Japonya Tang Hanedanlığından ne öğrendi?
William Wayne Faris tarafından
Çeviri: Liu Junchi
Bu kitap, 645'ten 900'e kadar Japonya'daki nüfus, hastalık, arazi ıslahı, tarım teknolojisi ve kırsal yerleşim alanlarını tartışıyor. Yukarıda bahsedilen değişken faktörler, toplumun ve ekonominin şeklini belirler; aralarındaki etkileşim, çoğu modern kültürde kurumsallaşmış yaşamın ve politik gücün temelini atmıştır. Aynı zamanda bu faktörler bireylerin yaşamlarını da etkiler; tarih boyunca aile, yemek ve yerleşim bölgesi hemen hemen herkes için en önemli şeyler olmuştur.
Japonya'nın erken dönem nüfusunun analizi için modern demografik yöntemler uygulanabilir. O sırada ortalama yaşam süresi ne kadardı? Hangi yaş grupları en yüksek ölüm riski altındadır? Kadınlar en çok hangi yaşta çocuk sahibi olur? Tarihçiler, Batı toplumunda bin yıl önce var olan bu soruları cevaplayamasalar da, Japonya söz konusu olduğunda, görece zengin nüfus sayımı verileri bu sorunları çözmek için bazı ipuçları sağlayabilir.
Nüfus ve hastalık araştırmalarında, tarımın denetlenmesi doğal olarak zorunludur. Bu araştırma alanında, Batılı bilim adamlarının çoğu 8. ve 9. yüzyılları büyük ölçekli arazi ıslah dönemleri olarak tanımlıyor ve yeni alanların ıslahının nüfus artışı ile çakıştığına inanıyor. Son zamanlarda Japon bilim adamları bu tür senkronizasyonu eleştirdiler. Ne kadar çorak arazi pirinç tarlalarına dönüştürüldü? Yeni topraklar açmak ille de nüfus artışı anlamına mı geliyor?
Arazi işleme yöntemini keşfetmezseniz, arazi ıslahını tam olarak anlayamazsınız. Pirinç çiftçileri ilk olarak hangi tarım araçlarını ve tarım tekniklerini kullandı? Diğer tarımsal üretim yöntemlerinin önemi nedir? Arazi kullanımının arazi mülkiyeti üzerindeki etkisi nedir? Birçok araştırmacı, daha sonraki zamanlarda Japonya'da tarımın durumunu anlamak için tarihi belgeleri sık sık yeniden okur. Japon tarihçiler tarafından yapılan son araştırmalar, 645 ile 900 arasındaki tarım koşullarının, insanların şimdiye kadar bildiklerinden daha çeşitli ve ilkel olduğunu göstermiştir.
Nüfus ve tarım çalışması, sistem geliştirme tartışmasından ayrılamaz. 7. yüzyılın sonu ve 8. yüzyılın başında, Japonya'nın nüfusu ve tarımsal koşullar ile Çin tarzı bir merkezi hükümet sisteminin benimsenmesi arasındaki ilişki nasıldı? O dönemde Japonya için Çin'in Tang Hanedanlığı (618-907) daha büyük bir nüfus yoğunluğuna ve daha gelişmiş tarıma sahipti; Japonya'daki durum Tang Hanedanlığı'dakinden tamamen farklıydı.Bu duruma uyum sağlamak için Japonya, Çin sistemini reforme etti mi? Eğer öyleyse, hangi dönüşümler yapıldı? Aynı zamanda, bu reformlar Japonya'nın sosyal ve ekonomik koşullarına nasıl yardımcı oldu? Çin sisteminin reformu, Japon mahkemesi hakkında hangi nedenleri ortaya çıkardı?
Bu kitap, Japonya'nın Çin medeniyetini taklit ettiği ve yasalar ve düzenlemeler çağı olarak anıldığı iki buçuk yüzyıla yayılıyor. Bu dönemin incelenmesi, Japonya'nın çeşitli tarihi dönemlerini de anlamaya yardımcı olacaktır. Yasal dönemde bu nüfus ve tarımsal durum ne kadar sürdü? Bu koşullar nasıl değişti ve değişikliklerin nedenleri nelerdir? Erken ekonomik koşulların doğru bir şekilde anlaşılması, modern bir kalkınma modeli oluşturmak için gereklidir.
MS 645'ten önce nüfus ve tarım
Hukuk çağındaki köylü yaşamı, Yayoi döneminde (önceden 200-300) kurulan yaşam tarzından gelişti. Yayoi döneminde iki yeniliğin Japon halkının yaşamları üzerinde etkisi oldu.
Her şeyden önce Asya'dan bronz ve demir eşyalar ithal edildi; Adalılar daha önce taş ve tahta aletlerin yerine metal alet ve silahlar yapmayı çabucak öğrendi. İkincisi, yerleşik tarım, özellikle pirinç ekimi tarımı, önceki nesillerin avlanma, balıkçılık ve toplayıcılık alışkanlıklarının yerini alan ve destekleyerek birçok alanda çiftçiler tarafından yaygın olarak benimsenen bir yaşam biçimi haline geldi. Hayatta kalma tarzındaki değişim, nüfustaki artışı teşvik etti, sosyal sınıfların oluşumunu teşvik etti ve ilkel politik örgütlerin ortaya çıkışını hızlandırdı.
