g u t x .com.tr İpek yolu - Çin'i anlamaya götürürüm

Sun Ge: Japon Kültürünün Doğduğu Yerler Seyahat Sırasında Buluştu Kyoto ve Nara

Sun Ge, Çin Sosyal Bilimler Akademisi Edebiyat Enstitüsü'nde araştırmacıdır. Siyaset Bilimi Doktoru, Hukuk Fakültesi, Tokyo Metropolitan Üniversitesi, Japonya. Uzun yıllardır Japon siyasi düşüncesi tarihi üzerine araştırmalar yapıyor ve kendini Doğu Asya'daki entelektüeller arasında derinlemesine diyaloğu teşvik etmeye adamış. 1990'larda o ve Bay Mizoguchi Yuzo "Çin-Japon entelektüel diyalogunu" desteklediler.

Geçenlerde Xinmin, Bay Sun Ge'nin "Hata Arama Koleksiyonu" nu yeniden yayınladığını söyledi. Bu küçük kitapta, esas olarak Sun Ge'nin önceki akademik makalelerinden bazı metinler topladı. Onun için akademik makalelerinden daha önemli. Çünkü bunları yazarken dünya ile yüz yüze baktığını hissedebiliyor, zihninin dünyaya açıklığını hissedebiliyor, zihnin dallarını gerdiğini hissedebiliyor ve dünyanın ışığını, sıcaklığını ve beslenmesini alabiliyor. Bu kitap, yazarın akademik yorumlarının, edebiyat eleştirisinin ve çeşitli metinlerinin bir bölümünün bir koleksiyonudur.Japon entelektüel tarihinin bir analizi ve taraması veya Japon kültürünün kişisel deneyimi olsun, yazarın sorunlara ilişkin derinliğini ve keskin farkındalığını yansıtır. Ve yazarın disiplinler arası, hatta "ulusötesi", "sınıflandırılmamış" düşüncesi ve araştırması da bu kitapta görülebilir.

Nara gezisi

3 Kasım 1988 sabahı erken saatlerde Tokyo Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Çin Bölümü'nden Noriko Fujishige ile Shinkansen "Hikari" trenine bindim ve Kyoto ve Nara'ya dört günlük gezimize başladım.

Kyoto ve Nara, Japon kültürünün doğduğu yerlerdir ve Japonlar, neredeyse ilkokuldan beri buraya "okul gezileri" için gelirler. Birbirlerini çevreleyen iki antik kent olan Kyoto ve Nara'da, tekrarlanan yangınlardan sonra zaman zaman restore edilmeleri gerekmesine rağmen, hala yüzlerce tarihi mekan, irili ufaklı tapınaklar, türbeler, antik mezar höyükleri ve bunların her yerinde bulunmaktadır. Kır çiçekleri ile kalıntılar. Japonyanın Budist kültürü Çin tarihi kadar uzun olmasa da, kaynaklandığı Çin Budist kültüründen daha şanslı: Çin'de "Kültür Devrimi" Japonyadaki Tokyo Üniversitesinin ana kapısının önünde meydana gelse de "isyan haklı" Tapınakta "" sloganı inşa edilmedi, bu yüzden Guanyin, Bodhisattva, çeşitli ölümsüzler ve küçük hayaletler kafalarını koruyacak kadar şanslıydılar ve hala barışçıl bir şekilde "ulusal hazine" veya "önemli kültürel varlık" etiketlerinin arkasındalar. Meditasyon yap.

Kyoto İstasyonunda kısa bir aradan sonra, Renhuawangin Tapınağı'nın ana salonu olan ilk tapınağa doğru yola çıktık. Bu manastır 33 açık salondan oluştuğu için "Otuz Üç Salon" olarak da anılır. Otuz Üç Genel Salonda bin bir Guanyin heykeli var. Ortadaki nilüferin tepesinde on bir yüzlü, bin elli ve bin gözlü Guanyin Bodhisattva oturuyor. On bir başı, kırk kolu ve bir eli var. Dünyada yirmi beş tür yaratık ve kırk eli birlikte kurtarabilir, bu bir "bin el" dir. Bu devasa Guanyin'in her iki yanında, her iki tarafta da düzenlenmiş, bin el ve on bir yüzle aynı, ancak daha küçük olan beş yüz ayakta Guanyin heykeli var. Salonun tamamında cam pencereler yok ve devasa heykel grubu karanlıkta zayıf altın ışıkla parıldıyor Gerçekten harika bir dini dünya.

