Yolda röportaj: tüm konfor sadece yaşamak için işe yarar
"İnsanların tüm felaketleri yaşamaları imkansızdır ve roman tüm alıntıları tüketemez. Her halükarda, tüm rahatlık, gelişme ve anlayış sadece yaşayanlar için etkilidir. Ölüler bunu duyamaz."
Muhabir | Sun Ruoxi
"Eskiden edebi ve sanatsal bir gençtiniz, sonra ne oldu?" Bu cümlenin kaynağı "Mistwalker" romanıdır. İlk okuduğumda, ileride bir sorun olarak bu kitabın yazarına geri atacağımı düşünerek onu bir kalemle işaretledim. O sıralarda önceden yayıncı tarafından basılmış bir deneme kitabı, bir beyaz kağıt okuyordum, ciltlendikten sonra bu cümlenin kitabın kemerine basılacağını bilmiyordum.
"Fogwalker" ın zaman aralığı 1998'den 2008'e kadar. Başlangıçta bir sel oldu. Yüzyılın başından sonra, SARS ... Hikayenin sonuna geldiğimizde Wenchuan depremini ve Pekin Olimpiyatlarını göreceğiz. Zaman düğümlerini işaretlemek için kullanılan bu olaylar genellikle zamanın sertifikaları olarak kullanılır ve bize yazarın neden bu on yılı yazmayı seçtiğini anlatır. Ancak bu kitaba girerken, yolda düzenlenen vizyonlardan başka bir şey değiller ve hikayenin ilerleyişi üzerinde neredeyse hiçbir doğrudan etkisi yok.
Kişisel olarak bu on yılın onun için ne anlama geldiğini bilmek istiyorum. Bu, Luneinin 25 ila 35 yaşlarıydı. 1998de "Sprout" ta ilk kısa öyküsünü yayınladı ve 2008de ilk kitabı "Young Babylon" yayınlandı ve çocuğu doğdu. Başlangıç noktası ve bitiş noktası tamamen farklı olduğundan, Lunei bunu psikolojik on yılı olarak tanımladı. "Bu benim kendi deneyimim olmayacak." Dedi. "Uzun veya kısa, sekiz veya on beş yıl gibi farklı zamanlarda birçok insan her zaman, sanki bir tünelden geçip parlayan bir yerden girmiş gibi garip bir yanılsama yaşarlar. Başka bir yere vardığımızda, bunun orijinal yerle hiçbir ilgisi yok. " Bütün bunlar kendisine sordu, süreç nasıl oldu?
O sırada, Lunei fabrikadan ayrılmış ve işsiz bir genç adam olmuştu, etrafta dolaşarak, ortalıkta dolanarak ve arkadaşlarla buluşarak çok zaman harcıyordu. O sırada herkesin ciddi bir işi yoktu, işten çıkarıldı ve sonra garip işler aldı. İyi bilinen çeşitli iş deneyimi temelde bu süre zarfında gerçekleşti. "Sis Gezgini" ndeki kahramanlar Zhou Shao ve Duan Muyun güneydeki depoyu ziyaret etmek üzere düzenlenmişlerdi ve bu tam da onun 1998'de altı aylık bir depo yöneticisi olarak deneyimiydi.
Hikaye, Zhou Shao'nun bir meslektaşının ölümünü araştırmak için ambar sorumlusu olarak kuzeydeki bir yere gittiğinde başlar. Depo sorumlusu, tuhaf bir yaşam tarzına sahip görünüşte vasat bir iş. Statik korumalar değiller, merkezden depolara, depodan depoya kapalı bir güzergahta farklı şehirler arasında dolaşıyorlar. Bazen malları kamyon şoförüyle teslim etmeleri gerekir, bazen de kayıp malları ve arkalarında kimliklerini taklit eden kişileri takip ederek soruşturma rolünü oynarlar. Büyük şehirlerin içlerine neredeyse hiç girmedikleri için zamanın dışında gibi görünseler de toplumdaki hızlı değişimleri yansıtıyorlar.
