Su Tong ile röportaj: Çin romanları ile Avrupa ve Amerikan romanları arasında sanatsal düzeyde bir fark yok
1980'lerin sonunda, yirmili yaşlarının başında olan Su Tong, edebiyat dünyasında bir öncü olarak ortaya çıktı ve Ma Yuan, Yu Hua, Ge Fei ve Hong Feng ile birlikte "Öncü Edebiyatın Beş Kaplanı" olarak biliniyordu. Batı modernist yazmayı öğrenirler, geleneksel edebi anlatılara meydan okurlar ve güçlü öz farkındalıkları ve sanatsal yenilikleriyle tanınırlar. O zamandan beri "Öncü Yazar" etiketine Su Tong'un yazıları eşlik ediyor.
Bugün "kaderi bilme" yılına giren Su Tong, edebiyat için hala güçlü tutku ve arzuları var ama bölge artık "öncü" değil, dedi: Yolum hala uzun ve "öncü" artık değil İstediğin taç.
Son zamanlarda Mo Tie Books, Su Tong'un "Rice", "Wife Cariye Grupları" ve "İmparatorumun Kariyeri" gibi birkaç temsili eseri yeniden yayınladı. Bu vesileyle, Su Tong ile özel bir röportaj gerçekleştirdik ve geçmişin öncü yazıları hakkında konuştuk ve ayrıca güncel Çin edebiyatı üzerine çeşitli görüşlerden bahsettik.
1990'larda, Sinoloji ve Çin edebiyatında denizaşırı ülkelerde bir patlama oldu, ancak şimdi patlayıcı İnternet bilgileri zaman ve mesafe arasındaki boşluğu ortadan kaldırdı ve aynı zamanda herkesin birbirini anlamak için sabrını tüketiyor - bu anlamda Çin edebiyatı Batılı okuyucuların kafasında ana akım edebiyatla rekabet etmek zor olacak. Ancak konu sanatsal standartlara gelince, Su Tong da açıkça şunları söyledi: Çin romanları ile Avrupa ve Amerikan romanları arasında bir boşluk olduğunu asla düşünmüyorum.
Su Tong, ünlü bir çağdaş Çinli yazar. 1963 yılında Suzhou'da doğdu, 1980'de Pekin Normal Üniversitesi'nin Çin Bölümü'ne kabul edildi. Şu anda Jiangsu Yazarlar Derneği'nin başkan yardımcısıdır. Temsili çalışmaları arasında "Pirinç", "Kırmızı Pembe", "Eş Cariye Grupları", "Nehir Kıyısı" ve "Sarı Kuş" bulunmaktadır. "Wives and Cariyeler" adlı kısa roman, Zhang Yimou tarafından En İyi Yabancı Film dalında 64. Oscar'a aday gösterilen "Raise the Red Lantern" filmine uyarlandı. 2015 yılında Su Tong, "Sarı Kuş" ile 9. Mao Dun Edebiyat Ödülü'nü kazandı.
Su Tong'un melankolik bir mizaçla, alışkanlıkla kaşlarını çatan iki kalın siyah kaşı vardır. Fotoğraf çekerken kolay gülmedi, bir elini kot pantolon cebine koydu, tıpkı bir ergen gibi. Elli altı yaşında olmasına rağmen, mavi ipek gri saçlarını zorlukla kapatabiliyor ve duruşu artık uzun ve düz değil, hala aura dolu bir çan gibi geliyor.
1980'lerin sonlarında, Su Tong, Ma Yuan, Yu Hua, Ge Fei, Hong Feng ve diğerleri, yirmili yaşlarının başlarında edebiyat dünyasında öncü olarak ortaya çıktılar. Batı modernist yazısını öğrendiler, geleneksel edebi anlatılara meydan okudular ve güçlü bir öz farkındalık ve Sanatsal yenilik, edebiyat dünyasında bir sonbahar su havuzunu üfler ve "Avangart Edebiyatın Beş Kaplanı" olarak adlandırılır.
O zamandan beri, "avangart yazarlar" Su Tong, Yu Hua ve diğerlerinin kopamayacağı bir etiket haline geldi ve hepsi de geleneğe dönüp gerçekçi yazıya dönseler de, insanların ilk deneysel çalışmalarını on yıllardır beğenmekten alıkoyamadılar. Edebiyat, çağdaş Çin'in en önemli edebiyat okulu olarak uzun zamandır edebiyat yıllıklarına kaydedilmiştir.
Su Tong gençliğinde.