Bu tapınak, ona yol veren İmparator Houbaihe'nin isteği üzerine 1163 yılında inşa edilmiştir. Japon tapınakları arasında birçok Buda heykeliyle ünlüdür. Belki de dünyayı kurtaran çok sayıda Avalokitesvara olduğundan dolayıdır. İzlemeye gelen (belki de "ziyaret" diyen) Japonlar, Bodhisattva'nın kutsaması için dua etmek için tütsü ve balmumu yakarlar. Ayrıca oradan küçük bir odun ("e-at" olarak adlandırılır) satın alan, dileklerini yazan ve bunları Buda heykelinin önüne bağlayan pek çok insan var. Daha yakından baktım, çoğu giriş sınavını, ailede mutluluk, aşkta başarı vb. Geçmek istiyor. En ilginç olanı bir öğrencinin isteği: "Lütfen İngilizceyi çabuk öğrenmem için beni kutsayın." Merhametli Guanyin Bodhisattva'nın bununla ilgili olduğunu bilmiyorum. Sanskritçe'yi görmezden gelen genç bir adam nasıl hissediyor? En azından Bodhisattva İngilizceden İsa'dan daha uzak olmalı.

Sanjusangendo'dan ayrıldıktan sonra Kiyomizu Tapınağı, Ev Sahibi Mabedi, Qingrenin Tapınağı, Yasaka Mabedi, Nanzen Tapınağı vb. Tapınak Budizm'in yeridir ve tapınak Japonya'daki Şintoizmin yeridir. Hem eski hem de ikincisi Japon yaşamıyla yakından ilgilidir. Japon erkek ve kız çocukları üç, beş, üç ve yedi yaşlarında Tanrı'nın kutsamalarını almak için türbelere giderler; evlendiklerinde bazı insanlar türbeye düğün için giderler; tabii ki kilisede başkaları da var. Evlilik; Japonlar bu dünyayı terk etmek için Budizm'in sığınağına güveniyor ve Budist cenaze törenleri düzenliyorlar. Bir Japonun hayatlarının üç döneminde bu üç kapıya sığınması şaşırtıcı olmaz çünkü gerçek hayatta çoğunlukla Konfüçyüsçü davranış kurallarına uyarlar ve dini inançları ihlal etmezler. Aslında, çoğu Japon söz konusu olduğunda, bir tapınağa veya tapınağa birkaç dolar koyuyorlar ve onları bir "bağlılık" kutusuna koyuyorlar, sonra ellerini birleştiriyorlar ve gözlerini kapatıyorlar ve kalplerinde, soyut ölümden sonra yaşamın gerçekliği için dileklerini meditasyon yapıyorlar. . Japonların dini duyguları dünyanın güçlü bir ruhundan geçiyor ... Ev sahibi türbesinde evli erkek ve kadınları görünce Kiyomizu Tapınağı'nda uzun kuyruklarda bekleyerek kötü ruhlardan kurtulabileceği söylenen kaynak suyunu bekleyen insanları gördüğümde. Genç miktarı bağışladığında, bunu yerde hissettim.

Ertesi gün ünlü Kinkakuji Tapınağına gittik. Bu görkemli tapınak, duvarlarındaki kakma altın varaklarıyla ünlüdür.Yukio Mishima bir zamanlar onunla yaşam ve ölüm hakkında bir roman yazmıştır. 1397'de Ashikaga generallerinin üç kuşak diğer ikametgahı olarak Kinkaku-ji Tapınağını kullandı ve geniş bir şekilde inşa etti ve istifa ettikten sonra Zen Taoculuğunu uygulamak için burada inzivaya çekildi. Bugün, bu muhteşem bina, Qingchi'de, dağlar, kayalar ve yeşilliklerle çevrili ve kırmızı yaprak yığınları, insanların oyalanmasına neden olacak şekilde noktalı.

