"Yüzyıllık Yalnızlık" ın çevirmeni Fan Ye "Sihirli Gerçekçilik", Latin Amerika Edebiyatı ve Çeviriye Giden Yol hakkında konuştu Çalışma
Çoğu okuyucu, Garcia Márquez'in "Yüzyıllık Yalnızlık" adlı romanı nedeniyle Fan Ye ile tanıştı. 2011 yılında, bu romanın resmi olarak onaylanmış ilk Çince çevirisi yayınlandı ve bu, yayıncılık endüstrisinde bir olay haline geldi. Marquez'i tanıyan okuyucular, bunu son 20 yılda korsan kopyalar şeklinde dağıtılan çoklu çevirilerle karşılaştırmaya başladılar. Seçici eleştirmenler yeni çevirinin dil stiline alışkın değiller ve bunun yabancı edebiyat çevirisinin beklentilerini karşılamadığını düşünüyorlar: "Biraz uyumsuz bir Çin", alışılmadık bir bağlam yaratır.
Fan Ye, 20 yıldan fazla bir süredir İspanyolca ile uğraşmasına rağmen genç nesil çevirmenlerden biri.
"Yüzyıllık Yalnızlık" şimdiye kadar çok satıyor ve Fan Ye üzerindeki etkisi bugüne kadar devam ediyor. Hafta içi Pekin Üniversitesi İspanyolca ve Portekizce Dilleri Bölümü'nde ders veriyor, 23 yıl önce burada öğrenci olduğundan beri kalıyor, kendine "kedi dostu" diyor, zaman zaman kendi ve diğer kedilerin fotoğraflarını ve videolarını paylaşıyor. Ancak konferanslar gibi halka açık yerlerde adı her zaman "Marquez" ile geçer. Kolombiya'da, Marquez'i Medellin Üniversitesi başkanıyla anmaya davet edildi. Törende personelin talimatları doğrultusunda elindeki kutuyu çaldı, uyandırdı ve içindeki uyuyan kelebeği serbest bıraktı. Sarı kelebek, "Yüzyıllık Yalnızlık" daki bir görüntüdür ve geçmesi, Meimei'nin gençliğinde aşktan tamamen koptuğu anlamına gelir.
Fan Ye, gölge gibi olan Marquez'i kimliğinin ve hayatının bir parçası olarak görüyor. Julio Cortazar'ı daha da çok seviyor ve çevirmen olarak yayınladığı ilk eseri Cortazar'ın "Ateşin Dönüşü" adlı roman koleksiyonu. 2010 yılında, "Cotazar'a övgü" etkinliğine (daha sonra yorumlarından birinin adı oldu) katılmak için otobüse beş saatten fazla Madrid'e gitti ve onu aldı. Dul kadının imzası. Şiir okumayı, şiir çevirmeyi ve bazen de şiir yazmayı seviyor.Doktora tezinin konusu 16. yüzyıl İspanyol şiiridir. Weibo adı "Fan Ye 1542", İspanyol mistik şair San Juan de la Cruz'un doğum yılından geliyor.
Aslında Fan Ye ile Latin Amerika edebiyatı arasındaki karşılaşma bir şekilde tesadüfi oldu. Üniversiteye gitmeden önce, yalnızca yabancı edebiyatla ilgilendiğini biliyordu, ancak İspanyolca'nın yolunu keşfettiği Pekin Üniversitesi Batı Dilleri Bölümü öğretmeni Zhao Zhenjiang ile koleje giriş sınavı danışma toplantısına kadar tanıştı. 2006 yılında Ph.D. ile mezun olan Fan Ye, öğretmenlik yapmak için Pekin Üniversitesi'nde kaldı. Bugün "geri dönenlerin" geçmişine dikkat ettiğinde bunu hayal etmek zor. Fan Ye'nin görüşüne göre, bu bir şekilde o dönemde İspanyol yeteneklerinin kıtlığından kaynaklanıyor.
Yarım asır önce Latin Amerika edebiyatı dünya çapında ilgi görmeye başladı. Küba Devrimi tarafından katalize edilen Avrupalı ve Amerikalı entelektüeller Latin Amerika ile ilgilenmeye başladı ve yayıncılık endüstrisi bir "Latin Amerika edebiyatı patlaması" başlattı. Çin'de, Latin Amerika edebiyatının büyük etkisi reformdan ve açıldıktan sonra meydana geldi. Önemli bir zaman noktası, Marquez'in 1982'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandığı zamandı. O zamandan beri "Yüz Yıllık Yalnızlık" ın sayısız yeraltı çevirisi yapıldı. Yazarlar örnek olarak Marquez'i takip ediyor. "Yüzyıllık Yalnızlık" ın ünlü başlangıcı - Albay Aureliano Buendianın babası, Mo Yan ve Chen Zhongshi gibi Çinli yazarlarda çeşitli varyantlarda görünen buz küpünün "Uzak Öğleden Sonra" sını görmeye götürdü. Kalemin altında. 1995'e gelindiğinde İspanyolca öğrenmeye başlayan Fan Ye, "kanonlaştırılmış" bir Latin Amerika edebiyatı dünyası gördü. "Sihirli Gerçekçilik" bu dünyanın şifresidir.