Yayoi dönemi ile önceki Taş Devri [Jomon dönemi (ilk 10.000-ilk 200) olarak bilinir] nüfus rakamlarının karşılaştırılması, daha ileri teknolojinin ve daha karlı geçim yollarının nüfus artışı üzerindeki etkisini göstermektedir. Arkeolog Kiyoo Yamauchi, Yayoi dönemi uygarlığının gelişinden önce Japonya'nın toplam nüfusunu tahmin etti ve o sırada toplam nüfusun yaklaşık 120.000 olduğuna inanıyordu. Serizawa Nagasuke, o zamanki toplam nüfusun yaklaşık 150.000 ila 350.000 arasında olduğuna dikkat çekti. Yayoi döneminin sonunda, Japonya'nın toplam nüfusu 1,5 milyon ile 4,5 milyon arasındaydı ve bu, Jomon döneminde Japonya'nın toplam nüfusunun 10 katına eşitti. MS birinci yüzyılda, nüfus artış hızı en hızlıydı; iki yüzyıl sonra, nüfus artış hızı yavaş yavaş yavaşladı. Yayoi döneminde önemli bir nüfus havzası oluştu ve nüfus artışında başka bir zirve Meiji Sanayi Devrimi'ne kadar görülmedi.
Pek çok Japon için yeni teknolojilerin benimsenmesi muazzam ilerleme anlamına gelse de, farklı bölgelerdeki insanlar Asya kıtasından getirilen yeni teknolojilere farklı tepkiler veriyor. Makoto Sawara ve Kinsenki, Yayoi dönemi uygarlığını beş bölgeye ayırdı (bkz. Harita 2) Bunlar arasında, ikinci bölge (Kuzey Kyushu ve güneybatı Honshu) ve üçüncü bölge (Kinai ve Seto İç Deniz bölgeleri) en olumlu tepkileri aldı. . Bu iki bölgede pirinç çiftçiliğinin uzun bir geçmişi vardır ve metal aletler ve silahlar üreten ilk bölge olmuştur ve bu iki bölgenin nüfusu hızla artmıştır. Ortaya çıkarılan insan kalıntıları, Bölge 2 ve Bölge 3 sakinlerinin birbirine çok benzediğini, ancak kafatası örneklerinin vücut yapılarında belirli farklılıklar gösterdiğini gösteriyor. Bu alanlarda, sosyal tabakalaşmanın ve siyasi örgütlenmenin ilk belirtileri ortaya çıktı.
Diğer bölgeler değişikliği kabul etmekte daha yavaş davrandı. Dört bölgenin sakinleri (Nagoya'dan Morioka'ya kadar Honshu bölgesi) pirinç tarımının istilasına direniyor. Yerli halkın çoğu hala somon avlayarak geçimini sağlıyor. Pirinç tarımının yaygınlaşmasından sonra bile insanlar hala taş ve tahta aletler kullanıyor. Bu alanda ortaya çıkarılan insan kalıntıları Jomon dönemindekilerden neredeyse ayırt edilemez. Bölge 1 (Güney Kyushu) ve Bölge 5 (Honshu ve Hokkaido'nun en kuzey kısmı) sakinleri Yayoi dönemindeki değişikliklerden neredeyse hiç etkilenmedi ve hala kendi benzersiz kültürlerini geliştiriyorlar.
Yayoi döneminde çiftçiler tarafından ekilen pirinç, modern pirincin (Japonica) doğrudan kaynağı oldu. Bununla birlikte, mevcut pirinç çeşitlerinin aksine, Yayoi döneminin pirinç dikenleri. Bugün, Filipin Adaları sakinleri hala dikenli pirinç yetiştiriyor ve pirinç yetiştirme teknikleri Yayoi döneminde kullanılanlara çok benziyor. Filipinler'de üretilen pirincin hastalığa dirençli, kuraklığa dayanıklı ve kısır toleranslı olma konusunda geniş bir üne sahiptir; Bu tür pirinç, Denlu Köyü'ndeki çiftçilerden çok yarar görmüş olabilir.
Yayoi döneminin sonunda iki gelişme oldu: demir çiftlik aletleri ve daha gelişmiş sulama teknolojisi.
Önceki teknolojilerle karşılaştırıldığında, demir çiftliği araçlarının kullanımı büyük bir teknolojik ilerleme olabilir. Demir çapalar ve kürekler daha derine inebilir ve çiftçilerin bataklıklara ve çöküntülere ekin ekmesine gerek yoktur ve ekilebilir tabakayı kalınlaştırmak ve toprak verimliliğini artırmak için gereklidir. MÖ 1. yüzyılın sonlarında, kuzey Kyushu'daki çiftçiler hasat için demir bıçaklı oraklar dövmüş olabilirler. Kuzey Kyushu dışındaki bölgelerdeki çiftçiler, uzun bir süre sonra demir çiftlik aletlerini kullanmaya alıştılar. 5. yüzyılın sonlarına kadar Kina ve Kanto bölgelerindeki çiftçiler, metal hasat aletleri veya demir bıçaklarla çapa ve kürek yapmayı öğrenmişlerdi.
