Yarın Pazartesi: Hayatını yakmak mı yoksa inşa etmek mi istiyorsun?
Bugün genç ol
Badio
Çeviri: Lan Jiang
Şu gerçekle başlıyoruz: Bugün 79 yaşındayım. Öyleyse neden gençlerden bahsetmek istiyorum? Ayrıca neden gençlerle gençler hakkında kendim konuşmalıyım? Gençler olarak deneyimlerinden kendileri için bahsetmeleri gerekmez mi? Ben de, hayatın risklerini anlayan, gençlere bir hikmet dersi veren, gençlere temkinli olmaları, sakin kalmaları ve caddeleri ile bu dünyada yürümelerini öğütleyen bazı yaşlılar gibi burada mıyım?
Umarım tam tersine olursunuz, gençlere hayatın onlara getirdiği soruyu, yani dünyayı kesinlikle değiştirmenin neden gerekli olduğunu ve bu nedenle risklerle yüzleşmenin neden gerekli olduğunu söylüyorum.
Ancak biraz konu dışı bir soruyla, yani felsefe tarihinin ünlü bir bölümünden başlayacağım. Felsefenin babası Sokrates, "gençleri yozlaştırmakla" suçlandıktan sonra ölüm cezasına çarptırıldı. Felsefenin tarihteki ilk kaydı suçlama biçimindedir: felsefe gençleri yozlaştırır. Dolayısıyla bu görüşü kabul edersek, basitçe şunu söyleyebiliriz: Amacım gençleri yozlaştırmak.
Peki Sokrates'i gençleri yozlaştırmakla suçlayan ve onu idama mahkum eden yargıç için "yolsuzluk" ne anlama geliyor? Bu "yolsuzluk" para içeremez. Bugün medyada okuduğunuz "skandallar" değil, bu zengin ve varlıklı insanlar şu veya bu ulusal sistemdeki konumlarını genişletecekler. Tabii ki, yargıç tarafından Sokrates'e karşı dava bu değil. Aksine, Sokrates'in rakiplerini (sözde bilge adamları) tam olarak para topladıkları için eleştirdiğini unutmayalım. Öte yandan, gençleri bedavaya yozlaştırıyor, yani gençlere devrim kursları veriyor, bilge adamlar ise derslere başlamak için cömertçe para alıyor ama onlar oportünizmi öğretiyor. Bu nedenle, Sokrates'te "gençleri yozlaştırmak" kesinlikle bir para meselesi değildir.
Sokrates'in yolsuzluğu ne ahlaki yozlaşma ne de medyada okuyabileceğiniz türden bir seks skandalı. Aksine, Sokrates veya Platon'un - veya Platon'un Sokrates'i? Sokrates'in bakış açısına göre, sevginin büyük bir genellemesi vardır: Bu genelleme, sevgiyi cinsiyetten ayırmaz, ancak öznelliğin yüceltilmesiyle aşk ve seks yavaş yavaş ayrılır. Elbette, bu yüceltme güzel bir vücutla temastan başlayabilir veya başlamalıdır. Bununla birlikte, bu temas saf cinsel zevke indirgenemez, çünkü Sokrates'in güzellik kavramına götüren maddi temeldir. Bu nedenle aşk, nihayetinde yeni fikirlerin doğuşudur, sadece cinsiyetten değil, fikirlere teslim olma sevgisinden de doğar. Bu sevgi bilgeliği, bilgi ve ruhun kendi kendini inşa etmenin bir parçasıdır.
Son olarak, gençleri yozlaştıran filozoflar ne para ne de zevk meselesidir. Öyleyse, onu bozmak için gücü kullanıyor mu? Seks, para ve güç bir üçlü, yozlaşmış bir üçlüdür. Sokrates gençleri yozlaştırır, bu da güç kazanmak için baştan çıkarıcı bir dil kullandığı anlamına gelir. Filozoflar, güç veya otorite aramak için gençleri kullanır. Gençler onun hırslarına hizmet etmeye alışkındır. Bu nedenle, bu anlamda, gençleri yozlaştırmak, masumiyetlerini Nietzsche'nin iktidar iradesi dediği şeye dahil etmektir.
