Dokuz gezegenden Pluto'yu atan gökbilimci başka bir Dokuzuncu gezegen mi keşfetti?
Güneş sisteminin dokuzuncu gezegeninin ortaya çıkmasından bir buçuk yıl sonra, gökbilimciler hala bu devasa gizemli gezegenin var olup olmadığını tartışıyorlar.
Mike Brown, güneş sisteminin dış katmanlarında büyük bir gezegenin gizlendiğini ilk kez öne sürdüğünde, birinin onu yanıldığını kanıtlayacağını biliyordu.
Güneş sisteminin dokuzuncu gezegeninin sanatsal konsept haritası
Bu varsayımsal gezegene "Dokuzuncu Gezegen" deniyor ve Brown onu altı uzaktaki buzlu asteroidin tuhaf hareketlerini açıklamak için kullandı. Bu asteroitler güneşten Plüton'dan daha uzakta ve ayrıca Plüton'dan daha küçük. Teorik olarak, bir şekilde gözlemlenmemiş olan bu devasa gezegen, asteroidin yörüngesini etkileyebilir. Ancak Brown, gökbilimcilerin yakında daha bariz bir açıklama bulmaları gerektiğine inanıyor.
Brown, "Beklenmedik bir şekilde, bir buçuk yıl sonra, kimse onu bulamadı." Dedi. "Geçtiğimiz 170 yıl içinde, pek çok insan gezegenler hakkında çeşitli hipotezler ortaya attı. Çoğu zaman yanlış oldukları ortaya çıktı. Bu hipoteze açıkça inanan biri oldum. "
Brown, California Teknoloji Enstitüsü'nde kendisine "Plüton Katili" adını veren bir gökbilimci. Plüton'un "Güneş Sistemindeki Dokuz Gezegen" den kovulmasına ve bir cüce gezegene indirgenmesine neden olan araştırmasıydı.
Konstantin Batygin (Konstantin Batygin), Brown'un California Teknoloji Enstitüsü'ndeki araştırma ortağı ve ikisi, akademik dünyada tartışmaları nasıl alevlendireceklerini biliyor. Astronomlar, "Dokuzuncu Gezegen" hipotezini önerdiklerinden beri, ne varlığını doğrulayacak kesin kanıtlar ne de gezegensel araştırma topluluğunu bölen hipotezi tahrif edecek kanıtlar buldular. Diğer gökbilimciler başka açıklamalar da sundular ve bazıları Brown ve Batkin'in verilerinin taraflı olduğuna inanıyor. Birisi bu gizemli yeni gezegeni açıkça gözlemleyene kadar, astronomik topluluk sonuçsuz kaldı.
Brown ve Batkin'in orijinal hipotezlerinde bahsettikleri altı uzak gök cismi için, tuhaf toplantılarının tesadüfen gerçekleşmesi olası değildir. Onların matematiksel argümanlarına göre, "Kuiper Kuşağı" denen bölgede Dünya'nın yaklaşık 10 katı büyüklüğünde bir gezegen varsa, o zaman her şey anlam kazanacaktır. Batkin ayrıca son keşfin kanıtını da sağladı: Neptün'ün yerçekimi ile bağlanan diğer uzak güneş sistemi nesneleri de yörünge "ofsetlerine" maruz kaldı ve bazı gök cisimlerinin yörüngeleri bir tarafa eğimli veya hatta ters çevrilmiş. Güneşe odaklanmış ince kayıtlar veya CD'ler. Ve Gezegen Dokuz, eğer gerçekten varsa, tüm bu fenomenleri açıklayabilir.
"Tüm bu fenomenler bir araya geldiğinde, bir şey açıkça ortaya çıkıyor: Dokuzuncu Gezegen olmadan, güneş sisteminde bu garip bulmacalar olacaktır." Dedi Batkin. Kullandığı yöntem, astrofizikçilerin galaksinin dış katmanlarındaki yıldızların hızlı hareketine dayanarak karanlık maddenin varlığını çıkardığı ve ardından bu görüşü desteklemek için daha çeşitli kanıtlar kullandığı başka bir "görünmez" çalışmaya benzer.
Ancak, diğer uzmanlar şüpheci olmaya devam ediyor.
En temel gerçekler bile tartışmalıdır. Dış Güneş Sistemi Köken Araştırması (OSSOS) bilim adamları, şiddetli hava koşulları ve teleskopun konumu gibi faktörlerin müdahalesi nedeniyle, Brown ve Batkin'in verilerinin aslında önyargılı olduğuna ve bunun da gözlem sonuçlarını etkileyebileceğine ve yanlış sonuçlara varabileceğine inanıyor. Bu doğruysa, dış güneş sistemindeki kayalardan ve buzdan oluşan küçük gök cisimleri ilk bakışta tuhaf bir şey değildir.
OSSOS'taki bilim adamları, bu gök cisimlerinin yönlerinin büyük ölçüde rastgele göründüğünü ve bazı görünmez güçler tarafından bir araya getirilmediğini söyledi. Asteroit kümesi yoksa, "dokuzuncu gezegen" hipotezinin temel dayanağı ortadan kalkacaktır.
