İlk yıllarda "The Hunt" dan son yıllarda "The Legend of Demon Cat" e kadar Çin ve Japon filmlerinin karşılıklı öğrenimi ve etkisi nedir?
2018'de büyük olaylar devam etti ve bunlardan biri Çin-Japon ilişkilerinin çözülmesi ve toparlanmasıydı. Çin ile Japonya arasındaki diplomatik ilişkilerin normalleşmesinin 46. yıl dönümü ve "Çin-Japonya Barış ve Dostluk Antlaşması" nın 40. yıldönümü etrafındaki çeşitli kültürel değişim faaliyetleri, insanlara bu yıl Çin-Japonya ilişkilerinin "Xiaoyangchun" u tam anlamıyla hissettirdi. Uzun süredir kayıp olan Japon filmleri sadece sinemalara dönmekle kalmadı, aynı zamanda bu yıl Pekin ve Şanghay Uluslararası Film Festivallerinde Japon filmlerine de yer verdi. Japon film ustalarının tematik gösterimlerine odaklanan Konishiten Film Arşivi'nde halen devam eden "Kurosawa Akira Film Teması Sergisi". 4K olarak restore edilen usta film, uzun yıllar disklerde film izleme yolu ile onlara aşina olan hayranları bir kez daha yaptı. Birçok oyun doluydu ve tek bir bilet bulmak zordu, bu da organizatörlere cepheyi gelecek yıla çekmek için daha fazla güven verdi. Buna yanıt olarak, Çinli film yapımcıları da bu yılki Tokyo Film Festivali'nde aktiflerdi ve çalışmaları sık sık ilgi gördü.
Filmlerle birbirimizi tanıyan ve birbirlerinin sanatsal eksikliklerinden öğrenen bu ince ruhsal iletişim yöntemi, aslında Çin ve Japonya arasında uzun bir tarihsel çizgi oluşturdu. İnsanlarla iletişim, diğer medyada yeri doldurulamaz bir rol oynadı ve oynamaya devam edecek. Ve bu yıl filme bir başka içerik daha eklendi, yani Çin ve Japon hükümetleri filmlerin ortak yapımı için bir anlaşma imzaladı.
Tarihte Çin ve Japon filmlerinin birbirleri üzerinde derin bir etki bıraktığı şeyler. Gelecekte, başka hangi ortak yapımı filmler Çin ve Japonya halkının zevklerine uyacak ve birbirlerini daha derinlemesine anlamayı geliştirecek?
Kasım ayının sonunda, Çin Renmin Üniversitesi ve Tsinghua Doğu Asya Kültürü Konferansları tarafından "Çin-Japon film değişimi olasılığı" teması etrafında düzenlenen "12. SGRA Çin Forumu", iki Çin ve Japon film değişim sürecini davet etti. Buna tanık olanlar, son 40 yıldaki Çin ve Japon filmlerinin karşılıklı öğrenimini ve etkisini ve ayrıca gelecekteki işbirliği olanaklarını çözmeye geliyorlar.
Wang Zhongyi (Kültürler Arası İletişim Medyası Sorumlusu): Zihinsel manzarayı iletmek için bir araç olarak filmlerBay Wang Zhongyi, Japon filmlerinde uzmandır ve birçok ünlü Japon film yapımcısıyla yakın kişisel ilişkileri vardır. Birçok film çevirmiştir. 2018'deki en son çevirisi, bu kitabın yazarı Shikata Inuhiko'nun "Japon Sinemasının 110 Yılı" dır. Kocamın bu yıl Pekin'de verdiği Japon film konularıyla ilgili konferansa da onun başkanlık ettiği bu harika içerik 26 Nisan'da "Beşeri Bilimler" sayfasında da yayınlandı.
Çalıştığım "Halkın Çini", Çin'in Japonya'daki temel durumunu tanıtan aylık bir Japon dergisi. Yabancı propaganda dergilerinde zamanın onuruna sahip bir marka ve 60 yılı aşkın bir geçmişe sahip. Yıllarca süren kültürel değişim pratiği, film endüstrisinin temsil ettiği popüler kültürün bir ülkenin insanlarının iç dünyasını göstermede önemli bir rol oynadığını fark etmemi sağladı - Japonca'da daha canlı: "zihnin manzarası" ve sevinçler, öfke, keder ve neşe. Daha derin ve uzun vadeli bir etkiye sahiptir.
Çin'de "Milletler arasındaki dostluk, insanlar arasındaki ilişkide yatar" diye bir söz vardır. İki ülkenin vatandaşları nasıl yakınlaşabilir? Bana göre filmler gerçekten de insanların "akıl benzeri manzarayı" insanlar arasında geçirmeleri için bir araç olabilir.
