Yemek belgesellerinin bolluğu ve ıssızlığı: kıtlık genleri, ilişki ve paket servisi olan restoran tartışması
Yazar | Dong Ziqi
Editör | Huang Yue
Hua Shao'nun "Bu gece saat dokuzda görüşürüz" talk show'unun son sayısında, röportaj yapılan kişi ve yemek belgeseli yönetmeni Chen Xiaoqing, Hua Shao'yu kendisiyle bir akşam yemeğine davet etti. Yemeğin bir diğer konuğu da "Köpekbalığı Yüzgeci ve Biber" idi. Tanınmış İngiliz yazar Fuxia Dunlop. Çin ve Batı yemekleri arasındaki farklılıkları basitçe karşılaştırdıktan sonra Hua Shao, Fu Xia'ya, "Bu yüzden biz Çinliler yemekten gurur duyuyoruz." Fu Xia gülümsedi ve kabul etti.
Akşam yemeğinin ortasında Chen Xiaoqing, Deng Tuo'nun "Çin'in Kıtlık Yardımı Tarihi" nden alıntı yaptı ve Çinlilerin domuz pastırması ve yağlı ete değer vermesinin sebebinin Çin halkının genlerinde kıtlık geni olması olduğunu söyledi. (Bu kitabın başında bir pasaj var: "MÖ 18. yüzyıldan MS 20. yüzyıla kadar, neredeyse dört bin yıldır, felaketlerin olmadığı neredeyse hiçbir yıl ve kıtlık olmadan neredeyse hiç yıl olmadı; hatta Batı Avrupalı bilim adamları bile Ülkemizi "kıtlık ülkesi" olarak adlandırıyor. ") Yemek belgeselinin yönetmeni yemek masasında yemek hakkında konuştu. Çinlilerin kemiklerindeki kıtlık bilincinden bahsediyordu. Daha da ilginci, bu pasajın Hua Shaonun Fuxia ile daha önceki konuşması gibi görünmesi. Sözde "Çinliler yemek yemekten hala çok gurur duyuyorlar" ın tam tersi.
Fu Xia, gösteride Çin yemeklerine büyük bir sevgi besleyen bir yabancı gibi görünüyor, Chen Xiaoqing ve Hua Shao'nun Çin yemekleri hakkındaki yorumlarına mutlu bir şekilde yanıt verdi ve Chen Xiaoqing tarafından "her şeyi ye" diye övüldü. Yemeğe katan şey, yemek için yaptığı bir şakadır. Şaka şu şekildedir: Bir kez arkadaşıyla Hunan'ın kırsalına gidip arkadaşının arabasına oturdu. Arabanın bagajında kurbağaların vızıltısını duymaya devam etti. Tüm yolu katladıktan sonra, sonunda iyi yemek okuryazarlığı olan arkadaşına sordu, kurbağa ne beklemeli? Ye, kuru mu yoksa tadı mı? Bir arkadaşı ona, bu kurbağanın başka bir arkadaşı tarafından satın alındığını ve serbest bırakıldığını ve özel olarak hazırlanmış bir yemek malzemesi olmadığını söyledi - bu şaka onu bir yabancının Çin'in "her şeyi ye" yeme alışkanlıklarına ve Çin yemek pişirme sanatına toleransı olarak sembolize ediyor gibi görünüyor. Chen Xiaoqing'in sözleriyle, o "Çinliden çok Çinli" Bu arada, Hua Shao'nun Çinlilerin yemekten gurur duyduklarını söylediklerine de yanıt verdi.
Ancak, seyirci Fu Xia'nın "Köpekbalığı Yüzgeci ve Biber" i okuduysa, Fu Xianın Çin halkının yemek gururu ve her şeyi yeme alışkanlıklarına karşı tavrının karmaşık olduğunu anlayacaklardır. Kitapta hiçbir şey harcamazdı. Çılgın bir macera gibi Çin'deki yeme deneyimini anlatacak çok az yer var ve Çinlilerin yemek yemekten duyduğu gururun korkakça olduğunu analiz ediyor ve Çinlilerin yemek yemekten gurur duyduklarını düşündüğünü düşünüyor. Çin halkının yemeğe aşırı dalmasını Çin'in geri kalmış ve dövülmüş olmasının nedeni olarak yarı şaka yollu olarak tanımlayan, "hedonizm ve evrensel kendini beğenme" dir. Akşam yemeğindeki performansı, bu biraz saçma tavrı örtbas etmek için bir nezaket gibi görünüyor, ancak bu tutumu iletişimden gerçekten dışlamadı. Sonuçta, "her şeyi yemek" yeme alışkanlığı - örneğin Kurbağa yemek - Çin'deki herkes varsayılan değil.