Ancak Su Tongun avangart karşısındaki tavrı muğlaktır. Bir zamanlar "gerçek avangart her zamanki gibi" demesine rağmen, tüm eşsiz seküler karşıtı yazma hareketlerine hayranlıkla bakarken, aynı zamanda yazma hareketinin o kadar da önemli olmadığını hissediyor. "Önemli olan tek şey yazının derinliği ve dokusudur." Bu nedenle, Pioneer'in geleceğinin tahmin edilemez olduğunu anlayınca kararlı bir şekilde dönüp geleneğe geri döndü.
Ancak kemiklerindeki asi ruh, yapıtının vasat olmaya gönülsüz kalmasına neden olmuştur.İlk romanı "Pirinç" döndükten sonraki ilk çığlığıdır.Yazma tekniği geleneğe dönmesine rağmen, eserleri keskin, zalim ve acımasızdır. İnsanları titretiyor, insan kötülüğünün sınırlarını keşfetmeye çalışıyor. "Eşler ve Cariyeler" ve "İmparatorumun Kariyeri" gibi eserler de kurumsal zarar, kültürel tiranlık, insan suçu ve cezası dahil olmak üzere zulüm ve tahrifatlarla doludur.
"Eş ve Cariye Kalabalıkları" Zhang Yimou tarafından "Kızıl Feneri Yükselt" filmine uyarlandı ve En İyi Yabancı Film dalında Oscar'a aday gösterildi ve Su Tong'un en tanınmış eseri oldu, ancak bu kısa hikaye açıkça Su Tong'un en yüksek edebi seviyesini temsil etmiyor . "Pirinç" ve "Kırmızı Pembe" gibi eserleri de birbiri ardına sinemaya uyarlanarak ona dünyaca ün ve servet kazandırdı, ancak yazılarına hiçbir dış faktörden rahatsız olamayacağını hatırlattı.
En iyi romanını elli yaşındayken yazmayı ummuştu ve o yıl "Sarı Kuş" romanını teslim etti ve 2015'te Mao Dun Edebiyat Ödülü'nü kazandı. Bugün ün kazandı ama hayatını desteklemek için defne üzerine yalan söylemek istemiyor Edebiyat eserlerinin iyiliğinin göreceli olduğuna inanıyor ama "kesinlikle iyi" bir eser yazmak istiyor.
"Oriole mind", Yazar: Su Tong, versiyon: People's Literature Publishing House, Şubat 2017
Kısa hikayeleri seviyorum
Ama harika bir uzun hikaye yazmak istiyorum
The Beijing News: Şimdiye kadar dokuz tam uzunlukta roman ve çok sayıda kısa öykü yarattınız. Kısa öykülere daha güçlü bir ilgi gösterdiniz. Açıkçası, uzun ve kısa öyküler arasındaki fark sadece metnin boyutunda değil, aynı zamanda daha fazla olasılıkta da. Bu bir tür edebi ruh, gözünüzdeki ikisi arasındaki farktan bahsedebilir misiniz?
Su Tong: Roman kelimelerle bir saray inşa etmekse, kısa hikaye bir ev veya köşk inşa etmektir.Mühendislik miktarları farklıdır, ancak kullanılan malzemeler temelde aynıdır, tuğla, çimento, ahşap ve taşlardan başka bir şey değildir. ve daha fazlası. Bir ev inşa etmek için gereken iş miktarı beklenebilir mesela ben bir kısa hikaye yazdım ve başlangıçta beş günde bitirmeyi planladım, ne kadar başarısız olursa olsun en fazla 30 günde bitirebilirim ve çok az kaza var. Ancak romanı söylemek zor, çünkü planlanacak çok şey var ve bir sütun veya kirişte sorun varsa, tüm saray inşa edilmeyebilir. Bu nedenle, bu tür örnekleri sık sık duyabiliyoruz, uzun bir hikâye, başta yüksek bir hırsla yazıyor ama sonra işi tamamlayamıyor.Hikayenin hangi kısmının yanlış gittiğini bilmiyorum.
Kısa hikaye yazmak düşünceli olabilir Yazar romanın ihtiyaç duyduğundan fazlasını düşünür, ancak hiçbir yazar bir romanın her cümlesini ve her detayını önceden düzenleme yeteneğine sahip değildir. Milyonlarca kelimeden oluşan uzun bir hikaye olduğunu söyleme, 150.000 ila 60.000 kelimelik bir kurgu. Belki sadece yarısına geldi ve başlangıçtaki karakterlerin adlarını hatırlamıyorum. "Jianguo" veya "diye adlandırılıp adlandırılmadığını görmek için ona bakmam gerekiyor Birçok yazar bu deneyimi yaşamış olabilir. Kısa öyküler ile uzun öyküler arasındaki farkı anlatmak için çeşitli diller de kullanabiliriz.Örneğin, kısa öyküler bir masanın üzerinde dans ederken, romanlar da dörtnala olan çayırlara atları koymakla ilgilidir diyebiliriz.