Savaşın sona ermesinden bu yana Çin ve Japonya arasındaki film alışverişleri, Çin-Japon ilişkilerinin tarihi ile yakından ilgilidir. Burada bilgi birikimimi katıldığım film aktivitelerinden örneklerle paylaşacağım.
Japon film unsurlarının Çin'deki rolünü ve etkisini nasıl görüyorsunuz? İki noktadan fazlası yok: Biri Çinli film izleyicileri ve film yapımcılarını film teknolojisi açısından teşvik etmek, diğeri de filmin bize getirdiği dokunuş.
Erken Çin filmlerinde Japon unsurlarıYeni Çin filmi başladığında, filmde kalan bazı Japon film işçileri filmde rol almıştı. Bu tarih dönemi, Çin Film Müzesi'nde özel olarak tanıtıldı. Örneğin, "Kapı No. 6" ve "Beyaz Saçlı Kız" ın hepsinin Japon editörleri, aydınlatma mühendisleri ve fotoğrafçıları derinden işin içine girmişti, ancak o zamanlar takma adlar kullanıyorlardı. 1953'te Kore Savaşı'nın ateşlenmesinden sonra, iki farklı kampa ait olan Çin ve Japonya, ön ekonomik, ticari ve kültürel temas ve alışverişler yapmaya başladı. Japonya'daki bazı ilerici insanlar, Çin-Japon dostluk hareketine katılan barışçıl insanlar da dahil olmak üzere, "White Hair Girl" ve "Iron Warrior" gibi Yeni Çin filmlerini gezmek için bağımsız gösterimler kullandılar. Ünlü Japon belgesel yönetmeni Noriaki Tsuchmoto bu tür etkinliklere katıldı. "Beyaz Saçlı Kız" filmi bir zamanlar Japon Matsuyama Bale Kumpanyasını "Beyaz Saçlı Kız" balesini yaratmaya teşvik etti. Daha sonra 1960'larda "Beyaz Saçlı Kız" balesinin provasını yapmak için Çin'i etkiledi.
Japon film faktörlerinin Çin filmleri üzerindeki etkisi, Changying ve Shanghai Film Stüdyolarının tarzlarından da görülebilir. Shanghai Film, 1930'larda Şanghay filmlerinden geliştirilmiş bir stildir ve daha çok Hollywood filmlerinden etkilenir. Changying'in eserlerinin çoğu, tarihsel faktörlerden dolayı, Man Ying'in tarzından gelen güçlü stillere sahiptir. Örneğin, çok sayıda gerçek hayat çekimi, bölüm kullanımının yanı sıra karakterlerin grup portresinin tanımlanması, karakterlerin "tam boyutlu" gerçek hayattaki tanımları vb. Tümünün uzun gölge filminde izleri vardır.
Aynı zamanda bazı belgesel etkileri de içerir. Japonya'da hızlı ekonomik büyüme sağlama sürecinde çok sayıda sosyal sorun meydana geldi. Sorumluluk sahibi bazı belgesel yönetmenleri bazı ölümsüz eserler çekti. Shensuke Ogawa'nın çiftçilerin toprak karşıtı edinimiyle ilgili "Şanlı Mezarı" dizisi Çin'de tam olarak gösterilmese de, birçok kişi "Haber Özeti" nde bazı parçalar gördü. Bir başka belgesel ustası Noriaki Domoto, kirlilik sorunları hakkında "Minamata Hastaları ve Dünyaları" filmini çekmiş ve yönetmen bir keresinde bu filmi Çin'e ücretsiz olarak vermek istemişti. Japonya'nın geliştirilmesindeki derslerinin Çin'in modernizasyon girişiminde referans olarak kullanılabileceğine inanıyor.
1978'de Çin-Japon Barış ve Dostluk Anlaşması imzalandı ve Japon Film Haftası Çin ile Japonya arasındaki kültürel alışverişi başlattı. Çin'de gösterilen birkaç film arasında "The Hunt", bugüne kadar Çin filmleri üzerinde etkili oldu. Her şeyden önce bize 70'lerin Japon modasını getirdi. O sırada Çinli sanatçılar tarafından tasarlanan "Av" filmi, Takakura'nın trençkotunu ve yüksek yakasını abartıyordu. Bu film sayesinde Çinli izleyiciler ilk kez savaştan sonra Japon toplumunun hızlı gelişimini ve o dönemde Japonya'nın karşı karşıya olduğu sorunları gördüler. "İnsan Avı" Japonya'da çifte dönüşümün bir ürünü olarak görülüyor: İlki, Takakura'nın öfkeli bir genç adam imajından sessiz orta yaşlı bir adama dönüşmesidir (1960'larda Takakura, Japon filmlerinde bir kahraman imajını almıştır. Seyirci tiyatroda hiçbir zaman izleme fırsatı bulamamıştır, çoğu kişi dönüşümünden sonra Takakura Ken'i hatırlar. Bu ön ve arka kırılma olgusu, Japon filmlerinin Çin'e girme sürecinde bol miktarda bulunur ve anlamlıdır). Diğeri, çok radikal bir sosyal hareketten hukukun üstünlüğüne kadar tüm Japon toplumunun sürecidir. Sıradan bir reklam filmi olarak, Japonya'da değerlendirmesi nispeten düşüktür, ancak 40 yıl boyunca, "Av" ile ilgili birçok unsur Çinli film yapımcıları için vazgeçmek zor olmuştur. Öğeleri ödünç alın.