Batılıların gözünde Latin Amerika edebiyatı, sevgililerle uçan sarı kelebekler, Buendia ailesinin torunları üzerindeki domuz kuyrukları ve ölen ve dirilen Çingeneler gibi büyülü şeylerle dolu ... Ama Fan Ye, Marquez'i fark etti. "Sihirli Gerçekçilik" etiketine itirazlarım var. İkincisi, tanımladığı şeyin tamamen Latin Amerika gerçeği olduğunu ve "sihirli fantezinin" Batı perspektifinden bir yanlış anlamadan başka bir şey olmadığını iddia etti. "Domuz kuyruğu" nun gerçek insanlardan geldiği söyleniyor ve muz şirketi katliamı, Marquez doğduğunda United Fruit Company tarafından yapılan işçi katliamına daha açık bir şekilde karşılık geliyor. "Yüzyıllık Yalnızlık" daki sanatsal olarak işlenmiş anlatı, Fan Ye'nin "kurgu ile sözde gerçeklik arasındaki harika etkileşimi" gördüğü tarihsel ders kitaplarında ampirik kanıt olarak gösterildi.
Fan Ye, "sihirli gerçekçiliğin" "rahat" bir tanımını verdi: günlük şeyleri genel anlamda büyülü hale getirin ve insanların sihirli olduğunu düşündüğü şeyleri günlük hale getirin. Bu anlayış, çeviri stratejisine doğrudan yansımıştır: Marquez'in büyükannesinden öğrendiklerini geri yüklemek için kasıtlı olarak akıcı Çince kullanıyor: harika şeyleri sessizce anlatmak.
Son yıllarda Batı dili edebiyatı Çin'de daha popüler hale geldi. Fan Ye'nin çeviri çalışmaları da devam ediyor. 2015 yılında İspanyol şair Luis Cernouda'nın "Geleceğin Şairi" nin Çince çevirisi yayınlandı; 2017'de o ve başka bir genç çevirmen Yang Ling, Şili şair Roberto · Polano'dan "Bilinmeyen Üniversite". Polanonun entelektüel mizacına ilişkin pek çok eser yakın zamanda "2666" ve "Dünyadaki Son Gece" de dahil olmak üzere Çince'ye çevrildi. İkincisi, genç yönetmen Bi Gan tarafından ödünç alındı ve yıl sonunda yayınlanan yeni filminin adı oldu.
Fan Ye, daha eksiksiz bir Batı-Amerikan edebi dünyası sunmayı umuyor. Pazardaki kaygıların dışında, yurt içinde tanıtılan "sıcak yazarlar" ve "ödüllü çalışmaların" çoğunun insanları "ormanı değil ağaçları görmesini" sağladığına inanıyor. "Literature Pivot" serisi bir girişimdir.Bu seride Fan Ye, "sihir" dışında bazı Latin Amerika eserlerini derledi. İnsanların "sihirli gerçekçilik" üzerinde kalmaması gerektiğini hissetti - "onu tarihin arşiv dolabına geri koymanın" zamanı geldi.
Çoğu çevirmen için çeviri hala zayıf bir iş. En çok satan "Yüzyıllık Yalnızlık", Fan Ye'ye çok fazla finansal getiri sağlamadı. Bir zamanlar yeni nesil çevirmenlerin daha makul bir ücret alması gerektiğini öne sürmesine rağmen, kişisel çevirisi daha çok Cortazar'ı tercih etmesi gibi kişisel bir ilgi alanı. Değer verdiği şey, çevirinin eğlencesidir. Çevirinin anlamı hakkında konuşurken, Marquez bunu "başka bir dilde eğlence" olarak adlandırdı ve Fan Ye bu yargıya katıldı.
Fan Ye'nin çevirileri kişisel eserlerini çok geride bırakıyor. Ancak 2014'te, okumasının izlerinin her yerde görülebildiği "The Poet's Slowness" adlı bir okuma notu yayınladı: ilk makalenin başlığı Italo Calvino'dan geliyor. Roman, Marquez, Fuentes ve Cortazarın Kunderayı ziyaretinin öyküsünü anlatıyor. Kitabın üslubu, çevirdiği İspanyol yazarları anımsatıyor ... "Sınırlı ilgisi" var ve bu konuda pek konuşmuyor, "röportaj" kelimesi konusunda tereddüt etti, bunun ünlüler için geçerli olması gerektiğini düşündü. Bunun başka bir tür özbilinç olduğunu söyleyebilir veya çevirmenin düşük anahtar kimliğiyle tutarlı olduğunu söyleyebilirsiniz.