Tekrar toplayalım: tam tersi! Platon'un gördüğü gibi, Sokrates iktidarın yozlaşmış doğasını açıkça kınadı. Yozlaştıran güçtür, filozoflar değil. Platon'un eserlerinde zalimce tiranlığı ve iktidar arzusunu acımasızca eleştirir ve bu iktidar arzusunu besleyemez, bu konuyu çok net bir şekilde anlatır. Tamamen zıt bir inanç bile var: Felsefe siyasete hizmet edebilir, ancak iktidar iradesinin siyasetine değil, halkın bencil olmayan siyasetine hizmet edebilir.
Bu nedenle, nihayet iktidar hırsları ve entrika mücadelelerinden tamamen farklı bir felsefi kavrama ulaştığımızı göreceksiniz.
Burada sizin için kendi çevirim olan olağanüstü bir çeviri olan Platon'un "Ütopyası" ndan bir pasaj okumak istiyorum. Bu bölümü okumak isterseniz, benim kağıt baskımda okuyabilirsiniz. Kapakta verilen bilgiler: Alan Badiou (yazarın adı) ve aşağıda "Platon'un" Ütopyası "(kitabın adı) var. Peki bu kitabı kim yazdı: Platon? Badiou? Veya Sokrates, hiçbir şey yazmadı mı? Kabul ediyorum, bu küstah bir başlık. Ancak bu enerjik bir kitap ve günümüz gençleri için bu kitabı okumak Platonun Ütopya'sının normal çevirisinden daha kolay olabilir.
Size okuyacağım pasaj, Platon'un kendisine bir soru sorduğu bir zamanda geliyor: Güç ile felsefe arasındaki ilişki nedir ve güç ile felsefe arasındaki ilişki nedir? O halde siyasi tarafsızlığın değerini anlayabiliriz.
Sokrates iki muhataplara aslında iki genç olduklarını söyledi, bu yüzden konumuzu burada bırakmadık. Grocon ve Admantos adında iki genç çocuk var. Benim modern versiyonumda, bir erkek, Grocon ve bir kız oldu Amanda. Gençler hakkında konuşursanız, bugün yapabileceğiniz şey kızların ve erkeklerin aynı temele sahip olmasıdır. İşte diyalog:
Sokrates: Onlara vaat edilen yaşamdan çok daha üstün bir yaşam sağlayabilirsek, o zaman gerçek bir cihaz topluluğu elde etmemiz mümkündür. Çünkü iktidara gelenlerin hepsi böyle insanlardır: Onlar için servet para ile aynı şey değil, mutluluk elde etmenin bir aracıdır Mutluluk, zengin fikirlerle dolu gerçek hayattır. Tersine, kamu hizmetine koşan herkes kişisel çıkarlar için açgözlüyse ve gücün her zaman özel mülkiyetin varlığına ve genişlemesine yardımcı olduğuna ikna olursa, o zaman gerçek bir siyasi topluluk ortaya çıkamaz. Bu insanlar güç için şiddetle savaştılar ve özel tutku ile kamusal gücün karışımı olan bu savaş, bu üstün mevki arayanları olduğu kadar tüm ülkeyi de yok edecek.
Grocon: Ne çirkin bir resim!
Sokrates: Ama bana söyler misin, gücü ve devleti küçümseyen bir hayat gördün mü?
Amanda: Elbette var! Gerçek bir filozofun hayatı, Sokrates'in hayatı!
Sokrates (mutlu): Abartmayın. Bu noktada hemfikir olalım: İktidarı seven insanlar iktidara sahip olamazlar. Aksi takdirde, sadece güç arayanlar arasındaki savaşları görebiliriz. Bu nedenle çok sayıda insan, hayatlarını siyasi topluluğun savunmasına adamak için sırayla hareket etmelidir. Bu insanlara filozof demekte tereddüt etmem, kendi çıkarlarına kayıtsızlar ve içgüdüsel olarak halka nasıl hizmet edeceklerini biliyorlar.Ama devlet dairesinin getirdiği şeref dışında başka onur biçimleri de olduğunu biliyorum. Siyasi bir liderin hayatından, daha arzu edilen başka bir yaşam vardır.