Ek olarak, çiftçiler daha gelişmiş sulama tesisleri kurmaya da başladılar. Bu yeni teknolojiyle ilgili olarak, Japonyanın en eski mahkeme tarihi kitabı "Nihon Shoki" bunu şu şekilde açıklamaktadır:
İmparatorun fermanı bakanlara şunları söyledi: "Ama bu toprak parçasını görünce, çorak arazi bataklık çok geniş bir alana yayılıyor ve tarlalar az ve kıt. Üstelik nehir yavaş akıyor ve aşağı akış yavaş. Yağmur yağıyorsa, gelgit sadece tekneyle geçilebilir. Köyler; resmi yollar da çamurla kaplı. Bu nedenle tüm bakanlar taşan suyun kaynağına bakmalı, denize açılan kanalları açmalı, dalgaların geri akışını durdurmalı ve çiftlikleri korumalı. "
... Gongbei Ovası, suyu güneyden Batı Denizi'ne yönlendirmek için kazıldı. Bu nedenle nehre "Horie" adı verildi.
... Kuzey Nehri taşana kadar, Ibara Barajı inşa edildi.
"Nihon Shoki" de 4. ve 5. yüzyıllarla ilgili diğer bölümlerde birçok benzer tanım var.
Şimdiye kadar, insanların bu sulama tekniklerine ilişkin anlayışları çok sınırlıdır. Bu mühendislik ve teknik personel çoğunlukla Kore kökenlidir ve Gine bölgesi ve diğer yerlerdeki güçlüler için çalışırlar. Ehime İli, Matsuyama Şehrindeki Kosho Köyü yakınlarında yapılan arkeolojik bir kazıda, 4. yüzyılda inşa edilmiş, 10 metreden uzun olan ve dallar ve kütüklerle güçlendirilmiş bir set bulundu. Nara Eyaleti, Sakurai Şehri yakınlarındaki Chuxiang Köyünde, karmaşık bir kanal, baraj ve kanal ağı keşfedildi. İnşaatın tarihi 4. veya 5. yüzyıla kadar uzanıyor. Tarihçiler, o zamanlar Guzhao Köyü veya Chuangxiang Köyü tarlalarını kimin sürdüğünü asla bilemeyecekler, ancak kesin olan bir şey var, yerel çiftçiler bu yeni teknolojinin tatlılığını tattılar.
4. ve 5. yüzyıllarda Japonlar sığır ve atları evcilleştirmeye başladı. Başlangıçta, hayvancılık tarımsal üretimde küçük bir rol oynadı. Daha önce Japonlar için yaban domuzu, yaban geyiği ve balık onlara zengin ve kalıcı bir protein kaynağı sağlamıştı. O zamanlar çiftçiler ne saban kullanabiliyor, ne de gübreleyebiliyordu. Hayvancılık endüstrisi hala ilkel aşamasındadır. İnsanlar hadım etme teknikleri hakkında hiçbir şey bilmiyorlar ve çok sayıda hayvan yetiştiremiyorlar. Başlangıçta, atlar ve sığırlar yalnızca bireysel taslak hayvanlar olarak kullanıldı ve Japonya'daki dağlık alanlar arasında yük taşıma ve binicilik için seyahat ederlerdi. Demir yetiştiriciliği araçlarının ve yeni sulama tekniklerinin uygulanması gibi, hayvancılığın tarıma katkısı da yüzyıllar sonra yavaş yavaş ortaya çıkmıştır.
300 ile 645 arasındaki nüfus gelişim eğilimi şu anda bilinmemektedir. Arkeolog Mori Koichi, 5. ve 6. yüzyıllarda cenaze törenlerinin değiştiğine dikkat çekti ve bu da o dönemdeki hızlı nüfus artışını kanıtlıyor. 5. yüzyılda mezar sayısı az olmasına rağmen Osaka'daki büyük mezarlar gibi çok büyüktü. 500 yılına gelindiğinde, bu tür cenaze ve cenaze törenleri sona erdi ve bunun yerine çok sayıda küçük mezar ortaya çıktı. Mori Koichi, bu geniş çapta dağıtılan küçük mezarların yalnızca o dönemde nüfusun muazzam artışını değil, aynı zamanda insanların yaşam standartlarının iyileşmesini de gösterdiğine inanıyor. Bu iki yüzyılda, nüfus biraz artmış olsa da, tek arkeolojik kanıt, Mori Koichi'nin hızlı bir nüfus artışı iddiasını kanıtlamıyor gibi görünüyor. Hastalık ve kıtlığın bu döneme etkisi belirsizdir.
7. yüzyılın ortalarına gelindiğinde, insanlar Japonya'da çeşitli şekillerde yaşadılar. Çiftçiler daha ilkel Yayoi dönemi pirinç tarımı yöntemlerini takip ederken, sulama havuzları ve hendekleri de kullandılar. Ek olarak, insanlar kuru tarım veya kesip yakarak çiftçilik gibi diğer tarımsal üretim yöntemlerini de benimsiyor. Özellikle kuzeyde ve uzak güneyde birçok insan hala balıkçılıkla, avlanarak ve toplanarak geçimini sağlıyor. 645 yasal dönem başladığında, Japon takımadalarının sakinlerinin sayısı 3 milyon ile 5,5 milyon arasında değişiyordu; aynı dönemde Avrupa'ya kıyasla bu sayı oldukça büyüktü.