Zhou Shao'nun çalıştığı Meixian Çini, yerel geliştirme bölgesindeki en büyük girişimdir. Geliştirme bölgesi eskiden Şangay, Jiangsu ve Zhejiang'ın kesiştiği yerde bulunan sıradan bir şehirdi. 1993 yılında, kasabada ilk büyük yüzme plajı ortaya çıktı ve daha fazla turist. 1995'te doğu şehirleri gelişmeyi hızlandırdı ve yabancı sermaye getirdi. Kasaba bir kalkınma bölgesi haline geldi ve Hong Kong, Tayvan, Japonya ve Güney Kore'den emek yoğun işletmeler birbiri ardına girdi. 1996'da on binlerce ücretli çalışan içeri akın etti. Bu gençlerin çoğu Jiangsu, Anhui, Hunan, Kiangsi ve Siçuan'dan geliyordu.
1997'ye gelindiğinde kasabanın nüfusu beş kat arttı. Kitap şöyle diyor: "İnsanlar onlara göçmen demeye alışkınlar. Öyle görünüyor ki, bir tür göçmen otoburlar gibi yakında gelip gidiyorlar. Aslında 10.000 kişi ayrılırsa, 10.000 kişi olacak. İnsanlar boşlukları doldurmaya geliyorlar. Aslında, sessiz otçul değiller. Lunei, nüfus hareketliliğinin, gençliklerinde 70'ler sonrası nın en güçlü deneyimi olduğunu söyledi. "Abartılı bir şekilde konuşursak, bir yolculuğa çıkmak gibidir." Çok dışsallaştırılmıştır, ancak içselleştirmeden sonra aslında öz kimliğin yeniden inşasıdır.
1998'de romanın kahramanları gelişme bölgesinde toplandı. Hikayede neler olup bittiğini anlatmaya devam edemem, çünkü yoldaki farklı karakterlerin, farklı kişiliklerin ve farklı ritimlerin bakış açılarını özetlemek için birkaç kelimeyi nasıl kullanacağımı bilmiyorum. Her bölüm bir roman gibidir. Doğrusal olmayan anlatım, bırakın bu genellemenin anlamı bir yana, kitabın beş bölümünde ortaya çıktı. sadece söyleyebilirim Bu karakterlerin kaderi, onbinlerce insanın engellendiği yerde iç içe geçmeye başladı ve zamanın bağlamına karıştı. Ve bu kitapta o kadar çok karakter var ki, yüzden fazla görünüyor, birisinin gerçekten saydığını hatırlıyorum.
Birçoğunun konuşurken felsefi bir tonu var ve bazıları edebi gençler. Birisi bir roman yazıyor ve onu yayınlamak istiyor. Sonuç olarak, göçmen işçilerin gerçekliği ile edebi gençlik hayali paralel ortaya çıktı. Hangi konumda olurlarsa olsunlar, geçimini sağladıklarını düşünmeyebilirler ama herkesin gözünde geçimini sağlayan ordunun bir üyesidirler. Gerçeklikle tüketilirken edebi ideallerden ve edebi kavramlardan bahsettiler. Lunei, bu kavramların çoğunun saf, kişisel ve aşırı olduğunu, hatta edebi görüşler olmadığını, daha çok bu karakterlerin dünya görüşlerine benzediğini söyledi. İlginç olan, bu görünüşte yamalı dünya görüşlerinin gerçek dünya ile nasıl bağlantı kurduğu ve zaman zaman ortaya çıkan kendi kendine muhalefet ve kendini reddetme. Anlam çelişir ve çözülür ve yeni bir anlam üretilir.
"Fogwalker" kitabı 5 yıldır Lunei'de yazılıyor ve bu yılın Ocak ayının başlarında Bahar Şenliği'nden önce yayınlandı. Görüşmemiz aslında o sırada yapıldı. O zamanlar kimse bu el yazmasının zatürree nedeniyle erteleneceğini düşünmemişti ve salgın yedi gün sonra birbiri ardına çoğalmıştı. İki gün önce Lunei aniden şöyle dedi: "Röportajı tekrar yapabilirsin. Bir yıl önceki soru ve cevaba karşı tutumumuz çok iyimserdi." Ayrıca dünyanın farklı olduğunu da söyledi. bu nedenle Yeniden başlatılamayacak olan 2020'de bu kitapla ilgili sohbeti yeniden başlattık.