Yu Yang'ın 1980'de çektiği "Kelepçeli Yolcu" da etkisini görebiliriz. Filmdeki her karakter "Av" daki karakterlere karşılık gelebilir. Örneğin, Takakura Ken ve Yu Yang arasındaki yazışmalar ve "The Hunt" daki Gang of Four ve Nagaoka Yusuke minyonları arasındaki yazışmalar. Hokkaido'da 2008'deki "If You Are the One" çekiminin yeri seçildi. Filmde, Ge You çimlerde Shu Qi ile oynayan ve "The Hunt" daki hikayeye saygı duruşunda bulunan bir ayı kılığında. Wu Yusen, 2017'de "The Hunt" ı yeniden yapıyor. Bu etkinin 40 yıl sürdüğü söylenebilir.
Çinlilerin bir Hokkaido kompleksi var, ancak Yamada'nın filmi, Japonların memleketinin Seto İç Deniz olduğunu gösteriyor.Çin Hokkaido kompleksi "Av" ve "Tilki Hikayesi" ile ilgilidir, ancak ustalar aynı zamanda "Uzak Dağın Çağrısı" ve "Mutluluğun Sarı Mendili" dir. Bu Yoji Yamada ile ilgili. Hokkaido neden Yamada Yoji'nin eserlerinde defalarca karşımıza çıkıyor? Yamada Yoji, Osaka'da doğdu ve bir yaşındayken Shenyang'a taşındı, sonra ailesiyle birlikte Dalian ve Harbin'e gitti. Gençliğindeki huzursuz yaşam, sonraki filmlerinde defalarca dile getirilen ilhamın teması ve kaynağı oldu - memleketine duyulan nostalji ve her zaman ifade etmek istediği memleketten uzaklaşma. Yönetmen Yoji Yamadanın başyapıtı "Aile" bize Hokkaido'nun başlangıç noktası değil, varış noktası olduğunu söylüyor. Gerçek kalkış yeri Seto İç Denizidir. "Tokyo Ailesi" nde yaşlı çift, Seto İç Denizinden Tokyo'ya da yola çıktı. Seto İç Denizi, Yamada Yoji'nin ruhani memleketi.
Yoji Yamadanın "Ailesi" nde babasının merceğini taşıyan bir oğul var. Birkaç yıl sonra Çinli yönetmen Huo Jianqi "Dağ, Adam ve Köpek" filmini çekti ve benzer çekimler ortaya çıktı. Japon izleyicilerin bunu gördüklerinde Yamada'yı düşünecekleri tahmin ediliyor. Yoji'nin "Ailesi". Kısa bir süre önce Yönetmen Huo Jianqi'yi gördüm ve ona Yamada Yoji'nin yönettiği "Aile" yi izleyip izlemediğini sordum ve hiç izlemediğimi söyledi, ama bu onun fikriydi. Böylelikle Çin ve Japonya yönetmenleri eserlerinde Doğu tarzı duyguları ifade ediyorlar, aynı.
2011'de yönetmen Huo Jianqi'ye Japonya'daki film mekanlarını incelemesi için eşlik ettim. Seto İç Denizinde, yönetmenler Takehara ve Yoji Yamada beklenmedik bir şekilde bir araya geldi. Yönetmen Yoji Yamada, "Tokyo Ailesi" nin yerini görmek için Aoi'yi götürüyordu. Seto İç Deniz'in sıcaklığı iki ülkenin yöneticilerinin ilgisini çekti ve istemeden şans eseri karşılaşmalarına katkıda bulundu.
Belki Çinlilerin gözünde Hokkaido yabancı bir ülke, çok Japon. Ancak Japonların zihninde bu yerel bir manzara değil. Japonların iç manzarası Seto İç Denizinde olmalıdır. Çinliler Seto İç Denizine yeterince dikkat etmiyor gibi görünüyor. Gelecekte Seto İç Deniz bölgesi, Çin ve Japonya'nın birlikte film yapımcılığını üstlendiği potansiyel bir çerçeveleme alanı olarak düşünülmeye değer.