Fan Ye, konferanslar ve yayın faaliyetleri dışında nispeten basit bir yaşam tarzı sürdürüyor. Peking Üniversitesinde çok sevilen bir hoca, "Mezun olmamış bir doktora öğrencisi" gibi bir yurtta yaşıyor. Dağınıklığı önlemek için zaman zaman kütüphanesini temizlemesi gerekiyor. Günlük bir elbise ile podyuma çıkmaya alışkın, her zaman kameranın altında kaşlarını kaldırıyor, ifadesi ciddi ve hatta gergin - sanki aniden durup donuyormuş gibi ve organize etmek için fazla "doğal".
Fan Ye bazı büyülü şeyleri sever: mistik şairler, garip yaratıklar ve muhtemelen kediler. Üçüncü sınıftayken Hristiyan oldu. Medyadan sorulduktan sonra, Mesih'e inanmanın İspanyolca çeviri yapmakla aynı şey olduğunu, "beni seçtiğini" söyledi. Güçlü anlatı güdüleriyle ilgili benzer şüpheler diyaloğumuzda da ortaya çıktı.
Fan Ye'yi derinden etkileyen bir sahne vardı. Marquez'in memleketi Aracataka'daydı ve o da tüm turistler gibi "tarih öncesi bir kubbe gibi" nehir kenarındaki kayaların üzerinde duruyordu. "Fotoğraf çekildikten sonra aşağı baktım ve beni korkuttum - çünkü o zamanlar çok sıcaktı ve sandalet giyiyordum. Sandaletlerin etrafında dolaşan kocaman karıncalar gördüm. Herkes bunu biliyor" Yüz Yıllık Yalnızlık " Buradaki kehanet: Son nesil karıncalar tarafından yenecek. "
F: Fan Evet
S: Curiosity Daily (www.qdaily.com)
S: Weibo'nuzun adı "Fan Ye 1542". Herhangi bir ima var mı?
F: Doktora tezim bir Latin Amerika romanı değil, bir 16. yüzyıl İspanyol şiiridir. 1542, okuduğum İspanyol bir mistik şairin doğum yılıydı ve buna bir sayı ekledim. Şairin adı "Haç John". İspanyol "Juan" ve İngilizce "John" Katolik geleneğine göre John olarak çevrilir.
S: Şu anki ilgim esas olarak şiir mi yoksa roman mı?
F: Ah, çok karışık ilgi alanlarım var Bir okuyucu olarak, aynı zamanda iyi iştahlı bir okuyucuyum, hatta her şeyi görmek isteyen aşırı iyi bir okuyucuyum.
S: Bir sınıf arkadaşım bana, insanlara bir hayvanat bahçesini nasıl tasarlayacaklarını öğreten bir kitap gibi, ofisinizdeki kitap raflarında bir dizi Batı edebiyatı incelemesinde sık sık "uyumsuz" notların çıktığını söyledi. Neden böyle bir tezat var?
F: Herhangi bir uyumsuzluk hissetmiyorum. Bu kitap "tek okumalı" bir röportajdı ve benden bir kitap önermemi istedi, bu yüzden bu kitabı tavsiye ettim.Özel bir alan olarak hayvanat bahçesiyle her zaman ilgilenmişimdir.
S: Batı dili edebiyatına ek olarak, favori yazarlarınız ve türleriniz neler? Son zamanlarda okuduğunuz kitap nedir?
F: Örneğin: Endo Zhousaku, C.S. Louis, Tolkien, Fei Ming, ... aşağıda bin kelime atlanmıştır. Geçenlerde Chesterton'dan "Francis" okuyorum.
S: Okulda öğrettiğiniz ana dersler nelerdir?
F: Ağırlıklı olarak edebiyat tarihi ve lisans öğrencilerinin seçilmiş eserleri (İspanyol Edebiyatı Tarihi ve Latin Amerika Edebiyatı) ile lisansüstü öğrencilerin İspanyolca konuşan ülke şiirleri ve Altın Yüzyıl edebiyatı.
S: Bundan bahsederken, öğrencilerden sizi etkileyen herhangi bir geri bildirim oldu mu?
F: İki gün önce belgeseli izleyen sincaplar, sonbaharda meşe palamutlarını toplayıp kışa hazırlanmak için ormanın köşesine gömüyorlardı. Sincaplar, bazı meşe palamutlarının daha fazla sincabı beslemek için yükselen dev ağaçlara dönüşeceğini bilmiyorlardı.
S: Okul günlerinize dönersek, ilk önce hangi yazarları anladınız?
