Baba ve aptal arkadaşı
Babam ona "Küçük dilsiz" derdi ve sonra hepimiz soyadının ne olduğunu ve adının ne olduğunu bilmeden onu böyle çağırırdık.
Evet, fakir bir dilsizdir, konuşamaz ve kulaklarını duyamaz.Hayatı boyunca sessiz bir dünyada yaşadı, ancak özellikle heyecanlandığında, kimsenin anlayamayacağı bir şeyi "gevezelik" edecek. hece. Fakat aptal olan ağabeyinin aksine çok zekidir, tamamen zihinsel engelli bir kişidir, sadece evde biraz pirinç pişirir ve birkaç tavuk ve ördek yetiştirir; tarlalarda çalışır ve ailesini ve iyiliklerini sürdürmek için para kazanır. Giderler ve tanıtılması gereken bazı şeyler küçük aptalca sosyalleşmedir. Söylemek gerekir ki, iki kardeşin yaşadığı köy benim evimden beş-altı mil uzakta Oraya gitmek için iki nehri geçip bir dağın üzerinden geçmelisin. Başlangıçta, böyle iki kişi ailemle nasıl iletişime geçebilir? Bu babamdan başlayacak.
Babam bir zanaatkar ve marangoz harika bir iş çıkarıyor. Özel bir çift becerikli eli var ama gözleriyle yapamayacağı hiçbir şey yok. Dahası, o gerçek bir insandır, asla tembel ve kaygan değildir: her sabah efendisinin evinde çalışmak için çiy üzerinde yürür; hava karanlıktır ve ay işten eve dönmeden önce çıkar, bu nedenle dünyanın her yerinden insanlar onu çalışmaya davet eder. Babam, evde kullanılan kova, leğen, masa ve tabure gibi her türlü eşyayı, fanlar, yelpaze ve kurutma avlularında kullanılan sapanlar, tırmıklar, wok kovaları ve tarlalarda harman makineleri gibi her türlü eşyayı yapardı ... yaşlılar öldüğünde bile. Hak edilen yaşam malzemesi - sıradan marangozlar bunu yapamaz.Babam bunu yapmakla kalmaz, aynı zamanda güzel de yapar - yaşlı adam hayatı boyunca çok çalıştı, bu dünyayı terk ettikten sonra kullanacağı son şey, tabii ki aile umut ediyor. Terbiyeli yapın. Yani o yıllarda babamın işi bitirilemeyecek kadar fazlaydı ve onu işi yapması için çağıran insanlar sıraya girdi. Popüler tabiriyle "randevu almak" gerekiyor, yoksa yapamazsınız. İki aptal kardeş, babam köylerinde çalışırken tanıştı.
Babasına göre, buğday hasadı zamanıydı, küçük aptal aceleyle babasına bir avuç kırılmış mendil götürdü, el sallayıp "gevezelik" diye bağırdı. Bunun anlamı, babasından onu bir an önce düzeltmesini istemektir. Baba patronun işini ertelemekten korkuyordu, bu yüzden küçük aptalın kötü serserisini eve götürdü, düzeltmek için geceleri fazla mesai yaptı ve ona para istemeden yeni bir tane aldı. Küçük dilsizin birkaç kez babasının cebine iki dolar (o zamanlar iki dolar çok değerli) doldurduğu, ancak babasının hepsine el koyduğu söylenir. Küçük aptal ağzında bir şey bağırdı, yüzü heyecanla kızardı. Sonunda, baba iki doları kabul etmedi ve küçük dilsiz minnetle adım adım uzaklaştı. İki gün sonra, evimde iki yepyeni bambu sepet belirdi. Çok büyüktüler ve pek çok şeyi tutabilirlerdi.Ayrıca, doğada domuz sebzeleri toplamak için bir sap veya biraz çam ağacı odunu vardı. Yangın çıkarmak için sobanın altına koymak en iyisidir. Annem bana bunun sabah erkenden küçük dilsiz tarafından teslim edildiğini, paraya ihtiyacı olmadığını söyledi ve anneme gevezelik ederek gevezelik ederek durdu. Annem muhtemelen babamı iyi olduğu için övmek için ne demek istediğini anladı. Öyle ki biz çocuklar bile, küçük aptalın yüksek başparmağının babamı, onun mükemmel işçiliğini ve babama olan hayranlığını temsil ettiğini biliyorduk. .