Alice Monroe
Beijing News: İster Nobel Edebiyat Ödülü, ister eleştirmenlerin bir yazarın yargısı olsun, hepsi romanlara değer veriyor ve genellikle kısa hikayelerin değerini ve önemini küçümsüyor. Görünüşe göre romanlar bir yazarın en üst düzeyini temsil edebilir. Neden?
Su Tong: Bu gerçekten ortak bir bakış açısı, yazarların kendileri bile öyle düşünüyor, Alice Monroe gibi, kısa öyküsüyle Nobel Ödülü'nü kazanan tek yazar olduğunu hatırlıyorum. Diğerleri ona neden roman yazmadığını sordu, sevmesin ya da küçümsesin, çok dürüst bir şekilde, hayatı boyunca roman yazmak istediğini, ancak yazamadığını ya da tatmin edici bir şekilde yazamadığını söyledi. Bu, roman yazmanın çoğu yazarın hayali olduğunu gösteriyor.
Geri dönüp Çehov ve Borges gibi kısa öykü yazarlarının ne düşündüğünü soramayız, çünkü onlar yıllardır ölüler ve bu konu hakkında konuşmuyorlar. Bununla birlikte, yazarların bayağılıktan muaf olmadıklarından ve romanların daha güçlü olmasından korktuğumu, yazarların hedeflerine en çok ulaşabilecekleri bir sahne olduğunu özel olarak düşünüyorum. Bunu kısa öykülerin değerini inkar etmek için kullanmıyorum, kısa öyküler konusunda bu kadar tutkulu olsam da yine de harika romanlar yazmayı umuyorum.
Kısa öyküleri küçümseme, piyasadaki faktörler ve eleştirmenler de dahil olmak üzere çeşitli faktörlerin bir kombinasyonundan kaynaklanmaktadır.Bu fenomen tüm dünyada yüzlerce yıldır mevcuttur ve herkesin bu kadar birleşik bir şekilde birbirini desteklemesi makul olabilir. Hiç kimse Tolstoy'un Çehov'dan kat kat daha büyük olması gerektiğini söylemeye cesaret edemese de, konu konuşma olduğunda, Tolstoy her zaman ilk sırada yer alacak, bu ince bir fark.
The Beijing News: Aslında mükemmel kısa hikayeler de büyük bir gerilim yaratabilir, kısa ve keskin olsalar da her santim güçle insanları öldürebilirler. Ortaokuldayken kısa öykülerden etkilenmiştiniz, daha sonra yazmak için kısa öykü yazmayı bile bıraktınız. Kısa öykü anlayışınızdan bahseder misiniz?
Su Tong: Tek bir standartla ölçülemeyebilecek çeşitli kısa öykü türleri de vardır. Çehov'un, belirli bir toplumsal sınıfın yüzlerini doğrudan hedef alan ve çok eleştirel olan "Bukalemun" ve "Setteki Adam" gibi güncel kötülüklere işaret eden birçok romanı vardır, ancak daha çok eser ince ve karmaşıktır ve insan doğasını ortaya çıkarır. , İnsanlar arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarın. Çehov'un bazı romanları da çok basittir, çok masum ve masum olan küçük bir çocuk olan "Fanka" gibi. Büyükbabasına trajik deneyimini anlatmak isteyerek büyükbabasına bir mektup yazmak için çok çalıştı ama temelde Büyükbabamın adresini bilmiyorum, bu yüzden sadece "Ülkem, dedem kabul ediyor" yazabiliyorum Bu, alınmaması gereken bir mektup. Sonu o kadar üzücü ki, böyle bir hikaye okurken kim şok olamaz? "İnç Jin" dediğin bu, cinayet değil, dokunaklı.
"Tuzakçı", Yazar: Chekhov, Çeviren: Yu Long / Gu Yu, Versiyon: Beijing Yanshan Press, Haziran 2000
Elbette, bazı kısa öyküler, bir yazarın dünyaya bakış açısı olan biçim duygusuyla kazanır. Örneğin, Borges'in bazı kısa öykülerinin karakterlerle hiçbir ilişkisi olmayabilir ve ayrıntılar olmayabilir. Bir ışık huzmesiyle başlarlar. Borges bir bilim adamı kadar büyük olabilir, insanlığa dünyayı görmesi için birçok yol ve açı sağlamıştır.
Karanlık okyanusta dolaşan bir insanlık
The Beijing News: "Rice" ın bu yeniden basımı sizin ilk romanınızdır. Yirmili yaşlarınızdaydı. O zamanlar sağlıklı bir çağdı. Kitap vahşi, çaresiz, acımasız ve vahşiliği ortaya çıkarıyor, bu da insanları rahatsız ediyor. anlamda. Ama bu müthiş roman için okuyucuların sizden daha çok sevdiğini ve ciddi kusurları olduğunu düşündüğünüzü söylediniz, neden bu şekilde yorum yapıyorsunuz?