Çin ve Japonya arasındaki derinlemesine film kültürü alışverişlerinden bahsetmişken, o yıl bazı etkinliklere de katıldım. 1980'lerin ortalarından sonlarına kadar, 1990'ların tamamına kadar Çin-Japonya film alışverişleri, film yazarları seviyesine ulaştı. 1990'ların ortalarında Shinsaku Shinji, Wakamatsu Takaji, Tsukamoto Shinya gibi çok bireysel yönetmenler pek çok kez iletişim kurmak için Pekin Film Akademisi'ne geldiler.Halen Film Akademisi'nde okuyan Jia Zhangke'nin seyirciye oturduğunu ve bu yönetmenleri dinlediğini hatırlıyorum. Bir defasında, Xie Jin'in "Afyon Savaşı" ve Wu Tianming'in "Değişen Yüzü" filmlerinin gösterimi sırasında Japonlar, Yoshio Harada'nın ilk yıllarında Wakamatsu Koji tarafından filme alınan "Harekete Geçmeye Hazırım" ı getirdi. Ruosong Xiaoji, Zhu Xu'nun "Change Face" filmindeki rolüyle gözyaşlarına boğuldu, Xie Jin heyecanla Ruosong'a yaptığın işin Çin halkının cesurca davranma ruhuyla aynı olduğunu ve Çin'de gösterilmesi gerektiğini söyledi.
Çin ile Japonya arasındaki film ve televizyon dizilerinin ortak yapımı, Çin ile Japonya arasındaki film ve televizyon alışverişlerinin benzersiz bir özelliğidir.Bundan, her iki tarafın ortak yapım filmler yoluyla karşılıklı tanınmayı teşvik etme ve bölgesel bir film pazarının inşasını sürdürme arzusu olduğu hissedilebilir. Film ve televizyon ortak yapımının başlangıcı şüphesiz Kurihara Kojuan'ın oynadığı 1980 yapımı "Umut Yıldızı" dizisi oldu. Japon saldırganlığının tarihine olumlu yansıyan ve Çin ile Japonya arasındaki barışı savunan bu dizi, aslında Deng Xiaoping'i başlığını yazmaya davet etti. 1982 yılında, diplomatik ilişkilerin normalleşmesinin 10. yıldönümünü anmak için Çin'de yönetmeni "The Pursuit" ve "Personal Tanıklık" ile ün kazanan Junya Sato, bir kez daha savaş ve barışla yüz yüze kalan "Bitmemiş Bir Satranç Oyunu" nun çekimlerine öncülük etti. Bu konunun konusu çok ilgi gördü.
1992, Çin-Japon ilişkilerinin tamamen olgunlaştığı ve bir dönüm noktasına gelmek üzere olduğu bir andı. Bu yıl, Xie Jin'in yönettiği "Qingliang Tapınağı'nın Çanları", bir savaş yetiminin sevinç ve üzüntülerinin hikayesini anlattı. 1995'te Japonya, savaştan 50 yıl sonrasını başlattı. Japon Yayın Kurumu NHK ve Çin, "Dünyanın Oğlu" adlı TV dizisinin ortak yapımcılığını yaptı. Nakadai Tatsuya ve Zhu Xu'nun birlikte başrol oynadığı Japon izleyicileri bir kez daha etkiledi. 2012'de Japon yönetmen Jiang Qinmin, Go öğrenmek için Tokyo'ya gelen Çinli bir öğrencinin başrolünü Baishang Chieko'nun oynadığı başka bir "Tokyo'ya İlk Varış" filmini çekti. Ayrıca "Bitmemiş Bir Satranç Oyunu" nu da takdir ediyor gibi görünüyor. Baishou Chieko'nun aktivasyonu "Uzak Dağın Çağrısı" nı ve Hokkaido'nun hafızasının radyasyon etkisini anımsatıyor.
Elbette ortak yapım filmlerinin de bazı kabul edilemez sorunları var, yani Japon filmlerinin oyuncularını Çin'de oynamaya davet edildiğinde, karşılık gelen yardımcı rollerin ve yardımcı rollerin eksikliğinden dolayı, ana oyuncuların gerilim oyunculuk becerileri tam olarak gösterilemiyor. Son yıllarda, Hollywood tarzı Çin'de popüler hale geldi.Birçok yönetmen, ünlü oyuncuları davet ettikleri sürece üçüncü sınıf oyuncular bulabileceklerini ve hatta birlikte oynayacak figüranlar bulabileceklerini düşünüyor. Bu, Japon aktörlerin çok rahatsız olduğu bir yol. Filmin başarısının anahtarı, ana karakter ve yardımcı rol arasındaki güçlü etkileşimdir.