F: Sırayı söylemek zor tabii ki, Marquez'i o zamanlar tanınmış ve kanonlaşmış bir yazar olarak tanımış olmalıyım, ancak Cortazar daha önce daha çok etkilenen ve iletişime geçen kişi olabilir. Aslında, çevirdiğim şeye ilgimin bir kısmını görebiliyorum. "Yüz Yıllık Yalnızlık" çevirmem istendi. Tercüme etme girişiminde bulunduğum şeyler genellikle kendi çıkarlarımdı. Çeviri yörüngesinin önemli bir kısmı okuma ilgileriyle örtüşüyordu. Tek bir kitapta yayınladığım ilk eser, Kotasar'ın 2009 yılında Halk Edebiyatı Yayınevi tarafından yayınlanan "Ateşin Dönüşü" idi. Çok sevdiğim bir yazar ve eser, lisans öğrenim dönemimde de bir izlenimim var. Yazar. O sırada okuduğunda çok hoş bir sürpriz yaşadı, abartmak gerekirse mizaçta da benzer bir şey var. Kitabı çevirdim ve editöre tavsiye ettim, daha sonra telif hakkını satın aldılar, ben de iki eserini tercüme ettim.
Not:
Arjantinli yazar Cortazar'ın kısa öykülerinden oluşan "Tüm Yangınlar Bire Dönüyor". Cortazarın temsili eseri "Hopscotch" a gelince, edebiyat eleştirmeni Ariel Dorfman bir keresinde, "çok karmaşık, derin, özel, çok labirent ve devrimci olduğu için, zamanın en iyi Latin Amerika romanı olabileceğini" yazdı. Böylesine çaresiz ve tangoya benzer, böylesine büyüleyici ve çelişkili bir çalışma için, bir yorum sayfasını basitleştirme ve sentezlemeye yönelik herhangi bir girişim, çalışmanın yanlış yorumlanmasıdır. "
S: Cortazar'ın cazibesi nedir?
F: Aslında, konuşmak kolay değildir, çünkü ne kadar çok ilgilendiğiniz ve sizinle yakından ilgili olan şeyler olursa, bir gözlem veya muhakeme mesafesini korumak sizin için zordur. Pek çok kişisel duygu var - örneğin, onu okuduğumda, eski bir arkadaşım yeniden bir araya gelmiş gibi hissediyorum.
S: Latin Amerika edebiyatının Çin'e girdiği bir zamanda doğmuş olmanız bir tesadüf. Batı toplumu, Küba Devrimi'nden sonra Latin Amerika edebiyatıyla karşılaştı. Bu "karşılaşma" nın zamanlamasının, insanların bu tür edebiyata yönelik algılarını etkilediğini düşünüyor musunuz?
F: Bu doğru olmalı ve farklı zaman noktalarının büyük bir etkisi olmalı. Garcia Marquez'in bugün Çin'deki kanonlaşma statüsü kesinlikle geldiği zamanla ilgilidir. 1982'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazandığını görebilirsiniz. Ödülü 10 yıl önce veya 10 yıl sonra kazanırsa, bugün Çinli okuyucular arasındaki imaj ve konum çok farklı olmalı. Elbette bu tekrarlanamaz ama bence çok değişecek. 1980'lerin başları, reformun ve açılmanın erken aşaması oldu. Herkes Nobel Ödülü gibi sözde dünya çapında ödüllere dikkat etmeye başladı. Öyle sözde bir "Üçüncü Dünya" yazarı ödülü kazandı. Bir dereceye kadar Çinli okuyucuların beklentilerine hitap ediyor. Bence bugün gördüğü ilginin derecesi de böyle bir başlangıç noktası ve fırsatla ilgili. Marquez, Llosa gibi 21. yüzyılın başlarında Nobel Ödülü'nü kazansaydı, Çin'deki etkisi farklı olacaktı.
S: Bugün Çin'deki Latin Amerika edebiyatının çevirisi ve tanıtımı hakkında ne düşünüyorsunuz?
F: Çin'de Latin Amerika edebiyatının kabul tarihi üzerine özel bir ödev yapmadım Burada bahsettiğim şey, sadece biraz önyargılı kişisel gözlemler ve izlenimler olabilir. Batı dili edebiyatını tanıtmaya çalışan giderek daha fazla sayıda yerli yayınevi var gibi görünüyor; bu, İngiliz edebiyatında telif hakkı için gittikçe artan şiddetli rekabetle ilgili olabilir; ancak genel olarak bir ada gibi görünüyor, yani herkesin dikkati hala eğimli. Borges, García Márquez ve Neruda gibi birkaç yazara yoğunlaştı ve hatta çoğu zaman belirli bir yazarın birkaç eseri üzerinde yoğunlaştı; tanıtıldıklarında, genellikle yabancı baskılardan etkilenirler. En yeni "sıcak" yazarlardan veya ödüllü eserlerden bazılarıyla tanışın.