Yolda
Sanlian Life Weekly: Bir yıl önceki röportajımızda çok iyimser olduğumuzu söylediniz, bu "iyimserlik" tam olarak ne anlama geliyor?
Yolun içinde: "Fogwalker" ın zaman çizelgesi 10 yıl sürer. Bu aile ve aşkla ilgili değildir. Yollardaki insanlar her zaman Amerika Birleşik Devletleri'ndeki "11 Eylül" ve o sırada Çinliler de dahil olmak üzere çeşitli felaketler ve olaylarla karşılaşacaktır. Dokunuldu. Dünya düzenine adım atın. Ancak bu roman, benzer felaketleri uzun vadeli bir perspektife yerleştiriyor, bu da bizim konuşmamıza uzaklara bakma ve hatırlama yolu olarak götürüyor ki bu aslında bir tür servet. Neyse ki, her zaman iyimser.
Sanlian Life Weekly: Gerçekten de "Fogwalker" 1998 selinden başlayıp 2008 Wenchuan depreminden önce sona ermesine rağmen, kitaptaki felaketin insanlar üzerinde doğrudan bir etkisi olmadı, dediğiniz gibi uzun vadeli bir bakış açısı. Bu salgın altında, "dünya değişti" dediğinizi duymak beni biraz şaşırttı.
Yolun içinde: Size söylediğim dünya retorik duygusu olan şiirsel bir kelimedir. Ama bana gerçekten dünyanın değişip değişmediğini sorarsanız, benim hissettiğim biraz siyasallaşmış bir "dünya", nasıl işleyecek ve onu nasıl açıklayacak. Bu romandaki tüm felaketlerin böyle bir pan-politize anlamı yok, hepsi retorik gibiler. Bu kesinlikle romanı bir masal yapar, ancak dezavantajı çok soyut olmasıdır. Bir romandaki tüm somut görevleri yerine getirmek zordur.
Sanlian Life Weekly: Mevcut salgın olmasaydı, geriye dönüp bu romanın felaketlerle nasıl başa çıktığını merak etmeyebilirdiniz?
Yolun içinde: Düşünebildiğim şey, insanların zorbalığa uğramak gibi baş kahramanın babasının erken ölümü gibi son derece acı verici deneyimlerle başa çıkma biçimleridir. Ama bu çok kişisel. Bir grubun acı verici bir deneyimi değil. Bu salgın nedeniyle, geriye dönüp baktığımda, her bireyden toplanan bu tür grupların son derece acı verici deneyimini gerçekten yazmadım. Montaj hattı bile saf acı değil, bir meslek.
"Grip" fotoğrafları
Sanlian Life Weekly: Sadece önceki konuşmalarımızın çok iyimser olduğunu değil, aynı zamanda bu kitabın çok iyimser olduğunu mu düşünüyorsunuz? Bu son derece acı verici deneyim hakkında yazmadığım için üzgün müsün?
Yolun içinde: Bu kitabın hikayesi 1 Mayıs 2008'de durdu, çünkü 11 günden sonraki grup deneyimi aşılamaz. Bunu ben yazmadım değil, ama çok kalın yazılmış olsa bile, doğrudan uğraşmak hala zor. Bazen romanın çok iyimser olduğunu, tüm sanatın iyimser olduğunu hissediyorum, çünkü kurgu ve illüzyon doğasına sahip, insanlara her zaman bir rahatlık dokunuşu verebilir. Romanda yazıldığı gibi, en karanlık film bile bittiğinde, kendinizi gerçeğe geri döndüreceksiniz, gerçek çok sakin. Bu açıdan bakıldığında, bu kitap iyimserdir (ve iyimserliğin yanlış bir tarafı yoktur). Elbette bu, konuşmamızın iyimserliğiyle aynı değil.Afetler hakkında konuştuğumuzda, bunu otomatik olarak geçmiş olarak görüyoruz çünkü hepimiz geçmişin anlatıcılarıyız, tanık değiliz.