Kısa sürede Hua Shao, Chen Xiaoqing ve Fuxia'dan oluşan bu uluslararası yemek, Çinlilerin yemeye yönelik görünüşte bölünmüş iki tutumunu, bir yandan dış dünyayla gurur, diğer yandan kemiklerinde kıtlık geni olduğunu kabul ederek somutlaştırıyor. Neden böyle? İnsanlar neden gurur duyuyor? Aç olan nedir? İpuçlarını daha fazla metinde bulabiliriz.
Kıtlık: alternatif yemek, alternatif mutluluk
Chen Xiaoqing'in "Çinlilerin kemiklerinde kıtlık geni var" sonucuna varması, bu talk-show'daki kendi hesabından doğrulanabilir. Ortaokul sınıf arkadaşlarından birinin hikayesini anlattı: Sınıf arkadaşının parası sadece buharda pişirilmiş çörek almaya yetiyordu. Daha iyi yemek yemek için, buharda pişirilmiş çörekleri kırdı ve domuz yağı kantinden çıkarıp elleriyle sıcak buharda pişirilmiş çöreklere uyguladı. Chen Xiaoqing, domuz yağı kokusunu hâlâ alabildiğini söyledi. Başkalarının deneyimlerini hatırlasa da, Chen Xiaoqing'in şüphesiz güçlü bir ikame duygusu var, sanki daha fazla açlık, açlıktan zor kazanılan yemeğin daha fazla hale gelmesi gibi. Anlatısına benzer şekilde kıtlık döneminde geçen bir dizi eser vardır.
Araştırmacı Lin Ting, on yedi yılda Çin tarımsal kooperatifleştirme romanlarının anlatı konularını inceleyen teorik monografi "Disiplinli Anlatı" nda, kıtlık döneminde bir dizi edebi eserin yazıldığını yazdı (buz üzerinde "Li Da Niang", Korece Zhounun "Binbaşı Hu Genqun" ve Chen Canyunun "Tatil" filmleri yemek yeme konusunda olağanüstü bir tutku sergiliyor. Roman, kıtlık durumunu olumlu bir şekilde tanımlamasa da, hikayede yenen belirli yemekleri ayrıntılı olarak açıklayacak. Bazıları, kantinde yabani sebzeleri toplayan ve buharda pişirilmiş buharda pişirilmiş çörekler ve dağ pamuğunu şeker yerine dağ pamuğundan yapılan hurmalar gibi üstün becerilere sahip bazı insanları aktif olarak över, tıpkı "pirinç pişirmeden" (Gao Hong ") zeki bir kadın gibi. Evdeki kız "). Araştırmacılar, yazarın yemek yeme hevesinin, tıpkı bir depresyon sızıntısı gibi, kıtlık döneminde "yazarın aç midesinin beynin egemen olduğu kalemin yerini alması" gerçeğini yansıttığına inanıyor. Ancak genel olarak, o dönemdeki kıtlığı sunmanın yolu, doğrudan acı hakkında yazmak değil, gerçek hayatın eksikliğini olumlu ve övgü dolu bir şekilde kapatmaktı.