Bu, piyasa kaygıları nedeniyle anlaşılabilir, ancak çok fazla pişmanlık duymak veya ağaçları görmek, ormanı görmek istememek kaçınılmazdır. Sonuçta, Batı-Amerika edebiyatı geçtiğimiz yüzlerce yıl içinde yaklaşık 20 ülke ve bölgeyi kapsayan bir evrim geçirdi.Yazarın eserleri yıldızlar denizine benziyor. Kişisel vizyonum, Batı-Amerika edebiyatının daha eksiksiz bir görünümünü ve soyağacını sunma fırsatına sahip olmak. Bu muhtemelen birden fazla neslin misyonudur.Çin'deki İspanyol-Portekiz dili topluluğunun öncülleri iyi bir temel attılar (Yunnan Halk Yayınevi'nin ünlü Latin Amerika edebiyatı dizisi güçlü bir kanıttır) ve şimdi yeni nesil için umut etmek için nedenimiz var Tercümanın çalışması.
S: Marquez, çevirmenlerin mantıktan çok sezgiye ihtiyaç duyduğunu söyledi, bu deneyiminiz var mı?
F: Tercüme bir tarif değildir. Bu yemeği pişirmenin biraz akılcılık ve hassasiyet gerektirdiğini söyleyemezsiniz. Ölçülebilir diye bir şey yoktur. Kullanmayı tercih ettiğim benzetme, bir karakteri şekillendiren bir aktör gibi olması, bilgi birikiminiz gibi her şeyi kullanmanız gerekiyor.Bir karakter yaratmak istiyorsanız, onun yaşam geçmişi ve tarihi çevre hakkında daha fazla bilgiye sahip olmalısınız. Bilgi rezervi; ayrıca ona duygusal olarak yakın olmalısın, onu deneyimlemelisin ve nerede olduğunu anlamaya çalışmalısın; ayrıca bir izleyici olmalısın ve mantıklı analiz etmelisin. Bir karakter yaratmak için tüm duygu, mantık, bilgi ve hayal gücünüzü gerektirir. Bu yüzden bazen çevirmenin bir oyuncuya benzediğini düşünüyorum.
Soru: Çeviri sürecinde metnin ritmini ve ritmini nasıl anlıyorsunuz? Herhangi bir yöntem veya alışkanlık var mı?
F: Kelimelerin ritmi ve ritmi nasıl anlaşılır? Cevabı da bilmek istiyorum. Benim aptalca yolum okumak, kendi Çince çevirimi okumak, orijinal metni tekrar okumak (varsa orijinal yazarın okumasını yüksek sesle dinlemek) ve sonra çeviriyi okumak ve cilalamak için geri dönmek ... (bazen nihai sonuç şu olabilir: Bir hafta önce kaldırılan tekrar eklenir.)
S: Çeviriyle ilgilenen öğrenciler için en önemli şeyin ne olduğunu düşünüyorsunuz?
F: Yabancı dil ve Çince seviyesinden bahsetmeye gerek yok, "diğer" kültür anlayışı çok fazla değil ve Haruki Murakami'nin dediği gibi "kişisel önyargı dolu aşk".
Not:
Japon yazar Haruki Murakami "Çeviri ve Çeviri" adlı makalesinde şöyle yazdı: "Yüksek kaliteli bir çeviri için en önemli şey dil becerisidir, ancak karşılaştırmada daha aşağı değildir - özellikle kurgusal eserler - ve ben Bunun vazgeçilmez olduğunu düşünüyorum, korkarım kişisel önyargılarla dolu aşk ... Birisi kendi çalışmalarımı tercüme ettiğinde, bana en büyük ihtiyacımın ne olduğunu sorarsa, o zaman pes etmez. Önyargı dolu aşk tam olarak burada olduğum şeydir. Güvenilir dünyada en çok sevdiğim şeylerden biri önyargılı. "Bkz. Haruki Murakami:" Eşsiz Karışık Duygular ", Nanhai Publishing Company, 2013 baskısı.
S: "Kotazar'a Salute" başlıklı bir yorum yazdınız. Bu genelde okuduğum eleştirilerden çok farklı, başlı başına bir edebi eser gibi ve Kotazar'ın üslubuyla yazılıyor - orijinal metnini okumamama rağmen. Kasıtlı olarak böyle bir yazı stili veya yazma stratejisi mi benimsiyorsunuz?