O zamandan beri kötü bir hayatı olan ve hiç umursamayan bu aptal kardeş ailemin sık sık ziyaretçisi oldu.Babamın tamir etmesine izin vermek için sık sık evde harap ahşap mobilyaları taşıyorlar. Bazen ailem çiftçilikle meşgulken mecbur kalıyorlar Yukarı çık ve yardım et. Elbette, iş küçük aptal, aptal kardeşi tarafından yapılıyor - biz ona "büyük aptal" diyoruz, ancak sık sık küçük aptalın kıçını takip ediyor, ama o sadece sırıttı ve sessizce gülümsedi. Her geldiklerinde ve yemek için zamanında geldiklerinde, büyükannem kesinlikle her birine büyük bir kase pilav servis edecek.Kase sebze ve turşu dolu. Bazen abartılı ve sadece birkaç kaşık yumurta. Çorba - o zamanlar kırsal yaşam acıdı, lezzetli hiçbir şey yoktu ve mideyi doldurmaya yetti - aptal kardeş büyük bir şükran ifadesiyle kâseyi aldı, büyük aptal her zaman kâseyi iki ağız dolusu içinde aldı Pirinç; küçük aptal çok utanmış görünüyordu, başı gömülü olarak yavaşça yemek yedi ve zaman zaman biz çocuklara gülümsedi. Ancak evimdeki bambu sepetler ve sepetler eski ya da bozuk ve çoğu zaman sessizce ve ilgisizce yepyeni sepetlerle değiştiriliyorlar. Bu küçük dilsiz konuşamasa da, maharetle doğmuştu, sık sık dağlara gidip vahşi bambular doğramış ve eve gidip, bazı bambu kaplar yapıp köylülere satarak aileye para yardımı yapmak için biraz para kazanıyordu. Orta yaşlı babam, meşhur zanaatkarlığıyla yemek yiyen, uzun boylu ve güçlü, Sili ve Baxiang'da iyi bir üne sahip, ancak salak bir elbise ve engelli aptal bir adamla yakın arkadaş oldu. Bölgemizde yeni bir şey haline geldi.Bazıları arkamdan ailemin aptallardan yararlanmak istediğini iddia ediyor. Babam buna hiç aldırış etmedi ve yine de kendi yoluna gitti. Hâlâ gençtim ama masum bir çocuğun saf iç dünyasında zanaatkar babama daha çok saygı duyuyordum.
Daha sonra babam el sanatları öğrenmek için yanında genç bir çırak getirdi. O zamanlar çıraklar temelde ustanın evinde yaşıyor ve yemek yiyorlardı. Yapacak işleri olduğunda, ustayla çalışmak için dışarı çıktılar; işleri olmadığında, ustanın evi için çalışmak zorundaydılar. Bu, eski zamanlardan beri köy ustalarının belirlediği basit ve basit yoldu. Yasaya göre babam sanat okurken buraya böyle geldi. Bir bahar şiddetli yağmur yağdı ve Longmian Nehri'nin selleri birkaç kez yüksek setin üstünden taştı. Nehir kıyısında yaşayan kalplerimiz de nehrin yükselip alçalmasıyla yükselip alçalıyor. Babam başka birinin evinde çalışırken, küçük dilsizin evinin çatısındaki çatı kirişlerinin ve aşıkların yağmurla ıslandığını ve yıkık iki evin düşmek üzere olduğunu duydu, bu yüzden küçük çırağını yanına aldı. İki kuzenime yardım etmek için gidin, küçük dilsizin evine birlikte gidin, yağmurdan yararlanmak için yağmurdan yararlanın, evini yeni kirişler ve aşıklar ile değiştirin ve bu kirişleri ve aşıklar, tabii ki benim de evim. Sessiz ev yeniden inşa edildikten sonra, babası da akşam dinlenme zamanını sessiz eve yeni bir kapı yapmak için kullandı. O andan itibaren aptal kardeşler babama minnettar oldular ve neredeyse üç gün sonra ailemin yapabilecekleri bazı işleri yapmasına yardım etmek için evime geldiler.
Daha sonra ablalarımız büyüdü, ben de işe katıldım, aptal kardeşleri görme şansı daha az Son durumları da annem tarafından zaman zaman dile getiriliyor.