Bir yandan kıtlık dönemiyle ilgili edebi eserler genellikle heyecan ve olumlu duygularla doludur, öte yandan o dönemi gerçekten yaşamış insanların farklı gözlemleri ve duyguları vardır. Ding Fan, 2017'de "Yabani Sebzelerin Hatırlanması" nda, kuzey Jiangsu kırsalına gitmenin açlık deneyimini hatırladı. Açlıkla başa çıkmakta olan insanları görme biçimi, yiyecekleri dönüştürme konusundaki benzersiz yetenekleri değil, utançtı. "Kapmak" ve "Çalmak" -Daha üzücü olan, "hırsızlık" ve "Hırsızlık" nesnelerinin yabani sebzeler olmasıdır. Bir yonca çalma fırtınasına tanık oldu (yaygın olarak çim başı olarak bilinir): İnsanlar yoncayı pamuklu ceket ve pantolonlarla eve götürür ve yoncayla sebze lapası pişirir.Sonuç olarak, birkaç gün sebze lapasını yedikten sonra şirketin tüm üyeleri aç ve güçsüzdü. Yabani sebzeler için kucaklanan edebi zarafet Wang Zengqi veya Zhou Zuoren ile karşılaştırıldığında, yabani sebzelerden daha çok sıkıldığını ve korktuğunu hissediyordu; yabani sebzeleri yediği zamanı hatırladığında, dilinde ekşi su olurdu. Tıpkı o dönemdeki coşkuyla yemek yazmanın şekline benzer şekilde, Ding Fan da bazı yabani sebzelerin uygulamalarını ayrıntılı olarak yazdı.Örneğin, yabani çoban çantası da işlenebilir (Ding Fan tarafından yazılan yabani çoban çantası tarifi kaynamış sudur, Kıtlık döneminin "yemeği" haline gelmek için kaba toz halinde kesin, tuz ve şeker ekleyin ve susam yağını gezdirin - daha doğrusu, yiyeceklerin kıt olduğu dönemin "yemeğinin" yerini alabilir.
Alternatif yiyecekler ve alternatif lezzetler de kıtlık yıllarında büyük bir coşkuyla emanet edildi ve insanlara her türlü yolu, hatta "çalmak" ve "soymak" için savaşmalarını sağladı. Ek olarak, açlığınızı gidermek için yiyecekler hakkında konuşmanın ve kek çizmenin alternatif bir yolu var. Lu Wenfunun romanı "Gurme" yazılmıştır. "Büyük Atılım" ve "Zor Yıllar" boyunca, kahramanı "I" ve gurme hem açmış hem de gurme açlıklarını gidermek için "benim" ailemden balkabağı ödünç almaya gelmişti (bu aynı zamanda bir yiyecek ikamesi. "Kavun ve Sebze Kuşağı" na ait) ve "Ben" ile sanki açlıklarını doldurur gibi sohbet ettiler. Gurme, bu günlerde yiyecek ve içecek hiçbir şey olmadığı ve geceleri uyuyamadığım için, hayatımda yediğim güzel şeyleri düşünüyorum dedi. Özellikle yemek yeme konusunda iyi bir hafızası var ve onlarca yıl önce yediği meşhur yemekleri - nerede yediğini, kimin pişirdiğini, girişin ne olduğunu ve sonrasının ne olduğunu ... ve mükemmel bir kantini hatırlayabilir. Bir kızla kıyaslandığında, bir gurme şüphesiz daha sanatsal ve hayalperesttir. Asıl operasyonu atlayarak kafasında balkabağı yeme şeklini hayal eder ve derinden aç olan insanları çeşitli kurgusal yemek yeme şekillerine teşvik eder.
Gurur: Çoklu Yüzeyler ve Tek Çekirdek Yemek Belgeselleri
Yemek ve aile sıcaklığı birbirinden ayrılamaz, bu da son yıllardaki yemek belgesellerinin odak noktası. "Bite of China" dan "The World of Flavours" a kadar, yemek koleksiyonu ve yemek prodüksiyon kliplerinin çoğu aile birimine dayanıyor. Sadece birkaç hikaye kişisel ipuçlarına dayanıyor. Film, izleyicilere sürekli olarak Çin'deki belirli bir yerin nedenini vurguluyor. Anne ve kızın matsutake mantarı toplamak için birlikte gittiği arsa, baba ve oğlun da jambonu iyileştireceği ve kardeşlerin birlikte lotus kökü topladıkları gibi aile üyeleri (birkaç nesil) tarafından paylaşılan mutfak becerileri. Belgesel, aile işbirliği ve gıdanın ortak üretimi seviyesinin üzerinde, yiyecek ve aile ilişkileri arasındaki yakın bağlantıyı da gösteriyor.