F: Biraz. Belirsiz olmasına rağmen, anlık bir hırsım ya da asla gerçekleştirilemeyecek abartılı bir umudum var ya da bir hayalim var, ilgilenen her yazar için yazı yazarken onların fırça çalışmalarını kullanmak. Metinlerarasılık veya dereceye övgü. Yani Cortazar'ı yazarken onun fırça işlerini ve özelliklerini taklit etmek istiyorum, Borges'ı yazarken Borges'in fırça işlerini kullanıp kullanamayacağımı görmeye çalışıyorum. Polano'nun kokusunu alabiliyor musun bir bak. Bunun tuhaf bir fikrim olduğunu da söyleyebilirsin, elbette kendi yeteneklerinizle sınırlı olacak ve bazen sihri yozlaşmaya dönüştürüyor.
S: "Sihirli gerçeklik" teriminin bu Latin Amerikalı yazarların iç farklılıklarını gizlediğini söyleyebilir misiniz?
F: Öyle olmalı. Ayrıca derste "sihirli gerçekçiliğin" Latin Amerika edebiyatının tüm resmini özetleyebilecek bir anahtar sözcük olmaktan çok uzak olduğunu, edebiyat tarihinde sadece bir miktar etkisi olduğunu ve bazı izler bıraktığını, eleştirel bir döngü olduğunu da belirtmiştim. Çalışma terminolojisi, Latin Amerika edebiyatının bütün resmini 1950'lerde, 60'larda, 70'lerde veya 21. yüzyılın ilk 20 yılında olsun, hiçbir zaman özetleyemez. Dahası, Cotazar ve Polano gibi, onların yazı stilleri ve tüm edebi dünya, tipik büyülü gerçekçilik çalışmaları olarak düşündüğümüzden aslında oldukça uzak.
S: Cortazar'dan bahsetmişken, sanırım Paris'te "Güney Ekspres Yolu" nda sahnenin gerçeklikten büyüye dönüştüğü bir hikaye yazdı. "Sihirli Gerçeklik" Latin Amerika ile sınırlı bir kavram değil mi?
F: Evet, bunu söylüyorsunuz, biraz pişmanım ve sihirli gerçekçilik üzerine ders vermemem gerektiğini hissediyorum. "Sihirli Gerçekçilik" etiketini tarihin dosya dolabına geri koymanın zamanı geldi. Aksi takdirde, herhangi bir Latin Amerika edebiyatını ölçmek için sihirli gerçekçilik cetvelini kullanma tehlikesi olacaktır, ancak bu cetvelin kendisi belirsiz bir hükümdardır. Herhangi bir Latin Amerika edebi eserini okuduğumuzda, "bu yeterince sihirli değil" veya "bu çok büyülü" demek yerine bu yükü tamamen ortadan kaldırabiliriz, bu anlamsızdır ve bazen okuma deneyimimizi sınırlar.
Soru: Okuyucunun bakış açısından, "Yüz Yıllık Yalnızlık" ın birçok yorumu var. Bazıları Latin Amerika tarihine odaklanıyor. Örneğin, "Yüz Yıllık Yalnızlık" daki muz şirketi katliamının gerçek bir tarihsel prototipi var; bazıları, Zhang Dachun'un "Yüzyıllık Yalnızlık" ve "İncil Vahiy" benzetmesi gibi, tüm insanlığın bakış açısını benimsiyor. Bu kitabı hangi açıdan anlıyorsunuz?
F: Aslında, "Yüzyıllık Yalnızlık" gibi bir edebiyat klasiğinin, klasik doğasının çeşitli yorumlama yöntemlerine uygun olduğunu düşünüyorum. Bunu bir masal olarak düşünüyorsunuz, sorun değil Bazıları, Macondo kasabasının tüm Latin Amerika'nın özü olduğunu söyler ve hatta bazıları bunun tüm insan uygarlığının somut ve ince bir masalı olduğunu düşünür; bazıları başka açıları kullanır. Böylesine bir klasiği okurken benzersiz ve ayrıcalıklı bir yorum yapmaya gerek yoktur, bir klasik, farklı açılardan yorumlara dayanabildiği için klasik olabilir ve onu tüketecek tek bir yorum yoktur.
S: Kotazar'ı örnek olarak alalım, onu anlamak için bir bakış açısı sağlayabilir misin?
F: Herhangi bir perspektif sağlamayacağım, yorumum çeviriye yansıyor. "Klasik bir takdir" yazmaya ve sonunda "bu romanın bize anlattıklarını ve neyi ima ettiklerini" yazmaya gerek yok. Bu okuyuculara saygı duymuyor, çünkü okuyuculara hâlâ tam güvenimiz var. Okur, bir esere kendi deneyimi, bilgisi ve hayal gücü ile yaklaşabilir. Ayrıca bunun gibi klasik bir metnin tek bir cevabı olduğuna ve herkesin kendi deneyimine sahip olma hakkına sahip olduğuna da inanmıyorum.