Amanda (homurdanarak): Gerçek hayat.
Sokrates: Gerçek hayat. Varolmayan değil. Başka bir deyişle, tamamen yok değildir.
O zaman zaten anlıyorsun. Felsefenin temel sorunu gerçek hayattır. Gerçek hayat nedir? Filozofların tek sorunu budur. Ayrıca, yozlaşmış gençler varsa, bu para, zevk ya da güç amacı için değil, gençlerin her şeyden daha iyi bir şey olduğunu anlamasını sağlamak içindir: gerçek hayat. Zahmete değer bir şey, biraz hayat yaşamaya değer, bu hayat paradan, zevkten ve güçten çok daha iyidir.
Rimbaud'un deyimiyle "gerçek hayat" olduğunu unutmayalım. Şimdi gerçek bir genç şair var: Rimbaud. Birisi tüm yaşam deneyiminden bir başlangıçmış gibi şiir yazdı. Yani, çaresiz bir zamanda çaresizce şöyle yazdı: "Gerçek hayat henüz gelmedi."
Felsefe bize söyler ya da her ne pahasına olursa olsun bize söylemek ister, şimdi gerçek hayat olmasa bile, asla gelmeyecek. Bir bakıma, filozofların göstermeye çalıştığı şey gerçek hayattır. Gençleri yozlaştırmasının nedeni, gençlere yanlış bir hayat olduğunu, mahvolmuş bir hayat olduğunu ve bu hayatın güç ve para için acımasız bir mücadele olduğunu anlatmaya çalışmasıdır. Her halükarda, hayat, doğrudan dürtülerin salt tatminine indirgenir.
Temel olarak Sokrates (şimdi onu takip edeceğim) dedi ki, gerçek bir hayata sahip olmak için önceden belirlenmiş fikirler, kör itaat, rastgele alışkanlıklar ve sınırsız rekabetle her türlü önyargıya karşı savaşmalıyız. mücadele etmek. Temelde, gençleri yozlaştırmanın tek bir anlamı vardır: gençlerin çizilen yolu izlememesini sağlamak, sadece sosyal gelenekleri takip etmekle kalmaz, aynı zamanda yeni şeyler yaratabilir ve gerçek hayata giden tam bir yol önerebilirler. Farklı güzergahlar.
Son tahlilde, başlangıç noktasının Sokrates'in gençlerin iki iç düşmanı olduğuna inanması olduğunu düşünüyorum. Bu iki iç düşman, onları gerçek hayattan uzak tutar ve gerçek hayatı yaratma potansiyellerini gerçekleştirememelerini sağlar.
İlk düşman, mevcut yaşamın sözde tutkusu, eğlence arayışı, zevk, bir süreliğine açgözlülük, şarkılar, anlık hoşgörü, esrar içmek ve bazı aptal oyunlar oynamak. Bunların hepsi var ve Sokrates bunları inkar etme niyetinde değil. Bunlar bir kez kurulduktan sonra, bunlar bir kez uç noktalara itildiğinde, tutku günden güne sarhoşluk, hayaller ve ölüm ürettiğinde, hayat zaman içinde haz bulmak için zamana bağlı olduğunda, bu tür bir yaşamda gelecek görülemez ya da gelecek tamamen olur. Anlaşılmaz, o zaman tüm elde ettiğiniz bir tür nihilizm, birleşik bir anlamı olmayan bir yaşam kavramı, yani anlamı olmayan ve nihayetinde gerçek hayata götüremeyen bir hayat. Bu tür bir "hayat", zamanı bir dizi iyi an ve bir dizi kötü an olarak böler.Sonunda, yeterince iyi anlar olur ve yalnızca bu anlar hayatın umduğu şey olur.