Japon filmi "The Enemy" bir zamanlar Başbakan Wen Jiabao'yu etkiledi. Daha sonra filmin yönetmeni Takita Yojiro, filmin ilk olarak Çin'de ilgi görmesi ve Montreal'de ödül kazanması nedeniyle daha sonra Japonya'da gişe kazandığını söyledi. Bu aynı zamanda Japon filmlerinin Çin'i ve ardından Çin'in etkisi altında Japonya'yı etkilediği bir durumdur.
Bir diğer tesadüf ise Japon aktör Shu Xilin ve birbirlerinin ülkesinde seyirciyi hareket ettiren iki yaşlı olan Çinli aktör Zhu Xu'nun aynı gün vefat etmesidir. Bana göre Çin ile Japonya arasındaki kader birbirinden ayrılamaz gibi görünüyor.
İki ülke şu anda bir Çin-Japon ortak yapım anlaşması imzaladı, işbirliği için çok yer olduğu söylenmelidir. Bununla birlikte, aşırı eğlencenin ve ticarileştirmenin nasıl üstesinden gelineceği de karşılaşılması gereken bir sorundur. Aslında, Lu Xun'un "The True Story of Ah Q" ve Nakajima Atsushi'nin "Shan Yue Ji" adlı eseri gibi Çin ve Japonya'da 20. yüzyılda zamanları aşan bazı edebi eserler var. Bu yaz Nomura Mansaku Nomura Mansai, Kyogen'i seslendirmek için Çin'e geldi ve altyazılar benim çevirimdi. Nomura Mansai ile konuşurken, "Shanghai Moon" adlı sahne oyununda Lu Xun oynadığını da belirtti. Çin ile Japonya arasında ortak film yapım alanı sadece ticari filmler ve eğlence filmleri ile sınırlı olmayıp, daha geniş bir alanda da gösterilebileceği görülmektedir.
Fumatoshi Karima (Tokyo Üniversitesi Emeritus Profesörü): Japon izleyicilerin Çin film anılarıBay Fumatoshi Karima, 1977'deki Çin Film Festivali'nden bu yana uzun yıllardır Çin filmlerinin altyazı çevirisi ile uğraşmaktadır. Şimdiye kadar Çin filmlerinin retrospektiflerinin planlanmasına katılmıştır ve kendini Japon halkına Çin filmlerini tanıtmaya adamıştır.
Bu yılın Mayıs ayında, Başbakan Li Keqiang Japonya'yı ziyaret etti. Ekim ayında Başbakan Abe Çin'i ziyaret etti. İki devlet başkanı arasındaki ziyaret mübadelesi buz kıran bir yolculuk olarak görülüyor ve iki ülke arasında yeni bir işbirliği dönemi başladı. Bu aynı zamanda vatandaş değişimini de teşvik eder. Özellikle hükümet dışı borsalar. Sevindirici bir haberim daha var Yakın tarihli bir haberde Japonya'ya gelen Çinli turist sayısının bu yıl 8 milyonu geçmesinin beklendiği söylendi. Başka bir deyişle, turizm yoluyla, her yıl yedi veya sekiz milyon Çinli arkadaş doğrudan iletişim kurmak için Japonya'ya geliyor ve doğrudan iletişim yeni biliş oluşturacak.
Çinli turistler Japonya'yı nerede ziyaret edecek? Film büyük bir rol oynadı - bu konuda Bay Wang Zhongyi'den ilham aldım. Örneğin, Çinli turistlerin hepsi Hokkaido'ya gidiyor ve Japonlar "Eğer Sen Osan" dan etkilendiğini düşünüyor. Ama aslında daha da erken ... "Av" ve "Mutluluğun Sarı Mendili" gibi eserlerden etkilendiği söylenmelidir. Bir çift sevgili ve bir adam, "Mutluluğun Sarı Mendili" nden çıkan "If You Are One" ın hikaye yapısı olan Hokkaido'dan geçtiler. "The Fox's Tale" nin Hokkaido manzarası da etkilidir. Çinli izleyicilerin Japon film hatıralarının olumlu bir rol oynadığı söylenebilir.
Peki Japon izleyicilerde Çin filmlerinin hatırası nedir? Tarihsel açıdan bakıldığında, Çin'in durumunun gelişimiyle yakından ilgilidir. 1977'de ilk Çin Film Haftası Tokyo'da ve 1978'de Çin'de Japon Film Haftası düzenlendi. Japonya'da gösterilen Çin filmleri çoğunlukla belgeseldir. O yıl Japonya'da en çok ilgi gören kişi "Büyük Lider Başkan Mao Zedong Ölümsüz", ikincisi ise "Ölümsüz Başbakan Zhou Enlai" oldu. Bu iki filmin Japonya üzerinde derin bir etkisi var. Çin ne olacak? "Av", "Wang Xiangxiang" ve "Tilkinin Hikayesi" nin üç bölümüdür. Çin'de Takakura Ken ateşi başladı.