Victoria Üniversitesi'nde OSSOS ile ilgili araştırmanın başı olan bir gökbilimci olan Cory Shankman, "Bu gezegenden şüphelenmeme rağmen, böyle bir gezegenin var olmaması gerektiğini söylemiyorum." Dedi. . Gözlemlenmesi zor olan bu gök cisimlerini aramaya devam etmeyi ve sapmalara dikkat etmeyi savunuyor. Bu, zaman alıcı ve meşakkatli bir iştir.
Bununla birlikte, Shachman'ın gökyüzü araştırması, tüm gökyüzünün yalnızca yirmide birini kapsıyor. Dark Energy Sky Survey'e (DES) katılan araştırmacılar gibi diğer gökbilimciler, Shachman'ın Brown ve Batkin'in araştırmasını sorguladığı gibi OSSOS'un bulgularını sorguluyor. "Bu hipotezle ilgili ne kadar çok gök cismi bulabilirseniz, onları özel bir vaka olarak değil, bir grup olarak tartışmanız o kadar kolay olur." Michigan Üniversitesi astrofizikçisi David Gerdes (David Gerdes) Söyle. Hangi yöntem uygulanırsa uygulansın, cevabın önümüzdeki veya iki yıl içinde netleşeceğine inanıyor.
Bir teori, yalnızca bilinenleri açıklamakla kalmayıp aynı zamanda gözlemlenmemiş fenomenleri de başarılı bir şekilde tahmin edebiliyorsa daha ikna edici olacaktır. Bilim adamları Kuiper Kuşağı boyunca daha fazla gök cismi bulurlarsa, ancak bunlar hiç bir arada kümelenmezlerse, bu "Dokuzuncu Gezegen" hipotezine denk gelecektir. Aynı şekilde, Brown ve Batkin'in öngördüğü gibi bu gök cisimleri bir araya toplanırsa, görüşleri güçlenecektir.
Ancak yine de bir başka olasılık var ki, insanların bulduğu tek çözüm, ulaşma kabiliyetleri içinde, ki bu bir masalda olduğu gibi, anahtarı geceleri kaybeden kişi sadece sokak lambasının altında arayacaktır.
Western Ontario Üniversitesi'nden bilim filozoflarından Christopher Smeenk, "Bilim adamları, Sherlock Holmes'un mantığı gibi, karşılaştırmalı değerlendirmede genellikle iyidir: bu benim şüpheliler listem ve bu en şüpheli olanıdır." Dedi. Ama doğru şüpheli listesi var mı? "
Gezegensel araştırma tarihinde pek çok hata yapıldığına dikkat çeken Smek, örneğin 17. yüzyılda bazı insanlar Venüs'ün daha sonra var olmadığı anlaşılan bir uydusu olduğunu iddia etti. 19. yüzyılda başka bir gökbilimci, Merkür'ün yörüngesindeki hafif sapmayı iç güneş sistemindeki görünmez bir gezegene bağladı ve ona "Vulkan" adını verdi. Bununla birlikte, Einstein'ın genel görelilik teorisi ortaya çıktığında, Merkür'ün yörüngesindeki sapmayı açıkladı ve böylece Vulcan'ın varlığını tahrif etti.
Dokuzuncu Gezegen örneğinde, Boulder'daki Colorado Üniversitesi'nden astrofizikçi Ann-Marie Madigan, herkesin önemli bir "şüpheliyi" gözden kaçırdığına inanıyor. Dış güneş sistemindeki yerçekimi daha karmaşık olabilir ve görünüşte imkansız gibi görünen buzlu gök cisimlerinin bir araya gelmesi geçici bir tesadüf olabilir.
Dış güneş sisteminin uzak yıldız tozu diskinde güneşin yörüngesinde milyonlarca asteroit olduğuna ve önceki tahminlerimizin çok ötesine geçtiğine inanıyor. Çoğu gökbilimci, bu küçük gök cisimlerinin çekim kuvvetinin onları modele dahil etmek için çok zayıf olduğuna ve davranışlarını modellemenin zor olduğuna inanıyor. Bununla birlikte, Madigan hepsini kendi modeline dahil etti ve tekrar tekrar dönerken, çekim kuvvetlerinin yavaş yavaş bazı gök cisimlerini bir araya getirdiğini gördü. Bu sözde "kendi kendine çekim" mekanizması, Batkin tarafından sunulan diğer kanıtları da açıklayabilir.
"İnsanlar, Jüpiter, Neptün, Uranüs ve Satürn'ün yerçekimi etkisine hükmettiğini düşünüyor. Tüm küçük gök cisimlerinin kolektif etkisi hakkında gerçekten düşünmediler." Madigan, "Dokuzuncu Gezegen destekçilerinin teorime karşı ana eleştirisi şudur. , Bu kadar çok küçük gök cismi olduğuna dair hiçbir kanıt yok. Ama henüz Dokuzuncu Gezegeni gözlemlemedikleri için umrumda değil. "
Bu arada Batkin ve Madigan ikisi de "Occam'ın Jilet Yasası" ndan alıntı yaptılar, yani en basit açıklama doğru olanı olabilir. Ancak, görünüşte basit olan bu yasanın aslında oldukça karmaşık olduğunu vurgulayarak tamamen farklı sonuçlara vardılar ve hala net bir cevap göremiyoruz.
Çeviri: O Wuyu
Kaynak: The Atlantic