Kinkakuji Tapınağı'nın biraz daha güneybatısında Longan Tapınağı var. 15. yüzyılda inşa edilen bu manastır, yüksek derecede din ve sanat bütünleşmesine sahiptir ve yüksek süs değerine sahiptir. Başrahibe doğru yürürken, üzerinde ejderhalar ve anka kuşlarının yazılı olduğu büyük bir ekran görebilirsiniz: Tao Yuanming'in ünlü cümlesinin: "Ev insan ortamında, arabalar ve atlar olmadan; kendinizden nasıl bu kadar uzakta olabileceğinizi sorun." İlginç olan şey şudur. , Ekranın önünde "Antik Çin Filozofu Tao Yuanming" yazan küçük bir ahşap tabela duruyor. Fujishige ve ben gülmekten kendimizi alamadık: Görünüşe göre Zen ustalarının felsefe anlayışları biz meslekten olmayan kişilerden gerçekten farklı.

Başrahip'in girişine adım atmak, koridorun dışında basketbol sahası büyüklüğünde bir avlu. Zemin temiz beyaz çakılla kaplıdır ve bir dalga gibi dikkatlice çizilir; farklı boyut ve şekillerde birkaç kaya dağınık ve dağınıktır ve yeşil taşın yeşil yosunu beyaz çakılla kontrast oluşturur. Ayrıca avluda hiçbir şey yok, duvar dışındaki çam ve selvi örtüsünün altında küçük avlu uzak ve geniş görünüyor. Bu ünlü "kuru peyzaj taş bahçesi" dir. Sözde "kuru dağlar ve nehirler", suyun yerine çakıl kullanılması ve dağların yerine kayaların kullanılması anlamına gelir. Kayalık dağlar ve nehirler arasında, izleyiciler yaşamı tam olarak anlayabilirler. Nanzen Tapınağı Tianshou Tapınağı'nda bir gün önce tapınağın ön avlusundaki kuru peyzajlı avluya da hayran kaldım ama kayaların dışında çok sayıda ağaç var ve yerleşim Longan Tapınağı'nın başrahibinin ön avlusu kadar seyrek olmadığı için daha canlı. Daha az sessiz. Koridorda otururken sessiz avluya baktım ve gün doğumundan önce tapınak başrahiplerinin kuru arazide gezinmek için özel aletler kullandıkları durumu düşündüm (bunun onların pratiklerinin önemli bir parçası olduğu söyleniyor, günde bir kez, asla ihmal etmeyin; Bu nedenle, manzaranın şekli günden güne farklı olmalı ve çok farklı var) ve ruh hali daha sakin hale geldi.

Longan Tapınağı'ndan doğrudan Arashiyama yakınlarındaki Huaye Nenbutsu Tapınağına gittik. Efsaneye göre, Usta Kofa burada yüz yıl önce Gochiyama Nyorai Tapınağı'nı kurdu. O sırada Japonya'da "rüzgar cenazesi" hüküm sürüyordu.İnsanlar ölümden sonra gömülmek için toprağa girmiyor, Huaye Tapınağı'nın yerinde kemiklere ayrılıyordu. Bu tapınağın inşasından sonra Usta Hongfa ölülerin kalıntılarını gömdü ve onlar için bir mezarlık inşa etti. Kaye'nin ormanlık arazisinde, ölülerin mezarları olan dağınık taş Budalar ve taş kuleler vardır.Bu taş Budalar ile taş kuleleri bir usta Meiji döneminin ortalarına kadar bir araya getirmiştir. Toplamda seksen civarında olduğu söyleniyor. Bugün, bu taş oymalar hala Nianfo Tapınağı'nda düzenleniyor ve rüzgar ve yağmurun erozyonu taş heykelleri belirsizleştirdi, taş kulelerin kenarlarını ve köşelerini yuvarlattı; ancak, bu vahşi doğadaki ruhlar hala torunlarıyla yakından bağlantılı. Her yıl 23 ve 24 Ağustos geceleri burada insanlar toplanıp "Bin Kandil Teklifi" denilen taş heykellere mum yakarlar. Alanın kısıtlı olmasından dolayı bu iki günde vahşi doğanın ruhlarını destekleyenler Yarım yıl önceden randevu almalısınız. İnsanlarla hayaletler, torunlar ve atalar arasındaki bu tür bir iletişim, Kyoto'nun büyük bir harikası haline geldi. Ateşböcekleri gibi mum ışığında, yalnız ve ıssız taş Budalar ve taş kuleler arasında, zarif kimonolu genç kadınlar ve kızlar her zaman oldu Bu manzaranın vazgeçilmez kahramanı ve tozlu havayla dolu Kyoto tapınağı gibi, aynı zamanda gerçek Japon yaşam ve ölüm hissine yaklaşmak için bükülüp dönerek sembolize edilmiş yapay bir görüntüdür. Gerçekten kolay bir şey değil.