O zamanlar Japonlar için Çin filmlerini izlemek Çin'i gözlemlemek için bir pencereydi. Çinlilerin sevinçlerini ve üzüntülerini hissedin. Bu haberlerde değil, sadece film seyrederken hissediliyor. Ve film izleyerek Çin hakkında bilgi edinen onlardan biriyim. O zamanlar yurtdışında okuma fırsatım olmadı, Çin hakkındaki bilgilerimin tamamı filmlere dayanıyordu. Ayrıca Çin filmlerini çevirerek öğrenin. 1975'te film altyazılarını çevirmeye başladım ve yaklaşık yüz film çevirdim. O zamanlar Çin filmlerini izlemek çok taze geldi. 1981'deki "Tianyun Dağı Efsanesi" gibi, Xie Jin tarafından yönetilen film, toplumsal huzursuzluğu doğrudan ve derinlemesine yansıtıyor. Ayrıca şu anda genç Çinliler için "Orta Çağ Adamı", "Kırmızılı Kız", "Memleket Sesi", "Hayat" vb. Var, net olarak hatırlayamayabilirler. Ama daha çok etkilendim çünkü "Yaşam" ve "İnsan Orta Çağ" ı tercüme ettim, "Adam orta çağda meşgul" denen şeyi biliyorum (oyundaki bir replik).
O dönem Çin filmlerinde, Çinlilerin izlediği çalkantılı yaşam yolu ve kahramanın güçlü canlılığı Japon izleyiciler üzerinde derin bir etki bıraktı. 1987'de Wu Tianming'in yönettiği ve Tokyo Uluslararası Film Festivali'nde büyük ödül kazanan "Old Well" de dahil. Bir aktör olarak Zhang Yimou, en iyi erkek oyuncu ödülünü kazandı. Ayrıca Japonya'da rekor kıran 1988 "Furong Kasabası" da var. Tokyo'da sanat filmlerinde uzmanlaşmış, daha yüksek seyirci seviyesine sahip bir tiyatroda yaklaşık yarım yıl boyunca gösterime girdi.Bu, Çin filmlerinin Japon sanat filmi pazarına yerleştiğini gösteriyor. Belli bir durum.
Bu iki filmin Japon izleyicilerine anısı, Çinlilerin çok zor bir ortamda yaşadıkları, dürüst ve duygu dolu olmalarıdır. Bir şey daha var, hepsi kırsal hikayeler. Bunun olumlu bir yanı ve olumsuz bir etkisi var çünkü kırsal alan imajı çok ağır ve güncel temalar için pazarı açmak zor.Örneğin Chen Kaige'nin yönettiği "Arama" çevrildi ama henüz yayınlanmadı, biraz daha erken gelmiş olabilir.
Çin filmleri için, beşinci ve dördüncü kuşak kavramına her zaman katılmadım. Çünkü kuşaklar arası terimler açısından dördüncü, beşinci ve altıncı kuşaklar sadece dizilime sahiptir ve niteliksel bir fark yoktur. 1960'lardaki Fransız Yeni Dalgası ile aynı kavram olan Yeni Dalga filmleri terimini kullanmak istiyorum. . Kanımca Çin Yeni Dalga filmlerinin doğuşu Japon Shochiku Yeni Dalga filmleriyle aynıdır.Film görsel sanatı kavramında bir atılımdır ve Japonya'daki Çin filmlerinin statüsünü belirler. "Sarı Dünya" nın kredisini özel olarak tanıttım - bu filmin 1986 yılında Tokyo, Shinjuku'daki bir sanat sinemasında gösterimi bir dönüm noktasıydı. Para kazanmasam da kaybetmedim. Bu, Çin sanat filmlerinin Japonya'da ticari olarak dağıtılabileceğini gösteriyor. "Yellow Earth" gösteriminin başarısı, 1987 yılında "The Great Parade", "The Horse Thief" ve "The Black Cannon Olayı" filmlerinin gösterimlerine odaklanan "Çin Film Haftası" na yol açtı. Bu filmler Japon izleyicilerinde resimlerle konuştukları konusunda güçlü bir izlenim bıraktı. Güçlü bir imge temsiliyle, karmaşık anlamları tasvir eder ve Çin filmlerinde bir yazar filmi olarak kabul edilir. Başta Japon film eleştirmenleri olmak üzere bu dört filmi izledikten sonra, anlayamadıkları takdirde yazmaya yetkili olmadıklarını hissettiler ve bu, yönetmen Nagisa Oshima dahil Japon film eleştirmenlerine büyük bir etki yaptı.