S: Çinli okurların Latin Amerika eserlerine yaklaşırken bazı avantajları olacak mı? Çin ve Latin Amerika pek çok benzerliğe sahiptir, örneğin ikisinin de bir sömürge ve devrim tarihi vardır.
F: mümkün. Çinli bir yazarın kişisel raporunu okudum ve yanlışlıkla babasının "Yüz Yıllık Yalnızlık" ı okurken görmesine izin verdiğinden söz ettim. Babası onu alıp baktı ve sonra ona bu kitabın çok tehlikeli olduğunu söyledi - çok iyi yazılmış. Evet, ama çok tehlikeli çünkü yazı sadece Çin hakkında. Hala yanlış bir şeyden korktuğunuz için okumuyorsunuz. Bu vakadan, benzerliğin belirli okuyuculara yardımcı olabileceğini veya belirli fırsatlarda bir miktar etkisi olabileceğini göreceksiniz.
S: Marquez, Nobel Ödülü kabul konuşmasında, "Latin Amerika'nın yalnızlığının özü, başkalarını gerçek hayatlarımıza ikna etmek için geleneksel yöntemleri kullanamamasında yatıyor." Bu yargı hala geçerli mi?
F: Bu, o zamanlar Marquez'in bir cazibesiydi ve bence, "sihirli gerçekçilik" etiketini reddetmesinin nedeni de buydu - en azından nedenlerinden biri. Senin sihir olarak gördüğün şeyin burada gerçeklik olduğunu düşünüyor ve gerçek böyle, neden inanmıyorsun? Ya da, varlığımızı büyülü bir öteki olarak sürdürmeye, (kanıtlamak için) medeniyetinizin kimliğinize dair farkındalığınızı sürdürmek için normal bir model, medeni bir model ve düzenli bir model olduğuna kasten inanmıyorsunuz. , Senin için vahşi, kaotik, düzensiz, büyülü ve günlük olmayan bir akrabaya ihtiyacın var, bu yüzden farklı gerçekliğimizi görmek için gözlerini açmayı reddediyorsun? Bu yüzden bence bu, politik mülahazalara dayalı bir talep olduğu için estetik kaygılara dayalı bir duruş değil.
Bugün çözülüp çözülmediğine gelince, henüz hepimiz için tatmin edici ve eksiksiz bir çözüm olduğunu düşünmüyorum. Bugün, Latin Amerika ülkelerinin hala farklı sorunları var. Belki sorunlar değişti veya Kolombiyanın bir zamanlar çok ciddi uyuşturucu baronu sorunu gibi, bugün zaten hafifletilen bazı ciddi sorunlar. Bugünkü bakış açıma göre, aynı olmayabilir. 1990'larda çok yaygındı. Ancak bu, ister Latin Amerika'da ister başka bir yerde olsun, sorunun tamamen çözüldüğü ve Datong'un hayalinin gerçekleştiği anlamına gelmez.
1928'de Kolombiyalı muz yetiştiricileri greve giderek United Fruit Company'de mali kayıplara neden oldu ve şiddetli baskıları tetikledi. Marquez, bu komployu "Yüz Yıllık Yalnızlık" ta tanıttı. Resim kaynağı: Wikipedia
S: Bugün Çin'de Latin Amerika gibi bir "edebi patlama" var mı?
F: Latin Amerika'daki "edebi patlama", birçok yazar ve eleştirmen tarafından, bir gözlem açısı olarak kabul edilebilecek olan, Avrupa ve Amerika yayın çevrelerinin pazarlama sonucu olarak kabul edilmektedir. Öte yandan, Latin Amerika edebiyatının refahına işaret etmek için "patlama" gibi bir onomatopoeia kullanmak, daha önce hiçbir şey yapmamış ve aniden bir patlamayla ortaya çıkmış gibi görünüyor, bu ne tarihle uyumlu ne de yazarlara saygısızlık ediyor. Tabii ki, sözde "edebi patlama", gerçekten de Latin Amerikalı yazar kuşağına dünya çapında bir üne kavuştu ve çok sayıda harika eser, bu onurlara ve ilgiye tam anlamıyla layıktır.
S: Bir zamanlar edebiyatın çok düşük maliyetli bir iletişim olduğunu söylemiştin. Bu konunun hayatınızdaki durumu nedir?
F: Bunu ne zaman söylediğimi hatırlamıyorum ve bunu söylediğimde belli bir bağlam olmalı Bu cümleyi çıkarmak tuhaf. Bir insanın kendini yargılaması da çok zordur, bazen oldukça sıkıcıdır, başkalarının yargılamasına izin vermek en iyisidir ve "edebiyatın benim için ne anlama geldiğini" tek başıma analiz etmek oldukça sıkıcı görünür. Bir şey söylemem gerekirse, hayatımda çok önemli bir şey olmalı ... Onu soyamıyorum. En azından dileklerim açısından, aniden bir arabaya çarpıp sebze olsaydım, bu şey doğal olarak soyulacaktı. Ama en azından isteklilik açısından ayrılmayacaktı.