Doğu Asya'da Büyük Değişiklikler
Yedinci yüzyılın ortalarında Japon yönetici sınıfının karşı karşıya kaldığı kriz her geçen gün arttı. 618'de Li Yuan, Japon mahkemesini endişelendiren hırslı ve genişleyen etkisiyle Datang İmparatorluğu'nun kuruluşunu imparator ilan etti. İç isyanı bastırdıktan sonra, yeni tahta çıkan İmparator kısa süre sonra dikkatini Çin-Japon sınırının sükunetini sağlamaya çevirdi. Onun için, savaş benzeri Goguryeo Krallığı'nı bastırmak özellikle acildi; Bundan önce, Goguryeo Hanedanı, Sui Hanedanlığı'nı (589-617), dolaylı olarak Sui Hanedanlığı'nın yıkımına neden olan Goguryeo'ya birkaç sefer yendi. Japon yöneticiler, Tang ordusu Goguryeo'yu fethederse, Japonya'nın müttefiki Baekje'nin katledilecek bir sonraki kuzu olacağından korkuyorlardı. Baekje yenilirse, Japonyanın baş düşmanı ve Datangın müttefiki Silla Krallığı Kore Yarımadasını ele geçirecek. O zaman düşman ordusu sınırı ezecek ve bu Japonyayı tehlikeye atacaktır.
631'de, Datang'ın yeni imparatoru Tang Taizong bir savaş başlatmaya ve Goguryeo'ya saldırmaya başladı. Savaşta ölen askerlerin kemiklerini gömmek için Liaoning'in doğusuna birlikler gönderdi ve Tang ordusuna Goguryeo'nun köy ve kasabalarını yağmalamasını emretti. Tang Jun'un ortaya çıkışı, Kuzey Kore'nin iç siyasetini benzeri görülmemiş bir kaosa sürükledi. 641'de, üç Kuzey Kore'den en istikrarsız olan Baekje'de bir saray darbesi patlak verdi ve militan Kral Yiji iktidara geldi. 642'de Tang ordusunun Goguryeo'yu işgalinin arifesinde, savaş ağası Quan Yi Suwen 180'den fazla soyluyu katletti ve Kral Yici'nin tahtını ele geçirdi. Baekje ve Goguryeo tarafından kurulan yeni rejim, Silla ve Datang'a karşı ortaklaşa mücadele etmek ve aktif olarak savaşa hazırlanmak için bir ittifak oluşturdu.
Baekje ve Goguryeo'dan Japonya'ya sürgün edilen soylular, Tang ordusunun işgali ve kanlı darbenin trajedisini anlattı. Anakaradan gelen bu haberler Japonların korkusunu yoğunlaştırdı. Haziran 645'te, prens Zhongda'nın kardeşi (daha sonra İmparator Tenchi, 661-671'de hüküm sürdü), Prens Kuro (daha sonra İmparator Kotoku, 645-654'te hüküm sürdü) ve Nakacho Kazuzu (daha sonra Fujiwara saray mensubu Kazuzu, 614- 669), panik içindeki İmparator Huangji'nin önünde (642'den 645'e kadar hüküm sürdü) mahkeme bakanı Suworulu'ya suikast düzenledi.
Baekje ve Goguryeo'nun koşulları gibi, Japonya'nın yeni yöneticileri de ilk olarak savaşa hazırlanmayı düşündüler. Saray darbesinden iki aydan daha kısa bir süre sonra, mahkemenin elçileri Kanto'ya geldi; 6. yüzyılda Kanto bölgesi her zaman Japonya İmparatoru'nun askeri üssüydü. Elçiler yerel nüfusu kaydetti, ekili araziyi kayıt altına aldı; bir cephanelik kurdu ve yerel güvenilmez soyluların silahlarına el koydu. "Japon Rekorlar Kitabı" na göre, imparatorluk mahkemesinde, yeni makam bir resmi rütbe sistemi kurdu ve 646 yılında çıkarılan ünlü "Dahua Reform Fermanı" nda Çin tarzı bir vergi sistemi, arazi mülkiyeti sistemi ve yerel yönetim uygulamaya hazırlandığını duyurdu. İdari sistem.
660 yılında Tang Hanedanlığı ve Silla koalisyon güçleri Baekje ordusunu yendi. Baekje General Hayalet Odası Fukushin tesadüfen kaçtı ve ordusunu Tang ordusunun işgaline direnmeye devam ettirdi ve Japon müttefiklerinin yardım için birlik göndereceğine inandı. 661'de, prens Zhongda'nın kardeşi ve İmparator Qi Ming (655-661'de hüküm sürdü, İmparator Huangji olarak da bilinir), takviye güçlerini DPRK'ya yönlendirmek için Kyushu'ya gitti. Aynı yıl, Japon mahkemesi, Japonya tarafından 30 yıldır rehin tutulan Baekje kraliyet ailesinin bir üyesi olan Yu Fengzhang'ı ülkeye dönmesi, Baekje ordusuna katılması ve Oni Shi Fuxin ile güçlerini birleştirmesi için serbest bıraktı. 662'de Japon imparatorluk mahkemesi, Fukushin Onimuro'ya yardım etmek için bir sefer gücü gönderdi; bir yıl sonra, takviye sayısı 27.000'e çıktı.
