kendi bilişlerini zenginleştirmek yerine güçlendiren bir taraf bulmaya alışmışlar; diğer yandan dedikodulara ne kadar yakınlarsa popüler görüşleri hissetmek o kadar kolay oluyor. Stres, bazen kişinin kendi değerleri bilmeden asimile edilse bile.
Görülüyor ki, dedikodu eğlencesini içinde kaybolmadan gerçekten yaşamak istiyorsanız, sadece sığ değil, aynı zamanda zorlayıcıdır.
Eser sahibi: two Purple
Editör: Xu Yuedong Redaksiyon: Xue Jingning