Babam daha sonra ölümcül bir şekilde hastalandı, tümör alma operasyonu için il hastanesine gitmesine rağmen, birkaç yıl sonra, kötü kanser hücreleri hala nüksetti ve metastaz yaptı.Arı ve ıstırap çektikten sonra nihayet bizi terk etti ... Babası bir cenazeye gitti. O gün aptal kardeşin yol kenarındaki kalabalığın içinde durup sessizce ağladığını, gözleri kızardı ve koca gözyaşları dökülürken gördüm ...
Daha sonra evlendim ve iş yüzünden memleketimi terk ettim Doğum evime her döndüğümde hep gelip aceleyle gittim Annemin büyük aptalın gittiğini ve sadece küçük aptalın yalnız kaldığını söylediğini duyduğumda. Ülkenin minimum garanti politikasından yararlanmasına izin verin. Sanırım artık dağ geçitlerine ve dağ geçitlerine gitmesi, bu yabani bambuları kesmesi ve ailesini desteklemek için bazı bambu ürünleri yapması gerekmeyecek.
Bu kez annemin evine geri döndüm ve yanlışlıkla uzun süredir birbirini görmeyen küçük dilsizi gördüm, mutlu bir şekilde arabayı durdurdum ve onu selamladım. Küçük dilsiz beni görünce, yüzünde merhumla tanışmanın sevinci vardı ve bulutlu gözlerinde bir ışık parıltısı belirdi. Her zamanki gibi bana baş parmağını kaldırdı, "bebek gevezelik" dedi, kimsenin anlamadığı heceler, duygularını ifade etti. Zaten çok yaşlıydı, uzun değildi ama çömeldi, daha da kısaydı. Siyah ve sarı ten, gri saç, eski püskü giysiler, bir demet yabani bambu taşıyor, tökezliyor. Anlayamıyorum. Ülkenin düşük gelirli sigorta poliçesinden çoktan zevk aldı ve ayda 100 yuan'dan fazla kazanıyor. Fazla olmasa da, bazı günlük ihtiyaç malzemelerini satın almak yeterli. Neredeyse 70 yaşındaki insanlar niye ihtiyaç duyuyor? Dağa tırmanırken kırılıp kırılmayacağını kimse bilmiyor. Yolun kenarında küçük bir dükkan gördüm, bu yüzden ona biraz et ve atıştırmalıklar aldım. Küçük dilsiz ellerini salladı ve kararlı bir şekilde reddetti, elinde bir bambu demeti taşıdı ve aceleyle sonuna kadar koştu. Onu takip ettim, onu kabul etmem gerektiğini söylemek için işaret ettim, yoksa evine gönderirdim. Küçük dilsiz çaresizce gülümsedi ve omuzlarındaki bambu demetine iki plastik torba astı. İşitme ve dil engelleri nedeniyle daha fazla iletişim kuramayacağımızı biliyorum, bu yüzden el salladık ve ona veda ettik.
Eve döndüğümde, annemle aptal çocukla şans eseri karşılaşmam hakkında konuştum ve şüphelerim hakkında konuştum. Anne içini çekti ve bu küçük dilsizin özellikle sevecen olduğunu söyledi Babası artık orada olmasa da babasının iyi hayatını hala hatırlıyor, her yıl kendi yaptığı birkaç sepeti aileme gönderiyor; Çay yetiştirmek, çay toplamak için küçük bir bambu sepet gerektirir, bu yüzden dağda biraz yabani bambu kesmek için zaman ayırdı, küçük çay sepetleri ördü ve evdeki ona yardım eden insanlara verdi; komşular bazen ona küçük tabaklar veriyordu. Bunu da kalbinde sakladı ve minnettarlığını ifade etmek için yaptığı birkaç bambu ürünü verdi ...
Annemin sözlerini dinlerken, yardım edemedim ama rahmetli babamı tekrar düşündüm ve o yıllarda aptal ağabeyi ile onun arasındaki basit dostluğu hatırladım ...
Yazarın adı: Wang Jingling, öğretmen, Tongcheng edebiyat okulunun memleketinde yaşıyor, çocukları seviyor, yazı, müzik ve orkidelere takıntılı ve doğal, sağlıklı ve samimi bir yaşam tarzını savunuyor.