Aynı zamanda Tang Hanedanlığı hükümdarları da bir savaş planı hazırladılar. O dönemde Tang Hanedanlığı İmparatoru ile tanışan Japon elçilerinin Tang Hanedanlığı'nın askeri stratejisini Japon sarayına sızdırmasından korkan Tang Hanedanlığı hükümdarları, Japon elçilerini Tang'ın başkenti Chang'an'da ev hapsine aldı. Tang Hanedanlığı İmparatoru ile Japon elçileri arasındaki bu olayla ilgili olarak "Nihon Shoki" şu kayıtlara sahiptir:
... İmparatorun fermanı şu şekildedir: "Bu hanedanlığın önümüzdeki yıl Haidong'da idari önlemler uygulaması planlanıyor ve siz ve diğer Japon [Japonya] doğuya dönemeyeceksiniz." Sonunda Japon elçileri Chang'an'da gözaltına alındı. Ayrı yaşıyorlar, kapalı kapıları var, misafirlerle buluşmaları kesinlikle yasak ve hareket özgürlüğü yok. Eğer öyleyse, elçiler sefil bir yıl geçirdi.
663'te Baicunjiang Savaşı başladı ve iki ordu savaşmaya başladı. "Nihon Shoki" bu feci savaşın tüm etkisini kaydediyor:
Düşman askerler Jurou şehrini (Baekje'nin eski başkenti) yatırdı ve imparatorluk şehrini kuşattı. General Tang 170 savaş gemisine komuta etti ve Baicunjiang'da sıraya girdi. İlk gelen Japon savaş gemisi Tang ordusuyla şiddetli bir şekilde savaştı.Japon savaş gemisi dezavantajlı bir şekilde geri çekildi ve Tang Hanedanlığı sağlam kaldı.
... Japon generaller ve Kral Baekje [Yu Fengzhang] göksel fenomeni gözlemlemedi, ancak o gün şöyle dedi: "Birbirimize karşı savaşacağız ve geri çekilmeli." Ayrıca Japon asi ordusunun askerlerini yönetip Tang Hanedanlığı ordusuna yürüdüler. . Tabii ki Tang ordusu sol ve sağ tarafta bir botla savaştı ve kısa bir süre kala yetkililer ve ordu yenildi ve birçoğu suda boğuldu. Park Shi Tian Lai Jin [Japon General] gökyüzüne yemin eder, dişlerini gıcırdatır ve düzinelerce insanı öldürür; hemen savaş alanında öldü. Bu sırada Baekje kralı Yu Fengzhang ve askerleri tekneyle Goguryeo'ya kaçtı.
668'de Goguryeo yıkıldı, Kore yarımadası birleştirildi ve egemen gücü Japon sarayına düşman kuvvetlerin kontrolü altındaydı.
Doğu Asya'da yeni bir güç dengesinin ortaya çıkması Japonya'yı olağanüstü bir duruma soktu. Shirakura Nehri Muharebesi'nin yenilgisinden sonra İmparator Tenchi, Tsushima, İki ve Kyushu'nun kuzey kıyı şeridinde nöbet karakolları kurulması ve işaret kuleleri yapılması için bir ferman çıkardı.Yukarıda bahsedilen önemli yerler, Çin Tang Hanedanlığı ve Kore Yarımadası ordusunun işgali için gerekli yerlerdi. İmparator Tenchi, başkentini Seto İç Denizinden uzak olan ve düşmanların saldırılarına karşı savunmasız olmayan Biwa Gölü kıyısındaki Otsu Sarayı'na (şimdi Otsu) taşıdı. Yamato Bölgesi'nde (Nara Bölgesi) ve Sanuki Bölgesi'nde (Kagawa Eyaleti) kaleler ve gözlem kuleleri inşa edildi. İmparator Tianzhi, askeri eğitimin yaygın olduğu bu kaleleri sık sık ziyaret eder. İronik olarak, birçok zanaatkâr ve eğitmen Kore Yarımadası'ndan gelen mültecilerdir.
Kore Yarımadası'ndaki yenilgi, Japon mahkemesinin reform yapması için yeni bir itici güç sağladı ve mahkemenin acilen gücünü genişletmesi ve rasyonel olarak tahsis etmesi gerekiyordu. "Nihon Shoki" ye göre, Shirakurae'nin fiyaskosundan sonraki altı ay içinde İmparator Tenchi, yeni ve daha sistematik bir ulusal idari sistem başlattı. Güçlü klan liderlerinin ayrıcalıklarını kısıtlamak ve yetiştirdikleri hizmetli ve köle sayısını sınırlamak için kararlar çıkardı.