Ama hiçbir yolu yok. "Büyük Maymun" kısa öyküsünde şu cümleyi yazdım: İnsanların tüm felaketleri yaşaması, bir romanın tüm alıntıları tüketmesi imkansızdır. Her durumda, tüm rahatlık, gelişme ve anlayış sadece yaşayanlar için etkilidir. Ölü duyamaz.
Sanlian Life Weekly: Bizler tanık değil, geçmişin anlatıcılarıyız ... Bu açıklama bana kitaptaki "av" ve "yırtıcı" tartışmasını hatırlatıyor.
Yolun içinde: Ah, bu iki kelime kitapta çıplak olarak mı yazılmış? Yazar kendini bir avcı olarak görürse, bu ahlaki açıdan yanlıştır ve yine de inkar edecektir.
"Tehlike Sözlüğü" ve "Decameron" gibi bazı romanlar, şaka, fantezi, ikinci el bilgiler veya av ve yakalama olarak tanımlanabilir. Ancak bazı romanların hala ahlaki testlerden geçmesi gerekiyor. "Lolita" zaten çok sanatsal olsa da, aşağı yukarı buna katlanmak zorundasın. Farklı romanlar, kendi boyutlarında farklı yük taşıma kapasitelerine sahiptir.
Sanlian Life Weekly: Bu kitapta doğrudan geçen bir kelime dağarcığı olmayabilir, ancak yazarın bir yırtıcı olarak avlanamayacağını söylediniz. Bu romanın tartışacağı konu bu. "Bir karakterin mahremiyetini kullanmak onu kullanmaktır. Kaderi yazılı ama onu teselli edemez. Çabuk ölsen iyi olur. " Kitapta böyle bir şey var gibi görünüyor. Peki konfor nedir? Bir avcı olarak bir yazarın cezası nedir?
Yolun içinde: Bu kitabın oldukça sıkıntılı bir bölümü var, bir kısmı da genç yazarların "kurgu" anlayışıyla ilgili ve ayrıca her türlü tuhaf konuşmalar da var. Yazmakla uğraşanlar üstünlük ve aşağılık görebilirler ve genel okuyucular da modern ve çağdaş edebiyatı sevip sevmediklerini anlayabilirler. Roman teorisini tartışmak için roman kullanmak çok zordur, ancak romanlar yazmayı tartışabilir. Bence yazmak her meslek ya da inançla aynı, yazmaya yer var, güzelleştirmeye ya da çirkinliğe gerek yok. Burada bahsedilen duruş (sizin avcılık dediğiniz şey) aslında "insanları" küçümseme ve derinlemesine düşünme eksikliğidir. Edebiyat tarihindeki "kült" ten hala farklıdır, esasen yüzeysel ve anlamsızdır. Sözde rahatlık ve ceza psikolojik seviyededir Dışarıdan göstermek zordur ve ancak empatik bir şekilde dokunulabilir.
Sanlian Life Weekly: Yazmak için mahremiyetinizi kullanırsanız ne olur? Bu sadece anlatıcı değil, aynı zamanda tanık olduğumuz zamanki gibi mi?
Yolun içinde: Bu ifade çok ağır.Kurgusal tarzlarda, şiirlerde ve filmlerde, bu tür temsil "kişisel deneyim" hala değiştirilebilir ve yeniden kodlanabilir. İnsanların anıları sürekli olarak geçmişi gözden geçiriyor, en önemli olduğunu düşündükleri kısmı güçlendiriyor. Bana göre insanlar anlattıktan ve kişisel olarak deneyimledikten sonra yargıç olurlar, hangi tarafta duracaklarını ve kime inanacaklarını seçerler.