S: Bu paragrafı Kotazar'ın makalesine yorumunuzun sonunda yazdınız: "Yani bizim önerimiz şu: Günlük şeyleri, yerleşik düzeni, zamanı, dili ve benliği sorgulamayın. Bu açıklığı, istikrarı ve düzeni tehdit edebilecek her şeyden kaçının. Farklı bir dünyada şeyler ve davranışlar ... Her şeyi yaptıysanız ve Kotazar'ın harikalar diyarından uzaklaşmayı başardıysanız, lütfen tebriklerimizi kabul edin: -Güvenli ve zararsız sıradanlık dünyasına tekrar hoş geldiniz. "Bu ironik. ? Vasat hayatı nasıl anlıyorsun?
F: Tüm alıntıların kendi bağlamları vardır. Elbette haklısın ve bunda ironi olduğuna tamamen katılıyorum. Ancak bugün bu ironi çok basit görünüyor. Belli bir etki yarattı, ama çok kolaydı, bu yüzden bugün pek memnun değilim. Aslında burada bir tehlike var, ki bu çok kolay olan ikilem: Biri vasat dünya, diğeri şiir ve mesafe. Bu çok basit bir bölme. Orijinal metnim bağlamında hala kabul edilebilir, ancak onu sadece altın cümle adayı ve başlık partisi adayı olarak kullanmak biraz garip. Çok kolay. Bu makalede bahsetmek istediğim şey, Kotazarın edebiyat dünyasının özellikleri, reddettiği şey, kesinlikle çok kolay olan bu tür bir ayrımdır ve bazı belirsiz şeyleri, karmaşık şeyleri, belirsizlikleri ve açıklığı dışarıda bırakmayı tercih eder. Basit bir ikilem yerine - bir taraf gerçeklik ve sıradanlık, diğeri ise şiiri basitleştiren fantezi ve sıra dışı şiir. Bu ne Cortazar'ın niyeti ne de benim niyetim.
S: Şimdi ne için endişeleniyorsunuz? Son zamanlarda düşündüğüm soru nedir?
F: Bir sürü endişe verici soru var ... Ah, bu soruya başlangıçta tatmin edici bir cevap hazırladım ama zamanla unuttum. Şu anki endişelerden biri hala ertelemenin üstesinden gelmeye çalışıyor olabilir ve elimdeki birkaç borcu, bitmemiş şiir ve roman koleksiyonunu tamamladım. Bu benim için küçük bir endişe olabilir, çok önemli değil, ama benim için oldukça önemli. Bir sürü soru olmalı, bazı soruların söylenmesi gereksiz, bazı soruların söylenmesi uygun değil ... Düşündüğüm şey kedilerimizin neden diğerlerinin kedilerinden daha şişman olmadığı ... Bunu ciddiye aldım.
S: Kedileri çok mu seviyorsunuz?
F: Evet ediyorum. Çünkü ... Hey, her şeyin bir sebebi yok, bir sebebi olduğu konusunda ısrar ediyorsun ... Kedileri seviyorum çünkü kedileri çok ciddi görüyorsun ve yaptıkları her şey çok ciddi.Bazen öyle olduğunu düşünüyorsun Çok saçma bir şey yapın, örneğin ona bir plastik torba ve bir kağıt kutu verirseniz, uzun süre oynayabilir ve oyun oynarken kendini korkutur. Bunun anlamsız, önemsiz ve sıkıcı bir şey olduğunu düşünüyorsunuz, ama ciddi. Bu benim için çok çekici. Çünkü ... tersini düşündüğünüz için, belki de önemli olduğunu düşündüğüm ve benim çok ciddi yaptığım şey de bir kedinin gözünde çok saçma ve anlamsız. Bu şekilde sık sık kediye bakarsınız ve bir süre kedinin yanında kalırsınız, bu da kendinizi konumlandırmanıza yardımcı olur.
S: Bir şans varsa, ne tür bir canavarla karşılaşmak istersiniz?
F: Luo Yijun'un kitabının yarısını ödünç almak için: "Gelecekteki İkinci Oğlum" ile tanışmak istiyorum.
S: İleride çevirmek istediğiniz herhangi bir çalışma var mı?
F: Oh, bu çok fazla, şimdi düşünmeye cesaret edemiyorum. Çünkü düşündüğümde kendimi bırakıyorum. Şimdi elimdeki her şeyi bitiremiyorum. Aynı zamanda özellikle çevirmek istediğim işlere de bağlı.
Kapak resmi, Afiş kaynağı: cuentocolectivo
Uzun başlık resmi: taringa.net