670'de İmparator Tenchi, "hırsızları ve haydutları bastırmak" için bir nüfus sayımı emri verdi. Inoue Mitsusada, 670 nüfus sayımının (Jiawu yılında kaydedildi) o dönemde İmparator Tenchi yönetimindeki tüm sınıf ve bölgelerin vatandaşlarını kaydettiğine ve halkın soyadlarını belirlemek için kullanıldığına inanıyor. Nüfus kaydı, vergilendirme ve zorunlu askerlik için gerekli koşulları yaratmıştır.
Ne yazık ki, politikası tam olarak uygulanamadan İmparator Tenchi öldü. Ölümünün 671 yılında, bir iktidar boşluğu dönemi ortaya çıktı ve iki karakter taht için savaştı. Prens Otomo sadece İmparator Tenchi'nin oğlu değil, aynı zamanda tahtın belirlenmiş varisi; ancak, İmparator Tenchi'nin küçük kardeşi - deniz halkının prensi - aynı zamanda tahtı miras almak için yasal niteliklere sahip ve buna kıyasla daha güçlü ve becerikli. . Deniz adamının prensi bir keşiş gibi davrandı ve bugünkü Nara Eyaleti olan Yoshino'da inzivaya çekilerek yaşadı; tekrar yükselmek için gizlice destekçileri topladı. 672 baharında iç savaş patlak verdi; daha önceki dikkatli planlama nedeniyle, denizlerin prensi hızla birkaç büyük zafer kazandı. 6 aydan kısa bir süre içinde, prens Otomo kendini astı ve denizcinin prensi hemen taht oldu ve tarihte İmparator Tianmu olarak tanındı.
İmparator Tianwu Çin'e öğretti
İmparator Tenchi popüler değildi, bunun yerine İmparator Tenmu'ya fayda sağladı. İmparator Tenchi'nin merkezileştirme politikası, özellikle asil ayrıcalıkların kısıtlanması ve nüfus sayımı sisteminin uygulanması, birçok yerel lordun kızgınlığına neden oldu. İmparator Tenchi'nin dış politikası da feci sonuçlar doğurdu.Batı Japonya'daki pek çok soylu, savaşa tekrar asker göndermeyi reddetti.
İmparator Tianmu, tahtı kazanmak için yerel veya mahkeme yetkilerine güvenmedi. Kendisi belirli muharebe operasyonlarının komutanı değildir. Spesifik savaş operasyonları bir grup sadık alt düzey subay tarafından yürütülür ve çoğu yakın akrabadır.
Bu nedenle, merkezileşmenin daha da güçlendirilmesine karşı çıkanlar için, İmparator Tianmu'nun neredeyse hiçbir siyasi borcu yoktur, ayrıca askeri gücü de vardır.Disipline boyun eğmeyen saraylılar için orduyu kullanarak onları boyun eğmeye zorlayabilir.
İmparator Tianmu, zamanının deneyimlerini ve derslerini öğrenme konusunda iyidir. İmparator Tianmu 631'de doğdu. En büyük ağabeyi ve takipçileri Suga Lulu'ya suikast düzenleyip iktidarı ele geçirdiğinde henüz gençti. İmparator Tianchi, Kuzey Kore'ye girmek için takviye kuvvetlerine komuta etmek üzere Kyushu'ya sefer yaptığında, genç İmparator Tenmu, devlet işlerini denetlemek için sarayda kaldı. İmparator Tianzhi ülkeye döndükten sonra çılgınca savaşa hazırlanmakla meşgul, Tang ve Silla kuvvetlerinin işgaline direnmeye hazırlanıyordu.İmparator Tianmu, kardeşinin eylemlerini yakından izledi.
İmparator Tianmu, geçici olarak sarayda yaşayan Kore'nin sürgün edilmiş soylularının anlayışıyla, Datang ve Silla'nın baskın askeri gücünün, Japonya'nın yenilgisinin ve Goguryeo ve Baekje'nin nihai yıkımının nedeninin yalnızca bir parçası olduğunu fark etti. Güçlü bir ordunun anahtarının, bir dizi yasa ve yönetmelikle açıkça tanımlanması gereken istikrarlı bir merkezi güç sistemi kurmak olduğuna inanıyor.
676'da Silla Krallığı Tang Hanedanlığı'ndan öğrenilen bilgileri kullanarak Tang ordusunu Kore Yarımadası'ndan kovdu ve bu olay Çin sisteminin üstünlüğünü daha da doğruladı. İmparator Tianwu, Japonya'nın boyun eğdirilmemesi için Japonya'nın Silla gibi olması gerektiğini biliyordu.
672'de tahta geçtikten sonra İmparator Tianmu, Çin modelini izleyerek hemen büyük ölçekli reformlara başladı. Tahta geçmesinden yalnızca üç yıl sonra, çiftçilerin ve "dağlar, bataklıklar, adalar, koylar, ormanlar, ovalar ve yapay göletler" üzerindeki kontrolleri dahil olmak üzere, aristokrat ekonomik özel mülkiyetin temelini ortadan kaldırmak için bir ferman çıkardı. Birçok Japon tarihçi, İmparator Tenmu tarafından alınan önlemlerin, soyluların özel gücünü zayıflatmada önceki yöneticilerden çok daha etkili olduğuna inanıyor. Soyluluğun çiftçiler ve toprak üzerindeki kontrolünü ortadan kaldırmak, ekonominin merkezi yönetimini sağlamanın ve ulusal bir bürokrasi kurmanın hayati bir parçasıdır.