Belgesel, bir yandan giriş noktası olarak özellikle Yeni Yıl'ın yeniden birleşmesi, evliliği ve doğum gününü alacak, aile birleşimi sahnesini ve yemek paylaşımını, özellikle de Yeni Yıl'da yeniden bir araya gelmeye hazırlanan yaşlıların yakın planını gösterecek; diğer yandan, Bu tür bir video aynı zamanda Çin halkının geleneksel festivallerdeki yeme alışkanlıklarını, nasıl toplanıp yemeleri gerektiğini vurguluyor.Örneğin, Çinliler yeni yılda aile birleşimi için köfte yemek zorunda kalıyor. Şu anda, gıda belgesellerinin yemek gözlem kategorisini aştığını ve Çin aile yaşamının nasıl olması gerektiğine dair tanımlayıcı olmaktan ziyade kuralcı bir anlatı haline geldiğini belirtmek gerekir. Örneğin yeni yılda Çinlilerin köfte yemek istediğini belirtirken, seslendirmede Çin'in dünyada aileye en çok değer veren grup olduğu iddia edildi. Ailenin ve yemeğin bütünleşmesi hikayesinde, bu tür belgeseller Çin tarzı aile ilişkilerini sürekli olarak pekiştiriyor.
İnsan ilişkileri yemek hazırlarken yalnızca iş bölümüne yansımaz, örneğin en büyük gelin ile ikinci gelin arasındaki iş bölümü farklıdır ve her ikisi de kayınvalidenin programına göre yürütülmelidir, ayrıca ailenin yemek yeme düzenine de yansır. Çin'deki yaşlıların ve çocukların düzenine uygun olmalıdır. Örneğin aynı evde dört kuşağın yemek masası oturma düzeni için "Dilin Ucu" yorumu şu şekildedir: "Aynı evde dört kuşak iyi bir hasat için yeniden birleştirilir. En yaygın ev yemeği olmasına rağmen oturma düzeni ve yönüne dikkat edilmelidir. Büyükbaba 90 yaşında ve tüm hayatı boyunca çiftçilik yapıyor. Ona avlu kapısına bakan koltuğu bırakması gerekiyor. Bu, yaşlıların ve çocukların geleneksel Çin düzeni. Yetiştirdikleri yiyecekleri yiyen aile, sıkı çalışmaları nedeniyle rahat hissediyor. "
"Bite of the Tongue" ve "Flavour" serisindeki yiyecek ve aile ilişkileri arasındaki uyumlu ve karşılıklı olarak geliştirilmiş ilişkiye vurgu, Chen Xiaoqing'in kendi konseptiyle ilgili olabilir. "Beijing News" ile yaptığı bir röportajda, basit aile yemeği için kendi nostaljisini defalarca dile getirdi. Rahatsız olduğunda, en çok istediği beyaz lapa ve annesinin yaptığı turşuydu. Aslında nostaljisi belgesel filmlere yapılan vurguyla da örtüşüyor: Örneğin kentli gençlerin hayatını anlatan bir film oğlunun nasıl dışarıda yediğine değil, annesinin oğlunun dönmesi için özenle nasıl akşam yemeği hazırladığına odaklanıyor; Fabrikadaki monoton yaşamın fragmanları, açıklamanın odak noktası fabrikadaki kantinde yemek değil, çiftin yatakhane evinde yaratmaya çalıştığı aile yemek atmosferi.
Bu klipler, ailenin el işçiliğinin sıcaklık dolu olduğunu ve montaj hattı tarafından kopyalanamayacağını sürekli vurguluyor. Bu yemek dizisi belgesellerinin "lezzet" ten çok sonraki "insan dünyası" na daha fazla önem verdiği ve annenin yemeklerini tekrar etmenin en iyisi olduğu söylenebilir. Yemek yemek, herkes evin tadını özlüyor ve ev yapımı tarifin yeri doldurulamaz, aynı zamanda geleneksel Çin aile normlarında aile karakterleri arasındaki ilişkiyi düzeltir ve bir dereceye kadar yemek pişirmeyi kayınvalide olarak içselleştirir. , Anne, ev hanımı ve diğer aile rolleri (belgeselde biri kayınvalide, yaptığı yemeklere "kayınvalide yemekleri" deniyor). Çocuklar küçük bir aileyi yeniden kurup orijinal aileden ayrılmak istediklerinde bile, yemek hala ilişkiyi bağlayan bağdır ... Şöyle bir hikaye var: Hamile bir kadın doğurmak üzeredir ve her iki ebeveyn de küçük aileye gelmiştir. Mutfakta kendi yöresel yemeklerinden oluşan bir yarışma başlatıldı. Yorum şöyle oldu: "Yaşlıların ömür boyu yemek pişirme becerilerini göstermekten çok, yeni bir yaşama kucak açmanın sevincini ifade ediyor." Bu aslında çok açık. Gıdaların her iki ebeveynin de hamile kadınlara katkısının kızları veya gelinleri için değil, iki aile arasındaki ilişkinin elbette devamı olan yeni bir yaşam beklentisi için olduğuna dikkat çekildi.