Su Tong: Her şeyden önce, "Mi" gerçek dışı bir çalışma, belirli bir sosyal gruba veya gerçek hayatımızın belirli bir kısmına yankılanması ve karşıtlığı olması zor, tabii ki saf bir fantezi çalışması değil. Bu romanı yazarken, sadece insanların dikkatini çekmek için onu çirkinleştirmek için bir asi ruhum vardı. O zamanlar genç ve enerjiktim ve bir şeyin kırılması gerektiğini hissettim, yani edebiyatta ve insan doğasında sözde klişeler ve kötü alışkanlıklar ... Bir anlamda kötü insan doğasının dünyasını matematiksel olarak hesaplıyordum.
"M", Yazar: Su Tong, Versiyon: demir kitapları keskinleştiriyor | Zhejiang Halk Yayınevi Şubat 2019'da
Herkes insan doğasının güzelliği hakkında yazıyor ve ben kahraman Wulong'dan kahraman Zhiyun, Qiyun ve çocuklarına kadar insan doğasının benliğin karanlık okyanusunda dolaşması hakkında yazmak istiyorum. Karanlık duygusunun tarifi konusunda hiçbir endişem yok, bence karanlık ne kadar iyi ve fırtınalı dalgalar ne kadar büyükse o kadar iyi, bu yüzden çok abartılıyor. Yani gerçek hayatta bu kadar kötü bir insanla hiç karşılaşmadım ve hiç bu kadar kötü bir kişilerarası ilişkiyle karşılaşmadım, onları sadece aşırı bir şekilde yazdım.
Beijing News: Bu romanı yazarken içinde bulunduğunuz ortamı hatırlıyor musunuz? O zamanlar yazmak için motivasyon neydi?
Su Tong: İlk bakışta, bu roman tavan arasında, oldukça iç karartıcı ve sıkışık bir ortamda yazılmıştır. O sırada "Zhongshan" dergisindeydim ve birimim bana bir çatı katı verdi ve çatı katında "Eşler ve Cariyeler" dahil pek çok şey yazdım. O dönemdeki motivasyon, "Kara Kitap" denilen bir kitap yazmaktı, dili daha geleneksel olmasına rağmen, karakter yazmak ve hikaye anlatmak benim gerçek keşfim. Başkalarının bundan hoşlanmasını beklemiyorum, ama bunca yıl sonra, başkalarının hala onun hakkında konuştuğunu fark ettim.Korkarım bahsettiğiniz bir tür barbar, zalim ve karanlık güç okuyucuyu rahatsız ediyor.
The Beijing News: Bir zamanlar "Rice" ve "The Escape in 1934" gibi eserlerin, ergenlik çağındaki tuhaf isyankar çığlıkları ve yaşam ve ölüm arayışının karmaşıklığını anlamak olduğunu söylemiştiniz. Bu yazma tavrı ergenliğin sonunu da izleyecek mi? Ayarlandı mı?
Su Tong: Evet, çünkü yazmanın da ergenlik dönemi var. Daha sonra "Eş ve Cariye" yi yazdığımda orta yaşta olduğumu gördüm, sadece 20'li yaşlarımda olmama rağmen zihniyetim farklıydı. Bağırma durumunda, olgunlaşmamış ve hatta mantıklı olabilecek aşırı bir şey ortaya çıkacaktır. Şimdi geriye dönüp baktığımda kendimi çok karmaşık hissediyorum Bir yandan o zamanlar neden bu kadar düşük seviyeli kelimelerin kullanıldığını merak ediyorum, diğer yandan da yılın kanı gittiği için duygusal hissediyorum.
"İmparator Kariyeri", Yazar: Su Tong, Versiyon: demir kitapları keskinleştiriyor | Zhejiang Halk Yayınevi Şubat 2019'da
Pekin Haberleri: "İmparatorumun Kariyeri" de biraz deneysel. Hikaye, baştan aşağı tarihsel bir zaman ve mekanda geçiyor.Sonunda, Xie krallığı yıkıldı, saray yakıldı, imparator nehirlerde ve göllerde yaşıyordu ve imparatorun akrabaları ve bakanları öldü. Romanın, monarşinin eleştirisi gibi güçlü bir mecazi anlamı vardır, ancak tarihsel eleştiriden o kadar da farklı değildir. Neden böyle bir roman yazdın? Ne tür bir tarihsel görüşü ifade etmek istiyorsunuz?