Huaye Nianfo Tapınağı'ndan çıkarken, alacakaranlıkta Lanshan'daki Zhou Enlai Şiir Anıtı'nı ziyaret ettik. Daha sonra Kansai'de Çinli bilim adamlarını ziyarete gittik ve çok sıcak karşılandık, çok güzel bir akşamdı.

Üçüncü gün, birçok yönden bizimle ilgilenen Doshisha Üniversitesi Profesörü Shin Ota ve eşi ile yabancı ziyaretçileri eşit şekilde karşılayan küçük köpekleri Amoto'ya gönülsüzce veda ettik ve Nara'yı vermeye başladık. Devam et. İki komşu şehir olmalarına rağmen ekspres trenle sadece yarım saat sürüyor ama atmosfer oldukça farklı. Kyoto o kadar zengin ve zarif ki Japonlar her zaman "Tokyo kadınları" nın, yani Tokyo'daki erkeklerin Edo döneminin tarzını takip ettiğini ve en erkeksi olduğunu, Kyoto'daki kadınlar ise güzel ve zarif olduğunu söylerler. Kyoto'nun bana verdiği izlenim gerçekten kadınsı bir yumuşaklık ve zarafet ama Nara topraklarına ayak bastığımda sessiz yaşlı bir adamla karşı karşıya olduğumu hissettim.

Nara, Kyoto kadar zengin değil ama Kyoto'dan daha uzun bir geçmişe sahip. Kyoto'daki çoğu tapınak 11. ve 12. yüzyıllardan sonra inşa edildi, ancak Nara Japonya'daki en eski kalıntıları koruyor. İşte Japonya'daki en eski Buda heykelleri - MS 606'da inşa edilen Asuka Buda ve Japonya'da 7. yüzyılda inşa edilen Yakushiji Tapınağı'nın en eski ahşap pagodası ve sadece bu ahşap pagoda 16. yüzyılda mucizevi bir şekilde beğenilmedi. İlk yılki askeri yangın, bir düzineden fazla asır önce orijinal görünümünü koruyarak yandı.

Toshodai Tapınağı, Tang Hanedanlığı'ndan keşiş Jianzhen'in vefat ettiği Nara Şehrindeki Gojo Kasabasında yer almaktadır. Tapınakta, kör keşiş Jianzhen için hai azizi olarak bilinen haiku Matsuo Basho'nun oyulmuş olduğu Basho cümle anıtı dikildi: "Xinba için kirpiklerinden su damlacıklarını silmek istiyorum." Ayrıca Todaiji Tapınağı önünde geyik sürüsü dikildi. Kofukuji Tapınağı'ndaki Buda heykelleri ve Nara Ulusal Müzesi'ndeki Shokurain sergisi, bu eski başkentin bir zamanlar sahip olduğu ihtişamı gösteriyor. Daha güneye giderken, Nara Kalesi'nin güneyindeki Asuka Köyü'nde, Japon tarihinin en derin kısmına girmiş gibiyim.

Japonya'da MS 5. yüzyılda Asuka dönemine ait çok sayıda tarihi eser, imparatorun mozolesi, geçmişin imparatorları tarafından inşa edilen tapınaklar ve çok sayıda gün ışığına çıkarılan kültürel kalıntılar bulunmaktadır. Japon tarihindeki ünlü Prens Shotoku, MS 574'te burada doğdu. Şimdi, doğduğu yerde küçük bir tapınak var, Tachibana Tapınağı, burada Prens Shotoku'nun bir zamanlar burada bir ders verdiği söyleniyor. Nara, insanlara en eski tarihi en basit şekilde gösteriyor, sadece tapınaklar basit ve antik mezarlar terk edilmiş değil, aynı zamanda tüm şehir aynı tutumlu tarzı koruyor. Fujishige ve ben bir tapınaktan diğerine bisiklet sürdüğümde, kadim insanların dünyasına gerçekten girdiğime ve bu dünyadaki aktif figürlerin Japon olup olmadığına dair garip bir his yaşadım. İnsanların ataları benim için önemli görünmüyor. Kısacası, birkaç günlük seyahatte ilk defa tarih karşısında özverili bir his yaşadım.