Yemek aileye bağlıysa, kesinlikle evin bulunduğu yere bağlanacak, Çin'in farklı bölgelerinin "yerel koşullara uyum sağlama önlemlerini" ve yerel renklerini yansıtacak, yemek belgesellerinin fikirlere yol gösterici gibi anlatımına yön verecek. Hem "Dilin Isırığı" hem de "Dünyadaki Lezzet" hem Çin'in geniş ve çeşitli coğrafyasını ve zengin doğal kaynaklarını övdü ve her ikisi de bu "doğa" övgüsünü Çin yemeklerinin zenginliğine ve Çin halkının işlediği yiyecek çeşitliliğine dönüştürdü. Cinsel övgü. Belgeselin anlatımında doğal manzara, coğrafya ve iklim doğrudan gıda hammaddelerine ve gıda hammaddelerini işleme yöntemlerine dönüştürülüyor, yani "yiyebilirsin" ve "nasıl yenir" gibi pek çok olanak sağlıyor.
Sadece genel yol gösterici fikir bu değil, aynı zamanda bu belgeseller belirli yiyeceklere bölündüklerinde yiyecekleri bölgeye son derece bağlıyorlar.Her yerin eşsiz hazinelerine "elfler gibi yiyecekler" ve "dağlarda saklı lezzetli" deniyor. "Dağlardan ve ormanlardan son derece lezzetli". "A Bite of China" nın ilk bölümünde, Yunnan, Shangri-La'daki Matsutake mantarlarının - filmde "yüksek kaliteli malzeme" olarak adlandırılan - özenle toplanıp pişirildiği anlatılıyor. Matsutake'nin hikayesinin kahramanı genç bir kız. Matsutake'yi toplama konusunda çok etkileyici. Kameraya, "Eğer sen çıkmazsan diğerleri hepsini çıkaracak (Matsutake)." "Anlıyorum. Başkaları benden daha fazlasını seçtiğinde, kalbim hala paniğe kapılıyor. Tibetli yazar Alai'nin, yerel halkın matsutake'nin büyüme modelini hiçe saydığını anlatan" Mantar Çemberi "adlı bir hikaye yazdığını eklemeye değer. , Matsutake'nin neden olduğu trajediyi çaresizce toplayan "Dilin Ucu" ndaki matsutake'yi toplamak için çok çalışan kız bu romanda bir kötü adam olabilir.
Farklı yerlerde bambaşka mutfakları keşfederek, mutfakları kaydetmenin bu yol gösterici fikri devam ediyor. Chen Xiaoqing, "Flavour in the World" ün ardından Chaoshan ve Yunnan'ın da yer aldığı "Flavor Origin" dizisinin ardından "Flavour + City" dizisinin de olacağı söyleniyor. Röportajda Chen Xiaoqing, Hua Shao'ya ülkenin her yerinden insanların kendi yemeklerini stüdyosuna göndereceklerini, yani neredeyse "halktan pervasızca yemek aradıklarını" söyledi. Aynı zamanda "siviller" den de heyecanlı bir yanıt aldı.
Bununla birlikte, daha önce tartışılan aile ilişkileri konularına geri dönersek, bulmak zor değil: Geniş ve çeşitli manzara, kaynaklar ve yiyeceklerle karşılaştırıldığında, bu belgesellerde sunulan aile öyküleri ve değerleri son derece tekdüze ... Nerede olursanız olun. Güney ya da kuzey, doğu ya da batı, kırsal ya da şehir, hepsi aynı memleket öyküleri dizisindedir ve hepsi aynı nostaljiye sahiptir - Yeni Yıl zamanında, hepsi vatan hasreti çekerler ve yemek masasında aile birleşimi için her zaman mutlu olurlar. Fabrika bölgesindeki gençler ve birinci kademe şehirlerde sürüklenen gençler gibi gerçekten gezenlerin yemek hikayelerinden bahsedilse de, genellikle gölgede kalıyorlar ve ailelerinin sıcaklığındaki insanların iyi hayatlarını başlatmak için kullanılıyorlar; Memleket hasretinin olmadığı Shenzhen'de, belgeseller yerel aborijinleri gözlem nesnesi olarak buldu - bu aynı zamanda bu tür yemek belgesellerinin çelişkisini de ortaya çıkarabilir: çeşitliliğin yüzeyinin altında, bir dizi sürekli kendini tekrarlama ve Güçlendirilmiş monoton anlatı. Aile yemeği karnavalının ardında, eve dönememe konusundaki hayal kırıklığı ve kayıp var.