Su Tong: Çocukken, Suzhou Pingtan sanatçılarının radyoda uzun hikaye anlatımından farklı şekillerde bahsettiğini duydum. Birçoğu imparatorlar, generaller, yetenekler ve güzel bayanlar ve prensler için misk kedileri hakkında mahkeme hikayeleriydi. Çok ilginç buldum ama gördüğüm tarih Romanlar basmakalıp ve sıkıcıdır, bu yüzden onları farklı bir şekilde anlatmak istiyorum. O zamanlar ben de enerjiktim ve imparator olma sürecini ilk kişiden yazmak istedim, bu çok ilginç ve yazmaya açık olmalı.
Aslında, kısıtlamasız bir tarih görüşünü ifade etmek, zamanı ve olayları bozmak ve binlerce yıldır feodal hanedan ile insanlar arasındaki ilişkiye genel bir bakış yapmak istiyorum. "Sarı cüppe" denen şey herkese giyilebilir. Sarı bir cüppe giymekten onu kaybetmeye kadar, kişi su ve ateşten daha uyumsuz bir hayat yaşayacaktır. Bu romanı yazarken "tepegöz" diye bir kelime yoktu, ama şimdi geriye dönüp baktığımda yapmak istediğim şey, bazı şeylerin üstünü örtmek ve sonra da bazı şeyleri uygulamaktı .. Genel gider tarihsel arka plan ve uygulama budur. Çocuğum, sarayın imparatorluk tahtından nasıl sürüldüğünü ve sözde "gerçek hayatı" yaşamak için nasıl götürüldüğünü. Bunun tarihsel nihilizmi savunduğunu söyleyemem, sadece "genel gider" in ne olduğunu bilmeden genel bir deney yaptığımı söyleyebilirim.
Öncü sanat yaratıcıları için doğal bir beğeniye sahip olun
The Beijing News: Romanlarınızda sık sık ölüm, şiddet ve morbiditenin acımasız tasvirleri var Bu, çocukken nefrit ve sepsis varken erken ölüm korkusuyla mı ilgili? Çünkü gençliğinizden beri zayıfsınız ve diğer çocuklar tarafından zorbalığa maruz kalıyorsunuz Çocukluktaki hastalık ve yalnızlık deneyiminiz yazma stilinizi etkiliyor mu?
Su Tong: Bunun bir karşı saldırı toplumu olduğunu düşünüyor musunuz? (Gülüyor) Bu konu hakkında pek düşünmedim ama doğru söylediğiniz bir şey var Benim yaşımdaki birçok yazar yazımın çok acımasız olduğunu düşünüyor. Aslında durum böyledir, ben gençken Kültür Devrimi'ndeydim, toplumun her yerinde şiddet var ve şiddet normal bir durum. Bir çocuk sebepsiz yere başka bir çocuğa vurur, kimse telaşlanacak bir şey olduğunu düşünmez. Göze hoş gelmediğini görmek ya da kötü bir ruh hali nedeniyle seni dövmek, şiddet kınanmaz. Çocukluğumdan beri ilgimi çektiğim için, yazarken hiçbir yüküm yok, sadece gerçek hafızamı sunuyorum. Bugün sözde medeni toplumun aksine, şiddet yazmanın medeniyetsiz olduğunu hissediyorum.
Beijing News: Sözde "avangart edebiyat" ergenliğe ait bir yazar mı?
Su Tong: Bu mutlaka doğru değil. 1980'lerin ve 1990'ların avangart edebiyat kampında bazı orta yaşlı insanlar vardı. Anahtar, yaratılışın tavrına bakmaktır Bugünün sözleriyle, yaratılışın "kişiliği" dir. O sıralarda popüler olan popüler orta yaşlı yazarlardan, sağcı yazarlardan ve üçüncü kuşak yazarlardan uzaklaşmak, yazamadıkları ya da yazamayacakları şeyler yazmak istiyor.Avangart yazarların odağı onlardan farklı.
Pekin Haberleri: Eski yazarlara meydan okumak için bir fikir olacak mı?
Su Tong: Aslında var, ama o dönemdeki insanlar daha kibardı ve belirli bir kişiye veya belirli bir türe meydan okuyacak açıklamalar yapmazlardı, ama kalplerinde bu fikir vardı.
"Eşler ve Cariyeler", Yazar: Su Tong, Versiyon: demir kitapları keskinleştiriyor | Zhejiang Halk Yayınevi, Şubat 2019
Beijing News: 1980'lerin sonlarından itibaren ortaya çıkan avangart yazarların tümü, çağdaş Çin edebiyat çevrelerinin temel dayanakları haline geldi. Bir zamanlar "gerçek avangart her zaman olduğu gibi" demiştin, ama sen, Yu Hua, Ge Fei ve diğerleri de dahil olmak üzere, yılın öncü yazarları sonra hepsi geleneğe döndüler ve gerçekçi yazıya döndüler. Bu kolektif dönüşün nedeni şudur. ne?