Yönetmen Oshima Nagisa, Japon Yeni Dalga filmlerinin temsili bir figürüdür. 1995'te "Yüz Yıllık Japon Sineması" adlı bir belgesel film yaptı. Japon filmini anlamak için bu belgesel çok faydalı. Burada, "Geçmiş Japon filmlerinin savaş, yoksulluk, aile ve sosyal kısıtlamalar gibi kurban bilinciyle sınırlı olduğunu düşünüyorum. Sıradan insanların kaçınılmaz olarak kurban bilincine sahip olacağı anlaşılabilir, ancak yazarlar da kurban olduklarını düşünüyor. Bunun ne yararı var? Yazarlar, insanları incitmek zor ve kolay olsa bile, insanların özgürlük kazanmasının yolunu keşfetmeli. "
Oshimanın cezası 1950lerde Japon filmlerine yönelikti. 1950'lerde filmlerde Akira Kurosawa ve Yasujiro Ozu olmak üzere iki temsilci figür vardı. İkinci Dünya Savaşı sırasında, Japon militarizmi tarafından bastırılan yönetmen kuşağı, 1950'lerde gecikmiş gençliğin gücünü serbest bırakan bir dizi filmi arka arkaya çekti. Onlardan sonra genç yönetmenler nasıl kurtulabilir? Düşüncesini yaptı: "Yoksulluk, feodalizm ve savaş gibi üç şeyin kurban konumunu kırmak için kendi sorumluluklarımızı düşünmeliyiz."
1986'da "Sarı Dünya" gösterildiğinde yönetmen Chen Kaige Japonya'ya geldi. Bir film dergisinde yayınlanan iki yönetmen Chen Kaige ve Oshima Nagisa arasındaki diyaloga katıldım ve çevirmen olarak hareket ettim. Chen Kaige, "Önceki neslin filmleri daha duygusaldı ve kurbanların psikolojisiydi." Dördüncü kuşak yönetmenler, Japonya'daki II.Dünya Savaşı'ndan sonra yönetmen kuşağının hissine biraz benzeyen güçlü bir kurban duygusuyla bu tür çalışmaları çektiler. Elbette bu dördüncü nesil yönetmenin özellikleri anlaşılabilir. Sorun, sonraki yönetmenlerin nasıl çıktıklarıdır. Nagisa Oshima, Japonya'nın mağdur ve fail olduğuna inanıyor ve bu perspektiften tarihi kesmemiz gerekiyor. Yönetmen Chen Kaige, diyalogda, "Filmlerin her zaman ruhla ilgili olduğunu düşünüyorum. Yeteneklerle ilgili olması gerekmez. Bu nedenle, Bay Oshima'nın gördüğüm tek filmi" Youth Cruelty Story ", İnsan. Bay Oshimanın filmlerinin bir tür gücü var ve umarım filmlerimizde güç vardır. Çalışmalarımız tartışmalı çünkü herkes performansımıza alışkın değil. Çünkü esas olarak hikayenin formatını bozduk , Hikayeleri hikaye anlatma şeklinde anlatmak istemiyorum. Bana göre" Sarı Dünya ", önermek ve sembolize etmek için resimleri kullanan bir film. Bir görüntünün altında başka bir hikaye daha var, Sina filmlerinin karakteristik özelliği olan çok katmanlı bir çalışma.
Yönetmen Chen Kaige önce hikayeler anlatmayı reddederek başladı ve ardından iyi hikayelerin nasıl anlatılacağıyla hikaye anlatmaya geri döndü. 1993'te yönetmenliğini yaptığı "Elveda Cariyem", bir Çin filminin Cannes Film Festivali'nde büyük ödülü kazandığı ilk filmdi. Bu film, anakara, Tayvan ve Hong Kong'dan film yapımcılarının işbirliğinin bir sonucudur, ancak Japon sinemacıların katkılarından da bahsetmem gerekiyor. Jimbo Koshiro, Japonya'da Daiei gibi şirketlerde çalışan bir kayıt mühendisidir, "Ses Tanrısı" olarak bilinir ve "Rashomon" ve "Ame of Rain" kayıt çalışmalarında yer alır. Yönetmen Zhang Yimou, "Ju Dou" da onunla işbirliği yaptıktan sonra, çok iyi olduğunu gördü ve Chen Kaige'e tavsiye etti. Bay Jinbao daha sonra Tayvan Hou Xiaoxian'ın "Dream of Life" da dahil olmak üzere "Hang the Red Lantern", "To Live", "Farewell My Cari", "Blue Kite" filmlerinde son ses sentezini yaptı. O çok güçlü. Film işçileri.