Kayıp: Zhongming Yiyecek ve Paket Servisi Tartışması
Yemek belgeselinin "halk" lezzetleriyle karşılaştırıldığında, Wang Xuanyi'nin "Devlet Ziyafeti ve Aile Ziyafeti" daha "kaotik" bir anlama sahiptir.Kitapta kaydedilen ziyafet sıradan ailelerin sıcaklığını taşımakla kalmaz, aynı zamanda sembolize eder. Zhongming Ding Shijia'nın geçmişinin ihtişamıyla. Bir ailede doğan annelerin aile ziyafetleri hazırlamada iyi olduklarını yazdı. 1940'larda ve 50'lerde, annesi yıl boyunca evde birçok misafire hizmet etti. Bu ziyafetler "aile ziyafetleri" ve "devlet ziyafetleri" olarak ikiye ayrıldı: ilki Akraba ve arkadaşlardan oluşan bir toplantı, ikincisi babanın arkadaşları için resmi bir ziyafettir. Bu ziyafetlerde annem Hangzhou mutfağını bir üs olarak kullandı, diğer Jiangsu ve Zhejiang yemekleriyle karıştırdı ve Şangay tarzı batı yemekleri ekledi. Annemin haşlanmış nehir yılan balığı, kırmızı kızarmış deniz hıyarı gibi nadir bulunan ve kulağa korkutucu gelen birçok spesiyalitesi vardı. Bal kaplı jambon.
Yukarıda bahsedilen kıtlık dönemindeki "Kavunlar" ile veya "Tongue" serisinin vahşi av ve ev yapımı ürünleriyle karşılaştırıldığında, bu yemekler gerçekten çok lüks. Yazar açıkça bu lüksün farkında. Yemeklerin şeceresi ve mirası konuşulmakta, annesinin mutfağını "trahzalı ve derin" Jiangsu ve Zhejiang yemekleri olarak sınıflandırmakta, annesinin kurallara uymasını övmekte ve annesinin titiz yemek yeme alışkanlıklarından oldukça gurur duymaktadır. İlginç olan, bu kural ve titizliğin kuşkusuz bir aile tarafından geliştirilen bir alışkanlık olması ya da yazarın kendisinin de belirttiği gibi, nesilden nesile aktarılan bir tat olmasıdır. Yazar, annesinin yemeğini sürekli olarak annesinin hayatını "Kırmızı Konaklar Rüyası" olarak tanımlayan "Kırmızı Konaklar Rüyası" ile karşılaştırıyor ve yemek pişirme konsepti "Kırmızı Konaklar Rüyası" ndaki "patlıcan" gibi. Patlıcan yemenin köprü bölümü, Jia ailesinin karmaşık ve titiz pişirme prosedürlerini gösterir) ve ayrıca anne ve teyzeyi "Prenses Bezelye" ailesiyle abartılı bir şekilde karşılaştırdı ve annesinin eğitimi ve etkisi altında diğer restoranları da belirleyebileceğini belirtti. Malzemelerle kapsamlı ve uyumsuz pişirme. Aile ziyafeti sayesinde annesi çocuklarının zevkini ve yemek yeme sanatını geliştirirken çocuklarına yemek hazırlamayı öğretmiyordu. Bu tür bir nostalji ve Zhongming Ding Food'un evinin kaybı - eskisi gibi kıtlık yaşayan insanlara aşina olmasa da - gerçekte birçok güçlükle karşı karşıyadır.