Su Tong: Aslında, "gerçek öncü her zamanki gibi" dediğimde, kendimi dışladım çünkü "her zamanki gibi" değilim ve yazım çok değişti. Bugüne kadar, öncülerin edebi yaratıcıları ve sanatçıları için doğal bir sevgiyi hala sürdürüyorum ve dikkatlice bakacağım, ama sanırım daha gidecek daha uzun bir yolum var.Korkarım avangart artık istediğim taç değil. Dahası, ne tür iyi işler yazabildiğimdir.
Öncülere karşı tavrım belirsiz, bir yandan tüm eşsiz laiklik karşıtı yazma hareketlerini takdir ediyorum, diğer yandan yazma hareketlerinin o kadar da önemli olmadığını hissediyorum.Tek önemli olan derinlik ve doku yazmak. Düşüneceğim, henüz geleneksel yazı tekniklerini denemedim, sadece denemek istiyorum mesela "Eş ve Cariye Kalabalıkları" bu fikir altında gerçekleşiyor. Duruştaki bu değişiklik, ileriye giden yolun uzun olmadığı, ancak geri adımın her yöne giden bir yol olduğunun keşfedilmesinden kaynaklanmaktadır. "Bir adım geri atın ve gökyüzünü genişletin", bu cümle mantıklı. Geri adım atmak, birdenbire yaşlandığımı ve savaşan ruhum olmadığını söylemek değil, daha ziyade yaratıcı alanıma bakıyorum ve geri adım atmak için çok büyük bir alan olduğunu ve hala hikaye ve karakter yazma yeteneğim olduğunu görüyorum.
Pekin Haberleri: O zamanlar öncü yazarlar, öncüllerinin konuşma hakkını ellerinden aldılar ve edebiyat dünyasının ana akımları haline geldiler, ancak gelecekte çok az genç yazarın öncüllerine meydan okuyacak cesaret ve tavırlara sahip olduğunu hissettiniz mi?
Su Tong: Söylediğin, gerçekten de öyle görünüyor ki, özellikle etkileyici bir isim yok, neden böyle oldu bilmiyorum, ama gerçekten değişti. Zamanın farkı da denilebilir, gerileme olabilir ya da bir gelişme olabilir, baştan beri çok olgun oldukları için net söyleyemem. Olgunluk dediğim zaman, metin yazmak demek istiyorum Şimdi, yirmi yaşlarında bir yazar her zaman ortaya çıkar çıkmaz oradadır. O zamanlar muhabirleri gördüğümüzde gergin olurduk, toplum içinde kekelerdik ki bu son derece anormaldi, aslında kontrol etme kabiliyetleri yoktu ama çok sakin ve rahatlardı.
Beijing News: Spot ışıklarına hala alışkın değil misiniz, bilinçli olarak halkın gözünden uzak durup bir ev hayatı yaşıyor musunuz?
Su Tong: Aslında alışkın olmadığımdan değil ama hoşuma gitmiyor ya da gereksiz hissediyorum. Pek çok foruma ve tanıtım faaliyetine katılmıyorum, ancak bazen istisnalar var çünkü insanlar duygusal hayvanlar. Hangi ilkelere uyulması gerektiğini söylemek zor, çünkü bu bir ilke meselesi değil, öyleyse hadi rahat olanı yapalım. Bazen katılmazsam rahat hissediyorum; bazen katılmazsam rahatsız oluyorum.
Kesinlikle iyi bir roman yazmak istiyorsanız,
Bu benim hırsım
Pekin Haberleri: Pek çok yazar ün kazandıktan sonra, defne üzerinde yalan söyleyecekler ve yaratma motivasyonlarını ve yenilik yapma cesaretlerini yavaş yavaş kaybedecekler.Edebiyat hayatı erken durdu.Yazarlar edebiyata olan tutkularını ve yaratıcılıklarını nasıl koruyabilirler?
Su Tong: Bu gerçekten bir sorundur. Edebiyat bilimsel bir atılım değildir, takip edilebilecek ve doğrulanabilecek net bir amacı vardır. Edebiyat, yaratıcıların kendi kendine ihtiyaç duymasını gerektirir. En yaygın dilde buna "kendini aşma" denir, ancak aslında başarılması oldukça zordur. Bazen aştığınızı sanıyorsunuz, ancak tek bir övgü duyamıyorsunuz; bazen sadece bazı klişeler yazdığınızı ve çokça alkış aldığınızı düşünüyorsunuz. Bu nedenle edebiyat dünyasının kendini tamamen mutlu etmesi zordur.