Dürüst olmalıyım Kyoto'da hiç böyle hissetmemiştim.

Nara gecesi, Japonca'da "aile yanı konaklama" denen, Yoshida adında özel bir otelde kaldık. Bu coşkulu bir çiftlik evi, kayınvalide ve gelini çoğunlukla oteli işleterek geçimini sağlıyor. Sınırlı odalar nedeniyle, bir seferde sadece altı misafir kalabilir. Akşam yemeğinde misafirlerimiz alt kattaki yemek salonunda oturduk ve meşhur yöresel yemek olan Asuka Hot Pot'u tattık. Bu tür güveçte hammadde olarak tavuk, soya peyniri ve yeşil sebzeler kullanılır.En ucuz şeyler olsalar da çok taze ve tadı süpermarketlerde satılanlardan farklıdır.Dahası tencere içindeki çorbanın süt olması. Bu nefis sütlü güveci yedikten sonra Fuji ve ben üst kattaki odamıza döndük, TV'nin yanında birkaç ziyaretçi defteri bulduk Burada kalan konuklar, üzerine düşüncelerini ve deneyimlerini yazdı. Her türlü renk, eğlence dolu. Fujishige ve ben hemen dönüşümlü olarak yüksek sesle okuduk, ara sıra yüksek sesle gülerek. Şirket çalışanları, ev hanımları ve mesaj yazan daha çok genç öğrenci var. Gülümsemeyen ve ölçülü Japonlar hafta içi farklıdır.Yolculuk onları günlük hayatın zincirlerinden kurtarır ve çok özgür ve kolay hale gelir.

Bazılarının yolculuğa çıktıklarında bir amacı yoktu, ancak yolculuğun sonunda hayatlarının bir dönüm noktası olduğunu hissettiler; bazıları mezun olup kısa süre sonra bir iş bulacak, bazıları da çok geçmeden evlenip soyadlarını sonlarını anmak için değiştireceklerdi. Boş zamanlarında buraya kadim insanları ziyarete geldiler; Bazı insanlar, aşktan ayrılmak ve günlük hayatın önemsiz dertleri uğruna Japonya'nın her yerinden atalarının geldiği yere seyahat ettiler. Günlük yaşamda "mahremiyet" konusunda gergin olan Japonların, Japonya'nın en eski topraklarındaki teşhirciliğe benzer bir şekilde endişelerini dürüstçe yazabildiklerini görünce şaşırdım. Küçük otelde. Seyahat koşullarından mı kaynaklanıyor yoksa alışılagelmiş antropolojik sonuçlar gibi Japon halkının iç ve dış çevrelerde farklı ahlaki değerlere sahip olması mı?

Elbette bunu Japonların hepsi yapmaz ve tüm mesajlar mahremiyetlerini açıklamaz. Aşağıdaki zararsız ama temsili bir mesajı yazmama izin verin.

Tokyo'dan bir üniversite öğrencisinin 16 Kasım 1986'da yazdığı şey buydu:

Üniversiteden öğrendiklerim NHKdan Kenji Suzukinin saçlarından daha azdı (not: Kenji Suzuki Japonyadaki NHK TV programının sunucusu, izleyiciler arasında çok popüler), ancak Naraya dört kez gittim. Benim için unutulmaz. Önümüzdeki ilkbahardan itibaren, toplumun bir üyesi olarak her gün sıkıcı bir hayat yaşayacağım, bu yüzden şimdi görmek istediklerimi yeterince görmeye kararlıyım! Bitirme tezi ayın 20'sinde verilecek, bu yüzden umursamıyorum, bu yüzden seyahat edeceğim. .

Yoshida ailesinin nezaketi sayesinde, ayrılırken hatıra olarak iki ziyaretçi defteri aldım. Onları eve giderken götürdüğümde, antik başkentin yolculuğunun da benimle olduğunu ve sonsuza dek hayatımda kalacağını hissettim.