Wang Xuanyi'nin görüşüne göre, restoranın yaratıcı füzyon mutfağı, içme sanatının gereksinimlerini karşılamadığı gibi, herhangi bir mutfağın soyağacına da girmiyor. Pek çok yaratıcı füzyon yemeğinin şu anda sorunları olduğunu yazdı çünkü sözde yenilikler ve değişiklikler orijinal mutfakları yok etti. "Nesillerdir bu kadar çok insan tarafından uygulanan bir yemeğin kendine has özellikleri olması gerekir. Bedeni kırmak mantıklı olmalı. Bu gözleme benzer şekilde, Ding Fan birçok uzmanlığın artık orijinal zevklerini kaybettiğini hissediyor, ancak nedeni kuralları ve soyağacını yok etmekten farklı. , Özel gıdanın ortadan kalkmasının nedeni ticarileştirme, standardizasyon ve tüccarların vicdansız kar peşinde koşmalarıdır. Bunun nedeni, birçok tüccarın her zaman "kalitesiz iyi", "köşeleri kesmesi", "basit üretim" vb. "Dil" serisini sevecek olmasıdır. Film, gerçek malzemeler, yoğun aile ilişkileri ve sıcaklık içerdiği için, o kadar standartlaştırılmış halk inceliklerini içermiyor.
Biri şecere ve kurallardan yoksun, diğeri ise çok ticari ve standart ... Bunların hepsi gurmeler tarafından çağdaş mutfağın eleştirileridir. Bu düşünceden, bugünün yemek dağıtımına olan nefretlerini anlamak zor değil. Chen Xiaoqing'in paket servislere kesin bir muhalefeti vardı. Beijing News'e verdiği bir röportajda, karnını acıktığında paket servislerle dolandırmak istemediğini söyledi. Paket servislerin ortadan kalkacağını umuyordu.Uzun vadeli paketler her zaman bir bedele mal oldu. ; Gıda yazarı Wang Kai, podcast programı "Artı Değer" de paket servisi olan restorana da karşı çıkıyor - paket servisi olan restoranlara muhalefetlerinin nedenleri arasında tek tek malzemeler, şüpheli tazelik, beslenme eksikliği ve çevre dostu olmayan ambalaj malzemeleri yer alıyor. Ancak analize şimdi devam edersek, bu nedenlerle karşılaştırıldığında, yemek meraklılarının paket servisi olan restoranlara karşı çıkmasının daha önemli nedeninin, paket servisi olan restoranın ev yapımı yiyeceklerin sıcaklığından ve gurme şeceresinden yoksun olması ve yemek sanatıyla hiçbir ilgisi olmadığı sonucunu çıkarabiliriz. Paket servisi olan restoran uygulamasını açın, ızgara şişler, mala Tang, sarı kızarmış tavuk ve buharda pişirilmiş et neredeyse yaratıcı, standartlaştırılmış ve ticari gıda üretiminin toplamıdır, yani gurme standartlarındaki en kötü meblağdır.
Soru şu ki, eğer kıtlık yıllarında çalınan yabani sebzeler heyecan verici yemekler haline getirilebilirse, buharda pişirilmiş domuz yağıyla kaplı çörekler hala kaçırılırsa, yağ emen paket servis "aldatıcı iştah" için nasıl değersiz olabilir? Öyleyse uzun süre şehirde dolaşan çok sayıda insan için, nasıl "ücretsiz" yiyecek arıyorlar? Ne de olsa herkes annesinin zamanının çoğunu evde yemek pişirip bekleyerek geçirmesine izin veremez ve her evde çan ve yemek, devlet ziyafetleri ve aile ziyafetleri geçmişi yoktur. Yeni Yıl'ın yeniden birleşme yemeği ne kadar sıcak ve canlı olursa olsun, sadece yılda bir kez yapılabilir; dört kuşağın birlikte yaşadığı aile ziyafeti sonsuz ve mükemmel bir son değil, sadece bir geçiş halidir. Modern insanların yemek yeme sorunu nasıl çözülür? Belki de dört gözle beklememiz gereken şey, tekrar anne yanına dönmek yerine daha besleyici, lezzetli ve sağlıklı paket yiyeceklerdir - ayrıca anne neden sizin için yemek pişirmek için hep yerinde kalıyor?
| ) Daha heyecan verici içerik ve etkileşimli paylaşım için, lütfen WeChat genel hesabı "Arayüz Kültürü" (ID: BooksAndFun) ve Arayüz Kültürü Sina Weibo'yu takip edin.