Bazen kendimi neyin doğru neyin yanlış olduğunu düşünmemeye ikna ediyorum, sadece kendime çileci bir keşiş gibi davranıyorum ve acıyı norm olarak görüyorum.Edebiyatın ıstırabı ve yalnızlığı deneyimlenmelidir. Eğer başarmayı başarırsam, dileğim yerine getirilmiş olur; sıyrılamazsam fark etmez. Daha az yazmanın anlamı nedir? Dünyanın beni hiç aramadığını hissediyorum ama kendimi arıyorum.
Pekin Haberleri: 56 yaşında, hâlâ kendinizden geçme arzunuz var mı? Net bir ideal var mı?
Su Tong: Yıllardır tam uzunlukta bir makale yazıyorum, ancak düzgün yazmadım, kırılma arzumdan dolayı yazmak zordu. Bir ilerleme hakkında düşünmez ve yol boyunca bir şeyler yazmazsanız, bu yine de çok kolaydır, ancak bu sadece sayıların üst üste gelmesinden ibarettir. Ne anlamı var? Şanslıyım ki, tembel olmama rağmen hırs hala orada, yine de daha iyi bir roman yazmak istiyor, bu sorun değil.
İdeallere gelince, çok açık ve belirsiz değiller, yani gelecekteki çalışmalar şimdiki çalışmalarından daha iyi. Diğer bir deyişle, her zaman bir romanın iyiliğinin göreceli olduğunu düşünürüm ama kesinlikle iyi bir roman yazmak istiyorum, bu benim hırsım ve idealim.
Beijing Haberleri: "Eş ve Cariye Kalabalıkları", "Kırmızı Pembe", "Pirinç" gibi çalışmalarınız filmlere ve televizyonlara uyarlandı. Film ve televizyonların edebi eserler üzerinde büyük bir güçlendirme etkisi var. Soyut metinlerden somut filmlere, bu konu hakkında nasıl düşünüyorsunuz? oluşturmak? Bir romanın film ve televizyon uyarlama haklarını satarken yönetmen, oyuncu veya senaristten talepte bulunuyor musunuz?
Su Tong: Romanların film ve televizyon uyarlamasında her zaman aktif oldum, ilk yazma arzum aslında onu sorunsuz bir şekilde yayınlamak ve birkaç arkadaşımın görmesine izin vermekti.Ardından bu kadar çok okuyucu beklemiyordum. Ve bu okuyuculardan bazıları benim tarafımdan çekilmedi, film ve televizyon çalışmalarından etkilendiler, filmi izledikleri için ilginç buldular ve ardından orijinal eseri aradılar ve sonunda sadık okuyucularım oldular. Aslında, bir romanın yazarlıktan yayıncılığa, kitapçı satışlarına kadar platformu çok küçükken, film ve televizyon yapımı büyük bir sahne ve cadde.
"Raise the Red Lantern" in fotoğrafları (Zhang Yimou, 1991) Su Tong'un "Wives and Cariyeler" romanından uyarlanmıştır.
Özellikle "Eşler ve Cariyeler" ve "Pembe" gibi çalışmaların filmlere çekilmesi ve bana pek çok beklenmedik faydalar sağladıkları için çok şanslıyım. Bundan yararlanamıyorum ve sonra "Ben başına buyruk olmak istiyorum" diyormuş gibi yapamam, bu doğru değil. Bazı insanlar, film uyarlamasının yazarlara bu kadar büyük faydalar sağlayabileceğinden, yazarların yazılarını etkileyeceğinden de endişeleniyorlar. Yazmayan biri için böyle düşünmesi doğaldır ama aslında mümkün değildir. Bir yazar yazma halindeyken sadece hikayedeki karakterler tarafından sürüklenebilir ve hikayeye eziyet edilebilir, gelecekte romanımı kimin yapacağını düşünmek imkansızdır.
Öte yandan, yönetmenler veya film ve televizyon ajansları romanları senaryodan ziyade film ve televizyon yapmak için kullanmalıdırlar. Aslında romandaki belirsiz ve esnek şeylere senaryodan daha çok güvenirler. Bunlar besleyicidir ya da vardır. Belli bir şekilde düzenlenmiş kesilmiş et dilimleri değil ihtiyacı olan yağ, belirsiz içeriktir, bu da romanın senaryoya göre avantajıdır. Yeterince şanslıyım Zhang Yimou, Li Shaohong, Huang Jianzhong ve birkaç genç yönetmen gibi melodisini kaybetmiş yönetmenlerle neredeyse hiç tanışmadım. Hepsi çok iyi. Bazı yazar ve yönetmenler arasındaki işbirliği çok tatsız ve şikayet edildi ve hiç karşılaşmadığım her türlü çatışma ve anlaşmazlık vardı. Ben istemiyorum çünkü çok net düşünüyorum, film beni lekeledi ve eğer berbat olursa benimle hiçbir ilgisi yok, gerçekten öyle düşünüyorum.