Sanlian Life Weekly: Nüfus hareketliliğinden bahsedelim. Salgın altında bu konu anında "vizyon" dan gerçeğe dönüştü. Görünüşe göre o kadar doğal ki artık görülmüyor, ama şimdi çok hızlı hale geldi.
Yolun içinde: Anladığım kadarıyla, son yıllarda yüksek hızlı demiryolu teknolojisi mükemmelleşti, akıllı telefonlar popüler hale geldi ve nüfus akışı sezgisel olarak düzenli hale geldi. Sıradan insanlar bu tür bir düzene alışkındır ve herhangi bir düzensizlik olmaması ihtimali yüksek. Nüfus hareketinin rotası, 20 yıl öncesine göre daha karmaşık. Salgın bittikten sonra ne olacağını düşünürdüm, muhtemelen hayatımın geri kalanında trende maske takacağım.
Hafızaya kazınan küçük bir olasılık olayının sonucu, bu küçük olasılığın acemiler için% 100 olduğunu görürsünüz. Bu kadar.
Sanlian Life Weekly: 70'ler sonrası nın en güçlü deneyiminin nüfus hareketliliği olduğunu söylediniz, o dönemdeki deneyiminizi veya duygularınızı anlatır mısınız?
Yolun içinde: "70'ler sonrası" gençliğinde deneyimlenen nüfus hareketi, abartılı bir şekilde, bir yolculuğa çıkmak gibi. İyimserlik ve maceracı bir ruhla dolu.Bazı insanlar para biriktirmek, kayıtsız hissetmek ve fiziksel ve zihinsel güçlerine güvenmek için çok otururlar. O zamanlar trene kalabalığa gitmeden önce çok cömert giyinmem gerekiyordu. Bu dünyanın ne kadar güzel ve vahşi olduğunu biliyorum ve bu konuda kendi deneyimlerimi yaşamalıyım.
Sanlian Life Weekly: "Nüfus hareketliliği" konusuna bakan pek fazla yazar yok gibi görünüyor, bunun neden böyle olduğunu düşünüyorsunuz? Neden bakan kişi sensin? Aralarında en çok neyi ifade etmek istersiniz?
Yolun içinde: Uzun bir hikâyede konunun hâlâ bir testi var, konu önce gelse bile, bir veya daha fazla deneğin yük taşıma kapasitesini anlamalısınız. Edebiyat tarihinde hala biraz sağduyuya sahip olmalısınız.Yazmak geçmişten miras alınır (geleceği aydınlatmak zorunda değildir). Önceki nesil Çinli yazarların en güçlü konusu nedir? Aydınlanma, kurtuluş, eğitimli gençlik, aile ve son olarak hakkında yazmak zorunda mıyım? Yazamadığımı fark ettim ve yazıldı. Benimki nedir, hangisi en çok yazılmalı? İlk bakışta Wenqing ve kederliydi ve aynı zamanda başları dönüyordu Bunlar, yeni nesil genç insanlar tarafından azarlanan iki tür insan, Wenqing'in kökeni nedir? Kelime sembolize edildi. Alt tabakaya baktığımda terim pek iyi değil, Çin'in alt tabakası olduğunu 30 yaşımdayken öğrendim. Geçmişte böyle bir kavram yoktu. Kavramlar, soyut ve çarpıtılmış kavramlar haline geldikleri için kesinlikle yazmak istiyorum.
Sanlian Life Weekly: Neden size ait olduklarını ve en çok yazılması gerektiğini söylüyorsunuz? Bu romanda, karakterlerin çoğunun bu iki etiketle etiketlenebileceği doğrudur, standart edebi gençlik olmasalar bile çoğu insanın bir "filozof" tonu vardır.
Yolun içinde: Bunlar iki konu. Tek tek cevap veriyorum.