Sonunda, bu yaşam kavramı yaşam kavramının kendisini kırdı, bu yüzden bu yaşam imgesi aynı zamanda ölüm imgesidir. Bu, Platon'un açıkça ifade ettiği çok derin bir kavramdır: Hayat bu şekilde zamanında hazzın altına girdiğinde, hayatın kendisi parçalanır ve küle dönüşür, kendisini tanıyamaz hale gelir ve sağlam bir anlamı kalmaz. Freud ve psikanaliz açısından (Platon bunu birçok yönden tahmin ederdi), bu tür bir yaşam imgesi, yaşam dürtüsünde gizlice ikamet eden ölüm dürtüsünün imgesidir. Bilinçsiz düzeyde, ölüm yaşamı kontrol eder, yaşamı yok eder ve hayatın artık potansiyel bir anlamı kalmamasını sağlar. Bu, gençlerin ilk iç düşmanıdır, çünkü kaçınılmaz olarak bu deneyimi yaşayacaklardır. Bu anlık ölüm gücünü acı verici bir şekilde deneyimlemek zorundalar. Felsefenin amacı, içsel ölümün yaşam deneyimini inkar etmek değil, onu aşmaktır.
Öte yandan, yıl Çakmağın ikinci içsel tehdidi tam tersi gibi görünüyor: başarı tutkusu, kendini zenginleştirme, güç kazanma ve yükselme fikri. Bu fikir, kişinin kendini şu anda dağıtması değil, tam tersine, yerleşik sosyal düzende iyi bir konum elde etmektir. O zaman hayat, başarı uğruna stratejinin genel hesaplaması haline gelir, hatta bu yerleşik düzene diğerlerinden daha iyi uymanız gerektiği anlamına gelir ve onu başarırsınız. Bu, zevkin anında tatmin edilmesi için bir mekanizma değildir, dikkatlice düşünülerek oldukça etkili bir plandır. İyi eğitiminiz başlamadan önce, en iyisi olmak istiyorsanız, okulunuzu dikkatlice seçmelisiniz. Sonunda Henry IV gibi bir ortaokula gideceksin (Henri IV), Louis Büyük Ortaokulu (Louis-le-Grand) Bekle, olduğu gibi, ben de oradan mezun oldum. Mümkünse, daha ileri eğitim için aynı yolu takip edebilirsiniz: Elite Academy (GrandesÉcoles), yönetim kurulu hissedarları, üst düzey finans, kitle iletişim araçları, hükümet bürokratları, ticaret odaları ve borsada milyarlarca dolarla başladı.
Notlar:
Henry IV Secondary School, Paris'in merkezindeki beşinci bölgede Latin Mahallesi'nde bulunan bir Fransız orta ve yüksek öğrenim okuludur. Okul, ortaokullardan yüksek öğretim kurumlarındaki hazırlık kurslarına kadar toplam 2500'ün üzerinde öğrenci kabul etmektedir. Ünü, yıllık mükemmel Fransız lisesi mezuniyet sınav sonuçlarından, Fransız genel yarışma sonuçlarından ve özellikle liberal sanat dersleri (Fransız Ulusal Arşivleri ve Antik Edebiyat Okulu, Beşeri Bilimler Normal Üniversitesi, Paris Normal Üniversitesi) olmak üzere yüksek öğrenim seçim yarışması sonuçlarından gelmektedir. Kolej), bilimde (Paris Polytechnic University, Paris Central Institute, Paris Mining Institute, vb.) Ve iş yarışmasında (Paris Ecole Business School, Economics and Business School (ESSEC), Paris Ecole Business School-European School of Management (ESCP-EAP), vb.) Genellikle ilk sırada yer alır. Bunların arasında, yüksek normal eğitimin çeşitli bölümlerindeki yeni öğrencilerin yaklaşık dörtte biri her yıl Henry IV Ortaokulundan gelmektedir.