Yazarlar ve sosyal gerçeklik arasındaki ilişki her zaman iç içe olmuştur
Beijing News: 2015 New York Kitap Fuarı'nda onur konuğu olarak Çin, ücretsiz kitap bağışı etkinliği düzenlemek için 500 kişilik bir lüks yazar grubu gönderdi, ancak kimsenin umursamadığı bir ikilemle karşılaştı. O sırada Bi Feiyu ve A Yi'ye "Kuş nerede, kuş bile yok" demişsiniz, bu da hararetli tartışmalara neden oldu. Dünyada Çin edebiyatının gerçek kabulü nedir?
Su Tong: Aslında o kadar da hoş değil. Avrupa ve Amerika'daki Xinhua Kitabevlerinde görülebilen bireysel yazarların eserleri dışında, çoğu Çinli yazar Avrupa ve Amerikan kitapçılarının tezgahlarından kayboldu. Wang Anyi bundan bir süre önce bahsetmişti ve bence konuşma çok açıktı. 1990'larda, nispeten kapalı Çin'deki Batılı okuyucuların merakı nedeniyle denizaşırı Sinoloji ve Çin edebiyatında bir patlama yaşandı. Ama şimdi haberler o kadar hızlı yayılıyor ki, bugün Çin'de olan her şey ertesi gün bir İzlandalı veya Arjantinli tarafından öğrenilebilir. Bu nedenle, Çin'i edebiyattan anlama konusundaki ilgileri ortadan kalktı, bu da önemli bir öncül.
Bu anlamda, Çin edebiyatı için İngiliz ve Batı edebiyatı gibi Batılı okurların kafasında ana akım edebiyatla rekabet etmek zor olacak, başka edebiyatın ana akım olmadığını düşünüyorlar. Ayrıca Çin edebiyatının çevirisi uzun bir süreçtir. Elbette şimdi dışarı çıkmak için çok çaba sarf etmek çok güzel bir dilek ama nasıl yapılacağını düşünmek gerçekten zor.
Beijing News: Çin edebiyatı ile ana akım Batı edebiyatı arasında sanatsal standartlar açısından bir boşluk olduğunu düşünüyor musunuz?
Su Tong: Hayır, Çin romanları ile Avrupa ve Amerikan romanları arasında sanatsal düzeyde bir fark olduğunu asla düşünmüyorum. Aslında yurtdışında yayın yapmak kolay ama kabul edilmek başka bir proje.
Bu yılın Ocak ayında aralarında Milan Kundera, Rushdie, Pamuk ve Alekseyevich'in de bulunduğu 30 yazar ortaklaşa imzaladı ve "Avrupa için Mücadele: Aksi takdirde muhripler onu yok edecek" bildirisini yayınladı. Resim, Fransa'da sarı yelek hareketinin patlak vermesini gösteriyor.
Beijing Haberleri: Bu yıl 25 Ocak'ta, aralarında Milan Kundera, Rushdie, Pamuk ve Alekseyevich'in de bulunduğu 30 Batılı yazar ortaklaşa imzaladı ve "Fight for Europe: Otherwise Destroy Avrupa'da yayılan popülizm dalgasına direnmek için onu yok edecek. Dünyadaki bazı önemli yazarlar her zaman gerçekliğe tutkuyla bağlı olmuşlar ve eylemleriyle gerçekliğe aktif olarak müdahale etmişlerdir.Ancak Çinli yazarlar ile sosyal gerçeklik arasındaki mesafe görece uzak görünmektedir Bu farklılık nasıl ele alınır?
Su Tong: Çinli yazarların sosyal gerçeklikle ilgili sesleri artık çoğu kez Moments'taki özel kanallardan geliyor. Sözde "Avrupa için mücadele" kendi perspektifine ve geçmişine sahip. Yazarlar ve sosyal gerçeklik arasındaki ilişki her zaman iç içe olmuştur, ancak bu karmaşanın nasıl ifade edileceği zor bir seçim ve karmaşık bir konudur.
Bir yazarın gerçeklikten ne kadar uzak durması gerektiğini bilmiyorum. Gerçekliği hiç terk etmediğimi hissediyorum, ancak gerçekliğin birkaç santimetre üzerinde olabilirim. Bu çok ince bir fikir ve pratiktir ve bunu gerçekleştirmek kolay değildir. En iyisi nedir? Ben de bilmiyorum. Romanlar neden belgesel edebiyattan ve röportajdan daha ilginç? Öyle olur ki, sarılması çok yakın olamaz, yakın olabilir. Yazarlar, yere yakın olan muhabir ve röportaj yazarlarının aksine gerçeği görmezden gelir, ancak yazarlar uçabilir, neden bu duruştan vazgeçsinler?
Yazar Xu Xueqin
Editör Zhang Ting Zhang Jin Redaksiyon Zhai Yongjun