İlk soruya cevap vermek biraz zor. 70'ler sonrası Çinli yazarların içinde bulundukları kötü durum hakkında konuşmak zorundayım. Bana özel çıkmazın ne olduğunu sormayın, zaten önceki nesil yazarlar kadar belirgin değil. Boş zamanlarımda ister istemez yazma becerilerim iyi değil mi, konu iyi mi yoksa edebiyat dalgasına yetişmedim mi? Sektörde pek çok analiz var ama nedensellik pek inandırıcı değil. Elbette büyük anlatıların ne olduğunu biliyorum, ama aslında çağdaş Çin edebiyatındaki iyi romanların çoğu ve sevdiklerim tam anlamıyla büyük anlatılar değil. Zaten bundan bahsetmek zor, kaç tane atıf kullandığıma bir bak. Sonunda beni rahatsız eden bu niteliklerdi, bu yüzden kendi kitabımı yazmaya başladım. Bir zamanlar fabrika yazarı olarak tanımlandım, engel olamadım, bir işçi ailesinden geldim ve ancak bunu yazabilirdim. Büyük avludan bir çocuk olsaydım, muhtemelen oldukça iyi yazabilirdim, ama sınıflandırma farklı olurdu. Bununla birlikte, son yirmi otuz yılda Çin büyük değişiklikler geçirdi.Sosyal sınıf hareketliliği ve fiziksel nüfus hareketliliği deneyimlerimizi çok zenginleştirdi Bu zengin ve yeterince aşırı olmayan deneyim bir kitaba yazılabilir mi? Kurgu, denemelisin.
İkinci soru, bu romandaki insanların çoğunun bazı popüler felsefeler ve bazı gerçekler olduğudur. Çinliler makul olmayı sever. Çin'in dibinin eğitimini küçümsememeliyiz sanmıyorum.Hepsi çeşitli disiplinler alıyorlar Çirkin bir gangster olsanız bile kurallarla başlamalısınız. Romanda yazılan karakter diyaloglarının çoğu ileri felsefeye ait değildir.
Sanlian Life Weekly: Bazıları, kişisel deneyiminizden dolayı ikinci ve üçüncü kademe şehirlerdeki gençliğin durumu hakkında yazmada özellikle iyi olduğunuzu söylüyor. Aslında bunun hakkında konuştuk, Çin gençliğini temsil edebilecek ana ses olduklarını düşünüyorsunuz. . Yazmaktan en çok neyi etkilediklerini açıklayabilir misiniz?
Yolun içinde: Birinci kademe şehirlerdeki gençleri de çok iyi tanıyorum, bu yüzden yazma şansım yok. Son birkaç yılda, ikinci ve üçüncü sınıf şehirlerin ve hatta küçük kasaba gençlerinin daha temsili olduğunu düşünüyorum. Şimdi buna böyle bakmıyorum çünkü birinci ve ikinci ve üçüncü sınıf şehirler arasındaki sınırlar bulanıklaşıyor. Sadece iki tür genç var, zengin gençler ve parası olmayanlar.
Sanlian Life Weekly: Aksine, bazıları birinci kademe şehirlerin sesinin ana akım olduğunu düşünse de aslında en azından edebiyatta birinci kademe şehirlerin sesi zayıf, sizce bu neden?
Yolun içinde: Güncel literatürümüzde pek çok ses zayıf Kadınların sesleri, dezavantajlı grupların sesleri, iyi insanların sesleri en yüksek seslerdir. Elbette, aptallar alay edilmeye veya sempatiye layıktır.
(Bu makale "Sanlian Life Weekly" Sayı 8, 2020'de yayınlandı)
Yazar dosyası
Güneş Ruoxi
Ücretsiz kod kelimeleri, tam zamanlı kod yapı taşlarını gizlice saklayın
Yazının telif hakkı "Sanlian Life Weekly" ye aittir, Arkadaş çevrenize hoş geldiniz, yeniden yazdırmak için lütfen arka planla iletişime geçin. İzinsiz olarak web sitelerine, APP'lere vb. Yeniden yazdırmak kesinlikle yasaktır.
Yeni taç özel siparişi vermek için aşağıdaki resme tıklayın
"İşe devam etmeye hazır"