Çin'de bir yerde çekilecek ilk Japon filminden bahsetmişken, Kei Kumagai'nin yönettiği 80 yaşındaki "On Ping Nobun" olmalı. Önemli bir şekilde, 37 yıl sonra Chen Kaige "The Legend of the Demon Cat" filmini çekti. Aynı zamanda Tang Hanedanlığı idi ve aynı zamanda Çin'e giden Japon keşişti. Fark ne? 1980 filminde, başrol oyuncusu ilk 30 dakikada henüz Çin'e gitmedi. Tüm zorluklardan sonra nihayet Çin'e geldim. Bu, iki ülke arasındaki diplomatik ilişkilerin yeniden kurulmasının zorluğunu sembolize ediyor ve aynı zamanda Japonların zaten Çin'e aşina olduğunu ima ediyor. "The Legend of the Demon Cat" tamamen farklı. Başlangıçta on dakikadan kısa bir süre içinde, Kong Hai ve Bai Juyi birbirlerini tanıdılar ve bir çift ortak oldular. Bu şekilde her iki ülkedeki izleyiciler de kabul edebilir. Bu 40 yıldaki değişim. İki ülkenin film yapımcıları işbirliği yaptı ve ayrıca tavsiye edilmeye değer bir "Pleiades in the Sky" da var Japonya'nın NHK TV ve Çin'in ortak yapımcılığını üstlendiği Qing sarayı hakkında bir hikaye. Japon aktör Yuko Tanaka tarafından canlandırılan Batının Ana Kraliçesi, Japon romancı Jiro Asada'nın eseridir. Cixi'yi sıradan bir karakter olarak tanımlarken, bazı Çinli izleyiciler bir zamanlar farklı bir kültürel geçmişe sahip bir oyuncu bulmanın faydalı olabileceği yorumunu yaptılar. Bu görüşe katılmıyorum. Bu bir Japonya ve Çin sorunu değil, tarihsel figürlerin nasıl tanımlanacağı sorusudur. Yüz makyajını nasıl bir kenara bırakacağımızı, tarihi figürlere modern insan hissini nasıl katabileceğimizi ve güncel insani gözlemlerle tarihi figürleri yeniden yorumlamayı düşünmemiz gerekiyor. Bunun için, Bay Mei Lanfangın "Sarhoş Cariye" ye hayranım. Mei Lanfang'ın şekillenmesi nedeniyle, Cariye Yang'ın imajı yeni bir görünüme bürünerek, Dördüncü Mayıs Yeni Kültür Hareketi'nden sonra opera karakterleri için bir atılım haline geldi.
Ortak yapım perspektifinden düşünürsek, Japon edebiyatının Yoshikawa Eiji'den beri Çin tarihi temaları açısından zengin olduğunu görmeliyiz. Tarihi temaları modernize etti, modern insanların duygusuyla yeniden yazdı ve sonra kabul etmelerine izin verdi. Üç Krallık temasıyla ilgili çalışması, Japon çizgi romanlarını, çizgi filmlerini ve video oyunlarını da etkileyen Japon tarzı "Üç Krallığın Romantizmi" dir. Yamaoka Shohachi'nin yazdığı "Tokugawa Ieyasu" Japonya'da en çok satanlardandı ve Tayvan'da büyük etkisi oldu. Tayvan'ın dövüş sanatları romanlarını bu "Tokugawa Ieyasu" ile karşılaştırırsak, "Tokugawa Ieyasu" nun üzerindeki etkisinin bir kısmını görebiliriz. Bir de yazar Miyagi Masamitsu var. Eserlerinin akademik temelleri var ve çok inandırıcı. Sonra Jiro Asada var.Çin üzerine araştırması, özellikle de Ana Kraliçe ve Li Hongzhang çok derin. Bu Japon romanlarının birikimi, yeni işbirliği potansiyeli olmalıdır.
2018 yılında Çin-Japonya ortak yapım anlaşması imzalandıktan sonra büyük başarılar olacak. Umarım gelecekte Çin ve Japon filmlerinin ortak yapımı fikri mülkiyet haklarının korunmasına dayalı sağlam bir gelişme sağlayacaktır. Yönetmen Shunji Iwainin yeni çalışması kısa süre önce Çin'de yayınlandı. İlk kez bir Japon yönetmen Çin ortamında çekim yaptı. Bu iyi bir başlangıçtı. Çin film endüstrisi hızla büyüyor ve iki ülke arasındaki film işbirliği ve alışverişlerinin kesinlikle daha büyük ve daha sevindirici bir geleceği olacak.
(Orijinal başlık: 40 yıllık ortak öğrenme ve Çin ve Japon filmlerinin etkisi) Kaynak: Beijing Evening News Editörü: TF021