Lou Da Di Orta Okulu, Fransız Akademisi, Paris I ve Pantheon gibi bazı ünlü binalarla çevrilidir. Komşu Henry IV Lisesi gibi, bu lise de mükemmel öğretim kalitesi ve ortaokul eğitimi (% 99 üniversiteye giriş sınavı mezuniyet oranı) ve liberal sanatlar, bilim ve işletme alanlarında hazırlık kursları dahil olmak üzere mükemmel öğrencileriyle tanınır. Hazırlık sınıfında Ecole Polytechnique, Ecole Normale École, Ecole Business School gibi ünlü üniversitelere yüksek oranda öğrenci alınmaktadır - Çince çeviri ve açıklama.
"Elit akademiler", Fransa gibi birkaç ülkenin eğitim sistemine özgüdür. Bunlar (genellikle) devlet üniversitesi eğitim yapısından bağımsız yüksek öğretim kurumlarıdır. Concours ile öğrenci alan Fransa'daki yüksek öğretim kurumları için kullanılan genel bir terimdir, üniversitelerden ayırt etmek için kullanılır (lise diplomasına sahip öğrenciler lisans eğitimi için başvurabilir) - Çince çeviri notu.
Temel olarak, gençken, genellikle hayatta iki yönle karşı karşıya olduğunuzu netleştirmediniz.Bazen bu iki yön çakışır ve bazen çatışır. Bu iki yönü şu şekilde özetleyebilirim: Ya hayatınızı tutkuyla yakın, ya da hayatınızı tutkuyla inşa edebilirsiniz. Yanan hayat, zamanında hazzın nihilistçe ibadeti anlamına gelir.Bu arada, bu aynı zamanda saf isyan, ayaklanma, itaatsizlik, isyan, yeni bir yaşam özlemi ve soğuk ve serin bir hayata tapınma da olabilir, ancak bu tür bir yaşam gerektirir Bir süreliğine halka açık bir meydanı işgal etmek gibi kısa bir kolektif yaşam biçimi.
Fakat gördüğümüz ve bildiğimiz gibi, bu tür bir yaşam uzun sürmeyecek, zaman içinde herhangi bir örgütlü denetim yapısı ya da şekli yok. "Gelecek yok" sloganıyla yürüdünüz. Ama tam tersine, kendinizi geleceğin gerçekleşmesine, başarılı olmaya, para kazanmaya, sosyal statü kazanmaya, yüksek maaşlı bir konuma sahip olmaya, huzurlu ve sessiz bir aile hayatına sahip olmaya ve sık sık tatil için güney adalarına gitmeye adarsınız. Mevcut iktidar yapısının muhafazakar ibadeti, çünkü onun emri altındasınız ve hayatınızı mümkün olan en iyi şekilde düzenliyorsunuz.
Bu iki seçenek genellikle insanların gençken, bir insanın hayatına başlamaya hazır olduklarında önüne konur: hayatı yakmak veya hayatı inşa etmek. Ya da her ikisi de, ama bunu yapmak kolay değil. Bu, yanan ve parlayan, ısı yayan, hayatın anlarını ısıtan ve aydınlatan bir ateşi yakmak anlamına gelir. Ancak bu alev, inşaattan daha fazlasını yok eder.
Çünkü birbiriyle çelişen iki tutku var: Uzun zamandır, sadece şimdi değil, gençler hakkında çelişkili görüşler. Bu görüşler, gençliğin hayattaki en iyi aşama olduğunu düşünmekten, gençliğin hayatın dayanılmaz bir dönemi olduğunu düşünmeye kadar büyük farklılıklar gösterir.
Bu görüşlerin tümü edebi eserlerde mevcuttur. Nitekim, gençliğin hangi tarihsel çağın kendine özgü bir şeye sahip olduğu önemli değil, bence bu en temel iki tutku arasındaki çatışma: yaşamın kendi enerjileri tarafından yakılması arzusu ve şehirde olma arzusu Daha rahat ve şık bir yaşam var, hayatı adım adım yaratıyor.
Bu makale Radikal Cephe Lianmeng'den alınmıştır.