İmparator Tianwu benzeri görülmemiş bir kraliyet tekeli kurdu ve yerel yönetim kurumları üzerinde bir etkisi oldu. "Sui Tarihi" kayıtlarına göre, Japonya 7. yüzyılın başlarında yaklaşık 120 bölgeye (ülke) bölünmüştür. Bu alanlar, yetki alanları dahilinde mutlak askeri, siyasi ve dini güçlere sahip yerel soylular (ulusal ırklar) tarafından yönetilmektedir.
Dahua darbesinden sonra İmparator Kotoku ve prens Zhongda, yerel işleri denetlemek için yerel yönetime özel temsilciler göndermeye çalıştı ve böylece yerel zengin ailenin gücünü zayıflattı. "Chang Lu Ming Sözlüğü" ve diğer belgeler, emperyal gücün yerel yönetime girdiğini gösteriyor, ancak, imparatorluk mahkemesi tarafından gönderilen bu özel elçiler, genellikle sonunda yeni bir sınıf oluşturdu - yerel lordlar sınıfı.
İmparator Tianwu, böl ve fethet politikasıyla yerel kodamanları alt etti. Birincisi, emperyal elçileri daha önce sahip oldukları ekonomik ve askeri güçlerden mahrum etti. Daha sonra, yerel aristokratları yerel resmi pozisyonlar için birbirleriyle rekabet etmeye teşvik etmek için daha şiddetli bir rekabet mekanizması geliştirdi ve mahkemeye bağlılığı resmi makamlar için önemli bir ön koşul haline getirdi. İmparator Tianmu, yeni gelenleri memurlara terfi ettirerek geleneksel yetki alanlarını böldü ve eski güçlerin etkisini ortadan kaldırdı.
Aynı zamanda, yerel kodamanları askeri ve dini güçlerden mahrum bıraktı ve bu görevleri yerine getirmek için yeni resmi pozisyonlar yarattı. 1780'lerden 1990'lara kadar, eşi İmparator Jitong (686-697'de hüküm sürdü) döneminde İmparator Tenmu'nun politikaları devam etti. 700'e gelindiğinde, Japonya'daki yerel idari bölge sayısı, bir asır öncesinin yaklaşık beş katı olan 555'e ulaştı.
Daha otoriter bir ilkeye uygun olarak İmparator Tianmu, mahkemenin bürokrasisini yeniden düzenledi (bkz. Şekil 1). Öncülün aksine, imparator, onda, soyluların neredeyse hiç söz hakkı yok. İmparator, imparatorluk mahkemesini atlayabilir ve uygun gördüğü herhangi bir görevliye doğrudan bir ferman çıkarabilir ve imparatorun görevlileri herhangi bir düzenleyici otoriteye tabi değildir.
Çin sistemi modelini izleyerek, İmparator Tianwu yeni bir bürokratik rütbe, atamalar ve terfi sistemleri seti oluşturdu. İnsanlar, İmparator Tenmu'nun resmi sisteminin nesnel akıl temelinde kurulduğunu ve taşra modelinin oluşumunun temelini oluşturduğunu yorumladılar. İmparator Tianmu, hükümdarlığının temeli olarak, imparatorluk ailesinin sonsuza kadar kolay olmadığını ve bir tanrı olduğunu iddia ederek politik bir efsane tasarladı.
İmparator Tianmu'nun ölümünden sonra, karısı İmparator Chitou'nun önünde devletin işleri karmaşıktı. İmparator Jitong döneminde, üç önemli başarı elde edildi.
Öncelikle, onun gözetimi altında, Japonya'nın ilk sistematik hukuk düzeni - "Asuka Jyohara Hukuk Düzeni" uygulandı. Bu kararnameler, Japonya'nın Çin sistemini taklit etmek ve yerelleştirmek için gösterdiği ilk çabaları somutlaştırdı ve daha sonraki "Dabao Hukuk Düzeni" ni doğrudan doğuran "Asuka Jyomoto Yasa Düzeni" temeline dayanıyordu.
İkincisi, İmparator Jitong döneminde kapsamlı bir nüfus sayımı, vergi ve ulusal külot sistemi yarattı. Bu sistemler birbiriyle ilişkilidir ve iki amacı vardır: sadece sınırda yeterli miktarda askeri harcamayı sürdürmek değil, aynı zamanda imparatorluğa liderlik edebilecek bir devlet kurumu sağlamak.
Üçüncü başarı, hükümdarın imparatorunun, Japonya'nın ilk Çin başkentini, otoritesinin bir sembolü olarak Nara'nın hemen güneyindeki Fujiwara'da inşa etmek için bir ferman yayınlamasıdır.
Yasal bir devletin kurulması
701 yılında, İmparator Tianmu'nun torunu İmparator Wenwu, Japonya'nın Çin modelini taklit etme çabalarının doruk noktası olan "Dabao Yasası" nı ilan etti. "Dabao Yasası", İmparator Tianmu tarafından oluşturulan resmi pozisyonların çoğu da dahil olmak üzere, yasaya uygun olarak resmi sistemi kurdu ve "Asuka Jyomoto Yasası" nın uygulanmasındaki uygunsuz yargı yetkisi ve statüsünde bazı değişiklikler yaptı (bkz.Şekil 2 ). En önemli değişiklik, kraliyet ailesini saray soyluları olan imparator tarafından kurulan bir danışma örgütünün yetkisi altına almaktır.
Buna ek olarak, "Dabao Kanun Hükmünde Kararname" de İmparator Tianwu'nun resmi rütbe sistemini revize etti ve resmi seçim ve terfi prosedürlerini geliştirdi ve sistematik hale getirdi. "Dabao Yasası" hükümetin ödeneklerini açıkça şart koşuyor ve görevlinin rütbesine ve konumuna göre maaşın her altı ayda bir ödenmesini şart koşuyor. 8. yüzyılın başında Pekin yetkililerinin toplam sayısı 10.000 civarındaydı.
Yerel idari ajanslar hiyerarşik bir sisteme göre kurulur. En üst düzey, altı yıllık bir dönem için devlet sekreteri olarak görev yapan imparatorluk mahkemesinin soylularıdır. Dabao Yasası, 1970'lerde İmparator Tenmu tarafından yoksun bırakılan Kokuji'nin sahip olduğu geniş yetkileri geri getirdi.
Dışişleri Bakanlığı için yeni yetkisi şunları içeriyor: vergilendirme, depolama, nakliye, her 6 yılda bir arazi mülkiyetinin değiştirilmesi, düzenli nüfus sayımı ve çeşitli ülkelerin askeri işlerinin yönetimi. Genellikle, bir ülkedeki memur sayısı, çoğu yerel olan yaklaşık 600'dür.
Yerel idarenin ikinci seviyesi ilçe departmanıdır. Bu seçilmiş yetkililer, yerel varlıklı ailelerin evlerinden geliyordu. "Dabao Yasası", ilçe sekreterinin dışişleri bakanlığına bağlı olduğunu açıkça belirtmektedir, ancak ilçe sekreteri de diğer yetkililerin sahip olmadığı bazı ayrıcalıklara sahiptir. Sadece resmi pozisyonlarda görev yapmakla kalmazlar, aynı zamanda toprak mülkiyetine ve askeri güce sahiptirler ve kalıtsaldırlar. Kendi yetki alanlarında yaşadıkları için, yerel çiftçiler üzerinde güçlü bir kontrole sahipler ve işbirlikleri, nüfus sayımı, pantians ve vergilendirme gibi hükümet faaliyetlerinde benzersiz avantajlara sahip.
En düşük yerel idari kurum, idari köydür (li). "Dabao Yasası", ilçe müdürünün her konutta 50 haneden sorumlu olmasını şart koşmaktadır. Her birinde beş hane, kamu düzenini sağlamak için bir sigorta olarak kullanılmaktadır. "Dabao Kanunu" nda belirtilen hane çekirdek aile ile karıştırılmamalıdır.Amaç zorunlu askerlik ve vergilendirmeyi teşvik etmek olan bir idari birimdir. 8. yüzyılın başında, li başına ortalama nüfus yaklaşık 1.000 idi.
Dabao Yasası, amacı çiftçileri kontrol etmek olan karmaşık bir idari organizasyon kurdu; 700 yılında çiftçiler, Japonya'nın toplam nüfusunun% 99'undan fazlasını oluşturuyordu. Yetişkin erkeklerin çoğu her yıl yerel yönetime ve imparatorluk mahkemelerine hizmet etmek, ürün vergilerini ödemek ve askerlik hizmetini yerine getirmek gibi çeşitli vergiler öder. Arazi sahiplerinin de% 3 tahıl vergisi ödemeleri gerekmektedir. Kira vergisi genellikle yakındaki bir depoda depolanır ve ülkenin finansmanını sağlamak için kullanılır. "Dabao Yasası", 6 yaş ve üzeri vatandaşların ulusal çiftlik tarafından ömür boyu yetiştirileceğini şart koşmaktadır. Hükümet bu toprak sahipliği sistemini merhametten değil, her vergi mükellefinin kendi payını alabilmesini sağlamak için benimsedi. Düzenli sayım ve ayrıntılı vergi belgelerinin derlenmesi, mahkemenin mali ve askeri işler açısından istikrarının sağlanmasında hayati bir rol oynadı.
Bu makale, Ocak 2019'da Jiangsu People's Publishing House'dan Liu Junchi tarafından çevrilen William Wayne Faris tarafından yazılan "Erken Japonya'da Nüfus, Hastalık ve Arazi" kitabından alınmıştır. Bildiri yetkilendirilerek yeniden basılmakta ve kısaltılmaktadır Mevcut başlık ve alt başlık editör tarafından hazırlanmaktadır.
Bu sayının editörü Zhou Yuhua
Önerilen Kaynaklar
